Νάιος Ζεύς : όνομα ιερού του εν Δωδώνη

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter delta, entry 2712, line 1
 <δωδεκήις>· τέλειος θυσία, ὁμοίως
<Δωδωναῖε>· ἐπίθετον Διός r, ἀπὸ Δωδώνης, διὰ τὸ ἐκεῖ τιμᾶσθαι
 τὸν θεόν (Π 233)
<Δωδωνεύς>· Ζεύς. ὁ αὐτὸς καὶ Νᾶιος

 

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περὶ ὀρθογραφίας
Part+volume 3,2, page 438, line 2

ναῦς  νάϊος καὶ νήϊος. πρόσκειται «περισπώμενα

Ο Ζεύς ως Δωδωνεύς είναι και Νάϊος  ο του πλοίου δηλαδή

Εκτός από το Θαλασσαίος,  ο της θαλάσσης και του πλοίου που με την μετατροπή του φωνηέντος Α σε Η μετατρέπετε σε νήϊος, ο του πλοίου- και πάλι- δηλαδή αλλά και κατάλληλος για κατασκευή πλοίου.

Συγχρόνως δε και το νήιον ξύλον είναι το ξύλο που είναι κατάλληλον για την κατασκευή πλοίου.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry nu, page 407, line 39
                                      τὰ ἀπὸ τῶν εἰς αυς διὰ
 τοῦ ιος παραγόμενα, διὰ τοῦ ι γράφεται· οἷον, ναῦς,  ναὸς, νάϊος καὶ τροπῇ νήϊος, καὶ νήϊον ξύλον τὸ
 πρὸς ναῦν ἐπιτήδειον· ὁμοίως καὶ τὸ γραῦς, γραὸς  γράϊος καὶ γρήϊος καὶ γρηΐδιον εἶδος ἔχουσα· ἔστι καὶ
 ὄνομα ὄρους πλήσιον Ἰθάκης, ὡς καὶ Ὅμηρος ἡμεῖς  δ' ἐξ Ἰθάκης, ὑπὸ Νηΐου, τουτ'ἔστιν ὑπὸ Νηΐῳ ὄρει  κειμένης· οὕτω καὶ Θήβη ὑποπλακίη, ἡ ὑπὸ Πλακίῳ
 ὄρει.

Όμοια και το Νήιος  όρος  ειναι το όνομα του Όρους πλησίον της Ιθάκης.

Και κατά τον Όμηρο είναι μια ακόμα ένδειξη για το κατάλληλο ξύλο για την δημιουργία του πλοίου του Οδυσσέως. Κατεξοχήν θαλασσινού ήρωα και ταυτόχρονα κυνηγημένου από τον Θαλάσσιο Δία /Ποσειδώνα.

Etymologicum Magnum , Etymologicum magnum
Kallierges page 603, line 18
                  Τὰ ἀπὸ τῶν εἰς ΑΥΣ θηλυκῶν μονο-
συλλάβων, διὰ τοῦ ΙΟΣ παράγωγα, διὰ τοῦ ι γράφε-
ται· οἷον, ναῦς ναὸς, νάϊος, καὶ τροπῇ, νήϊος· (καὶ
<νήϊον> ξύλον, τὸ πρὸς νηῶν κατασκευὴν ἐπιτήδειον·
ἔ στι δὲ καὶ ὄρος πλησίον τῆς Ἰθάκης οὕτω καλού-
μενον· οἷον,  Ἡμεῖς δ' ἐξ Ἰθάκης ὑπὸ Νηΐου.
Τῆς ὑπὸ τῷ Νῃΐῳ ὄρει κειμένης.

Lexica Segueriana, Glossae rhetoricae (e cod. Coislin. 345)
Alphabetic entry nu, page 283, line 22

<Ναύκραροι>: οἱ τὰς ναῦς παρασκευάζοντες, καὶ τριη-
 ραρχοῦντες, καὶ τῷ πολεμάρχῳ ὑποτεταγμένοι.
<Νάϊος Ζεύς>: ὄνομα ἱεροῦ τοῦ ἐν Δωδώνῃ.

…

Ne‹a xÚla: t¦ nauphg»sima.

Na…ou DiÒj: Ð naÕj toà DiÒj, Öj ™n D»lJ, Na…ou

     DiÕj kale‹tai.

Neèj: Ð 'Aq»nVsi parqenèn.

NomofÚlakej: ¥rcontej oƒ ™n ™kklhs…v kaˆ ™n boulÍ

     met¦ tîn prošdrwn kaq»menoi, kaˆ ¢nagk£zontej aÙ-

     toÝj to‹j nÒmoij crÁsqai, kaˆ kwlÚontej ™piyhf…zein,

     e‡ ti e‡h par£nomon À ¢sÚmforon tÍ pÒlei.

NaÚkraroi: oƒ t¦j naàj paraskeu£zontej, kaˆ trih-

     rarcoàntej, kaˆ tù polem£rcJ Øpotetagmšnoi.

