και ο κρίνων κρίνεται

Εκτός από την περίπτωση του ‘Οσιρη-νέου Χ-Ωρου υπάρχουν και άλλες αναφορές αυτή τη φορά περί της κρίσης και του πετσοκόμματος, αν θέλετε, αιδοίων στην Ελληνική μυθολογία…και μάλιστα με άρπη - κοινώς δρεπάνη (η)

Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum (ἀνάβλησις – βώτορες)
Alphabetic letter alpha, entry 1226, line 5

 <Ἅρπη> (Hes. th. 179)· ἡ δρεπάνη· παρὰ τὸ ἁρπῶ ἅρπη

γίνεται· παρὰ τὸ οἱονεὶ ἁρπάζειν ἃ διακόπτει· 

Η πιο γνωστή περίπτωση αυτή του Ουρανού, που ο γιός του Κρόνου, του αποκόπτει με διαμαντένιο δρεπάνι (αδαμάντινη άρπη) ή κατ’ άλλο συγγραφέα  δρεπάνι  με τραχιά όψη ή με δρεπάνι που φέρει τραχείς οδόντας  ((καρχαρόδοντη άρπη)  - έκοψε τα αιδοία του πατρός του, έχοντας την συμπαράσταση της μητέρας του Γαίας, γιατί   ο Ουρανό αρνήθηκε την δημιουργία και γκρέμιζε τα παιδιά του στα Τάρταρα…

Από την αποκοπή του ανδρικού  μορίου του – και την ρίψη τους στην θάλασσα θα γεννηθεί η Αφροδίτη, ενώ από το αίμα τους που τρέχει από την αποκοπή θα γεννηθούν οι Ερινύες… 

Nonnus Epic., Dionysiaca
Book 6, line 126

 “τίς προτέρην μετὰ Κύπριν ἀμερσιγάμῳ Κρόνος ἅρπῃ

μήδεα πατρὸς ἔτεμνεν, ἕως πάλιν ἀφρὸς ἐχέφρων

εἰς τόκον αὐτοτέλεστον ἄγων μορφούμενον ὕδωρ

ὁπλοτέρην ὤδινε θαλασσαίην Ἀφροδίτην;

μὴ ποταμὸς μετὰ πόντον ὁμοζήλοισι λοχείαις

κύματος αὐτογόνοιο λεχώιον ὁλκὸν ἑλίσσων

ἄλλην Κύπριν ἔτικτε, καὶ οὐχ ὑπόειξε θαλάσσῃ; 

Hesiodus Epic., Theogonia
Line 179

οὺς δ' ἄρα πάντας ἕλεν δέος, οὐδέ τις αὐτῶν

φθέγξατο. θαρσήσας δὲ μέγας Κρόνος ἀγκυλομήτης

αἶψ' αὖτις μύθοισι προσηύδα μητέρα κεδνήν·

 “μῆτερ, ἐγώ κεν τοῦτό γ' ὑποσχόμενος τελέσαιμι

ἔργον, ἐπεὶ πατρός γε δυσωνύμου οὐκ ἀλεγίζω

ἡμετέρου· πρότερος γὰρ ἀεικέα μήσατο ἔργα.”

 ὣς φάτο· γήθησεν δὲ μέγα φρεσὶ Γαῖα πελώρη·

εἷσε δέ μιν κρύψασα λόχῳ, ἐνέθηκε δὲ χερσὶν

ἅρπην καρχαρόδοντα, δόλον δ' ὑπεθήκατο πάντα.

ἦλθε δὲ νύκτ' ἐπάγων μέγας Οὐρανός, ἀμφὶ δὲ Γαίῃ

ἱμείρων φιλότητος ἐπέσχετο, καί ῥ' ἐτανύσθη

πάντῃ· ὁ δ' ἐκ λοχέοιο πάις ὠρέξατο χειρὶ

σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ πελώριον ἔλλαβεν ἅρπην,  

μακρὴν καρχαρόδοντα, φίλου δ' ἀπὸ μήδεα πατρὸς

ἐσσυμένως ἤμησε, πάλιν δ' ἔρριψε φέρεσθαι

ἐξοπίσω. τὰ μὲν οὔ τι ἐτώσια ἔκφυγε χειρός·

ὅσσαι γὰρ ῥαθάμιγγες ἀπέσσυθεν αἱματόεσσαι,

πάσας δέξατο Γαῖα· περιπλομένων δ' ἐνιαυτῶν

γείνατ' Ἐρινῦς τε κρατερὰς μεγάλους τε Γίγαντας,

τεύχεσι λαμπομένους, δολίχ' ἔγχεα χερσὶν ἔχοντας,

Νύμφας θ' ἃς Μελίας καλέουσ' ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν.

