Η Σελήνη, ως θεά του ουρανού έχει πολλάπλά ονόματα/επίθετα/ιδιότητες όπως και η Σελήνη-Mήνη/Φεγγάρι μπορεί να έχει 3 φάσεις, αναλυτικότερα ως νέα Σελήνη (Νουμηνία), ως Πανσέληνος, κι ως Σελήνη στη χάση της καθώς και μια αθέατη όψη (που δεν τη λαμβάνουν υπόψην τους ως 4η φάση) με συγκεκριμένο αριθμό ημερών/νυχτών σε κάθε φάση από τις 28 περίπου μέρες που διαρκεί κάθε Σελήνη.
Ο αριθμός τρία ή και το τρίγωνο (ως σύμβολο) συμβολίζει την Τριάδα ή Τριαδικότητα, η οποία αξιολογειται ως Μονάδα και υπάρχει εν δυνάμει σε κάθε εκδήλωση. Ετσι λοιπον το τρίγωνο συμβολίζει μια πνευματική ενεργητική Ολότητα, η οποία επενεργεί ως ζωντανός ρύθμος μέσα στον χώρο και στο χρόνο.
Στο Όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος ορκιζόμαστε, βαπτιζόμαστε κλπ …
Ο Θεός/Θείο είναι Ενα και αδιαίρετο με τρεις εκφάνσεις όπως οι πλευρές ενός τριγώνου. Το τρίγωνο ως γεωμετρικό σχημα είναι μια μονάδα στην οποία αποκαλυπτεται μια τριαδικότητα αρχών, δηλαδή η υποτεινουσα, η αριστερή και η δεξιά κάθετος
Damascius Phil., In Parmenidem
…Ποιεῖ γε μὴν τὰς μονάδας τὸ διωρισμένον, τὸ ἀδιαί-
ρετον, τὸ συμβλητόν· ὡς εἶναι τὴν μονάδα τρίμορφον οὐσίαν, καὶ τῆς τοιᾶσδε
οὐσίας ὄνομα εἶναι τὴν μονάδα.
Για την μονάδα στἡν τοῦ Γερασηνοῦ Νικομάχου Θεολογία οι αναφορές έχουν ως εξής :
Λέγει δὲ τὴν μονάδα ἄλλα τε οὐκ ὀλίγα τῶν
πλασμάτων τῇ περὶ αὐτὴν ἀληθείᾳ καὶ τοῖς προσοῦσι
φυσικοῖς ἰδιώμασι καταμιγνύς, καὶ ὡς νοῦς τε εἴη,
εἶτα καὶ ἀρσενόθηλυς, καὶ θεός, καὶ ὕλη δέ πως, πάντα
χρήματα μιγνὺς ὡς ἀληθῶς, καὶ πανδοχεὺς λοιπὸν καὶ
χωρητικὴ καὶ χάος, σύγχυσις, σύγκρασις, ἀλαμπία,
σκοτωδία, χάσμα, Τάρταρος. Καὶ Στύγα δὲ αὐτὴν τε-
ρατολογοῦσι καὶ φρικωδίαν καὶ ἀμιξίαν καὶ βάραθρον
ὑποχθόνιον, καὶ Λήθην, καὶ στιφρὰν πάρθενον, καὶ Ἄ-
τλαντα· ἄξων τέ ἐστιν αὐτοῖς καὶ ἥλιος καὶ πυράλιος,
καὶ Μορφὼ δὲ καὶ Ζανὸς πύργος, καὶ σπερματίτης
λόγος, Ἀπόλλων τε καὶ προφήτης καὶ λόγιος.
Damascius Phil., In Parmenidem
… ἢ ὥσπερ τὰς τρεῖς τριάδας ὡς μίαν παρήγαγεν,
ἐνδειξάμενος μόνον ὅτι τρεῖς εἰσιν διὰ τῆς τριχῆ λήψεως, οὕτω καὶ τοὺς τρεῖς
ἀριθμοὺς ὡς ἕνα παράγει ὁμοῦ τρίμορφον, ὡς ἑνιαῖον, καὶ ἑτεροῖον, καὶ
οὐσιώδη, ὡς τῆς ἑτερότητος ἑκατέρῳ συγκεκραμένης.
