Ορφικοί ύμνοι Δήμητρος και Περσεφόνης

'Υμνος Περσεφόνης

Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,
μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ' ιερά δέξαι,
Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,
ή κατέχεις 'Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,
Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,
Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,
ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,
μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,
`Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,
σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποίσι βρύουσα,
ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,
ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,
ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,
αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,
ζωή καί θάνατος μούνη θνητοίς πολυμόχθοις,
Φερσεφόνη: φέρβεις γάρ αεί καί πάντα φονεύεις.
κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ' ανάπεμπ' από γαίης
ειρήνηι θάλλουσα καί ηπιοχείρωι υγείαι
καί βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντι
πρός σόν χώρον, άνασσα, καί ευδύνατον Πλούτωνα

(29) XXIX. Ύμνος ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ (μετάφραση)

Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα τού μεγάλου Διός, έλα, ώ μακαρία,

σύ ή μονογενής θεά, κα'ι δέξου τήν θυσίαν τήν εύάρεστη-

πολύτιμε σύζυγε τού Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν

 πού κατέχεις τάς πύλας τοϋ "Αδου εις τά κατάβαθα (τις κρύπτες) τής γής,

 Πραξιδίκη μέ τά έπέραστα πλοκάμια, τής Δηοϋς άγνό βλαστάρι (τέκνον),

μητέρα τών Ευμενίδων, βασίλισσα τών καταχθόνιων (τών νεκρών),

τήν κόρην πού έγέννησε ό Ζεύς μέ ανέκφραστο τοκετό,

 ώ μητέρα τού πολύβροντου και πολύμορφου Εύβουλέως,

πού παίζεις μαζί μέ τις εποχές και φέρεις τό φως,

εσύ μέ τήν ωραίαν  μορφήν σεμνή, παντοδύναμος,

 κόρη πού είσαι γεμάτη από καρπούς, και φέγγεις λαμπρά,

 έχεις κέρατα, και εσύ μόνον είσαι περιπόθητη εις τούς ανθρώπους, διότι είσαι

εαρινή καί χαίρεσαι μέ τις πνοές τών λιβαδιών,

 καί φανερώνεις τό ιερόν σώμα σου στους βλαστούς, πού παράγουν χλωρούς καρπούς-

ένυμφεύθης τό φθινοπωρινόν κατόπιν αρπαγής·

μόνη εσύ είσαι ή ζωή και ό θάνατος εις τούς ανθρώπους τούς

πολυβασανισμένους,

διότι σύ ή Φερσεφόνη (ή Περσεφόνη) φέρεις πάντοτε τήν ζωήν

 (τήν άνοιξιν) κα'ι τά πάντα φονεύεις (τόν χειμώνα).

"Ακουσε με μακαρία θεά και φέρνε καρπούς εις την γήν,

δίδε ειρήνη και ευχάριστον υγείαν καί βίον ευτυχή,

πού οδηγεί, ώ βασίλισσα, τά ήσυχα γηρατειά

κάτω πρός τόν ίδικόν σου χώρον και πρός τόν δυνατόν Πλούτωνα.

Δήμητρος 'Ελευσινίας>, θυμίαμα στύρακα.

Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαίμον,
σεμνή Δήμητερ, κουροτρόφε, ολβιοδώτι,
πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα,
ειρήνηι χαίρουσα καί εργασίαις πολυμόχθοις,
σπερμεία, σωρίτι, αλωαία, χλοόκαρπε,
ή ναίεις αγνοίσιν 'Ελευσίνος γυάλοισιν,
ιμερόεσσ', ερατή, θνητών θρέπτειρα προπάντων,
η πρώτη ζεύξασα βοών αροτήρα τένοντα
καί βίον ιμερόεντα βροτοίς πολύολβον ανείσα,
αυξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, αγλαότιμος,
λαμπαδόεσσ', αγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις:
σύ χθονία, σύ δέ φαινομένη, σύ δε πάσι προσηνής:
εύτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα,
άρμα δρακοντείοισιν υποζεύξασα χαλινοίς
εγκυκλίοις δίναις περί σόν θρόνον ευάζουσα,
μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοίς,
ής πολλαί μορφαί, πολυάνθεμοι, ιεροθαλείς.
ελθέ, μάκαιρ', αγνή, καρποίς βρίθουσα θερείοις,
ειρήνην κατάγουσα καί ευνομίην ερατεινήν
καί πλούτον πολύολβον, ομού δ' υγίειαν άνασσαν.

