Πύθωνα τὸν δράκοντα κατετόξευσεν ΙΙ

...οὓς ἔρριψεν Ἀθηνᾶ

διὰ τὸ τὴν ὄψιν αὐτῆς ποιεῖν ἄμορφον, ἦλθεν εἰς ἔριν

περὶ μουσικῆς Ἀπόλλωνι. συνθεμένων δὲ αὐτῶν ἵνα

ὁ νικήσας ὃ βούλεται διαθῇ τὸν ἡττημένον, τῆς κρίσεως

γινομένης τὴν κιθάραν στρέψας ἠγωνίζετο ὁ Ἀπόλλων,

Στα λατινικά η λέξη τοξότης δίνεται με μια μόνο λέξη Sagittarius όπου η λέξη Σαϊτα = βέλος, άλλα και βολή (bolide στα αγγλικά) αλλα και ιός (στ΄ αγγλικά virus), τόξευμα κλπ.

Σαϊτα όμως έχουμε και στον αργαλειό και είναι το «εργαλείο» των γυναικών που υφαίνουν.  Όμοια λοιπόν εκτός από σαίτα = βέλος  και η σαίτα του αργαλειού ονομάζονται και κερκίς/ κερκίδα όπου κερκίς είναι και το δοξάρι της λύρας αλλά και το υφαντό και ο ύπερος και το χτένι και το ξύλο ανάδευσης και το κεντρί  αλλά και ακοντιάς (σαίτα, σαγίτα, μετέωρο ) αλλά και αηδών (αοιδός, ποιητής, ποιήτρια, μπιρμπίλι, καλλίφωνος).

Αλλα Σαίτα είναι κι η ονομασία ένα είδος φιδιού που ζεί στα μέρη της Ελλάδος, ισως λόγο της ταχύτητάς του, δειτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε τι εννοώ, κατά τ’ αλλα είναι ακίνδυνο σε περίπτωση δαγκώματος.

Μερικά από τα επίθετα του Απόλλωνα  για υπενθύμιση των ιδιοτήτων του ως

Απελλών (δωρικός τύπος), ‘Απλουν (στη θεσσαλική διάλλεκτο), Νηοσόος, Ωπόλλων (στα ιωνικά και δωρικά) αλλά και από την έκφραση Ω-Απόλλων, Αργυρότοξος, Δελφίνιος, (μπορουμε να δούμε και τους σχετικούς μύθους του Ιωνά με το κήτος, αλλά και του Αρίωνα με το δελφίνι-κήτος) Δέλφειος εκ των Δελφών, Εκαβαλέτης, Εκατοβόλος, Εκατηβελέτης, Εκετηβόλος, εκβατήριος, Ηϊος, Ήλιος, ηπιοχειρ, Ιαφέτης, Ιήιος, Κλυτοτοξος, Οριος, Οροπαίος, Τοξελκέτης, Τόξιος, Τοξοφόρος, Χρυσοτοξος κλπ 

Τα περισσότερα επίθετα που δηλώνουν την αρίστη σχέση με το τόξο και τα βέλη αλλά και τη Ίαση από ασθένειες μέσω των γονιμοποιών ακτίδων/βελών του Ηλίου

Η σύνδεση τώρα Απόλλωνα με το Δελφίνι θα πρέπει έχει ξεκινήσει με την ονομασία του/της  Πύθων/Πυθών που σκότωσε στους Δελφούς καθώς Δελφίνη ή Δελφινης ήταν η δράκαινα.

Δελφίνια η Δελφίνεια ονομάζεται και  η γιορτή προς τιμή του Δελφίνιου Απόλλωνα στην Αθήνα και στην Έφεσο στις 6 Μουνυχιώνος (21 Απριλίου) ενώ ο ναός του Απόλλωνα στην Αθήνα ονομάζεται Δελφίνιον. 

