Η Lada είναι η σλαβική θεά του έρωτα και της ομορφιάς, η οποία εμφανίζεται ως Freya, Ισιδα, ή Αφροδίτη με άλλους λαούς. Είναι βέβαιο ότι συνδέεται με την πλανητική δύναμη της Αφροδίτης, που είναι, εκτός από θεά της αγάπης και της ομορφιάς και η θεά που σχετίζετε με τη γονιμότητα.
Η Λαδά/Λήδα ; παρουσιάζεται ως κοπέλα με μακριά χρυσά μαλλιά μερικές φορές με ένα στεφάνι σιταριού πλεγμένο στα μαλλιά της, το οποίο συμβολίζει τη λειτουργία της θεότητας της γονιμότητας καθιστώντας την μια πλευρά της μητέρας Γης.
Είναι σύμβολο του Ήλιου, ένα σημάδι της ζωοποιούς δύναμης ήταν μερικές φορές τα στήθη της. Ως θεά της γονιμότητας η Λαδά ακολουθεί τον ετήσιο κύκλο της, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί από την πεποίθηση ότι διαμένει στον τόπο κατοικίας των νεκρών μέχρι την εαρινή ισημερία που επιστρέφει. Αυτός ο κόσμος των νεκρών ονομάζεται Irij, και εδώ, εκτός από τη Λαδά, κατοικεί ο Βέλες, βλέπε και Βήλος-Δήλιος-Απόλλων;;; ως ο κερασφόρος θεός των βοοειδών.
Τη στιγμή που η Lada υποτίθεται ότι θα βγει στον κόσμο για να φέρει την άνοιξη, ο Gerovit ανοίγει την πόρτα του Irij για να αφήσει τη θεά της γονιμότητας ευλογήσει τη γη. Στο τέλος του καλοκαιριού, Lada επιστρέφει στην Irij, (Iriy ή Irij, σύμφωνα με το νεο-παγανιστικά εγχειρίδια, ήταν ο παράδεισος στη παλιά σλαβική θρησκεία και αποτελεί μέρος της Svarga (Στους Ινδούς Svarga (ή Swarga) ( σανσκριτικά : स्वर्ग) είναι ένα σύνολο από τους ουράνια κόσμων που βρίσκονται επί και υπεράνω από το ¨Ορος Μερού/Μηρού). Υπάρχει και ένας παρόμοιος μύθος στη γερμανική μυθολογία στην οποία Freya ξοδεύει ένα μέρος του υπόγειου χρόνο μεταξύ των ξωτικών, ενώ η ελληνική Περσεφόνη κατοικεί στον Άδη κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου.
Όμοια και η Λητώ μεταναστεύει στους Υπερβόρειους ή στην χώρα της Λυκίας μέχρι την Άνοιξη και κατόπιν επιστρέφει.
Παρά το γεγονός ότι η βασιλεία της ξεκινά στις 21 Μαρτίου η Lada είναι κατά κύριο λόγο η θεά του καλοκαιριού. Εκείνη ακολουθεί η Βέσνα, η σλαβική θεά της άνοιξης. Ωστόσο, οι δύο αυτές θεότητες συνδέονται με τη γονιμότητα, ώστε μερικές φορές μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολο να διαχωριστούν τα καθήκοντά τους. Όπως μπορούμε να δούμε ότι η βασιλεία της Lada ξεκινά την άνοιξη, η απόδειξη του οποίου είναι η ονομασία της ως ladenj, που δεν είναι παρά ένα άλλο όνομα για το μήνα Απρίλιο, μετά από αυτό θεωρείτε και δεδομένη η έννοια και η ερμηνεία της θεάς. Εκτός από τον Ήλιο η Λαδά συνδέεται επίσης με την βροχή και ζεστές νύχτες του καλοκαιριού, η ιδανική στιγμή για την θεά του έρωτα.
Ζώα που θεωρούνται τοτεμικά της Λαδά είναι ένας κόκορας, ένα ελάφι, ένα μυρμήγκι και ένας αετός, ενώ τα φυτά της είναι ένα κεράσι, μια πικραλίδα, μια φλαμουριά και παιωνία.
Εκτός από την Αφροδίτη η Λαδά συνδέεται και με τον αστερισμό του Ταύρου. Εδώ, μπορούμε να δούμε για άλλη μια φορά εδώ τη λειτουργία της θεάς της γονιμότητας, του οποίου η βασιλεία αρχίζει την άνοιξη, αναμειγνύεται με τη λειτουργία της θεάς Βέσνα. Ένας μύθος λέει ότι η Lada είναι παντρεμένη με τον Svarog που είναι μόνο με την βοηθεια της είναι σε θέση να δημιουργήσει τον κόσμο
Ο Svarog (Сварогъ) είναι μια σλαβική θεότητα είναι γνωστή κυρίως από τον Κώδικα της Υπατίας, και από μια σλαβική μετάφραση από το Χρονικό του Ιωάννη Μαλαλά. Ο Svarog υπάρχει ταυτίζεται με τον Ήφαιστο, το θεό-σιδηρουργό στην αρχαία ελληνική θρησκεία. Με βάση το κείμενο αυτό, ορισμένοι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι Svarog είναι η σλαβική θεός της ουράνιας φωτιάς και της σιδηρουργίας. Στο ελληνικό κείμενο, τα ονόματα των θεών είναι ο Ήφαιστος και ο γιος του ο Dažbog ( Βοσνιακά , Κροατικά : Dabog? Σερβικά Λατινικά : Dajbog ή το κυριλλικό Дајбог (ή Дажбог)? Πολωνικά : Dadźbóg, Ρωσικά : Даж (д) ьбог), εναλλακτικά Dazhbog, Dazbog, Dazhdbog, ή Dadzbóg, ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεούς της σλαβικής μυθολογίας, πιθανότατα μια ηλικακή θεότητα και ενδεχομένως και ένας ήρωας που τους εκπολίτισε. Είναι μία από τις πολλές αυθεντικές μορφές των σλαβικών θεών, που ανέφερε μια σειρά από μεσαιωνικά χειρόγραφα, και ένα από τα λίγα των Σλαβικών θεών με τα στοιχεία της λατρείας που μπορεί να βρεθούν σε όλα τα έθνη και ταυτίζετε με τον Ήλιο !!!
