Χαῖρ' ὦ ἄνα κισσεῦ Διόνυσε

Ο τάφος του Διόνυσου βρίσκεται στους Δελφούς, βλεπ. προηγούμενα κείμενα, ενώ η Ιέρεια των Δελφών είναι η Μέλισσα ή Μέλιττα, αλλά συγχρόνως οι Μέλισσες θεωρούνται και ιέρειες της Κυβέλης, αλλά και της Μύλιττας της Αφροδίτης των Ασσυρίων,  της Εφέσιας Αρτεμιδος, της Ρέας,  της Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Melitta δε σημαίνει «Η Μεσίτρια», η θηλυκή μορφή του Melitz, του "μεσολαβητή", η οποία γίνεται στην Χαλδαική melitt.

Η melitz λέξη που χρησιμοποιείται στο βιβλίο του Ιώβ και έχει μεταφραστεί και σημάνει το διερμηνέα και τον απεσταλμένο..

Ιώβ. 33,23       ἐὰν ὦσι χίλιοι ἄγγελοι θανατηφόροι, εἷς αὐτῶν οὐ μὴ τρώσῃ αὐτόν…

 Melitta είναι ένας τίτλος βάσει του οποίου η Σεμίραμις λατρευόταν στη Βαβυλώνα σε αναίμακτη θυσία.  (περί Μέλι, Μέλισσας αναλυτικότερα σε μελλοντικά κείμενα)

Ενώ η σύνδεση της Κυψέλης ως κοίλου δοχείου-αγγείου παραπέμπει στο κιβώτιο, θήκη και την λάρνακα καθώς «τας λάρνακας οι τότε εκάλουν Κορίνθιοι Κυψέλας» Παυσανίας  5,17,5

Το ποτό κράμα μέλιτος και γάλακτος που προσφέρεται ως σπονδή στους καταχθόνιους θεούς ονομάζεται Μελίκρητον… Όμως υπάρχουν και Χοές που περιέχουν οίνο, αλλά και οι Νηφάλιες Χοές που περιέχουν μόνο νερό.

Ο Διόνυσος είναι κατά κύριο λόγο ο κρατών το ποτήρι/κύπελο  ή Δίνο,  (δείτε σχετικά παλαιότερα κείμενα), λατρεύεται ως Κίσσιος ή Κισσεύς αλλά ταυτόχρονα δηλώνει και τον γιο του Ποτηριού ή  του όρου και της γής του Χους.

 Ενώ ο Απόλλων ονομάζετε κι εκείνος Χουσαίος ή Χουσεύς

Aelius Aristides Rhet., Ἱεροὶ λόγοι δʹ
Jebb page 330, line 26

                     ἧκε δὲ καὶ παρ' Ἀθηνᾶς ὄναρ ὕμνον ἔχον
τῆς θεοῦ καὶ ἀρχὴν τοιάνδε Ἵκεσθε Περγάμῳ νέοι, καὶ
ἕτερον ἐκ Διονύσου, οὗ τὸ ἐπᾳδόμενον ἦν Χαῖρ' ὦ ἄνα
κισσεῦ Διόνυσε.

Aelius Aristides Rhet., Fragmenta poetica
Fragment 4, line 2

Ἵκεσθε Περγάμῳ νέοι,
Χαῖρ' ὦ ἄνα κισσεῦ {Διόνυσε}.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 2786, line 1

*<κιρνᾷ>· οἰνοχοεῖ A ..

<Κισσθήνη>· πόλις καὶ ὄρος ἐν Θρᾴκῃ

<Κίσσιοι>· ἔθνος Περσῶν (Aesch. Pers. 119) …

<Κισσοέντιοι>· οἱ Κνώσιοι

<κισσός>· εἶδος φυτοῦ r ἢ *βλάστημα ἑλισσόμενον AS

<Κισσοῦς>· ὄρος ἐν Μακεδονίᾳ. καὶ πόλις Θρᾴκης

<Κισσηΐς>· Κισσέως θυγάτηρ (Ζ 299)

Ο Χους είναι μονάδα μέτρησης των υγρών και ισοδυναμεί με μονάδα όγκου υγρών ίση με 3.2832 λίτρα ή 6 ξέστας.

