τὰ ὄντα καὶ τὰ ἐσόμενα καὶ τὰ γεγονότα ἐγώ εἰμι...

Ερευνώντας περισσότερο στο θέμα των ιχθύων, δεν μπορώ να μην σταθώ στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων στην έρημο. Ένα θαύμα που αναφέρετε και στα τέσσερα ευαγγέλια με διαφορετικές εκδοχές.

Η ίδια περιγραφή και για τους τέσσερις ευαγγελιστές, άλλοι με περισσότερες κι άλλοι με λιγότερες λεπτομέρειες.

Όμως ας εξετάσουμε τους τόπους που λαμβάνει χώρα  για να μπορέσουμε να αποσυμβολίσουμε τα κρυφά μηνύματα του θαύματος 

Ξεκινώντας οδηγούμαστε στην πόλη Βηθσαιδά (Βηθ-Σαιδα (Bethsaida) λέγετε ότι η λέξη είναι αραμαϊκής προέλευσης και σημαίνει «Οίκος του Κυνηγού ή του Ψαρά», πόλη της Γαλιλαίας. Στρέφομαι στα ονόματα της πόλης και της περιοχής γιατί πολύ απλά «κρύβουν» απίστευτους συμβολισμούς του θαύματος που δεν είναι παρα η συνέχεια του ψαρέματος των 7 μαθητών και του αριθμού των ιχθύων που πιάνονται στην σαγήνη ή το δίχτυ- την κιστη των ιχθύων…

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Onomasticon
Page 58, line 12

 Βηθσαϊδά (Matth 11, 21). πόλις «Ἀνδρέου καὶ Πέτρου» καὶ Φι-

λίππου. κεῖται δὲ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ πρὸς τῇ Γεννησαρίτιδι λίμνῃ.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter beta, page 386, line 21

<Βηθσαϊδά· Βηθφαγή>.

 Origenes Theol., Fragmenta in evangelium Joannis (in catenis)
Fragment 23, line 8
                                                           μεταλαμ-
βάνεται δὲ ἡ Βηθσαϊδὰ Ἑλλάδι φωνῇ εἰς τὸ «Οἶκος θηρευτῶν», οἷς
[ὁ] Ἰησοῦς εἶπεν· «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

Αναλύοντας τη λέξη Βηθσαϊδά λοιπόν οδηγούμαστε στην παρακάτω ερμηνεία. Σύνθετη από το Βeit (σπίτι, όχι όμως ένα απλό σπίτι, αλλά ένα σπίτι του σύμπαντος, η θηλυκή πλευρά της ψυχής, η έννοια της «υποδοχής» της διαθεσιμότητας. Δηλαδή ένα «σπίτι» οίκος, ναός του Θεού.

Μια διαφορετική ερμηνεία δίνει την έννοια του Οίκου του Ελέους για την Βηθεσδά – Βηθσαϊδά. Έτσι ερμηνεύεται ως μια δεξαμενή, ένα κολυμβητήριο με πέντε βεράντες κοντά στην πύλη των προβάτων ή της αγοράς, κάτι αντίστοιχο της Κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Γίνεται ταύτιση του με την λεγόμενη Κρήνη της Παν-Αγίας, στην κοιλάδα των Κέδρων.

Άλλη ερμηνεία βάση άλλου λεξικού «Οίκος του ελέους» ή «του ρέοντος ύδατος», ή «πισίνα της Παναγίας», ή «πηγή της Παρθένου» κλπ. Μάλιστα στα λεξικά αναφέρετε ως η μόνη πηγή του «ζώντος» ύδατος κοντά στην Ιερουσαλήμ . Δείτε κι εδώ, εδώ, κι εδώ

Βέβαια κατά την εκδοχή Βηθσαιδά ή «Ἔστι δέ ἐν τοῖς Ἰεροσολύμοις, ἐπί τῇ προβατικῇ (ἐννοεῖται πύλῃ), (μία) κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ἑβραϊστί Βηθεσδά».