Naioj ZeÚj: Ônoma ƒeroà toà ™n DwdènV. Pšriroj

     g£r, Ð 'Ik£stou pa‹j, toà A„Òlou, nauag»saj diesè-

     qh ™pˆ tÁj prÚmnhj, kaˆ ƒdrÚsato ™n DwdènV DiÕj

     naou ƒerÒn.

Ακόμα μια αναφορά για τον Ζεύς των πλοίων και των ξύλων των κατάλληλων για πλοία, αλλα και ο Ναός του Διός στην Δήλο (φανερωμένη, φανερή, γνωστή, εμφανής, πρόδηλη, έκδηλη, ολοφάνερη κλπ) στον τόπο γέννησης του υιού του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος εκ της Λητούς/Ληθούς.

Aeschylus Trag., Supplices
Line 258

ὁρίζομαι δὲ τήν τε Περραιβῶν χθόνα,
Πίνδου τε τἀπέκεινα, Παιόνων πέλας,
ὄρη τε Δωδωναῖα· συντέμνει δ' ὅρος
ὑγρᾶς θαλάσσης· τῶνδε τἀπὶ τάδε κρατῶ.

Παρακάτω δίδεται η σχέση του Δία Πελασγικού.

Πελασγικό  Αργος και η Θεσσ/τταλία μεταξύ του Πηνειού και ως την Ορεινή Πίνδο.

Πελασγικός και ο Δωδωναίος ο Ζεύς

Ephorus Hist., Fragmenta
Volume-Jacobyʹ-F 2a,70,F, fragment 113, line 15
                        καὶ τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἡ Θετταλία λέγεται, τὸ μεταξὺ
τῶν ἐκβολῶν τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν Θερμοπυλῶν ἕως τῆς ὀρεινῆς τῆς κατὰ
Πίνδον, διὰ τὸ ἐπάρξαι τῶν τόπων τούτων τοὺς Πελασγούς· τόν τε Δία  
τὸν Δωδωναῖον (F 142) αὐτὸς ὁ ποιητὴς ὀνομάζει Πελασγικόν (Il. Π 233)·
’Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικέ.

STRABON V 2, 4 (SCHOL. DION. PER. 348):

τοὺς δὲ Πελασγούς, ὅτι μὲν ἀρχαῖον τὸ φῦλον κατὰ τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἐπεπόλασε

καὶ μάλιστα παρὰ τοῖς Αἰολεῦσι τοῖς κατὰ Θετταλίαν, ὁμολογοῦσιν ἅπαντες

σχεδόν τι. νομίζειν δέ φησιν Ἔφορος τὸ ἀνέκαθεν Ἀρκάδας ὄντας ἑλέσθαι

στρατιωτικὸν βίον, εἰς δὲ τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν προτρέποντας πολλοὺς ἅπασι

τοῦ ὀνόματος μεταδοῦναι, καὶ πολλὴν ἐπιφάνειαν κτήσασθαι καὶ παρὰ

τοῖς Ἕλλησι καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις, παρ' ὅσους ποτὲ ἀφιγμένοι τετυχήκασι.

καὶ γὰρ τῆς Κρήτης ἔποικοι γεγόνασιν, ὥς φησιν Ὅμηρος (Od. τ 175): λέγει

γοῦν Ὀδυσσεὺς πρὸς Πηνελόπην· ‘ἄλλη δ' ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη· ἐν μὲν

Ἀχαιοί, ἐν δ' Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες, Δωριέες τε τριχάικες

δῖοί τε Πελασγοί.’ καὶ τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἡ Θετταλία λέγεται, τὸ μεταξὺ

τῶν ἐκβολῶν τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν Θερμοπυλῶν ἕως τῆς ὀρεινῆς τῆς κατὰ

Πίνδον, διὰ τὸ ἐπάρξαι τῶν τόπων τούτων τοὺς Πελασγούς· τόν τε Δία  

τὸν Δωδωναῖον (F 142) αὐτὸς ὁ ποιητὴς ὀνομάζει Πελασγικόν (Il. Π 233)·

’Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικέ.’ πολλοὶ δὲ καὶ τὰ Ἠπειρωτικὰ ἔθνη Πελασγικὰ

εἰρήκασιν, ὡς καὶ μέχρι δεῦρο ἐπαρξάντων· Πελασγούς τε πολλοὺς καὶ τῶν ἡρώων

ὄνομα καλέσαντες οἱ ὕστερον ἀπ' ἐκείνων πολλὰ τῶν ἐθνῶν ἐπώνυμα πεποιήκασι.

καὶ γὰρ τὴν Λέσβον Πελασγίαν εἰρήκασι, καὶ τοῖς ἐν τῆι Τρωάδι Κίλιξιν Ὅμηρος

εἴρηκε τοὺς ὁμόρους Πελασγούς (Il. Β 840)· ‘Ἱππόθοος δ' ἄγε φῦλα Πελασγῶν

ἐγχεσιμώρων, τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον.’ τῶι δ' Ἐφόρωι

τοῦ ἐξ Ἀρκαδίας εἶναι τὸ φῦλον τοῦτο ἦρξεν Ἡσίοδος· φησὶ γὰρ (F 44 Rz³)·

’υἱεῖς ἐξεγένοντο Λυκάονος ἀντιθέοιο, ὅν ποτε τίκτε Πελασγός’. Αἰσχύλος δ'

ἐκ τοῦ περὶ Μυκήνας Ἄργους φησὶν ἐν Ἱκετίσιν ἢ Δαναίσι (v. 250 ff.) τὸ γένος αὐτῶν.