 |
Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν τη ρίζα dažd-ή DAJ-προέρχεται από τη ρίζα του ρήματος Dati "να δώσει". Έτσι, σύμφωνα με τους Dubenskij, και Ognovskij και Niderle, Dažbog σημαίνει ο "ο Θεός που δίνει ", "θεός-δότης, Η στενή σχέση με σλαβική λέξη Dažd είναι Avestian ή ανατολικά-ιρανική γλώσσα -. Dazdâ, dazda" δώρα ». Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα δεδομένου ότι το Πρωτο-σλαβική λέξη για τον Θεό, * bagu (> Κοινή Σλαβική * bogъ ), η κατάληξη του ονόματος Dažbog του, υποστηρίζεται ότι μπορεί να είναι ιρανικής καταγωγής (που σχετίζονται με Ινδο-ιρανικές ετυμολογίες όπως παλιά περσική Baga , σανσκριτικά Bhaga ), ή είναι σημασιολογικά επηρεάζονται από ιρανική πηγή, και τα δύο τελικά προέρχεται από ρίζα PIE * β ʰ AG-, των οποίων τα αντανακλαστικά και στις δύο τις Σλαβικές και ινδο-ιρανικές γλώσσες κατέληξε να σημαίνει «θεότητα» και «το μερίδιο του πλούτου ». Έτσι, μεταφράζεται κυριολεκτικά, Dažbog ως ο "δωρητής της τύχης». Αυτό απηχεί το αρχαίο Ινδο-ευρωπαϊκή αντίληψη ότι θεότητα είναι, στην ουσία, μια οντότητα που δίνει πλούτο και την αφθονία, μια ένδειξη, ίσως, ότι είναι Dažbog είναι ένα κατάλοιπο από την κοινή Πρωτο-Ινδο-Ευρωπαική θρησκεία, ή ακόμα και ότι αυτό δεν ήταν ένα όνομα για κάποιο συγκεκριμένο σλαβικό θεό, αλλά ένα γενικό επίθετο μιας θεότητας.
Σύμφωνα με ένα άλλο κείμενο, ένας σύντροφος της Λαδας/Λήδας είναι ο Jarilo, έτσι σχετίζετε με την Αφροδίτη, της οποίας ο εραστής είναι ο Άρης. Οι τελετουργίες που εκτελούνται προς τιμήν της Λαδά πιο συχνά συνδέονται με την αναθέση γάμων, ή την επιλογή ενός συζύγου. Τα άλματα πάνω από τη φωτιά είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό των τελετουργικών που εκτελούνται προς τιμήν της Lada. Το έθιμο αυτό υπήρχε σε όλα τα μέρη της Ευρώπης και σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει τη γονιμότητα καθώς και να προστατεύσει τους ανθρώπους και τα βοοειδή από τις κακές δυνάμεις.
Κατά άλλους ο Jarilo oνομάζεται Ivan ή Ίβο, δηλαδή John, (Ιωάννης) που είναι χαλαρά συνδεδεμένος με τον Αγίο Ιωάννη τον Βαπτιστή, του οποίου η γιορτή εορτάζετε το καλοκαίρι. Ωστόσο, ο Ιβάν σ’ αυτά τα τραγούδια δεν έχει σχεδόν καμία ομοιότητα με το χριστιανικό άγιο: αυτός περιγράφεται ως ένας νεαρός και όμορφος άντρας, φλερτάρει με τα νεαρά κορίτσια, και σε ένα συγκεκριμένο τραγούδι που αρνείτε ρητά να βαφτίσει το νεαρό παιδί που παρουσιάζεται μπροστά του, εξηγώντας δεν μπορεί να το κάνει επειδή ο ίδιος δεν είναι Χριστιανός.
Ο Belaj κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σε αυτά τα τραγούδια που τραγουδιούνται στ΄ όνομα του Ιβάν βρίσκει τη θέση του και το όνομα ενός παλαιότερου Σλαβικού θεού που λατρευόταν στο καλοκαιρινό φεστιβάλ, που αργότερα, μετά την άφιξη του Χριστιανισμού, ταυτίστηκαν με την γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Ο Belaj προσδιόρισε αυτός ο θεός ήταν ο Jarilo, μια μεγάλη σλαβική θεότητα της βλάστησης, τη συγκομιδή και τη γονιμότητα.
Οι φωτιές του Αη Γιάννη λοιπόν όπως έχουν περάσει και σε μας στις οποίες στην ουσία λατρεύετε η Εαρινή Ισημερία και ο Απόλλων ως Ήλιος θεός της γονιμότητας και της Άνοιξης, μαζί με την Μητέρα του Λητώ. Με όλες τις εκφράσεις και τις ιδιότητες της Μεγάλης Μητέρας Θεάς.
