16 Δεκεμβρίου 2010

Περι Παραδείσου

Η Σεμίραμις εχει γεννηθεί κατά τους μύθους από την Δερκετώ ( από αυτήν που κοιτάζει, ρίχνει βλέμμα, φεγγοβολά, φέγγει, λάμπει και ζεί. (δερκευνής αυτος που δεν κοιμάται ποτέ)
Μια κόρη της Θαλάσσας ή μια κορη θαλασσοθεάς της Μανα-Θαλασσας ή της ΜαναΜάρε ή Μαρας  που πολλές φορές απεικονίζεται με θαλάσσια ουρά σαν τις γοργόνες να εξέρχετε από το υγρό στοιχείο, στην ουσία να είναι μια ακόμα κόρη της Θάλασσας. Μια  Θαλασσαία η Θαλασσίγονος, όμως τα παραπάνω δεν είναι παρα επίθετα της Αφροδίτης.

Άλλοι μύθοι αναφέρουν ότι εχει γεννηθεί από ωον περιστεράς που έπεσε εις τον Εφράτη. Ως άλλη Αφροδίτη.

«Όταν έπεσε εκ του Ουρανού ωόν περιστεράς εις τον Ευφράτην ποταμόν τα δε κύματα του ποταμού εξεβαλον αυτόν εις την γην, και ούτως εγεννήθη εκ του ωού εκείνου η Αφροδίτη ή οποία ωνομάσθη ύστερον Συρία Θεά».  Σταγειρίτου Αθ. Ωγυγία τομος Α. σελ 350.

Εκ ωού όμως γεννιέται και η Ελένη (φωτεινή κι η ίδια)  και η ίδια εξιστορεί την καταγωγή της λέγοντας ότι είναι κόρη του Τυνδάρεου και της  Λήδας χωρίς όμως να αποκλείει και την περίπτωση να είναι κόρη του Δία, ο οποίος φημολογείται ότι πλησίασε ερωτικά τη μητέρα της υπό τη μορφή κύκνου.

Ωογεννήσεις εκ του Ουρανού ή του Διός και η ίδια η δημιουργία του σύμπαντος δίνεται στην Ορφική  Κοσμογονία ως γέννηση εκ του Ωού. Ενός κοσμικού αυγού και μιας έκρηξης, σχάσης ωού.


Hesychius Lexicogr., Lexicon (Π – Ω)
Alphabetic letter sigma, entry 406, line 1


<Σεμίραμις>· περιστερ ρειος λληνιστί

Flavius Arrianus Hist., Phil., Alexandri anabasis
Book 1, chapter 23, section 7, line 5

κα μν δριες τελευτν ταύτ πέτρεψε τ πράγ-
ματα, νενομισμένον ν τ σί τι π Σεμιράμεως
κα
γυνακας ρχειν νδρν.

Clemens Alexandrinus Theol., Stromata
Book 1, chapter 16, section 76, subsection 9, line 2

                                                                       πί
τε † Σεμιράμεως βασιλέως Αγυπτίων τ βύσσινα μάτια ερσθαι
στοροσιν.


Ctesias Hist., Med., Fragmenta
Volume-Jacoby
ʹ-F 3c,688,F, fragment 1m, line 5

           Pro Christ.
3o:
κα θυγάτηρ τς Δερκετος Σεμίραμις, λάγνος γυν κα μιαιφόνος, δοξε Συ-
ρία θεός, κα δι τν Δερκετ κα τς περιστερς κα τν Σεμίραμιν σέβουσι Σύροι
τ γρ δύνατον, ες περιστερν μετέβαλεν γυνή.

Georgius Monachus Chronogr., Chronicon breve (lib. 1-6) (redactio recentior)
Volume 110, page 53, line 40

          
χων δ γυνακα Σεμίραμιν, τν έαν
καλουμένην παρ σσυρίοις, σχεν υος δύο κα
θυγατέραν μίαν· κα τν μν προσηγόρευσεν Δίαν
κα Ζε ες νομα το πλανήτου στέρος· τν δ
πωνόμασεν Ννον, κα τν θυγατέραν ραν, ν
κα λαβεν ες γυνακα Πκος, κα Ζες, τν δίαν
δελφήν.

Τα κείμενα συνεχίζουν να μας προσφέρουν μια σειρά από απίστευτες πληροφορίες.