Όμως η Τριάδα αναπτύσσετε συχνά και σε Εννεάδα. Στην ουσία δεν είναι τίποτ΄ άλλο, μιας και μιλάμε για την περίπτωση της Σελήνης/Σεμέλης, από την προσωποποίηση της Αρχέγονης Θεάς Μητέρας/Γυναίκας, της δημιουργίας και του αφανισμού με όλα τα επίπεδα, πολύ πριν μας προκύψει ο Πατήρ Ημών και η κυριαρχία της Πατριαρχίας σε όλα τα επίπεδα
Νικομάχου Γερασηνοῦ>
ἀριθμητικῶν θεολογουμένων βιβλία …
Διὰ ταῦτα αὐτοῖς ἡ τριὰς Κρονία καὶ
Λατὼ καὶ Ἀμαλθείας κέρας, Ὀφίονά τε αὐτὴν τερα-
τολογοῦσι καὶ Θέτιν καὶ Ἁρμονίαν, Ἑκάταν τε καὶ Ἐρά-
ναν καὶ Χαριτίαν καὶ Μουσῶν Πολυμνίαν, Ἀΐδαν τε
καὶ Λοξίαν, ἄρκτον, ἕλικα, καὶ ποτὶ βυθὸν οὐ δυομέ-
ναν, Δαματράμην τε καὶ Διοσκορίαν, καὶ Μῆτιν καὶ
τριδύμην, Τρίτωνα, θαλασσοῦχον, Τριτογένειαν, Ἀχε-
λῶον, Νάστιν, καὶ Ἀγυιόπεζαν Κουρητίδα, Κραταΐδα
Ἁρμονίαν, Συμβηνίαν, Γάμον, Γοργονίαν, Φορ-
κίαν, Τρίσαμον καὶ Λύδιον. Οὕτω μὲν αὐτοῖς καὶ ἡ τριὰς
καὶ εἰς τοσούτους αὐτῶν θεοὺς ἀναπλάττεται.
Για την Σελήνη τώρα ως νέα Σελήνη/μήνη/φεγγάρι/ οι αντιστοιχίες έχουν ως εξής: η άνοιξη, κορίτσι/κόρη, ως Πανσέληνος είναι καλοκαίρι, γυναίκα-μητέρα, κι ως Σελήνη στη χάση της, χειμώνας και γριά.
Η Θεά της γης σχετίζεται με τρεις εποχές, άνοιξη, καλοκαίρι, χειμώνα
Ως θεά του κάτω κόσμου σχετίζεται με την σχέση γεννήτορα και γόνου και με τον θάνατο.
Η Σελήνη συνδέεται με την Εκάτη και τη Βριμώ, άλλες ονομασίες/ ιδιότητες και οι δύο τους εμφανίζονται ως Τρίμορφες…και φυσικά μιλάμε και για την μαύρη-αφανή-σκοτεινή Σελήνη και όλες τις «μαύρες» ιδιότητες της
Eusebius Scr. Eccl., Theol., Praeparatio evangelica
Ἑκάτη δὲ ἡ σελήνη πάλιν,
τῆς περὶ αὐτὴν μετασχηματίσεως καὶ κατὰ τοὺς σχηματισμοὺς δυνάμεως·
διὸ τρίμορφος ἡ δύναμις, τῆς μὲν νουμηνίας φέρουσα τὴν λευχείμονα καὶ χρυσο-
σάνδαλον καὶ τὰς λαμπάδας ἡμμένας· ὁ δὲ κάλαθος, ὃν ἐπὶ τοῖς μετεώροις φέρει,
τῆς τῶν καρπῶν κατεργασίας, οὓς ἀνατρέφει κατὰ τὴν τοῦ φωτὸς παραύξησιν·
τῆς δ' αὖ πανσελήνου ἡ χαλκοσάνδαλος σύμβολον.
Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem
δοκεῖ δὲ ἡ αὐτὴ εἶναι Ἑκάτη καὶ Βριμώ. τρίμορφος; δὲ τρικέφαλος ἢ παρ' ὅσον μετέχει οὐρανοῦ τε καὶ γῆς καὶ Ἅιδου.
Lycophron Trag., Alexandra
Line 1176
Ὦ μῆτερ, ὦ δύσμητερ, οὐδὲ σὸν κλέος
ἄπυστον ἔσται, Περσέως δὲ παρθένος
Βριμὼ Τρίμορφος θήσεταί σ' ἐπωπίδα
κλαγγαῖσι ταρμύσσουσαν ἐννύχοις βροτούς,
ὅσοι μεδούσης Στρυμόνος Ζηρυνθίας
δείκηλα μὴ σέβουσι λαμπαδουχίαις,
θύσθλοις Φεραίαν ἐξακεύμενοι θεάν.
…Ντιάνα στα πράσινα φύλλα (Ντιάνα= Αρτέμιδα)
Σελήνη στο λαμπρό φέγγος
Περσεφόνη στην κόλαση …
Στίχος του Σκέλτον στο «Δάφνινο στέφανο» και μια περιγραφή της Τριπλής Θεάς ως Θεά του ουρανού, της γης και του Κάτω Κόσμου.
Η πιο οικεία εικονογραφία στην Λατρεία είναι η Σελήνη-Γυναίκα, ο Υιός- Αστηρ(Ηλιος) και ο σοφός πιτσιλωτός όφις κάτω από το δέντρο.