Τό ἑβραϊκό ὄνομα τῆς κολυμβήθρας παραδίδεται κατά τέσσερις τρόπους· Βηλζαθά, Βαθζαθά, Βηθσαϊδά καί Βηθεσδά. Οἱ δύο πρῶτες γραφές ὑπάρχουν σέ μεμονωμένα χειρόγραφα, εἶναι ἄγνωστες στήν ἔμμεση παράδοση τοῦ κειμένου καί δέν ὑπάρχουν στήν πραγματικότητα στήν ἀραμαϊκή γλῶσσα. Περισσότερο μαρτυροῦνται στήν χειρόγραφη παράδοση οἱ γραφές Βηθσαϊδά (=οἶκος κολυμβήσεως) καί Βηθεσδά (=οἶκος ἐλέους), κυρίως ἡ δεύτερη, πού έχει πολλές και ἀρχαιότατες μαρτυρίες καί στήν ἔμμεση παράδοση, στά ἔργα δηλαδή τῶν ἀρχαίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων. Ἡ φράση πού ἀκολουθεῖ, «πέντε στοάς ἔχουσα», ἐπεξηγεῖ τήν γραφή «Βηθεσδά». Εἶναι σάν νά λέει· «Οἶκος ἐλέους», δηλαδή νοσοκομεῖο μέ πέντε πτέρυγες. 

Έτσι όμως Βέθ/Βηθ (το πρώτο συνθετικό ) δηλώνει τον Οίκο ή  Σπίτι, το ναό και το Σαίς ή Σαίδος( δεύτερο συνθετικό) δηλώνει την Ίσιδα ή της Ελληνίδα θεά Αθηνά, την Παρθένο Κόρη- βλέπετε και την Κόρη ως Παρθένο Κόρη της Δήμητρος και δείτε και το όνομα που δίδεται στην Ελευσίνα και γίνεται γνωστή και  ως Σαισαρία. Όπου σαῖς : κοῦρος, κάρος, Hsch. Σαισαρία· ἡ Ἐλευσὶν πρότερον, Id. σαιστός· ἐλαία θλαστή, Id. (Perseus analysis of Σαις)

Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι στη Σάιδα βρισκόταν ο τάφος του Όσιρι, και ότι γινόταν αναπαράσταση των παθών του θεού σε κοντινή λίμνη, σε μυστηριακές τελετές
Η προστάτιδα θεά της πόλης ήταν η Νηίθ, της οποίας η λατρεία μαρτυρείτε ήδη από την πρώτη δυναστεία, περ. 3100-3050 π.Χ.. Οι Έλληνες όπως ο Ηρόδοτος, ο Πλάτωνας, και ο Διόδωρος την ταύτιζαν με την Αθηνά, υποδηλώνοντας μια αρχέγονη σύνδεση με την Παρθένο. Ο Διόδωρος αφηγείται ότι η Αθηνά έχτισε τη Σάις πριν τον Κατακλυσμό που υποτίθεται ότι αφάνισε την Αθήνα και την Ατλαντίδα. Ενώ όλες οι ελληνικές πόλεις καταστράφηκαν κατά τον Κατακλυσμό, συνεχίζει, οι Αιγυπτιακές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της  Σάιδας, γλύτωσαν^.
Strabo Geogr., Geographica
Book 17, chapter 1, section 23, line 7