μήδεα δ' ὡς τὸ πρῶτον ἀποτμήξας ἀδάμαντι

κάββαλ' ἀπ' ἠπείροιο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,

ὣς φέρετ' ἂμ πέλαγος πουλὺν χρόνον, ἀμφὶ δὲ λευκὸς

ἀφρὸς ἀπ' ἀθανάτου χροὸς ὤρνυτο· τῷ δ' ἔνι κούρη

ἐθρέφθη· πρῶτον δὲ Κυθήροισι ζαθέοισιν

ἔπλητ', ἔνθεν ἔπειτα περίρρυτον ἵκετο Κύπρον.

Η πελώρια Γαία στένευε μέσα της και στέναζε

και σκέφτηκε ένα δόλιο και κακό τέχνασμα.

Αμέσως έφτιαξε την φλέβα τού υπόλευκου χάλυβα,

κατασκεύασε δρέπανο μέγα κ’ είπε στ’ αγαπητά παιδιά της,

μίλησε δίνοντάς τους θάρρος, με θλίψη στην αγαπητή καρδιά της:

«Παιδιά δικά μου και τού ατάσθαλου πατέρα, αν θέλετε,

ακούστε με, ώστε να εκδικηθούμε την κακή προσβολή

τού πατέρα σας, αφού πρώτος άρχισε τ’ ανόσια έργα».

Έτσι είπε και δέος κατέλαβε όλους και κανείς τους δεν μίλησε.

Τότε πήρε θάρρος ο μέγας Κρόνος, ο πανούργος,

και αμέσως απηύθυνε λόγο στην άξια μητέρα του:

«Μητέρα, εγώ υπόσχομαι να επιτελέσω αυτό το έργο,

επειδή δεν με νοιάζει ο μισητός πατέρας μου,

αφού πρώτος άρχισε τ’ ανόσια έργα». Έτσι είπε,

κ’ η πελώρια Γαία χάρηκε πολύ μέσα στα σπλάχνα της.

Τότε τον οδήγησε και τον έκρυψε σ’ ενέδρα. Του έβαλε στα χέρια

δρεπάνι καρχαρόδοντο και τού εξήγησε όλον τον δόλο.

Ήλθε ο μέγας Ουρανός την νύχτα φέρνοντας, ολόγυρα αγκάλιασε

την Γαία, και απλώθηκε παντού ποθώντας την αγάπη της.

Απ’ την ενέδρα, τότε, το παιδί του τον άρπαξε με το αριστερό χέρι

και με το δεξιό έλαβε δρέπανο πελώριο, μακρύ και καρχαρόδοντο,

θέρισε ορμητικά τα όργανα τού ίδιου τού πατέρα του

και αμέσως τα έριξε να φύγουν πίσω.

Αυτά, όμως, δεν έφυγαν μάταια απ’ τα χέρια του,

αφού όσες σταγόνες αίματος έπεσαν, όλες τις δέχτηκε η Γαία.

Με την πάροδο των ενιαυτών, έγιναν οι κρατερές Ερινύες

και οι μεγάλοι Γίγαντες – που λάμπουν απ’ τα όπλα τους

κ’ έχουν στα χέρια τους κοντάρια μακριά – καθώς και

οι Νύμφες, που Μελίες τις αποκαλούν επάνω στην απέραντη γη.

Ευθύς μόλις απέκοψε με τον χάλυβα τα όργανα

και τα πέταξε απ’ την στεριά στον πολυκύμαντο πόντο,

έπλεαν εκείνα γιά πολύ χρόνο στο πέλαγος, ενώ γύρω από

την αθάνατη σάρκα αφρός σηκωνόταν, απ’ τον οποίο

γεννήθηκε μιά κόρη. Πλησίασε πρώτα στα πανίερα Κύθηρα

κ’ έπειτα από εκεί έφτασε στην θαλασσοζωσμένη Κύπρο…

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 3, line 3

  ἀγανακτοῦσα δὲ Γῆ ἐπὶ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν εἰς Τάρ-  