Συγχρόνως μιλάμε και για ένα δικαστήριον μέσα στο Ναό του Απόλλωνα αλλα και ένα είδος βοτάνου

Paraphrases In Dionysium Periegetam, In Dionysii periegetae orbis descriptionem
Section 437-446, line 10

ἡ Φωκὶς χώρα ἐστὶ, συρομένη ἢ

ἀποκλίνουσα ἐπὶ βορρᾶν κατὰ τὸ στόμα καὶ τὰ στενὰ

τῶν Θερμοπυλῶν, ὑπὸ τῇ ἐξοχῇ τοῦ χιονώδους ὄρους

Παρνασοῦ. Διὰ δὲ τῆς Φωκίδος μέσον τὸ μέγα ῥεῦμα   

τοῦ Κηφισσοῦ ποταμοῦ κατερχόμενον ἦχον ἀποτελεῖ.

Παρὰ τῷ Κηφισσῷ ποταμῷ ἡ τεθυμιαμένη καὶ καλῆ

γῆ τῆς Πυθῶνος πόλεώς ἐστιν, ὅπου ἡ περιπλοκὴ τῆς

Δελφίνης δράκοντος περὶ τοῦ θεοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος τρί-

ποδι κέκλιται, ὃ ἔστι περὶ τοῦ μαντικοῦ θεοῦ ἐν τῷ

ἐπιθυμητῷ ναῷ περιέχεται, ὁλκὸς πολλοῖς καταστίγ-

μασι πεπυκνωμένος. Ὅπου πολλάκις αὐτὸς ὁ Ἀπόλ-

λων ἢ ἀπὸ τῆς Μιλήτου ἢ ἀπὸ τῆς Κλάρου ἄρτι ἀνα-

βὰς, ἤτοι ἐλθὼν, τὸ ἅμμα, τουτέστι τὸν δεσμὸν ἢ τὴν

νευρὰν, τῆς χρυσῆς φαρέτρης ἀναλύει.

Ομοια και παρακάτω στο αρχαίο κείμενο

Scholia In Aristophanem, Commentarium in plutum (recensio 2) (scholia recentiora Tzetzae)
Argumentum-dramatis personae-scholion sch plut, verse 213, line 2

<Πυθικὴν ((σείσας)) δάφνην:>
“Πύθων” ὄνομα κύριον· “Πυθών”  
δὲ φωκικῆς πόλεως ὄνομα, ἔνθα ἦν
τὸ μαντεῖον Ἀπόλλωνος, Πυθὼν δὲ
ἐκλήθη ἢ ἀπὸ τοῦ πύθω, τὸ σήπω·
ἐκεῖ γὰρ Ἀπόλλωνι τοξευθεῖσα ἡ
Δελφύνη δράκαινα βιαζομένη καὶ
δειματοῦσα Λητὼ ἔκειτο πυθομένη·
ἢ ὅτι ἐκεῖσε πολλοὶ ἀφικνούμενοι
ἐπυνθάνοντο τῶν χρησμῶν· 

Ομως στον ουρανό του Βορείου ημισφαιρίου εμφανίζονται δίπλα δίπλα οι αστερισμοί του Βέλους, του δελφινιού και του Αετού 