Ὑπὲρ δὲ Μωμέμφεώς εἰσι δύο νιτρίαι πλεῖστον

νίτρον ἔχουσαι καὶ νομὸς Νιτριώτης. τιμᾶται δ' ἐν-

ταῦθα ὁ Σάραπις καὶ παρὰ μόνοις τούτοις θύεται ἐν

Αἰγύπτῳ πρόβατον· πλησίον δὲ καὶ ἐνταῦθα πόλις

Μενέλαος, ἐν ἀριστερᾷ δὲ ἐν τῷ Δέλτα ἐπὶ μὲν τῷ πο-

ταμῷ Ναύκρατις, ἀπὸ δὲ τοῦ ποταμοῦ δίσχοινον διέ-

χουσα ἡ Σάις καὶ μικρὸν ταύτης ὕπερθε τὸ τοῦ Ὀσί-

ριδος ἄσυλον, ἐν ᾧ κεῖσθαι τὸν Ὄσιρίν φασιν. ἀμφις-

βητοῦσι δὲ τούτου πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ τὰς Φιλὰς

οἰκοῦντες τὰς ὑπὲρ Συήνης καὶ τῆς Ἐλεφαντίνης. μυ-

θεύουσι γὰρ δὴ διότι ἡ Ἶσις κατὰ πολλοὺς τόπους κατὰ

γῆς θείη σοροὺς τοῦ Ὀσίριδος (μία δὲ τούτων ἦν ἔχουσα

τὸν Ὄσιριν ἀφανὴς πᾶσι), τοῦτο δὲ πράξειε λαθεῖν  

βουλομένη τὸν Τυφῶνα, μὴ ἐπελθὼν ἐκρίψειε τὸ

σῶμα τῆς θήκης.

Charax Hist., Fragmenta
Fragment 11, line 2

 Tzetzes ad Lyc. 111: Ἐλθὼν γὰρ (ὁ Κέκροψ) ἀπὸ

Σάεως πόλεως Αἰγύπτου τὰς Ἀθήνας συνῴκισε. Σάϊς

δὲ κατ' Αἰγυπτίους ἡ Ἀθηνᾶ λέγεται, ὥς φησι Χάραξ.

 Schol

Aristid.: Δεῖ δὲ γνῶναι ὅτι

ὁ Χάραξ ἱστορεῖ τοὺς Ἀθναίους ἀποίκους εἶναι τῶν

Σαϊτῶν. Ἔστι δὲ Σάϊς πόλις Αἰγυπτίων, καὶ οἰκιστῆρα

ἔσχεν Ἐρεχθέα. Διὸ καὶ διφυῆ προς-

αγορεύεσθαί φησιν ὄντα δίγλωσσον· ἕτεροι δέ φασιν ὅτι

πρῶτος ἐδόξαζεν ἔκ τε γυναικὸς

καὶ ἀνδρὸς τοὺς γεννωμένους παράγεσθαι· καὶ διὰ

τοῦτο διφυὴς ἐδοξάζετο. Περὶ μὲν οὖν τούτου πολλὴ

διαφορά. Ἐκ δὲ τῆς ἀποικίας ὠνομάσθαι φησὶ πολιοῦ-

χον τὴν Ἀθηνᾶν. ἔστι γὰρ ἡ Σάϊς Αἰγυπτίων φωνῇ

παρ' Ἕλλησιν Ἀθηνᾶ…

Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia vetera et recentiora)
Vita-scholion 566c, line 1

<*Σάϊν>· Σάϊς ἡ Ἀθηνᾶ G ὄνομα πόλεως K²

Plato Phil., Timaeus Stephanus page 21, section e, line 4
  Ἔστιν τις κατ' Αἴγυπτον,” ἦ δ' ὅς, “ἐν τῷ Δέλτα, περὶ
ὃν κατὰ κορυφὴν σχίζεται τὸ τοῦ Νείλου ῥεῦμα Σαϊτικὸς
ἐπικαλούμενος νομός, τούτου δὲ τοῦ νομοῦ μεγίστη πόλις
Σάις – ὅθεν δὴ καὶ Ἄμασις ἦν ὁ βασιλεύς – οἷς τῆς πόλεως
θεὸς ἀρχηγός τίς ἐστιν, Αἰγυπτιστὶ μὲν τοὔνομα Νηίθ, Ἑλ-
ληνιστὶ δέ, ὡς ὁ ἐκείνων λόγος, Ἀθηνᾶ· μάλα δὲ φιλαθή-
ναιοι καί τινα τρόπον οἰκεῖοι τῶνδ' εἶναί φασιν.