Και τα κειμενα του Κτησία παρακάτω μας δίνουν το μεγάλωμα της Σεμιράμιδος καθώς εχει τραφεί όντως με του «πουλιού το γάλα» που λέμε ακόμα και σήμερα, Καθώς και την υιοθέτησή της από τους προεστούς των βασιλέων, και όλα τα μυθολογούμενα περί αυτής μέχρι να γίνει βασίλισσα και να πραγματοποιήσει όλα της τα έργα.

Ctesias Hist., Med., Fragmenta
Volume-Jacoby
ʹ-F 3c,688,F, fragment 1b, line 77

περ δ τν τόπον που τ βρέφος ξετέθη πλήθους περιστερν ννεοττεύ-
οντος, παραδόξως κα δαιμονίως π τούτων τ παιδίον διατρέφεσθαι· τς
μν γρ τας πτέρυξι περιεχούσας τ σμα το βρέφους πανταχόθεν θάλπειν,
τς δ' κ τν σύνεγγυς παύλεων, πότε τηρήσειαν τούς τε βουκόλους κα τος
λλους νομες <πόντας>, ν τι στόματι φερούσας γάλα διατρέφειν παραστα-
ζούσας ν μέσον τν χειλν. (5) νιαυσίου δ το παιδίου γενομένου κα
στερεωτέρας τροφς προσδεομένου, τς περιστερς ποκνιζούσας π τν
τυρν παρέχεσθαι τροφν ρκοσαν. τος δ νομες πανιόντας κα θεωροντας  
περιβεβρωμένους τος τυρος θαυμάζειν τ παράδοξον· παρατηρήσαντας ον
κα μαθόντας τν ατίαν, ερεν τ βρέφος διαφέρον τι κάλλει. (6) εθς ον
ατ κομίσαντας ες τν παυλιν δωρήσασθαι τι προεστηκότι τν βασιλικν
κτηνν νομα Σίμμαι· κα τοτον τεκνον ντα τ παιδίον τρέφειν ς θυγάτριον
μετ πάσης πιμελείας, νομα θέμενον Σεμίραμιν, περ στ κατ τν τν
Σύρων διάλεκτον παρωνομασμένον π τν περιστερν, ς π' κείνων τν
χρόνων ο κατ Συρίαν παντες διετέλεσαν ς θες τιμντες. (5) τ μν
ον κατ τν γένεσιν τς Σεμιράμιδος μυθολογούμενα σχεδν τατ' στιν.
δη δ' ατς λικίαν χούσης γάμου κα τι κάλλει πολ τς λλας παρθένους
διαφερούσης, πεστάλη παρ βασιλέως παρχος πισκεψόμενος τ βασιλικ
κτήνη….