καὶ τὴν Πελοπόννησον δὲ Πελασγίαν φησὶν Ἔφορος κληθῆναι· καὶ Εὐριπίδης

δ' ἐν Ἀρχελάωι (F 228 N^{2) φησὶν ὅτι ‘Δαναὸς ... ἐλθὼν ἐς Ἄργος ὤικισ' Ἰνάχου πόλιν,}

^{Πελασγιώτας δ' ὠνομασμένους τὸ πρὶν Δαναοὺς καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ' ἀν' Ἑλλάδα’.}

^{2a,70,F.114a.1}

Scholia In Homerum, Scholia in Iliadem (scholia vetera et recentiora e cod. Genevensi gr. 44)
Book of Iliad 16, verse 233, line of scholion 1

[οὔλων] μαλακῶν καὶ τρυφερῶν, ἢ κροκυδιστῶν, καθαρῶν.
Δωδωναῖε] Δευκαλίων μετὰ τὸν ἐπ' αὐτοῦ – καὶ
Ἀκεστοδώρῳ.

Πελασγικέ] Θεσσαλικέ· Πελασγία γὰρ πρότερον ἡ Θεσσαλία

ἐκαλεῖτο. ἐξ οὗ θαυμαστὸς <ὡς> καὶ ὑπὸ Πελασγῶν τιμώμενος, ἐπεὶ

Πελασγοὶ κατῴκησαν τὴν Δωδώνην ἐκβληθέντες ἀπὸ Βοιωτίας ὑπὸ

Αἰολέων.

 [Πελασγικέ] ἐξ Ἄρνης τῆς Φθιώτιδος. ἡ μέντοι πόλις Πελασγία.

 [Σελλοί] ἔθνος – Σελλήεντος. Πίνδαρος δὲ Ἑλλοὺς

αὐτοὺς κληθῆναι χωρὶς τοῦ <σ> – τὸ μαντεῖον.

Σελλήεντος

Η μετακίνηση των Πελασγών που εχουν εκδιωχθεί από την Βοιωτία από τους Αιολείς και η ομώνυμη πόλη/περιοχή  Πελασγία

Όμως οι λέξεις μας οδηγούν παραπέρα… Πελας-αγός, Πελας-γία ή Πελας-γαία = η πελαγίσια ή πελάγια ή η πελαγική και Πέλασις η προσέγγισης και το πλησιάσμα.

Περασία η Αρτέμιδα (περάσιμος = ο διαβατός, ο βατός ο περατός, ο πλευστός, ο πλωτός…

Πελαγικός ο του πελάγους, ο κατοικών στο πέλαγος, ο θαλάσσιος αλλα και ο επιθυμών την θάλασσα

Perseus analysis of Πελαργικέ:

Πελαργικός (of the stork): masc voc sg

LSJ entry

πελαργικός

πελαργ-ικός, ή, όν, of the stork, Hsch., Suid.

= Πελασγικός : τὸ Π. the northern slope of the Acropolis at Athens, IG12.76.55, Ar.Av.832 ; τὸ Π. τεῖχος Arist.Ath.19. 5 ; written τὸ Πελαργικόν in Hdt.5.64, Th.2.17 (with v.l. Πελασγ-, but cf. Πελαργικόν· ἀντὶ τοῦ Πελασγικόν, Hsch.) ; also Τυρσηνῶν τείχισμα Π. Call. Fr.283.

Ο Πελασγός όμως και ο Πελασγικός είναι ταυτόχρονα και Πελαργικός, ο των Πελ-αργων.

Πελαργάω ως ρήμα μας δηλώνει την σημασία της νουθεσίας και της συμβουλής.

Η Πελα(ρ)γίζω είμαι σαν πέλαγος η λίμνη, σχηματίζω πέλαγος, λίμνη, πλημμυριζω, ειμαι πλημμυρισμένος, κατακλύζω, κατακλύζομαι, αλλα και ταξιδεύω στο πέλαγος, πελαγοδρομώ, πελαγίζω…

Πελαργός ο λέλεκας και το λελέκι

Και δεν μπορούμε να μην συνδιάσουμε την λέξη Πελαγαίος και Πελλάνιος – επίθετα του Ποσειδώνα

Πελάγιος ο του πελάγους, ο αρμενίζων στην θάλασσα ή το πέλ-αγος

Πελάγισμα το πλημμύρισμα και η πλημμύρα

Πέλαγος η ανοιχτή θάλασσα, πέλαο, αλλα και ο Πόντος μεγάλη μάζα νερών λίμνης ή πλημμύρας αλλα και πλήθος αμέτρητο

συνεχίζεται...