Στον διάλογο του Πλάτωνα Τίμαιος και Κριτίας (περίπου το 395 π.Χ., 200 χρόνια πριν την επίσκεψη στην Αίγυπτο του Σόλωνα), η Σάις είναι η πόλη στην οποία ο Σόλωνας (που επισκέφτηκε την Αίγυπτο το 590 π.Χ.) έμαθε από έναν αιγύπτιο ιερέα την ιστορία της Ατλαντίδος, την πολεμική αντιπαράθεσή της με την Ελλάδα και την Αίγυπτο, και την τελική ήττα της και τον αφανισμό της από φυσική καταστροφή. Ο Πλάτωνας επίσης αναφέρει την πόλη ως γενέτειρα του Φαραώ Άμασι

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι το ιερό στη Σάις της Αθηνάς, την οποία ταυτίζει με την Ίσιδα, Νηίθ, έφερε επιγραφή "Είμαι όλα όσα υπήρξαν, και είναι, και θα είναι. Και κανένας θνητός δεν έχει σηκώσει μέχρι τώρα το πέπλο μου" 

Η Βηθσαϊδά λοιπόν, επιλέξτε ποια ερμηνεία θέλετε ως Οίκος Θεάς Παρθένου, ως οίκος ύδατος ζώντος της Θεάς Παρθένου ή της Ίσιδος, Αθηνάς, Νηίθ κλπ..

Ο Κύριος λοιπόν μπήκε στο πλοίο κοντά στη λίμνη Τιβεριάδα και πέρασε απέναντι στη θάλασσα της Γαλιλαίας ή στη Θάλασσα της Τιβεριάδος. Η Βηθσαιδά είπαμε είναι η πόλη της Γαλιλαίας.

Η Γαλιλαία όμως είναι το εξελληνισμένο όνομα του Γαλείλ (=κύκλος, περιοχή, αλλά και αιγιαλός] είναι η βορειότερη περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης. Είναι πολύ γνωστή τοποθεσία

Αρχικά Γαλείλ ή Γαλεΐλ ονομαζόταν η βόρεια της πεδιάδας Μπαττώρ ορεινή χώρα. Στη περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν οι Ισραηλίτες όπου παλαιότερα έμεναν και "εθνικοί" εξ ου και η χαρακτηριστική ονομασία της "Γαλιλαία των Εθνών".

 Suda, Lexicon
Alphabetic letter gamma, entry 103, line 4

<Γελγέλ:> ὁ τροχὸς ὀνομάζεται. καθάπερ οὖν ἐξ ὄρους ὑψηλοῦ

τοῦ σωτηρίου στόματος προενεχθέντα ταῦτα τὰ ῥήματα δίκην τροχοῦ

κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκυλίσθη καὶ πᾶσαν ἐπέδραμε· καὶ ἐβαπτίσθησαν

πάντες κατὰ ἔθνη καὶ πόλεις. διὸ καὶ Γαλιλαία κατακυλιστὴ λέγεται τῇ

Ἑλλάδι γλώσσῃ.

Theodorus Scr. Eccl., Fragmenta in Joannem (in catenis)
Fragment 12, line 14
«Γαλιλαία» γὰρ «τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδεν φῶς μέγα»·

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter gamma, entry 51, line 1

<Γαλιλαία>· κατακυλιστή

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter gamma, page 419, line 15

<Γαλιλαία>. κατακυλιστὴ ἑρμηνεύεται τῇ ἑλλάδι

 γλώσσῃ. διὸ καὶ γελγὲλ ὁ τροχὸς ὀνομάζε-

 ται· ἢ ἀνακυκλησμὸς καὶ ἀνάκαμψις.

….