δ Σεμίραμις πειδ τος ργοις πέθηκε πέρας, νέζευξεν π
Μηδίας μετ πολλς δυνάμεως, καταντήσασα δ πρς ρος τ καλούμενον
Βαγίστανον πλησίον ατο κατεστρατοπέδευσε, κα κατεσκεύασε παράδεισον,
ς τν μν περίμετρον ν δώδεκα σταδίων, ν πεδίωι δ κείμενος εχε πηγν
μεγάλην, ξ ς ρδεύεσθαι συνέβαινε τ φυτουργεον. (2) τ δ Βαγίστανον
ρος στ μν ερν Διός, κ δ το παρ τν παράδεισον μέρους ποτομάδας
χει πέτρας, ες ψος νατεινούσας πτακαίδεκα σταδίους· ο τ κατώτατον
μέρος καταξύσασα τν δίαν νεχάραξεν εκόνα, δορυφόρους ατι παραστήσασα
κατόν· πέγραψε δ κα <ς>συρίοις γράμμασιν ες τν πέτραν, τι Σεμί-
ραμις τος σάγμασι τος τν κολουθούντων ποζυγίων π το πεδίου χώσασα
τν προειρημένον κρημνν δι τούτων ες τν κρώρειαν προσανέβη.
(3) ντεθεν δ ναζεύξασα κα παραγενομένη πρς Χαύ-
ονα πόλιν τς Μηδίας, κατενόησεν ν τινι μετεώρωι πεδίωι πέτραν τι τε ψει κα
τι μεγέθει καταπληκτικήν· νταθ' ον τερον παράδεισον περμεγέθη κατε-
σκεύασεν, ν μέσωι τν πέτραν πολαβοσα, καθ' ν οκοδομήματα πολυτελ
πρς τρυφν ποίησεν, ξ ν τά τε κατ τν παράδεισον πεθεώρει φυτουργεα
κα πσαν τν στρατιν παρεμβεβληκυαν ν τι πεδίωι. (4) ν τούτωι δ  
τι τόπωι συχνν νδιατρίψασα χρόνον κα πάντων τν ες τρυφν νηκόντων
πολαύσασα, γμαι μν νομίμως οκ θέλησεν, ελαβου-
μένη μήποτε στερηθι τς ρχς, πιλεγομένη δ τν στρα-
τιωτν τος επρεπείαι διαφέροντας τούτοις μίσγετο, κα
πάντας τος ατι πλησιάσαντας φάνιζε. (5) μετ δ τατα π' κβατάνων
τν πορείαν ποιησαμένη παρεγένετο πρς ρος τ Ζαρκαον καλούμενον·
τοτο δ' π πολλος παρκον σταδίους κα πλρες ν κρημνν κα φαράγγων
μακρν εχε τν περίοδον. φιλοτιμετο ον μα μν μνημεον θάνατον αυ-
τς πολιπεν, μα δ σύντομον ποιήσασθαι τν δόν· διόπερ τούς τε κρημνος
κατακόψασα κα τος κοίλους τόπους χώσασα σύντομον κα πολυτελ κατ-
εσκεύασεν δόν, μέχρι το νν Σεμιράμιδος καλεται. (6) παραγενηθεσα δ'
ες κβάτανα πόλιν ν πεδίωι κειμένην, κατεσκεύασεν ν ατι πολυτελ
βασίλεια, κα τν λλην πιμέλειαν ποιήσατο το τόπου περιττοτέραν· νύδρου
γρ οσης τς πόλεως κα μηδαμο σύνεγγυς παρχούσης πηγς, ποίησεν
ατν πσαν κατάρρυτον, παγαγοσα πλεστον κα κάλλιστον δωρ μετ
πολλς κακοπαθείας τε κα δαπάνης. (7) τν γρ κβατάνων ς δώδεκα
σταδίους πέχον στν ρος καλεται μν ρόντης, τι δ τραχύτητι κα τι
πρς ψος νατείνοντι μεγέθει διάφορον, ς ν τν πρόσβασιν χον ρθιον
ως τς κρωρείας σταδίων εκοσι πέντε· κ θατέρου δ μέρους οσης λίμνης
μεγάλης ες ποταμν κβαλλούσης, διέσκαψε τ προειρημένον ρος κατ τν
ίζαν. (8) ν δ' διρυξ τ μν πλάτος ποδν <ιε>, τ δ' ψος τετταράκοντα·
δι' ς παγαγοσα τν κ τς λίμνης ποταμν πλήρωσε τν πόλιν δατος.
τατα μν ον ποίησεν ν τι Μηδίαι. (14) μετ δ τατα πλθε τήν τε
Περσίδα κα τν λλην χώραν πασαν ς πρχε κατ τν σίαν· πανταχο
δ τ μν ρη κα τς πορργας διακόπτουσα κατεσκεύασεν δος πολυτελες,
ν δ τος πεδίοις ποίει χώματα (F 1 i) ποτ μν τάφους κατασκευάζουσα τος
τελευτσι τν γεμόνων, ποτ δ πόλεις ν τος ναστήμασι κατοικίζουσα.
 (2) εώθει δ κα κατ τς στρατοπεδείας μικρ χώματα κατασκευάζειν, φ'
ν καθιστσα τν δίαν σκηνν πασαν κατώπτευε τν παρεμβολήν· δι κα
πολλ κατ τν σίαν μέχρι το νν διαμένει τν π' κείνης κατασκευας-
θέντων, κα καλεται Σεμιράμιδος ργα. (3) μετ δ τατα τήν τε Αγυπτον
πσαν πλθε…

Ανάμεσα σ΄όλα τα έργα της η Σεμίραμις είναι και η δημιουργία ενός   Παραδείσου !!! με φυτουργεία (για την καλλιέργεια φυτών και κηπουρική, κηπευτική κλπ καθώς
Παράδεισος από τα έργα της ονομάζετε και μια ολόκληρη Πόλη της Συρίας.

Η ερμηνεία του Παραδείσου τώρα όπως μας δινεται από λεξικά ως σ ΠΑΡΑ+ ΔΕΙΣΟΣ.