ταρον ῥιφέντων παίδων πείθει τοὺς Τιτᾶνας ἐπιθέσθαι

τῷ πατρί, καὶ δίδωσιν ἀδαμαντίνην ἅρπην Κρόνῳ. οἱ

δὲ Ὠκεανοῦ χωρὶς ἐπιτίθενται, καὶ Κρόνος ἀποτεμὼν

τὰ αἰδοῖα τοῦ πατρὸς εἰς τὴν θάλασσαν ἀφίησιν. ἐκ δὲ

τῶν σταλαγμῶν τοῦ ῥέοντος αἵματος ἐρινύες ἐγένοντο…

Αργότερα ο Κρόνος θα  αρχίσει κι αυτός να καταπίνει τα παιδιά του –συνεχίζοντας το έργο του πατέρα του Ουρανού- και θα βρει τον μάστορά του από τον γιό του Δία που κρυμμένος από την μητέρα του – θα μεγαλώσει και θα πάρει εκδίκηση για την κατάποση των αδελφών του και  έτσι θα επιβεβαιωθεί η προφητεία που θέλει :  ένας από τους υιούς του Κρόνου θα του στερήσει  την εξουσία (ο χρησμός αυτός ήταν κατά ένα άλλο μύθο η αιτία της εξαφανίσεως των παιδιών του Κρόνου από αυτόν).

Hesiodus Epic., Theogonia Line 496

καρπαλίμως δ' ἄρ' ἔπειτα μένος καὶ φαίδιμα γυῖα

ηὔξετο τοῖο ἄνακτος· ἐπιπλομένου δ' ἐνιαυτοῦ,

Γαίης ἐννεσίῃσι πολυφραδέεσσι δολωθείς,

ὃν γόνον ἂψ ἀνέηκε μέγας Κρόνος ἀγκυλομήτης,

νικηθεὶς τέχνῃσι βίηφί τε παιδὸς ἑοῖο.

πρῶτον δ' ἐξήμησε λίθον, πύματον καταπίνων·

τὸν μὲν Ζεὺς στήριξε κατὰ χθονὸς εὐρυοδείης

Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ, γυάλοις ὕπο Παρνησσοῖο,

σῆμ' ἔμεν ἐξοπίσω, θαῦμα θνητοῖσι βροτοῖσι.

 λῦσε δὲ πατροκασιγνήτους ὀλοῶν ὑπὸ δεσμῶν,

Οὐρανίδας, οὓς δῆσε πατὴρ ἀεσιφροσύνῃσιν·

οἵ οἱ ἀπεμνήσαντο χάριν εὐεργεσιάων,

δῶκαν δὲ βροντὴν ἠδ' αἰθαλόεντα κεραυνὸν

καὶ στεροπήν· τὸ πρὶν δὲ πελώρη Γαῖα κεκεύθει·

τοῖς πίσυνος θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει. 

….δικός του γιος ανίκητος και δίχως έγνοιες
που έμελλε γοργά να τον νικήσει με τη βία και τα χέρια του,
να τον εκδιώξει από τ᾽ αξίωμα και μέσα στους αθάνατους να βασιλέψει.
Και γοργά κατόπιν η δύναμη και τα λαμπρά του βασιλιά τα μέλη
μεγαλώσανε. Και σαν ο χρόνος έφτασε,
παγιδευμένος απ᾽ τις παμπόνηρες τις προτροπές της Γης,
ο μέγας Κρόνος, ο δολοπλόκος, έβγαλε έξω και πάλι τα παιδιά του,
από τη δύναμη και τα τεχνάσματα του παιδιού του νικημένος.
Πρώτα το λίθο ξέρασε, αφού τελευταίο τον κατάπιε.
Αυτόν ο Δίας τον έστησε πάνω στη γη με τους πλατιούς τους δρόμους
στην ιερότατη Πυθώ, μέσα στις κοιλάδες του Παρνασσού,
για να ᾽ναι σημάδι στο εξής, θαύμα για τους θνητούς ανθρώπους.
Και τα αδέλφια του πατέρα του τα έλυσε απ᾽ τα ολέθρια δεσμά τους,
τους γιους του Ουρανού, που ο πατέρας τους τους έδεσε από την αφροσύνη του.
Κι εκείνοι τού αναγνώρισαν τη χάρη της ευεργεσίας του
και του ᾽δωσαν τη βροντή, τον κεραυνό που καίει
και την αστραπή. Πριν η πελώρια Γη τα έκρυβε.
Σ᾽ αυτά στηρίζεται και κυβερνά θνητούς και αθανάτους.

 Νικημένος και εκθρονισμένος  ο Κρόνος, γκρεμίστηκε και δέθηκε με αλυσίδα στα έσχατα θεμέλια του σύμπαντος «γαίης νέρθε και ἀτρυγέτοιο θαλάσσης» (Ομ. Ιλ. Ξ 203). Και έτσι την βασιλεία του Κρόνου διαδέχθηκε η βασιλεία του Δία, του θεού της τάξεως και της αρμονίας στον κόσμο, όπως εκείνη είχε διαδεχθεί εκείνη του Ουρανού.