<Γαλέα>. ὄνομα ἰχθύος.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter gamma, page 415, line 23

<Γαλαθηνός>. ὑπομάζιος. παρὰ τὸν θήσω μέλ-

 λοντα, ὃ δηλοῖ τὸ θρέψω, [ὡς τό·

  ἐπηετανὸν γάλα θῆσθαι.

 τουτέστι τρέφεσθαι, γίνεται θηνὸς, ὥσπερ πα-

 ρὰ τὸν κλείσω μέλλοντα γίνεται κλεινός· καὶ

 ἐν συνθέσει γαλαθηνός.]

<Γαλαξίας>. τὸ ἐν τῷ οὐρανῷ φῶς κατὰ τὴν

 νύκτα, ὅπερ ἔστιν ἀνάκλασις φωτὸς ἡλιακοῦ,

 μὴ καταλαμπομένων τῶν ἀστέρων.

<Γάλλοι>. οἱ ἀπόκοποι, οἱ εὐνοῦχοι.

<Γαλαάδ>. ἀποκάλυψις ἑρμηνεύεται.

Ενώ Γαλάξια είναι η εορτή προς τιμήν της Αθηνάς

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter gamma, entry 80, line 1
<Γαλάξια>· ἑορτὴ <Ἀθήνησι μητρὶ θεῶν ἀγομένη> ἐν ᾗ ἕψουσι  γαλαξίαν.

Γαλιλαία δηλαδή περιοχή με  κυκλική περιφέρεια από μια ρίζα που σημαίνει «κυλώ»,περικλείω κλπ

Τη Γαλιλαία όμως διασχίζει ο Ιορδάνης ποταμός και ρέει από την θάλασσα Γαλιλαίας ή Λίμνη Γενισαρέτ, η Τιβεριάδα, στη Νεκρά θάλασσα. Ο Ιορδάνης ποταμός  από το εβραικό Γιαρδείν = ορμητική εκροή, αποτελεί τα σύνορα της Ιορδανίας με το Ισραήλ.

Ο Ιορδάνης ποταμός είναι γνωστός στην λαογραφίας μας ως ο Γαλαξίας ή ως Γάλα ή ως Γαλακτικός ή Γαλακτίτης κύκλος ή ως κύκλος γενικότερα.

Joannes Philoponus Phil., In Aristotelis meteorologicorum librum primum commentarium
Volume 14,1, page 115, line 15

ὡς γὰρ ὁλοκλήρου τινὸς ἀστέρων κύκλου ὁ γαλαξίας ἐστὶ κόμη, εὔλογον

καὶ ἑκάστου τῶν ἀποτελούντων τὸν κύκλον τοῦτον *** ἡγούμεθα τὸν

μῦθον τῷ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς Ἥρας φάσκοντι τοῦτον συστῆναι τὸν κύκλον,

ὅτε τοῦ Ἡρακλέους ἀγνοούσης βίᾳ τὸ γάλα ταύτης ἐκμύζοντος (Ἀθηνᾶ γὰρ

ὑπέβαλε, φησίν, αὐτὸν κοιμωμένῃ, ἵνα πιὼν ἀθάνατος γένοιτο), τὴν Ἥραν

ὀδυνομένην ἀθρόον ἐκσπάσαι τὸν μαζόν, καὶ τοῦ γάλακτος ἐξακοντισθέντος

τοῦτον γενέσθαι τὸν κύκλον.

Άλλες ονομασίες για τον Γαλαξία- Ιορδάνη, ποταμό από τους Πυθαγορείους ονομαζόταν "οδός των ψυχών" ενώ από τον ποιητή Πίνδαρο αναφέρεται σαν "λιπαρά οδός" ή "δρόμος του Διός". Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονομάζουν "Ηριδανό ποταμό" και μέχρι σήμερα λέγεται "Ιορδάνης ποταμός" από τους παλιούς χωρικούς όπως επίσης "τού παπά τα άχυρα" ή "τού κουμπάρου τα άχυρα" ή "το ζωνάρι της καλόγριας ή το  "Γάλα της Ήρας", ή ή "Ζωνάρι της Παναγίας" κλπ.