Αλλά συγχρόνως ο ΧΟΥΣ είναι και το ΧΩΜΑ, αλλά και η σταγόνα του ΡΟΔΕΛΑΙΟΥ…

 Ηράκλειτος FRAG. 15" Άδης και Διόνυσος έν και ωυτό"

 Ο Άδης, ως  θάνατος, και ο Διόνυσος, ως έρωτας, είναι το ίδιο.

Οι Χόες αλλά και Χοές (εκ του χέω = χύνω, αφήνω να ρεύσει, διασκορπίζω, ραντίζω, πετώ, εκχέω κλπ,)  το υγρό στοιχείο των Χοών  που καταλήγει στον Χού/χώμα αλλά Χόες είναι και η ομώνυμη γιορτή της δεύτερης μέρας των Ανθεστηρίων, (γιορτή λουλουδιών τριήμερη που ετελείτο από τις 11 έως τις 13 του Ανθεστηριώνος ή στις 26-29 Φεβρουαρίου της Μεγάλης Αρχαίας Ελληνικής ετήσια εορτή προς τιμήν του Θεού Διονύσου,  τελούμενη στην  Αττική και σε πολλές Ιωνικές πόλεις. Τα Ανθεστήρια φέρονται επίσης με τη γενικότερη ονομασία Διονύσια.)

Ο Ανθεστηριών είναι ο όγδοος αττικός μήνας που θεωρείτε ότι διαρκεί από τις 15 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου.

Ο εορτασμός των Ανθεστηρίων στην Αρχαία Αθήνα τελούνταν την 11η ως και την 13η του μηνός Ανθεστηριώνος. Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν «πιθοίγια». Ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι την ημέρα αυτή ανοίγονταν και δοκιμάζονταν για πρώτη φορά οι πίθοι με τον οίνο της χρονιάς.

 Η δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων λεγόταν «Χόες», από το ομώνυμο οινοδοχείο και η τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομάζονταν «Χύτροι», επειδή την ημέρα προσφέρονταν αγγεία με άνθη, μαγειρεμένα λαχανικά και πανσπερμία σιτηρών. Επίσης, την τρίτη και τελευταία ημέρα εορτάζονταν τα Υδροφόρια προς τιμήν όσων χάθηκαν στον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ή Λευκαρίωνα – δείτε προηγούμενα σχετικά κείμενα, περί Κατακλυσμού, Ιωνά, Νώε, Σεμιράμιδος κλπ

 Χόες όμως και ο πληθυντικός αριθμός της λέξης Χούς, ενώ οι χόες θαλάσσης είναι το αμέτρητο πλήθος.

Χόω = σωριάζω, επισωρεύω, επιχωματώνω, σκεπάζω με χώμα, θάβω…

Όμως Χους ή  Κους ή Cush  ( στα εβραικά כּוּשׁ Kus) ήταν, σύμφωνα με τη Βίβλο, ο μεγαλύτερος γιος του  Χαμ, ο αδελφός του Mizraim, Χαναάν και ο πατέρας των Βιβλικών χαρακτήρων του  Nimrod, και Raamah.

Θεωρείτε ότι είναι ο πρώτος πρόγονος των ανθρώπων του Χούς, (Χουσαίων)  αυτών που έχουν σκουρόχρωμο δέρμα, των ανθρώπων που κατοικούν τη χώρα που περιβάλλεται από τον ποταμό Γιών ή Γεών ή Γηών( Gihon) που θεωρείτε ότι είναι ο «κυκλών πάσαν την γήν Αιθιοπίας» ή της χώρας των Χουσσιτών ή Κουσσιτών, Κασσιτών (Χους) και εντοπίζονται στην αρχαιότητα με την ονομασία της Arabia Felix (δηλ. Υεμένη) και Aethiopia (Αιθιοπία δηλαδή όλη την  Υπο-Σαχάρια Αφρική, κυρίως την περιοχή του  Άνω Νείλου).