Τόπος δίπλα στην δροσιά στην υγρασία που προέρχετε από το ρήμα ΔΕΥΩ-ΔΕΥΣΩ  βρέχω, υγραίνω, μουσκεύω, διαβρέχω, διαποτίζω, καθυγραίνω, καταβρέχω κλπ.

Και τοποθετείτε εκει που όλοι πιστεύουμε ότι βρίσκετε ο Παραδεισος μεταξύ των δύο εκ των τεσσάρων ποταμών του Τιγρη και Εφράτη…

Όμως Δεύς είναι ο αιολικός τύπος της λέξης ΖΕΥΣ .

Αυτός που βρίσκετε παρα την Πλευρά του Διός ως Μητέρα ΡΕΑ ή ως σύζυγος ΗΡΑ …και μια  ακόμη ερμηνεία του Παραδείσου ως Παραδύσου όπου είναι ο χώρος παρα  την ΔΥΣΗ, ή αν θέλετε και παρα την ΑΒΥΣΣΟΝ.

Μιλούν τα κειμενα για ένα χώρο με περίμετρον 12 σταδίων με μια μεγάλη πηγή που αρδεύετε για να δίνει ζωή στο φυτουργείον.


Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 214, line 8

* Τ
<Παράδεισος> πόλις Συρίας

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 2, chapter 13, section 1, line 5

  
δ Σεμίραμις πειδ τος ργοις πέθηκε πέ-
ρας, νέζευξεν π Μηδίας μετ πολλς δυνάμεως·
καταντήσασα δ πρς ρος τ καλούμενον Βαγίστα-
νον πλησίον ατο κατεστρατοπέδευσε, κα κατε-
σκεύασε παράδεισον, ς τν μν περίμετρον ν
δώδεκα σταδίων, ν πεδί δ κείμενος εχε πηγν
μεγάλην, ξ ς ρδεύεσθαι συνέβαινε τ φυτουρ-
γεον.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περ ρθογραφίας
Part+volume 3,2, page 491, line 8

<
δεσα:> σημαίνει τν γρασίαν δι τς <ει> διφθόγγου γράφεται,
π γρ το δεύσω μέλλοντος γέγονε δεσα κα κατ τροπν το <υ>
ες <ι> δεσα κα τ παράδεισος δι τς <ει> διφθόγγου.

Theophrastus Phil., Historia plantarum
Book 9, chapter 6, section 1, line 2

Τ δ βάλσαμον γίνεται μν ν τ αλνι
τ περ Συρίαν. παραδείσους δ' εναί φασι δύο
μόνους, τν μν σον εκοσι πλέθρων τν δ' τερον
πολλ λάττονα.

Julius Pollux Gramm., Onomasticon
Book 9, section 13, line 8

                  
ο δ παράδεισοι, βαρβαρικν εναι δοκον τονομα
κει κατ συνήθειαν ες χρσιν λληνικήν, ς κα λλα πολλ
τν Περσικν.


Οι λεξάριθμοι που σχετίζονται τώρα με την Σεμιραμιδα, μια μικρή γεύση με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία

406  = ΣΕΜΙΡΑΜΙ = ΕΥΑ, η  Εύα κατά την Π. Διαθήκη μόνο που εδώ η ίδια Σεμιράμιδα είναι αυτή που εχει κατασκευάσει τον Παράδεισο, αλλά  ΕΥΑ/ΕΥΑΝ είναι και  επίθετο του Διονύσου καθώς είναι γνωστή και η ιαχή ΕΥΟΙ-ΕΥΑΝ το βακχικό επιφώνημα χαράς.

= ΕΡΡΑΣ (κριός που χρησιμοποιειται για πολιορκίες κλπ)
= ΚΑΡΕΙΟΣ (ο της κεφαλής )
= ΠΑΛΑΙΘΕΟΣ ( επίθετο της ΕΚΑΤΗΣ)
= ΤΕΡΑ (Τέρας δήλαδη  σημείο, οιωνός, σημάδι, προφητικό σημάδι, σύμβολο, φυσικό φαινόμενο, διοσημία, ουράνιο φαινόμενο, μετέωρο, ζώο παράξενο ή φοβερό, θηρίο, γέννημα τερατόμορφο, απόβγαλμα, έκτρωμα, εξάμβλωμα, ουράνιο σημείο, θαυμάσιο και παράδοξο πράγμα, οπτική απάτη, πέλωρ, πέλωρον, τέλωρ, τέρασμα, τερατισμός, τερατώδευμα, φάσμα κλπ.