Ξεκινάει και εκρέει από το Πάνιο Σπήλαιο της Παλαιστίνης

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter iota, page 1113, line 4

<Ἰορδάνης>. ποταμός. ἐκλήθη δὲ Ἰορδάνης διὰ τὸ

 συμμίγνυσθαι δύο ἅμα ποταμοὺς, Ἴορ καὶ Δάν-ην.

 Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 359, line 4
  <Πάνιον> σπήλαιον Παλαιστίνης, ἀφ' οὗ ἐκρεῖ ὁ ποταμὸς Ἰορδάνης.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Onomasticon
Page 16, line 3
εἰσὶν δὲ ἐπὶ τοῦ Αὐλῶνος πόλεις ἐπίσημοι <Τιβεριὰς> καὶ ἡ πρὸς
αὐτῇ λίμνη, Σκυθόπολις, Ἱεριχὼ καὶ ἡ νεκρὰ θάλασσα αἵ τε περὶ
αὐτὰς χῶραι, ὧν μέσος <ὁ> Ἰορδάνης φέρεται, ἐξιὼν μὲν ἀπὸ τῶν
κατὰ Πανεάδα πηγῶν, εἰς δὲ τὴν νεκρὰν θάλασσαν ἀφανιζόμενος.

Flavius Josephus Hist., De bello Judaico libri vii
Book 3, section 515, line 1

Ἡ δὲ λίμνη Γεννησὰρ μὲν ἀπὸ τῆς προσεχοῦς χώρας

καλεῖται, σταδίων δ' εὖρος οὖσα τεσσαράκοντα καὶ πρὸς τούτοις

ἑτέρων ἑκατὸν τὸ μῆκος γλυκεῖά τε ὅμως ἐστὶ καὶ ποτιμωτάτη·

καὶ γὰρ τῆς ἑλώδους παχύτητος ἔχει τὸ νᾶμα λεπτότερον καθαρά τ'