Σήμερα το ποτάμι αυτό ονομάζεται Καρούν, και πηγάζει από τα βουνά τού Ιράν, Ανατολικά τού Περσικού Κόλπου όπου αδειάζουν τα νερά τους, ο Τίγρης, ο Ευφράτης και ο Καρούν. Ο Γιών έρεε από τη χώρα τού Χους, δηλαδή έξω από τη χώρα τών αρχαίων Κασσιτών οι οποίοι ήταν μεταξύ των βουνών τού Ιράν και τής χώρας τής Ασσυρίας (μεταξύ τού Τίγρη και τού Ευφράτη, και στον χώρο που θεωρείτε ότι φιλοξενούσε τον Παράδεισο- δες προηγούμενα κείμενα περί Σεμιράμιδος.

Το όνομα του Χους ή Κους δηλώνει συγχρόνως και το μαύρο χρώμα. Υπενθυμίζω ότι ο Διόνυσος θεωρείται «καμμένος» καθώς έχει γλυτώσει από τον κεραυνό που σκότωσε και κατέκαψε την μητέρα του. Έχει φιλοξενηθεί στο Μηρό του Διός κατά κάποια αρχαία κείμενα, είναι δηλαδή ένας μηρο-τραφής…

Όμως στην βίβλο ο Χους ή Κους θεωρείται γιος του Χαμ ενός εκ των γιών του Νώε ερμηνεύεται ως Χαμ ή Cham δηλαδή  ως Ζαμπόν (;) στα Εβραικά ως חָם, στα ελληνικά Χαμ, Kham? Αραβικά  حام, ζαμπόν, "ζεστό" ή "καεί ως κάτι ζεστό, ή κάτι καμμένο …

Το όνομα που εμφανίζεται στην αγγλική Βίβλο ως Χαμ είναι πραγματικά δύο εντελώς διαφορετικά ονόματα εβραϊκά, ένα ως  Χαμ (Ham) και το άλλο ως Cham, με δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Αλλά δεδομένου ότι οι αναγνώστες στ’ αγγλικά, χρησιμοποιείται το όνομα ζαμπόν όμως δεν σημαίνει μόνο αυτό αλλά παίρνει και τις έννοιες των :

Χαμ 1 = όλυρα  όπου Όλυρα το αγριοσίταρο… (Triticum spelta, Σίτος η σπέλτα)  Η όλυρα μερικές φορές θεωρείται υποείδος του συγγενούς κοινού σίτου (T. aestivum, Σίτος ο μαλακός ή Σίτος ο κοινός).

Η λέξη Ham είναι ταυτόσημη με το επίθετο  χλιαρό, θερμό από το ρήμα (Χαμάμ) την έννοια του ζεστού, αλλά και ως αναζωπύρωση της ζέστης. Για την έννοια του παρόντος ονόματος Χαμ, σημαίνει : την Θερμότητα, το μαύρο χρώμα, και τελειώνει με την δοκιμασμένη σύνδεση της θερμότητας με την μαυρίλα και στη συνέχεια με την αμαρτία. Ο Jones μάλλον απρόθυμα παραδέχεται ότι Χαμ ήταν ο παππούς του πρώτου αυτοκράτορα του κόσμου Νimrod, αλλά γρήγορα συνειδητοποιεί και δηλώνει ότι, «χωρίς καμία αμφιβολία ο [Χαμ] ήταν ο μοναδικός εισηγητής της λατρείας του ήλιου, και βροντή," ακόμη και ενώ το χέρι του Θεού θα τον φέρει με ασφάλεια στην κιβωτό από ξύλο, το προζύμι της φρικτή ειδωλολατρία του δούλευε στο στήθος του. "