= ΥΑΔΑ (Υάδες, εφτά αστέρια στο μέτωπο του Ταύρου στο ζωδιακό κύκλο που η εμφάνιση τους σήμαινε βροχερό καιρό ήσαν στη μυθολογία οι τροφοί του Διονύσου) 


11 Δεκεμβρίου 2010

Περι της Συρίης Θεού

Ο συγγραφέας που έχει ασχοληθεί περισσότερο με την Σεμιράμιδα δεν είναι άλλος από τον Ελληνικής καταγωγής Λουκιανό από την Σαμοσάτα της Συρίας. Από όλες αυτές τις μαρτυρίες συμπεραίνεται ότι η προκειμένη θεότητα ανήκει στην ομάδα των χετταϊκών ή να πούμε ακριβέστερα, των μικρασιατικών μητέρων - θεών, η οποία όμως έχει και πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την βαβυλωνιοασσυριακή Ιστάρ, με την οποία συνταυτίζεται, όπως και με την Αστάρτη

Ιερά ζώα της Θεάς είναι τα περιστέρια, διότι, κατά την παράδοση που σώζεται από τον Νιγιδίο Φιγούλο, ψαράδες βρήκαν στον Ευφράτη ένα αυγό θαυμαστού μεγέθους, το οποίο μετέφεραν στη χώρα και εκεί επωάστηκε από μια περιστέρα και γεννήθηκε η Σεμιραμίς . Επίσης, ιερά προς τη θεά εκτός από τα περιστέρια  είναι τα φίδια και τα ψάρια.

 Ήταν κυρίως θεά της γονιμότητας και η λατρεία της ήταν συνδεδεμένη με έθιμα σχετιζόμενα προς τον γενετήσιο βίο.
Το κύριο κέντρο και η αφετηρία της λατρείας της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/Σεμιραμιδος  κατά τον Λουκιανό ήταν η συριακή Ιεράπολις ή Βαμβύκη, όπου υπήρχε ιερό της Θεάς και περιγράφει ως το μέγιστο και το πλουσιότατο στη Συρία.

 στιν ν Συρί πόλις ο πολλν π το
Εφρήτεω ποταμο, καλέεται δ ρή, κα στιν
ρ τς ρης τς σσυρίης. δοκέει δέ μοι, τόδε
τ ονομα οκ μα τ πόλει οκεομέν γένετο,
λλ τ μν ρχαον λλο ν, μετ δ σφίσι τν
ρν μεγάλων γιγνομένων ς τόδε πωνυμίη
πίκετο. περ ταύτης ν τς πόλιος ρχομαι
ρέων κόσα ν ατ στιν·

….

 Τάδε μέν στι τ ν τ Συρί ρχαα κα
μεγάλα ρά. τοσούτων δ όντων μο δοκέει
οδν τν ν τ ρ πόλει μέζον μμεναι οδ
νης λλος γιώτερος οδ χώρη λλη ροτέρη.
νι δ ν ατ κα ργα πολυτελέα κα ρχαα
ναθήματα κα πολλ θωύματα κα ξόανα θεο-
πρεπέα. κα θεο δ κάρτα ατοσιν μφανέες·
δρώει γρ δ ν παρ σφίσι τ ξόανα κα
κινέεται κα χρησμηγορέει, κα βο δ πολλάκις
γένετο ν τ νη κλεισθέντος το ρο, κα
πολλο κουσαν. να μν κα λβου πέρι ν
τοσιν γ οδα πρτόν στιν·

Ο μν ν πολλο Δευκαλίωνα τν Σκύθεα τ
ρν εσασθαι λέγουσιν, τοτον Δευκαλίωνα π
το τ πολλν δωρ γένετο. Δευκαλίωνος δ
πέρι λόγον ν λλησιν κουσα, τν λληνες π'
ατ λέγουσιν. δ μθος δε χει.



Η πρώτη αναφορά δίδει ως ιδρυτή του ναού τον Δευκαλίωνα τον Σκυθέα που χτίζει ιερό στο χάσμα που έχει ανοίξει μετά τον Κατακλυσμό και εχει απορροφήσει ολο το νερό και σώζετε από βέβαιο θάνατο.