ἐστὶν πάντοθεν αἰγιαλοῖς ἐπιλήγουσα καὶ ψάμμῳ, πρὸς δὲ εὔκρα-

τος ἀρύσασθαι, ποταμοῦ μὲν ἢ κρήνης προσηνεστέρα, ψυχροτέρα

δὲ ἢ κατὰ λίμνης διάχυσιν ἀεὶ μένουσα. τὸ μὲν γὰρ ὕδωρ 

οὐκ ἀπᾴδει χιόνος ἐξαιθριασθέν, ὅπερ θέρους νυκτὸς ποιεῖν ἔθος τοῖς

ἐπιχωρίοις, γένη δὲ ἰχθύων ἐν αὐτῇ διάφορα πρὸς τοὺς ἀλλαχοῦ

γεῦσίν τε καὶ ἰδέαν. μέση δ' ὑπὸ τοῦ Ἰορδάνου τέμνεται. καὶ

δοκεῖ μὲν Ἰορδάνου πηγὴ τὸ Πάνειον, φέρεται δ' ὑπὸ γῆν εἰς τοῦτο

κρυπτῶς ἐκ τῆς καλουμένης Φιάλης· ἡ δ' ἐστὶν ἀνιόντων εἰς τὴν

Τραχωνῖτιν ἀπὸ σταδίων ἑκατὸν εἴκοσι Καισαρείας τῆς ὁδοῦ κατὰ

τὸ δεξιὸν μέρος οὐκ ἄπωθεν. ἐκ μὲν οὖν τῆς περιφερείας ἐτύμως

Φιάλη καλεῖται τροχοειδὴς οὖσα λίμνη, μένει δ' ἐπὶ χείλους αὐτῆς

ἀεὶ τὸ ὕδωρ μήθ' ὑπονοστοῦν μήθ' ὑπερχεόμενον. ἀγνοούμενος

δὲ τέως ὁ Ἰορδάνης ἐντεῦθεν ἄρχεσθαι διὰ τοῦ τετραρχήσαντος

Τραχωνιτῶν ἠλέγχθη Φιλίππου· βαλὼν γὰρ οὗτος εἰς τὴν Φιάλην

ἄχυρα κατὰ τὸ Πάνειον, ἔνθεν ἐδόκουν οἱ παλαιοὶ γεννᾶσθαι τὸν

ποταμόν, εὗρεν ἀνενεχθέντα. τοῦ μὲν οὖν Πανείου τὸ φυσικὸν

κάλλος ὑπὸ τῆς βασιλικῆς προσεξήσκηται πολυτελείας τῷ Ἀγρίππα

πλούτῳ κεκοσμημένον· ἀρχόμενος δὲ φανεροῦ ῥεύματος ὁ Ἰορδάνης

ἀπὸ τοῦδε τοῦ ἄντρου κόπτει μὲν τὰ τῆς Σεμεχωνίτιδος λίμνης ἕλη

καὶ τέλματα, διαμείψας δ' ἑτέρους ἑκατὸν εἴκοσι σταδίους μετὰ

πόλιν Ἰουλιάδα διεκπαίει τὴν Γεννησὰρ μέσην, ἔπειτα πολλὴν ἀνα-

μετρούμενος ἐρημίαν εἰς τὴν Ἀσφαλτῖτιν ἔξεισι λίμνην.

Origenes Theol., Homiliae in Lucam
Homily 21, page 128, line 18

Ἑρμηνεύεται δὲ Ἰορδάνης «καταβαίνων». Κα-

ταβαίνων γάρ ἐστιν ἀληθῶς ὁ ποταμὸς τοῦ θεοῦ,

τὸ ὕδωρ τὸ ἀληθινόν, τὸ ὕδωρ τὸ σωτήριον.   

Ας δούμε όμως και την ερμηνεία της λίμνης Γεννησάρ ή Γεννησαρέτ ή θάλασσας της Τιβεριάδος όπως αποκαλείτε, παρότι είναι μια λίμνη με γλυκό νερό. το πιο κοντινό λήμμα σε λεξικό είναι το γεννημᾰτικός (!!!)κατά το λεξικό του Perseus  γενν-ημᾰτικός, ή, όν, = γεννητικός (AM) [γέννημα]ο παραγωγικός.

Το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, καθώς και Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει τη θάλασσα με το όνομα "Θάλασσα της Ginosar", μετά την μικρή εύφορη πεδιάδα της Ginosar που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της. Ginosar είναι ένα ακόμη όνομα που προέρχεται από το "Κιννερέτ". Η Βιβλική ονομασία "Kiuneret" ή "Kinnerot" «Η θάλασσα Genusar" ("Yamma δι-Genusar»).

Μια επίμονη, αν και πιθανότατα λανθασμένη λαϊκή ετυμολογία του ονόματος προϋποθέτει ότι το όνομα Κιννερέτ μπορεί να προέρχεται από την εβραϊκή λέξη kinnor («άρπα» ή «λύρα»), εν όψει του σχήματος της λίμνης.

Ενώ Κινύρα είναι η λύρα στα Ελληνικά, και ο Κινύρας στην ελληνική μυθολογία ήταν ιερέας και βασιλιάς στην Κύπρο. Τον θεωρούσαν τον γενάρχη του ομώνυμου γένους των Κινυραδών, ιερέων της Αφροδίτης. Ο Κινύρας αναφέρεται ως βασιλιάς της Πάφου ή και ολόκληρης της Κύπρου. Είχε δωρήσει στον Αγαμέμνονα ένα περίφημο θώρακα. Γενικά, ο πλούτος του ήταν παροιμιώδης, αφού όσοι ήθελαν να μιλήσουν για υπερβολικό πλούτο ή να ευχηθούν πολλά πλούτη ανέφεραν το όνομα του Κινύρα. 