Δεν ξεφεύγει από τον κατά τα άλλα μεγάλο μελετητής ότι αυτή η εκδοχή του Χαμ ως όνομα είναι ταυτόσημο , με τον πατέρας-του-δικαίου, από την αχρησιμοποίητη ρίζα  (HMH) εκ των οποίων η έννοια του συγγενεύει και δηλώνει προστασία, Το θηλυκό ουσιαστικό (Hamot) σημαίνει τη μητέρα-του-δικαίου, και το θηλυκό ουσιαστικό (Homa) σημαίνει το τοίχωμα, με την έννοια της προστασίας που σε περιβάλλει.

Η τελευταία αναφερθείσα ρίζα με τη σειρά της είναι παρόμοια με (Hamma), ήλιο, ζέστη? (ΗΕΜΑ), θερμότητα, αγανάκτηση, οργή, από τη ρίζα (Yaham), είναι ζεστό. Η κατώτατη γραμμή είναι μια σύνδεση με το πολύ δυνατό συναίσθημα, αλλά όχι κατ 'ανάγκη  αρνητικό.

Από το NOBS Κατάλογο Μελέτης της Αγίας Γραφής  το όνομα διαβάζετε ως απλά ζεστό, αλλά εν όψει των ανωτέρω, μια πιο προσεκτική απόδοση θα ήταν η έννοια του πάθους και της έντασης.

Χαμ 2, το οποίο είναι γραμμένο  και προφέρεται όπως η λέξη ζαμπόν, στο
Λεξικό Jones της Παλαιάς Διαθήκης δηλώνει ότι το σωστό Όνομα Χαμ προέρχεται από το ρήμα  (HAMA), που σημαίνει κραυγή δυνατά, θρηνώ, οργή, βρυχηθμός, κλπ.
Σε Θεολογικό λεξιλόγιο της Παλαιάς Διαθήκης  σημειώνετε ότι σχετικά με αυτή τη λέξη:  «Είναι μια ισχυρή λέξη, τονίζοντας αναταραχή, αναστάτωση, ισχυρό αίσθημα, ή θόρυβο", το οποίο ταυτόχρονα δημιουργεί  έναν τυχαίο συνδυασμό ίσως με τη λέξη ζαμπόν.
Άλλες ερμηνείες του NOBS  δίνουν την ερμηνεία του Χαμ ως ΗΟΤ – καυτός, ένθερμος, θαλπερός (ήλιος) σφοδρός, σεξουαλικά ερεθισμένος, καυτός ή ως Νoisy.- θορυβώδης, πολύβουος, φασαριόζικος κλπ
Ηam όμως στα αγγλικά ερμηνεύεται ως κοιλότητα γονάτου, χοιρομέρι, ζαμπόν, γλουτός και μπούτι μαζί, ηθοποιός, υπερβολικός κλπ
Στο Λεξικό των Αγίων Γραφών του Γ. Κωνσταντίνου, το όνομα ΧΑΜ ερμηνεύεται ως « φλογόπληκτος,  μέλας», ως  υιός του Νώε, και ως ποιητικό όνομα της Αιγύπτου.
Έτσι ο μύθος του Διός, ως τον πατέρα που θρέφει και μεγαλώνει στον Μηρό του τον Διονύσου δίνεται καλυμμένη μέσα και από τα ονόματα της Παλαιάς Διαθήκης και της σύνδεσης τους με τον υιό του Νώε…

Joannes Zonaras Gramm., Hist., Epitome historiarum (lib. 1-12)
Volume 1, page 23, line 28

…  καὶ προήλθοσαν ἐκ μὲν Χοῦς Χουσαῖοι· Αἰθίοπες οὗτοί εἰσι.