 ὅτε τε Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς

γαίης νέρθε καθεῖσε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης·

※ τοὺς εἶμ' ὀψομένη, καί σφ' ἄκριτα νείκεα λύσω·

Όταν ο Ζεύς τον Κρόνο

κάτω από τη γή εβύθισε και κάτω από τα πελάγη,

Ο Ουρανός είναι ο Αn-u θεός των Σουμερίων (ένα είδος  Διός) ο βασιλιάς του ουρανού (Sum. An-u  δηλ. ουρανού-βασιλεύς )  και πατήρ όλων των θεών.  (Sum. a-nin δηλ. πατήρ – των θεών) κυβερνών τον κόσμο και ορίζων την ειμαρμένην (Sum. Kurum, kur δηλ. κρίνω, δικάζω) ότι είχε την εξουσία να δικάσει όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα. Ήταν πατέρας των Αννουνάκι. Στην τέχνη απεικονίζεται συνήθως ως τσακάλι. Βασικό σύμβολο του Άνου είναι το στέμμα με κέρατα.

Κύριαν έδρα του είχε τα Όρη της Ανατολής γι΄ αυτό και ελέγετο και Lugal –βασιλεύς Kur-Kur-a της ορεινής χώρς και έφερε το επώνυμο Κur (Sum. Kur= χώρα, Kur όρος και ανατολή Kur= ηγεμών)

Ο Άνου ήταν ο γηραιότερος θεός στο πάνθεον της σουμερικακής μυθολογίας  ενώ αποτελούσε Τριάδα μαζί με τον Ενλιλ, θεό του ουρανού, και τον Ένκι, θεό των υδάτων. Ο Άνου συσχετίζεται συχνά με την πόλη Ουρούκ, την αντίστοιχη βιβλική Ερέχ και, κατά συνέπεια, πιστεύεται ότι αποτελούσε το αρχικό κέντρο λατρείας του.

Σύζυγος του Anu  ήταν η Αntu  (sum. An-tu ουρανού- τοκας, γυνή) η ελληνική Ανταία, δηλ. η Ρέα σύζυγος του Kρόνου  (Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum Alphabetic letter alpha, entry 911, line 1<Ἀνταία> (Ap. Rh. 1, 1141)· ἡ Ῥέα ὅτι τοῖς Τελχῖσιν ἐναντία ἐγένετο· παρὰ τὸ ἄντην Ἀνταία.)

Ενώ η θεότητα Ινάννα αργοτερα Ιστάρ, (βασίλισσα των Ουρανών και δικη μας Αφροδίτη εξ και Ουρανία ) που επίσης λατρευόταν στην Ουρουκ. Ήταν αργότερα γνωστή ως Ishtar. Συμπεριλαμβάνεται επίσης στο έπος του Gilgamesh και είναι ένας σημαντικός χαρακτήρας στις πήλινες πινακίδες που βρέθηκαν σε ανασκαφές.

Το ελληνικό όνομα Ουρανός προέρχεται από το σουμ. An-urra του ουρανού στερέωμα (an-ur ουρανός-στερέωμα) και ανεστραμμένος ur-ra-an Ουρανός

Το δε ελληνικό Κρόνος από το σουμ. Kur επίθετο του θεού Anu, Κur-u-Anu, Κρόνος.

Κρόνος Κρυόεις, κρυερός κλπ

Κατ ‘ 'αλλους το σουμ. Kur έχει ποικίλες σημασίες όπου Κur άλλος, ξένος

Οθεν Κur-u-Anu Κρόνος ερμηνεύεται και άλλος θεός, (Anu) του ουρανού.

Τώρα  ο Κρόνος αποκαλείται και falcifer deus (=δρεπανηφόρος θεός). Το δρεπανοειδές ξίφος χρησιμοποιήθηκε τόσο κατά τον ευνουχισμό του ἀστερόεντος  Ουρανού από τον θαρραλέο γιο του  όσο και κατά τη θανάτωση του stellatus πανόπτη ή μυριωπού (κατάστερου ή κατάστικτου) Άργου του πολυόματου φύλακα (έναστρου Ουρανού ;) της Κερασφόρου Ιούς.

Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια παραλλαγή του πανάρχαιου και πανανθρώπινου εκείνου μύθου περί χωρισμού του ουρανού από τη γη,  με τον Άργο-ουρανό να έχει προκύψει –όπως άλλωστε τα πάντα– από το προαιώνιο Χάος.

 Κατά τον Βάρρωνα, μάλιστα,ο ουρανός των Λατίνων (caelum) ετυμολογείται από τη λέξη chaos .

Ενας ακόμα αρπηφόρος ή δρεπανηφόρος ή ξιφηφόρος εμφανίζεται στην μυθολογία μας. Ο Βοώτης...



συνεχίζετα...