Οι συγγραφείς στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη συγγραφείς χρησιμοποιούν τον όρο "θάλασσα" (Εβραϊκά יָם γιαμ, Ελληνική Θάλασσα), με την εξαίρεση του Λουκά που αποκαλεί "η λίμνη Γεννησαρέτ" (Λουκάς 5: 1), που την ονομάζει με την  ελληνική λέξη Γεννησαρέτ (Λίμνης Γεννησαρέτ ). Η λίμνη της Γεννησαρέτ ή θάλασσα της Γαλιλαίας είναι το ίδιο και το αυτό, αργότερα θα ονομαστεί και Τιβεριάς /Τιβεριάδα προς τιμή του αυτοκράτορα Τιβεριανού.

Όμως μέσω της περιόδου των Μαμελούκων η λίμνη θα μείνει γνωστή στα Αραβικά ως «Bar al-Minya", ή  "Sea of Minya», λόγω των ερειπίων του  συγκροτήματος που σώζονται Khirbat al-Minya. Αυτό είναι το όνομα που χρησιμοποιείται ως ανάμνηση των ερειπίων του Κάστρου-παλατιού του Μινύα ή του γιού του Μινύα. 

 Η πεδιάδα Γεννησαρέτ έχει κληθεί, από τη γονιμότητα και την ομορφιά της, «ο Παράδεισος της Γαλιλαίας." και πλέον ονομάζεται El-Ghuweir

Η ίδια ονομασία έχει συχνά συναντήθηκε με το Ταλμούδ και Midrashim, όπου η λίμνη ονομάζεται επίσης «Η θάλασσα της Τιβεριάδας» (Γεν R. XCVIII. 22), και αναφέρεται πως αφθονεί στα ψάρια. Η κοιλάδα βρέχεται από τη λίμνη ονομάζεται η κοιλάδα Γεννησαρέτ" ("biḳ'at Genusar»), και είναι γνωστή για τη γονιμότητά του. Εξ ου και η φράση «την ευλογία του Θεού" ερμηνεύεται με την έννοια την κοιλάδα Γεννησαρέτ. Η γονιμότητα της κοιλάδας είναι, σύμφωνα με τους Ταλμουδιστές, ο λόγος της προέλευση του ονόματος και γι’ αυτό ονομάζεται "Κιννερέτ", επειδή ο καρπός του είναι τόσο γλυκό όσο ο ήχος μιας άρπα ( "Kinnor και "Genusar" επειδή εκεί είναι "οι κήποι του πρίγκιπος». Δείτε και εδώ, εδώ κι εδώ

Δηλαδή με το ζόρι να το τραβήξουμε από δω- λόγω σχήματος ονομάζεται Κινερέτ ή Κιννεροτ – κι όχι λόγω ονομασίας εκ του πρίγκηπος Κινύρος και ιερέα της Αφροδίτης. Ενώ η λέξη Γεννησαρ- εκ των παραπάνω λεξικών- δεν μπορεί να προέρχεται από το Γεννάω γεννώ+ρέ(ω)τ  κλπ. ‘Ομως η σημασία των εννοιών βρίσκεται «κρυμμένη» στην μετάφραση των ελληνικών λέξεων και ας αποκρύπτουν την ελληνικότητα των ονομάτων τους.

Γεννάω+ρέω η γέννηση-δημιουργία-βλάστηση, που ρέει – αναβλύζει, εκπρορρέει, παρέχει ζωή,  αναζωογονώ, παράγει γεννά ζωντανά πλάσματα, παράγει έμβια όντα   κλπ

Είδαμε της ερμηνείες της Βηθσαϊδά, και της Γαλιλαίας και της Γεννησαρέτ, αλλά και του Ιορδάνη ποταμού, για να περάσουμε στην ανάλυση του θαύματος του πολλαπλασιασμού των Ιχθύων.

συνεχίζετε …