νδάνει δέ μοι λέγουσιν
το ρο πέρι τος λλησι τ πολλ μολογέον-
τες, τν μν θεν ρην δοκέοντες, τ δ' ργον
Διονύσου το Σεμέλης ποίημα· κα γρ δ Διό-
νυσος ς Συρίην πίκετο κείνην δν τν λθεν
ς Αθιοπίην. κα στι πολλ ν τ ρ Διο-
νύσου ποιητέω σήματα, ν τοσι κα σθτες
βάρβαροι κα λίθοι νδο κα λεφάντων κέρεα,
τ Διόνυσος ξ Αθιόπων νεικεν, κα φαλλο
δ στσι ν τοσι προπυλαίοισι δύο κάρτα με-
γάλοι, π τν πίγραμμα τοιόνδε πιγέγραπται,
“τούσδε φαλλος Διόνυσος ρ μητρυι νέ-  
θηκα.” τ μο μέν νυν κα τόδε ρκέει, ρέω
δ κα λλ' τι στν ν τ νη Διονύσου ργιον.


Κατά τις αναφορές του ο Ναός είναι αφιερωμένος στην Ηρα ή στην μητέρα της Σεμιραμιδος Δερκετώ. Η μια εκδοχή ότι ο ναός είναι της Ηρας και έχει χτισθεί από τον Διόνυσο γιό της Σεμέλης και ότι μέσα σ΄ αυτόν βρίσκονται πράγματα που δηλώνουν το πέρασμα  του από την Ινδία και τη Συρία όπως, πετράδια ινδικά, ελεφαντόδοντα, φορέματα καθώς και δύο μεγάλοι φαλλοί, που επάνω τους υπάρχει το επίγραμμα «Αυτούς τους φαλλούς τους αφιέρωσα εγώ ο  Διόνυσος στην μητριά μου Ήρα - ίσως οι στήλες που αναφέρει και ο Αλέξανδρος στην επιστολή του να μοιάζουν με φαλλούς καθώς και οι οβελίσκοι στην ουσία λειτουργούν ως "καλυμμένοι" συμβολικά –φαλλοί.

  μν ν ρχαος ατοσι λόγος μφ το
ρο τοιόσδε στίν. λλοι δ Σεμίραμιν τν
Βαβυλωνίην, τς δ πολλ ργα ν τ σί
στίν, ταύτην κα τόδε τ δος εσασθαι νομί-
ζουσιν, οκ ρ δ εσασθαι λλ μητρ ωυτς,
τς Δερκετ ονομα. Δερκετος δ εδος ν
Φοινίκ θεησάμην, θέημα ξένον·


Η δεύτερη εκδοχή που αναφέρει ο Λουκιανός είναι  ότι η Βαβυλωνιακή Σεμιραμις ίδρυσε αυτό το ιερό όχι για να τιμήσει την Ηρα μα την μητέρα της Δερκετώ. Κι ότι στον συγκεκριμένο ναό η θεά δεν παρουσιάζετε ως γοργόνα αλλά είναι ολόκληρη γυναίκα.

 στιν δ κα λλος λόγος ρός, τν γ σοφο
νδρς κουσα, τι μν θε έη στίν, τ δ
ρν ττεω ποίημα. ττης δ γένος μν Λυδς
ν, πρτος δ τ ργια τ ς έην διδάξατο. κα
τ Φρύγες κα Λυδο κα Σαμόθρκες πιτε-
λέουσιν, ττεω πάντα μαθον. ς γάρ μιν
έη τεμεν, βίου μν νδρηίου πεπαύσατο, μορ-
φν δ θηλέην μείψατο κα σθτα γυναικηίην
νεδύσατο κα ς πσαν γν φοιτέων ργιά τε
πετέλεεν κα τ παθεν πηγέετο κα έην
ειδεν. ν τοσιν κα ς Συρίην πίκετο. ς δ
ο πέρην Εφρήτεω νθρωποι οτε ατν οτε  
ργια δέκοντο, ν τδε τ χώρ τ ρν ποι-
ήσατο. σημήια δέ· θες τ πολλ ς έην
πικνέεται. λέοντες γάρ μιν φέρουσι κα τύμ-
πανον χει κα π τ κεφαλ πυργοφορέει,
κοίην έην Λυδο ποιέουσιν. λεγεν δ κα
Γάλλων πέρι, ο εσιν ν τ ρ, τι Γάλλοι
ρ μν οδαμά, έ δ τέμνονται κα ττεα
μιμέονται.


