Πόνος-Συγχώρεση-'Iαση

Πόνος - Συγχώρεση - Ίαση του Αμφίωνα

«Η αλήθεια πληγώνει. Η αγάπη γιατρεύει.

Η αλήθεια είναι αγάπη, η αγάπη είναι αλήθεια.

Το μόνο που πονάει είναι το Εγώ. Τίποτε άλλο δεν πονάει.

Όταν αγαπάς αληθινά και ως αληθινός αγαπάς, δεν διστάζεις να πληγώσεις αυτόν που αγαπάς.

Τον πληγώνεις. Όχι ασυνείδητα. Συνειδητά.

Και πληγώνοντάς τον, τον γιατρεύεις.

Για κάθε τραύμα, μια γιατρειά.

Για κάθε γιατρειά, ένα τελειότερο Εγώ.

Ένα βήμα κοντύτερα στην ελευθερία.

Αν κι ο άλλος κάνει το ίδιο για σένα, τότε όλοι οι ορίζοντες του σύμπαντος είναι ανοιχτοί για τους δυό σας.

Όλα τα δώρα της οικουμένης είναι στα πόδια σας.

Αυτό είναι δεσμός. Αυτό είναι φιλία.

Ένα μόνο δεν μπορεί να ξεχνιέται:Μετά από τον πόνο και πριν από την γιατρειά, βρίσκεται η συγχώρεση.

Ανάμεσά τους.

Δεν μπορεί να υπάρξει μετάβαση χωρίς την συγχώρεση.

Συγχώρεση και από τον γιατρό, και από τον ασθενή.

Και από τον θύτη, και από το θύμα.

Αν δεν συγχωρέσεις δεν κλείνει το τραύμα.

Αν δεν συγχωρεθείς δεν κλείνει το τραύμα.

Ο πρώτος μα κι ο ύστατος που πρέπει να συγχωρεθεί είναι ο εαυτός.

Αυτό είναι το δυσκολότερο όλων.

Στάσου λοιπόν και δες.

Μην σκεφτείς.

Δες, βαθιά, ειλικρινά, αν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.

Όταν θα μπορέσεις να τον συγχωρέσεις, θα είσαι έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Στο βήμα αυτό, θα δεις πως όλοι είναι εν δυνάμει τέλειοι.

Όλοι έχουν κάπου βαθιά κρυμμένο έναν τέλειο εαυτό.

Ακόμα κι αυτός που στα μάτια σου φαίνεται ως ένας ξεμωραμένος ζητιάνος, ή ως ένας απεχθής κακούργος.

Τότε θ’ αρχίσεις να συνδιαλέγεσαι με αυτόν τον τέλειο εαυτό τους, ακόμα κι εν αγνοία τους.

Και θα τον προσκαλείς στην επιφάνεια.

Αυτό είναι σοφία.

Κανένας τέλειος εαυτός δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα τέτοιο κάλεσμα.

Αυτό είναι αγάπη.

Υπάρχουν μόνο κάποιες λίγες περιπτώσεις μη ανταπόκρισης.

Εκεί συμβαίνει απουσία εαυτού.

Έχει κάπου χαθεί.

Εκεί φεύγεις.

Δεν είναι στο χέρι σου.

Όταν κάποτε γίνεις κι εσύ Άνθρωπος και Χριστός, θα μπορείς να βουτάς σε μέρη ανήλιαγα, να σώζεις χαμένους εαυτούς».