(40) XL. ΔΗΜΗΤΡΟΣ Ελευσίνιας Θυμίαμα στύρακα (μετάφραση) 

Ώ Δηώ μητέρα τών πάντων, θεά, δαιμόνια μέ τά πολλά ονόματα,

σεβαστή Δήμητρα, πού τρέφεις τά παιδιά και δίδεις τήν εύτυχίαν,

ώ θεά πού δίδεις τόν πλούτον, τρέφεις τά στάχυα,

παρέχεις τά πάντα και χαίρεσαι εις την ειρήνην και εις τάς εργασίας, πού απαιτούν πολύν μόχθον

σύ είσαι ή προστάτις τών σπερμάτων, σύ δίδεις σωρούς από σιτάρι,

ή συχνάζουσα εις τά αλώνια, εσύ παράγεις χλωρούς καρπούς,

 και κατοικείς στις Ιερές κοιλάδες τής Ελευσίνος-

είσαι περιπόθητη, αγαπητή, τροφός όλων των θνητών,

και πρώτη εσύ έζευξες τόν αυχένα τών βοδιών πρός καλλιέργειαν,

 (κατ' αλλην έκδοχήν πρώτος ό Διόνυσος έζευξε τά βόδια)

και έφερες εις τούς ανθρώπους βίον περιπόθητον πολυευτυχισμένο-

 βοηθείς εις την αύξησην των καρπών, είσαι σύνοικος τού Βρόμιου, τιμάσαι μέ λαμπρότητα,

κρατείς λαμπάδα, είσαι αγνή, και χαίρεσαι με τά θερινά δρέπανα-

σύ είσαι κάτω άπό τήν γήν, άλλά φαίνεσαι, και είσαι προς όλους μαλακή·

ώ σύ ή φιλόστοργος, πού αγαπάς τά παιδιά, ή σεβαστή, πού είσαι κόρη και τρέφεις παιδιά,

πού έζευξες εις άρμα μέ δρακόντεια χαλινάρια οπαδούς του Διονύσου πού έκραύγαζον περιδινούμενοι (περιστρεφόμενοι) κυκλικώς γύρω άπό τόν θρόνο σου,

θεά μονογενής και πολύτεκνος και πολυσέβαστη εις τους ανθρώ­πους,

 πού έχεις πολλές μορφές, γεμάτες από πολλά άνθη, πού θάλλουν από ιερότητα-

έλα ώ μακαρία, αγνή, πού είσαι γεμάτη από καλοκαιριάτικους καρπούς,

 και φέρε μας κάτω είρήνην και εύνομίαν περιπόθητη και πλούτον πολυευτυχισμένον,

 μαζί δέ μέ αυτά και τήν βασίλισσαν ύγείαν.

Μητρός 'Ανταίας>, θυμίαμα αρώματα.

'Ανταία βασίλεια, θεά, πολυώνυμε μήτερ
αθανάτων τε θεών ηδέ θνητών ανθρώπων,
ή ποτε μαστεύουσα πολυπλάγκτωι εν ανίηι
νηστείαν κατέπαυσας 'Ελευσίνος {εν} γυάλοισιν
ήλθές τ' εις 'Αίδην πρός αγαυήν Περσεφόνειαν
αγνόν παίδα Δυσαύλου οδηγητήρα λαβούσα,
μηνυτήρ' αγίων λέκτρων χθονίου Διός αγνού,
Εύβουλον τεύξασα θεόν θνητής απ' ανάγκης.
αλλά, θεά, λίτομαί σε, πολυλλίστη βασίλεια,
ελθείν ευάντητον επ' ευιέρωι σέο μύστηι. 

(41)XLI. ΜΗΤΡΟΣ ΑΝΤΑΙΑΣ θυμίαμα, αρώματα (μετάφραση)

Άνταία βασίλισσα, θεά,

ονομαστή μητέρα τών αθανάτων θεών και τών θνητών ανθρώπων,

σύ πού κάποτε έρευνώσα μέσα σέ μιά πολυπλάνητη θλίψιν κατέπαυσες τήν νηστείαν 

τήν πεΐναν) εις τάς κοιλάδας τής Έλευσίνος, 

και κατέβης εις τόν "Αδην πρός τήν ένδοξον Περσεφόνην,

αφού σού έτυχε νά έχεις ως οδηγόν τό άγνό παιδί του Δυσαύλου,

πού απεκάλυψε (έφανέρωσε τό άγνό παιδί) τά ιερά κρεββάτια του αγνού υποχθονίου Διός,

και έγέννησες τόν Εϋβουλον, πού ήτο θεός, ύποκύψασα εις ανάγκην θνητής.

Άλλά, ώ θεά, παρακαλώ εσένα τήν βασίλισσα, πού δέχεσαι πολλές ικεσίες,

νά έλθης καταδεκτική εις τόν ίερόν μύστην σου.


Συνεχίζετε 


Αρχική σελίδα