Η τρίτη εκδοχή που παρουσιάζει είναι ότι η Θεά που λατρεύετε είναι η Ρέα και ότι το ιερό το κατασκεύασε ο Αττης που ήταν Λυδός στην καταγωγή και ήταν ο πρώτος που δίδαξε τα όργια (λατρεία) της Ρέας.

. σημήια δέ· θες τ πολλ ς έην
πικνέεται. λέοντες γάρ μιν φέρουσι κα τύμ-
πανον χει κα π τ κεφαλ πυργοφορέει,
κοίην έην Λυδο ποιέουσιν

Οι αποδείξεις που δίδει ο ίδιος ο Λουκιανός είναι ότι η θεά που λατρεύετε έχει μεγάλες ομοιότητες με την Ρέα καθώς τη σηκώνουν λιοντάρια, κρατεί τύμπανο, και φορεί πύργο στο κεφάλι της όπως παρουσιάζουν την Ρέα οι Λυδοί.

Για τους Φαλλους-Οβελίσκους αναφέρει ότι τα προπύλαια του ναού είναι στραμμένα προς τον βορρά και έχουν μήκος περίπου 100 οργιές και σ΄αυτά βρίσκονται και οι φαλλοί που έχει στήσει ο Διόνυσος. Και ότι οι συγκεκριμένοι έχουν ύψος 30 οργιών (μήκος οργιάς περίπου 1,50 μέτρο- οπότε γύρω στα 45 μ.ύψος περίπου οι στήλες ). Ενώ ο ναός  είναι στραμμένος προς την Ανατολή, όπως τα ιερά των χριστιανικών εκκλησιών. 

τε ρη κα τν ατο Δία όντα τέρ
ονόματι κληίζουσιν. μφω δ χρύσεοί τέ εσιν
κα μφω ζονται· λλ τν μν ρην λέοντες
φέρουσιν, δ ταύροισιν φέζεται.  
 Κα δτα τ μν το Δις γαλμα ς Δία
πάντα ρ κα κεφαλν κα εματα κα δρην,
καί μιν οδ θέλων λλως εκάσεις. δ ρη
σκοπέοντί τοι πολυειδέα μορφν κφανέει· κα
τ μν ξύμπαντα τρεκέϊ λόγ ρη στΐν, χει
δέ τι κα θηναίης κα φροδίτης κα Σεληναίης
κα έης κα ρτέμιδος κα Νεμέσιος κα
Μοιρέων. χειρ δ τ μν τέρ σκπτρον χει,
τ τέρ δ τρακτον, κα π τ κεφαλ κτνάς
τε φορέει κα πύργον κα κεστν τ μούνην τν
Ορανίην κοσμέουσιν. κτοσθεν δέ ο χρυσός τε
λλος περικέαται κα λίθοι κάρτα πολυτελέες,
τν ο μν λευκοί, ο δ δατώδεες, πολλο δ
ονώδεες, πολλο δ πυρώδεες, τι δ νυχες ο
Σαρδοι πολλο κα άκινθοι κα σμάραγδοι, τ
φέρουσιν Αγύπτιοι κα νδο κα Αθίοπες κα
Μδοι κα ρμένιοι κα Βαβυλώνιοι. τ δ δ
μέζονος λόγου ξιον, τοτο πηγήσομαι· λίθον
π τ κεφαλ φορέει· λυχνς καλέεται, ονομα
δ ο το ργου συντυχίη. π τούτου ν
νυκτ σέλας πολλν πολάμπεται, π δέ ο
κα νης πας οον π λύχνοισι φαείνεται.
ν μέρ δ τ μν φέγγος σθενέει, δέην δ χει  
κάρτα πυρώδεα. κα λλο θωυμαστόν στιν ν
τ ξοάν. ν στες ντίος σορές, ς σ ρ
κα μεταβαίνοντι τ βλέμμα κολουθέει· κα
ν λλος τέρωθεν στορέ, σα κα ς κενον
κτελέει.


Μέσα στο ιερό του ναού βρίσκονται δύο χρυσά αγάλματα ένα της Ηρας κι ένα του Δία μα που του δίνουν άλλο όνομα.
Η περιγραφή του αγάλματος της ‘Ηρας παρουσιάζει  ένα πολύμορφο σύνολο και εξηγεί ο Λουκιανός : έχει κάτι από την Αθηνά, από την Αφροδίτη, τη Σελήνη, την Ρέα, την Αρτέμιδα, τη Νέμεση και τις Μοίρες.