Eustathius Scr. Eccl., Theol., Commentarius in hexaemeron [Sp.]
Page 756, line 20

  Εἰσὶ δὲ υἱοὶ τοῦ Χὰμ οἵδε· Χοῦς, ἐξ οὗ Χουσαῖοι, οἱ νῦν Αἰθίοπες…

Ο Χούς είναι ένας γιος του Χαμ, και ο πατέρας του Nimrod του μεγάλου κυνηγού.
H  Γη του Χους ή του όρους Χους στην Παλαιά Διαθήκη δηλώνει το νότιο όριο της Αιγύπτου την Αιθιοπία ή Cush με την οποία συνδέεται…Ενώ Αιθιοπία ή Χους ονομάζεται γενικότερα από τους Έλληνες η Ασία αλλά και η γνωστή σε μας ως Νουβία και την Αβησσυνία.
 Στις αρχαίες αιγυπτιακές επιγραφές η Αιθιοπία ονομάζεται Kesh.

Book 1, chapter 132, line 1

             τεσσάρων γὰρ Χάμου παίδων γενομένων Χουσαῖον μὲν  
οὐδὲν ἔβλαψεν ὁ χρόνος· Αἰθίοπες γὰρ ὧν ἦρξεν ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ
ἑαυτῶν τε καὶ τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάντων Χουσαῖοι καλοῦνται. 

Όμως οι Χουσαίοι ονομάζονται και Κισσίτες ή Κουσίτες, ή Κασσίτες…ή Κασσαίοι ή Κοσσαίοι ήταν αρχικά ένας νομαδικός λαός. Κατά την πτώση τής Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, κατέλαβαν την  Βαβυλώνα και εγκαθίδρυσαν, για τέσσερεις αιώνες, την δική τους αυτοκρατορία Μετά το τέλος τής Κασσιτικής περιόδου, το όνομά τους λησμονήθηκε.. Ενώ η αρχική πατρίδα των Kassites είναι ασαφής, αλλά φαίνεται να θεωρούν ότι βρίσκεται στο βουνό του Ζάγρου που φέρει το όνομα του πρώτου Διονύσου / Ζαγρέα…

Paraphrases In Dionysium Periegetam, In Dionysii periegetae orbis descriptionem
Section 1001-1016, line 18

                                           Ὑπεράνω δὲ τῆς
Βαβυλῶνος ἐπὶ τὴν πνοὴν τοῦ βορρᾶ οἵ τε Κισσοὶ καὶ
οἱ Μεσαβάται καὶ οἱ Χαλωνῖται κατοικοῦσιν, ἅτινά εἰσιν ἔθνη Συρίας.

Aeschylus Trag., Fragmenta
Tetralogy 10, play B, fragment 86, line 4
       
  ’ὁ κισσεὺς Ἀπόλλων, ὁ βακχ<ε>ι{ος}όμαντις .

κισς-εύς, ὁ, the ivy-crowned, ὁ κ. Ἀπόλλων, ὁ βακχεύς, ὁ μάντις A. Fr.341.

Κισσήεις οι στεφανωμένοι με κισσό

Κισσηρεφής ο σκεπασμένος με κισσό

Κισσοδέτας – στεφανωμένος με κισσό, επίθετο του Βάκχου, Διονύσου

Κισσοχίτων ντυμένος με κισσό, επίθετο του Βάκχου, Διονύσου

Κισσών ο τόπος ο κατάφυτος από κισσούς/κιττούς

Κισσός ή κιττός ή ιψός, ή καγχαμος, ή κισσαρος, ή κλύμενον ή ΧΕΝ-ΟΣΙΡΙΣ (ο)

Ενώ ο Κισσός (Χέδερα η έλιξ -Hedera helix), ονομάζεται και ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ, γιατί είναι αφιερωμένο στον Διόνυσο, αφού τον στεφάνωσε κατά την πρόωρη γέννηση του με τα κλαδιά του και τον έσωσε δροσίζοντάς τον. Θεωρείτε φυτό-σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από την μέθη.