Ο αστερισμός του Δελφινιού ειναι γνωστός και ως ο ΙΕΡΟΣ ΙΧΘΥΣ και  οι Ινδοί, από τους οποίους δανείσθηκαν όπως λέγεται τον αστερισμό οι `Ελληνες (αν και μάλλον το αντίστροφο φαίνεται πως αληθεύει), αποκαλούσαν τον Δελφίνα Shi-shu-mara ή Sim-shu-mara, και αργότερα Zizumara (= γουρουνόψαρο), όπως και τον αστερισμό Δράκοντα.
Ο Al Biruni, δίνοντας το αραβικό όνομα Al Kaud (η καμήλα), αναφέρει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί, ιδίως οι ανήκοντες στην αίρεση των Νεστοριανών, θεωρούσαν πως ο αστερισμός ήταν ο Σταυρός του Ιησού, που μεταφέρθηκε στους ουρανούς μετά τη Σταύρωση. Την εποχή του Kazwini ήξεραν τα 4 λαμπρότερα άστρα ως Al Ukud (μαργαριτάρια ή πολύτιμοι λίθοι), που κοσμούσαν τον Al Salib (τον Σταυρό). Στο τέλος οι αστρονόμοι της Αραβίας υιοθέτησαν την ελληνική μορφή με την παρεφθαρμένη απόδοση Dulfim.
Ο Καίσιος (Caesius) θεώρησε ότι ο Δελφίν ήταν ο Λεβιάθαν της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ο Νοβίδιος το κήτος που κατάπιε τον Ιωνά (αν και υπάρχει ομώνυμος αστερισμός στον οποίο το απέδιδαν οι περισσότεροι). 

Το πρώτον μαντείον των Δελφών ανήκει εις την Θέμιδα καθώς έτσι αναφέρετε στον ορφικόν ύμνον. Η Θέμις φαίνεται ότι δίδαξε την τέχνη και στον Φοίβον Απόλλωνα.

<Θέμιδος>, θυμίαμα λίβανον.

Οὐρανόπαιδ' ἁγνὴν καλέω Θέμιν εὐπατέρειαν,

Γαίης τὸ βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην,

ἣ πρώτη κατέδειξε βροτοῖς μαντήιον ἁγνὸν  

Δελφικῶι ἐν κευθμῶνι θεμιστεύουσα θεοῖς<ι>

Πυθίωι ἐν δαπέδωι, ὅθι Πύθων ἐμβασίλευεν·

ἣ καὶ Φοῖβον ἄνακτα θεμιστοσύνας ἐδίδαξε·

πάντιμ', ἀγλαόμορφε, σεβάσμιε, νυκτιπόλευτε·

πρώτη γὰρ τελετὰς ἁγίας θνητοῖς ἀνέφηνας,

βακχιακὰς ἀνὰ νύκτας ἐπευάζουσα ἄνακτα·

ἐκ σέο γὰρ τιμαὶ μακάρων μυστήριά θ' ἁγνά.

ἀλλά, μάκαιρ', ἔλθοις κεχαρημένη εὔφρονι βουλῆι

εὐιέρους ἐπὶ μυστιπόλου τελετὰς σέο, κούρη.

Ορφικός ύμνος Θέμιδος (απόδοση)
Τήν κόρην του Ουρανού τήν άγνήν προσκαλώ, τήν Θέμιν μέ τόν καλόν πατέρα, τό νέον βλαστάρι της Γής, τήν κόρην πού έχει πρόσωπον σάν άνθος,
πού πρώτη έδειξε εις τούς ανθρώπους τό ιερόν μαντεϊον
εις τόν κρυψώνα των Δελφών καί απέδιδε τό
δίκαιον εις τούς θεούς
εις τόν ναόν τοϋ ' Απόλλωνος, ότε έβασίλευεν
εις τούς Δελφούς αυτή πού καί τόν Φοίβον
τόν άνακτα έδίδαξε τά δίκαια
σύ ή έχουσα όλας τάς τιμάς, μέ τήν λαμπράν
μορφήν, ή σεβαστή, πού περιπλανάσαι κατά
τήν νύκτα
διότι πρώτη έσύ έφανέρωσες εις τούς ανθρώπους τάς άγιας ιεροτελεστίας καί επευφημούσες τόν άνακτα κατά τάς βακχικάς νύκτας
διότι άπό σένα προέρχονται αί τιμαί των θεών καί τά άγια μυστήρια.
Αλλά, μακάρια, είθε νά έλθης χαρούμενη μέ εύφρόσυνον διάθεσιν
εις τάς ιεράς μυστηριακάς τελετουργίας, πού γίνονται γιά σέ, ώ κόρη.

Συνεχίζετε