Κρατεί σκήπτρο στο ένα χέρι, αδράχτι στο άλλο, και στο κεφάλι φέρει πυργωτό στέμμα με ακτίνες και πέπλο. 

ν μέσ δ μφοτέρων στηκεν ξόανον λλο
χρύσεον, οδαμ τοσι λλοισι ξοάνοισι εκελον.
τ δ μορφν μν δίην οκ χει, φορέει δ τν
λλων θεν εδεα. καλέεται δ σημήιον κα π'
ατν σσυρίων, οδέ τι ονομα διον ατ
θεντο, λλ' οδ γενέσιος ατο κα εδεος
λέγουσιν. καί μιν ο μν ς Διόνυσον, λλοι δ
ς Δευκαλίωνα, ο δ ς Σεμίραμιν γουσιν· κα
γρ δ ν π τ κορυφ ατο περιστερ
χρυσέη φέστηκεν, τονεκα δ μυθέονται Σεμι-
ράμιος μμεναι τόδε σημήιον. ποδημέει δ δς
κάστου τεος ς θάλασσαν ς κομιδν το επον
δατος.


Στο κέντρο ανάμεσα στα δύο αγάλματα βρίσκετε στημένο άλλο χρυσό ξόανο  που δεν μοιάζει με τα άλλα ξόανα. Δεν έχει μορφή ξεχωριστή και μοιάζει με τους θεούς.  ΟΙ Ασσύριοι το ονομάζουν ΣΗΜΗΙΟΝ - ΣΗΜΑΔΙ, και δεν του έχουν δώσει ξεχωριστό όνομα, μήτε και λένε τίποτα για την προέλευσή του και τι παριστάνει. Άλλοι νομίζουν ότι είναι ο Διονυσος κι άλλοι η Σεμιραμις, γιατί πραγματικά στο κεφάλι του κάθετε ένα χρυσό περιστέρι που είναι το σημάδι της Σεμιράμιδος.
Και αυτό το περιστέρι το κατεβάζουν δυο φορές το χρόνο στη θάλασσα σαν φέρουν το νερό, που χύνουν μέσα στο ιερό και στο χάσμα που βρίσκεται κάτω από το ιερό. Εις ανάμνηση της σωτηρίας  του Δευκαλίωνα από τον κατακλυσμό.


 Η ταύτιση της Ρέας/Εαρ, Ηρας/Αηρ, Κυβέλης και Σεμιράμιδας στα κείμενα είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

Στην ουσία κάθε εποχή λάτρευε στα ίδια κέντρα την Μεγάλη Μητέρα Θεά με διαφορετικά ονόματα και την έφερνε έτσι πιο κοντά στα δικά του βιώματα και πιστεύω.

Η λατρεία περνάει από διάφορα στάδια όπως η ουσία μένει ακόμα και σήμερα η ίδια. Η λατρεία της Μητέρας Θεάς με τα πολλαπλά της ονόματα που εξαπλώνετε στις γύρω περιοχές στην Παλμύρα, Αυρακίτιδα, Αίγυπτο, όλη τη Μικρασία, Λυδία, Καρία, Φρυγία, κλπ.

Η Μεγάλη Θέα που στην ουσία αντιπροσωπεύει και την Θηλυκή πλευρά της Θεότητας και το σημερινό Άγιο Πνεύμα με τη μορφή Περιστεράς ήδη ενυπάρχει από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα με τη μορφή περιστεριο. Μάλιστα κατεβαίνει, στα πλαίσια της λατρείας, για να «αγιάσει» τα θαλασσινά νερά όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα στις μέρες μας κατά τα Θεοφάνεια.  

Η μόνη αλλαγή που έχει πραγματοποιηθεί στις μέρες μας είναι ότι η θέση της Μεγάλης Μητέρας-Γυναίκεια Πλευράς της Θεότητας,  έχει δώσει τη θέση της στην λατρεία του Υιού. Έτσι μόνο διαμέσου αυτού πλέον λατρεύετε η Μητέρα Θεά καλυμμένη κάτω από τον μανδύα της Μητέρα του Υιού, και σχεδόν αγιοποιημένη από την μητρότητα κρατώντας όμως όλες σχεδόν τις ιδιότητες των προηγούμενων Γυναικείων Θεοτήτων.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...