Ο Υιός-Αστήρ και ο Οφις αντιμάχονται, ο ένας διαδέχεται τον άλλο στη εύνοια της Σελήνης γυναίκας, όπως το καλοκαίρι διαδέχεται τον χειμώνα κι ο χειμώνας το καλοκαίρι. Όπως ο θάνατος διαδέχεται τη ζωή και η ζωή τον θάνατο. Ο ήλιος ασθενεί ή δυναμώνει, όπως ο ενιαυτός διαγράφει τον κύκλο του, η ζωή στη γη συνεχίζεται με αλλαγές… στα κλωνάρια του δέντρου που άλλοτε είναι ανθισμένα, άλλοτε φορτωμένα καρπούς κι άλλοτε άδεια, το φως όμως της Σελήνης παραμένει αμετάβλητο όπως και η ίδια είναι αμερόληπτη, αφανίζει και δημιουργεί με το ίδιο πάθος.
Σίγουρα θα έχετε αναρωτηθεί για ποιο λόγο οι ποιητές επικαλούνται την Μούσα/Μουσες (Ελικωνίδες/Πιερίδες) για την έμπνευση και δημιουργία ποιημάτων, -με την ευρύτερη έννοια του όρου;;;
Γιατί πολύ απλά η τριπλή μούσα είναι γυναίκα στην Θεϊκή της υπόσταση, είναι η γητεύτρα του ποιητή και το μοναδικό θέμα των ασμάτων του. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Απόλλων υπήρξε μαχόμενος με τον Πυθ-ων-α ακόμα και ο Πυθ-αγορας χάραξε επιγραφή στους Δελφούς όπου κατέγραφε το θάνατό του στη μάχη με τον Αυτόχθονα Πύθ-ων-α,
Στην αποκάλυψη αλλα και στο Πρωτευαγγέλιο έχουμε την μάχη με τον Υιό-Αστηρ και τον Οφη, όμως στην Μινωική Κρήτη η Θεά δεν απεικονίζεται ακόμα με το θείο Βρέφος στην αγκαλιά της αλλά με δύο φίδια στα χέρια της. Είναι η Πότνια των Θηρών αλλά συγχρονως είναι και η Μητέρα Παντός Ζώντος Όντος. Οι γιοί και οι εραστές μετέχουν στη ιερή υπόσταση μόνο για χάρη της. Ορεία Μήτηρ» και «Πότνια Θηρών», ονομασίες που δίνονται όταν την θεωρούν σαν ανάσα των βουνών και των δασών. Η Ορεία Μήτηρ εικονίζεται ανάμεσα σε λιοντάρια. Και ακόμη είναι και θεά του ιερού δέντρου και θεά των φιδιών.
Μια Πότνια/Πόντια των Θεών/ Θηρών /Θηρίων αλλά και Πότνια Θεών αλλά ακόμα και των ΘΥΡΩΝ όπως είδαμε στο προηγούμενο κείμενο ...
Euripides Trag., Phoenisae
Line 296
ἰὼ ἰώ· πότνια πότνια, μόλε πρόδομος,
ἀμπέτασον πύλας.
Απλωσε, πετα προς τα πάνω, αναπετώ, ξεπέταξε τις πύλες.= άνοιξε τις πύλες.
Πότνια είναι επίθετο που αναφέρετε στις Ήρα, Αθηνά, Δήμητρα, Περσεφόνη, Αρτέμιδα, η Λητώ, η Νύχτα, η Ηβη κλπ .
Suda, Lexicon
Alphabetic letter pi, entry 2138, line 1
Πότνια; δέσποινα.
Πότνια: σέμνη, ἔντιμος.
Ποτνιᾶσθαι: παρακαλεῖν, ἐπικαλεῖται θεούς.
Επίθετο που δηλώνει τη ΔΕΣΠΟΙΝΑ, την ΚΥΡΙΑ, την ΚΥΡΑ, την ΑΦΕΝΤΡΑ, τη ΣΕΒΑΣΤΗ, τη ΣΕΜΝΗ…
Πότνια Βελέων η Αφροδίτη,
Πότνια Μάτερ η σεβαστή μητέρα γη.
Πότνια Θηρών η Αρτέμιδα
Πότνιάδες οι Ευμενίδες, οι Ερινύες, αλλά και οι Μαινάδες
Πότνιαι οι Δήμητρα και η Περσεφόνη μαζί
Πότνιαι δεινώπες οι Ερινύες…
Theognis Eleg., Elegiae
Φοῖβε ἄναξ, ὅτε μέν σε θεὰ τέκε πότνια Λητώ
φοίνικος ῥαδινῆις χερσὶν ἐφαψαμένη
ἀθανάτων κάλλιστον ἐπὶ τροχοειδέι λίμνηι,
πᾶσα μὲν ἐπλήσθη Δῆλος ἀπειρεσίη
ὀδμῆς ἀμβροσίης, ἐγέλασσε δὲ Γαῖα πελώρη,
γήθησεν δὲ βαθὺς πόντος ἁλὸς πολιῆς.
Euripides Trag., Fragmenta
…τὰν Διὸς οὐρανίαν ἀείδομεν
τὰν ἐρώτων πότνιαν, τὰν παρθένοις
γαμήλιον Ἀφροδίταν.
Euripides Trag., Hippolytus
πότνια πότνια σεμνοτάτα,
Ζηνὸς γένεθλον,
χαῖρε χαῖρέ μοι, ὦ κόρα
Λατοῦς Ἄρτεμι καὶ Διός,
καλλίστα πολὺ παρθένων,
ἃ μέγαν κατ' οὐρανὸν
ναίεις εὐπατέρειαν αὐ-
λάν, Ζηνὸς πολύχρυσον οἶκον.
Euripides Trag., Phoenisae
… ἰὼ πότνια παῖ Λατοῦς Ἑκάτα, κατάχαλκον ἅπαν πεδίον ἀστράπτει.
Euripides Trag., Orestes
πότνια πότνια Νύξ, ὑπνοδότειρα τῶν πολυπόνων βροτῶν, Ἐρεβόθεν ἴθι, μόλε μόλε κατάπτερος τὸν Ἀγαμεμνόνιον ἐπὶ δόμον.
Athenaeus Soph., Deipnosophistae
.. ἐν Πυθοῖ γοῦν ἐπί τινος ἔργου ἐπιγέγραπται·
τεῦξ' Ἑλικὼν Ἀκεσᾶ Σαλαμίνιος, ᾧ ἐνὶ χερσὶ πότνια θεσπεσίην Παλλὰς ἔπνευσε χάριν.
Michael Psellus Polyhist., Opuscula logica, physica, allegorica, alia
ἀλλ' οὐ-
δεὶς οὐδὲ τῶν πάνυ ληρούντων σωματικὸν γένος δαιμόνων ὑπέστησεν,
ἀλλ' ὁ τερατολόγος Πρόκλος, τὰς Χαλδαϊκὰς ὑποτυπώσεις ἐπεξηγού-
μενος, ἔφη τινὰς τῶν δαιμόνων καὶ κολακεύεσθαι· διὸ δὴ καὶ ὕμνους
ἐπὶ τὴν Ἄρτεμιν συντέθεικε, καὶ παρεγγυᾶται τοῖς φαντασιουμένοις
ταύτην ξιφηφόρον τε καλεῖν αὐτὴν καὶ σπειροδρακοντόζωνον καὶ
λεοντοῦχον καὶ τρίμορφον· τούτοις γὰρ αὐτήν φησι τοῖς ὀνόμασιν ἕλ-
κεσθαι καὶ οἷον ἐξαπατᾶσθαι καὶ γοητεύεσθαι.
Η Κεφαλονιά έχει χαρακτηριστεί ως το νησί των μυστηρίων. Κι αυτό γιατί στο νησί συμβαίνουν κάποια παράξενα φαινόμενα τα οποία και η επιστήμη δεν μπορεί να ερμηνεύσει.
Ένα από τα πιο γνωστά παράξενα φαινόμενα είναι η εμφάνιση των αγίοφιδων που παρατηρείται κάθε χρόνο τον Αύγουστο. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στο χωριό Μαρκόπουλο. Στα ερείπια του παλιού καμπαναριού της εκκλησίας της εκκλησίας που είναι αφιερωμένη στην Παναγιά και στην εκκλησία του ορεινού χωριού Αργίνια, όπου εμφανίζονται κάθε καλοκαίρι από τις 6 Αυγούστου εμφανίζονται μικρά φιδάκια, τα οποία σιγά – σιγά γεμίζουν το εσωτερικό της εκκλησίας. Αυτό συμβαίνει μέχρι και τις 15 Αυγούστου όπου μυστηριωδώς εξαφανίζονται. Τα φιδάκια αυτά είναι εντελώς ακίνδυνα και μη δηλητηριώδη. Οι πιστοί συνηθίζουν να τα παίρνουν στο χέρι και να τα παρατηρούν. Χαρακτηριστικό τους είναι ο σταυρός που έχουν στο κεφάλι τους.
Τις ημέρες αυτές, 6 – 15 Αυγούστου πλήθος πιστών που παραθερίζουν στο νησί σπεύδουν να δουν από κοντά τα φιδάκια της Παναγιάς.
Παναγιά η Φιδούσα
Σε τι διαφέρει λοιπον η Πότνια/Πόντια των Θεών/Θηρών/Θηρίων/Θυρών απο την Παναγία την Φιδούσα;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου