Επὶ Δευκαλίωνος γενόμενον κατακλυσμὸν...

Στο τελευταίο κείμενο ειδαμε ότι οι ονομασίες των περιστεριών είναι κατά τον Αριστοτέλη : ‘περιστερά, οἰνάς, φάψ, φάσσα, τρυγών. ¨Όμως υπάρχει ακόμα μια ερμηνεία που δίδετε στα περιστέρια και ειδικά στα ταχυδρομικά περιστέρια…

Ποια είναι αυτή ;

ο/η ΙΩΝΑΣ  όπως λεμε Δευ -καλ- ίωνας όπως λεμε  ΙΩΝ-ΑΣ ή ΙΑΝΩΣ (αναγραμματισμός του ΙΩΝΑ)

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑΣ όπου ΔΕΥ-ΚΑΛ-ΙΩΝ  = ΔΕΥ (ο Δευκής = ο παλιός  ή ο δευκός δηλ. ο γλευκός = ο μούστος, το νέο κρασί, ή γλύκα και η γλυκάδα και η γλυκύτητα) όπου μπορεί να προέρχετε και από το δευ- (δεύτερος) + ΚΑΛ-λιων (Καλλιον= ο ωραιότερος, ο ομορφότερος και ο πιο καλός).  + ΙΩΝ = ΙΩΝΑΣ όμως είναι και ο κάτοικος της χώρας της ΙΩΝΙΑΣ δηλαδή μεταξύ Καρίας και Αιολίδος.

Δηλαδή κάποιος που κρατά από παλιά και είναι ο ωραιότερος, ο ομορφότερος ή ο καλύτερος. ‘Η αυτός που εχει νέα «μαγιά» ως νέο κρασί και είναι καλύτερος, γλυκυτερος κλπ και προέρχετε από την Ελλάδα την Ιωνία.

Ακόμα και σήμερα τους Ελληνες τους αποκαλούν ΓΙΟΥΝΑΝ οι «γείτονες» δηλαδή ΙΩΝΕΣ

Ιωνάς λοιπόν και η Περιστερά. Αν αναλύσετε την παραπάνω λέξη ακόμα και ως περιστερά με το ονομα ΙΩΝ , ο μύθος του Δευκαλίωνα σωζετε ακόμα και μέσα στο ίδιο του το όνομα…

Epiphanius Scr. Eccl., Nomina apostolorum [Sp.]
Line 20
                                                    Σίμωνα καὶ Ἰούδα,
Ἰωσὴ τὸν ἀδελφόν, Ματθαῖος λέγει αὐτοὺς καλεῖσθαι τελῶνας,
Λουκᾶς δὲ καὶ Λευῒν κεκλῆσθαι τελῶνα. Ἰωνᾶς δὲ ἑρμηνεύεται περιστερά.

Vitae Prophetarum, De prophetarum vita et obitu (recensio scholiis Hesychii aliorumque patrum in prophetas adjecta)
Page 100, line 4

Ἰωνᾶς ἑρμηνεύεται ὑψίστου πονοῦντος ἢ περιστερά.

IΩΝΑΣ : (εβραϊκή λέξη) = το αγγελιοφόρο περιστέρι, ο απεσταλμένος του Θεού

Το Ιωνάς δεν είναι εβραική λέξη ακομα κι αν το γράφουν σε ελληνικές ιστοσελίδες, για να ερμηνεύσουν βιβλικούς μύθους.

Είναι ελληνικότατη λέξη το ΙΩΝΑΣ. Και δεν αλλάζει κάτι αν του αλλάξουμε τον τόνο όπως λέμε τον ΙΩΝΑΘΗ -Ιωάννη- Γιάννη- Γιαννάκη… !!!

Suda, Lexicon
Alphabetic letter iota, entry 491, line 1

<Ἰώ, κλάετ'> ὀβολοστάται, αὐτοί τε καί τ' ἀρχαῖα καὶ τόκοι τόκων.

οὐδὲν γάρ με φλαῦρον ἐργάσεσθ' ἔτι. οἷος ἐμοὶ τρέφεται τοῖσδ' ἐνὶ

δώμασι παῖς, ἀμφήκει γλώττῃ λάμπων, πρόβολος ἐμός, σωτὴρ δόμοις,

ἐχθροῖς βλάβη, λυσανίας πατρῴων μεγάλων κακῶν.

<Ἰώμενος:> θεραπεύων.

<Ἴων,> Χῖος, τραγικὸς καὶ λυρικὸς καὶ φιλόσοφος, υἱὸς Ὀρθομένους,

ἐπίκλησιν δὲ Ξούθου. ἤρξατο δὲ τὰς τραγῳδίας διδάσκειν ἐπὶ τῆς πβʹ

ὀλυμπιάδος. δράματα δὲ αὐτοῦ ιβʹ, οἱ δὲ λʹ, ἄλλοι δὲ μʹ φασιν.

οὗτος ἔγραψε περὶ μετεώρων, καὶ συνθέτους λόγους. ὃν παίζων

Ἀριστοφάνης ὁ κωμικὸς Ἀοῖόν φησι. οὗτος τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνη-

σιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χῖον κεράμιον.

<Ἰῶν:> βελῶν. <Ἰὼν> δὲ ὀξυτόνως ἀντὶ τοῦ πορευθείς.

<Ἴων,> τραγῳδίας ποιητής· Χῖος τὸ γένος.

<Ἰωνάθης:> ὄνομα κύριον.

<Ἰωνᾶς:> ὄνομα κύριον.

<Ἴωνες:> Ἀσιῶται καὶ Ἀττικοὶ Ἀθηναῖοι. διὰ τοῦ ω μεγά-

λου. εἴης ἐν μακάρεσσιν, Ἀνάκρεον, εὖχος Ἰώνων.

<Ἰωνιά:> ὁ λειμὼν τῶν ἴων. ὥσπερ ῥοδωνιά, ὁ τῶν ῥόδων,

καὶ κρινωνιά, ὁ τῶν κρίνων.

<Ἰωνία:> χώρα. καὶ Ἰωνίας πόλεις ιβʹ, ἃς ἐνοικίζει Νηλεὺς ὁ

Κόδρου. εἰσὶ δὲ Ἔφεσος Ἀνδρόκλου, Μίλητος, Μυοῦς, Πριήνη, Κολο-

φῶν, Τέως, Λέβεδος, Ἐρυθραί, Φώκαια, Κλαζομεναί, Χῖος, Σάμος.

ταύτας Δαρεῖος ἐπὶ Σκύθας ἰὼν αὐτοῖς φύλαξιν ἐπὶ τοῦ Ἴστρου

ἐχρήσατο, ἐκτομίας δὲ αὐτῶν τοὺς εὐγενεστάτους ἐποίει καὶ παλλακὰς

τὰς θυγατέρας.

<Ἰωνικός:> Ἑλληνικός, Ἀθηναῖος, ἀρχαῖος. καὶ <Ἰωνικῶς,>  

ἀντὶ τοῦ ἁβρῶς. ἐμιτροφόρουν τε καὶ διεκίνουν Ἰωνικῶς. Ἀριστοφάνης

ἐν Θεσμοφοριαζούσαις.

<Ἰωνίς:> χώρα.

Όπως Ελληνικές είναι και:  η τραγωδία του Ευρυπίδη  Ιων, και ο Διάλογος του  Πλάτωνα Ιων  καθως και ο Ιων ο Ποιητής της αρχαιότητας, και ο τραγικός και λυρικός φιλόσοφος  κλπ.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 519, line 15

<Ἴωνες>, τινὲς τοὺς τὴν Ἀσίαν οἰκοῦντες, ἀπὸ Ἴωνος τοῦ

 Ἀπόλλωνος ὀνομασμένοι. καὶ Ἴωνες οἱ Ἀττικοὶ, ἤτοι

 Ἀθηναῖοι, ἀπὸ Ἴωνος τοῦ Ξούθου.

<Ἰωάννης>, ἰὼν ἄνωθεν, ἢ χάρις θεοῦ, ἢ ὑπήκοος κυρίῳ.

<Ἰωνᾶς>, τὸ ω διάτι; πᾶν ὄνομα, Ἑλληνικόν τε καὶ βάρ-

 βαρον ἀπὸ τῆς ιω συλλαβῆς ἀρχόμενον, τὴν πρώτην

 συλλαβὴν διὰ τοῦ ι ἔχει, τὴν δὲ μετὰ ταύτης διὰ

 τοῦ ω. πλὴν τοῦ Ἰορδάνης καὶ Ἰόππη, καὶ Ἰοκάστη,

 καὶ Ἰόλαος. τοῦ Ἰωνᾶ ὁ κανὼν, τὰ εἰς ας περισπώ-

 μενα, ἀποβολῇ τοῦ σ κλίνεται.

Παρακάτω κείμενα για περισσότερες λεπτομέρειες για τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα

Plutarchus Biogr., Phil., De sollertia animalium (959a-985c)
Stephanus page 968, section F, line 4

 Ἐνταῦθα τοῦ λόγου γεγονὼς οὐ δοκῶ μοι παρήσειν

δι' ὁμοιότητα τὸ τῆς ἀλώπεκος. οἱ μὲν οὖν μυθολόγοι τῷ

Δευκαλίωνί φασι περιστερὰν ἐκ τῆς λάρνακος ἀφιεμένην  

δήλωμα γενέσθαι χειμῶνος μὲν εἴσω πάλιν ἐνδυομένην,

εὐδίας δ' ἀποπτᾶσαν· οἱ δὲ Θρᾷκες ἔτι νῦν, ὅταν παγέντα

διαβαίνειν ποταμὸν ἐπιχειρῶσιν, ἀλώπεκα ποιοῦνται γνώ-

μονα τῆς τοῦ πάγου στερρότητος·

Όπως και το γεγονός της επιστροφής της περιστεράς στην λάρνακα του Δευκαλίωνα δήλωνει τον χειμώνα και το κρύο !!! Όπως και οι Θράκες χρησιμοποιούσαν την αλεπού για να διαβουν ποταμούς ως γνώμονα, ή σημάδι για την στερεότητα του πάγου.

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 19, chapter 53, section 4, line 1

                          μετὰ γὰρ τὸν ἐπὶ Δευκαλίωνος
κατακλυσμὸν Κάδμου κτίσαντος τὴν ἀπ' αὐτοῦ προς-
αγορευθεῖσαν Καδμείαν συνῆλθεν ἐπ' αὐτὴν λαὸς ὃν
τινὲς μὲν Σπαρτὸν προσηγόρευσαν διὰ τὸ πανταχόθεν
συναχθῆναι, τινὲς δὲ Θηβαγενῆ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν ἐκ
τῆς προειρημένης πόλεως ὄντα διὰ τὸν κατακλυσμὸν
ἐκπεσεῖν καὶ διασπαρῆναι.

Η δημιουργία του Κάδμου μετα τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και των Σπαρτών… 

τι σύμπτωση με το Φυτουργείο και τον Παραδεισο της Σεμιράμιδος !!!

Flavius Arrianus Hist., Phil., Bithynicorum fragmenta
Fragment 32, line 17

Eustath. ad Iliad. XX 214, p. 1204, 51.

Περὶ δὲ Δαρδάνου φασὶν οἱ παλαιοὶ ὅτι ἐν τῷ κατακλυσμῷ τῷ κατὰ  
τὸν Δευκαλίωνα ἐκ τῆς Σαμοθρᾴκης ἀσκὸν ἢ σχεδίαν
μετὰ δερμάτων σκευάσας, καθὰ καὶ τῷ Λυκόφρονι (73)
δοκεῖ, καὶ ὑποδὺς καὶ τοῖς ὕδασιν ἑαυτὸν ἐπιδοὺς προς-
οκείλας τε τῇ Τροίᾳ, μετὰ τὸ ἀναξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ
τὴν Δαρδανίαν ἔκτισεν ὑψηλοτέραν κειμένην τῆς ὕστε-
ρον Ἰλίου φόβῳ τῆς ἐξ ὑετῶν κατακλύσεως, ἧς αὐτὸς
ἐπειράθη.

Για τα όσα συνέβησαν κατά τον κατακλυσμόν του Δαρδάνου ισχυρίζονται οι παλαιοί ότι και κατά τον Δευκαλίωνα εκ της Σαμοθράκης ασκόν ή σχεδίαν μαζι με δέρματα κατασκεύασε, σύμφωνα με τον Λυκοφρονα  και και βρήκε καταφύγιο κάτω από τα ύδατα και παρεδωσε τον εαυτό του και προσάραξε στην Τροία. Μετα την αποξήρανση του ύδατος την Δαρδανία έκτισε υψηλότερη,-  την τοίχισε δηλαδή - καθώς βρισκόταν κοντά στο Ιλιον και λογω του φοβου εκ της κατακλύσεων των υδάτων στις οποίες ο  ιδιος ειχε δοκιμασθεί

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 3, chapter 62, section 10, line 3

                                             δὶς δ'
αὐτοῦ τὴν γένεσιν ἐκ Διὸς παραδεδόσθαι διὰ τὸ
δοκεῖν μετὰ τῶν ἄλλων ἐν τῷ κατὰ τὸν Δευκαλίωνα
κατακλυσμῷ φθαρῆναι καὶ τούτους τοὺς καρπούς,
καὶ μετὰ τὴν ἐπομβρίαν πάλιν ἀναφύντων ὡσπερεὶ
δευτέραν ἐπιφάνειαν ταύτην ὑπάρξαι τοῦ θεοῦ παρ'
ἀνθρώποις, καθ' ἣν ἐκ τοῦ Διὸς μηροῦ γενέσθαι
πάλιν τὸν θεὸν [τοῦτον] μεμυθοποιῆσθαι.

Καταστροφή των καρπών από τον κατακλυσμό όμως και μετά την υπερβολική βροχόπτωση και πάλι αναφύονται και σε δεύτερη εμφάνιση ως και η Επιφάνεια/εμφάνιση/ύπαρξη του Θεού εις τους ανθρώπους, όπως εκ του Μηρού του Διός, ο Θεός εχει δημιουργηθεί/ποιηθεί !!!

Και η παραπομπή πηγαίνει ευθέως στον ΔΙΟΝΥΣΟ και τη έτερη γέννηση εκ του Μηρού του Διός !!!

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 5, chapter 81, section 3, line 2

                                          ὕστερον δὲ
γενεαῖς ἑπτὰ γενομένου τοῦ κατὰ Δευκαλίωνα κα-
τακλυσμοῦ καὶ πολλῶν ἀνθρώπων ἀπολομένων,
συνέβη καὶ τὴν Λέσβον διὰ τὴν ἐπομβρίαν ἐρημω-
θῆναι.

Υστερα από εφτά γενιές από τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα έχουμε και στην Λέσβο ερήμωση και την θανάτωση/ πνιγμό πολλών ανθρώπων από τις υπερβολικές βροχοπτώσεις.

Lucianus Soph., Timon,  Section 3, line 9

ἐπεὶ νέος γε ἔτι καὶ ὀξύθυμος ὢν καὶ ἀκμαῖος τὴν ὀργὴν πολλὰ
κατὰ τῶν ἀδίκων καὶ βιαίων ἐποίεις καὶ οὐδέποτε ἦγες τότε πρὸς
αὐτοὺς ἐκεχειρίαν, ἀλλ' ἀεὶ ἐνεργὸς πάντως ὁ κεραυνὸς ἦν καὶ
ἡ αἰγὶς ἐπεσείετο καὶ ἡ βροντὴ ἐπαταγεῖτο καὶ ἡ ἀστραπὴ
συνεχὲς ὥσπερ εἰς ἀκροβολισμὸν προηκοντίζετο· οἱ σεισμοὶ δὲ
κοσκινηδὸν καὶ ἡ χιὼν σωρηδὸν καὶ ἡ χάλαζα πετρηδόν, ἵνα σοι
φορτικῶς διαλέγωμαι, ὑετοί τε ῥαγδαῖοι καὶ βίαιοι, ποταμὸς
ἑκάστη σταγών· ὥστε τηλικαύτη ἐν ἀκαρεῖ χρόνου ναυαγία ἐπὶ
τοῦ Δευκαλίωνος ἐγένετο, ὡς ὑποβρυχίων ἁπάντων καταδεδυκό-
των μόγις ἕν τι κιβώτιον περισωθῆναι προσοκεῖλαν τῷ Λυκωρεῖ
ζώπυρόν τι τοῦ ἀνθρωπίνου σπέρματος διαφυλάττον εἰς ἐπιγονὴν
κακίας μείζονος.

Μολις εν κάτι σε κιβώτιον σώθηκε και προσέκειλε στη Λυκωρεία, ένας σπινθήρας του ανθρωπίνου σπέρματος που διαφύλαξε τον πολλαπλασιασμό, τη διαιώνιση της υπερτατης κακίας

Lucianus Soph., Rhetorum praeceptor
Section 20, line 3

  Ὅπως δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν λόγων θαυμά-
ζωσιν, ἀπὸ τῶν Ἰλιακῶν ἀρξάμενος ἢ καὶ νὴ Δία
ἀπὸ τῶν Δευκαλίωνος καὶ Πύρρας γάμων, ἢν δοκῇ,
καταβίβαζε τὸν λόγον ἐπὶ τὰ νῦν καθεστῶτα.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 12, line 18

           αὐτίκα ἡ γῆ πολλὸν ὕδωρ ἐκδιδοῖ καὶ
ὄμβροι μεγάλοι ἐγένοντο καὶ οἱ ποταμοὶ κατέ-
βησαν μέζονες καὶ ἡ θάλασσα ἐπὶ πολλὸν ἀνέβη,
ἐς ὃ πάντα ὕδωρ ἐγένοντο καὶ πάντες ὤλοντο,
Δευκαλίων δὲ μοῦνος ἀνθρώπων ἐλίπετο ἐς
γενεὴν δευτέρην εὐβουλίης τε καὶ τοῦ εὐσεβέος
εἵνεκα.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 13, line 4

Τὸ δὲ ἀπὸ τούτου λέγεται λόγος ὑπὸ τῶν ἐν
τῇ ἱρῆ πόλει μεγάλως ἄξιος θωυμάσαι, ὅτι ἐν
τῇ σφετέρῃ χώρῃ χάσμα μέγα ἐγένετο καὶ τὸ
σύμπαν ὕδωρ κατεδέξατο· Δευκαλίων δέ, ἐπεὶ
τάδε ἐγένετο, βωμούς τε ἔθετο καὶ νηὸν ἐπὶ τῷ
χάσματι Ἥρης ἅγιον ἐστήσατο.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 12, line 3

Οἱ μὲν ὦν πολλοὶ Δευκαλίωνα τὸν Σκύθεα τὸ
ἱρὸν εἵσασθαι λέγουσιν, τοῦτον Δευκαλίωνα ἐπὶ
τοῦ τὸ πολλὸν ὕδωρ ἐγένετο. Δευκαλίωνος δὲ
πέρι λόγον ἐν Ἕλλησιν ἤκουσα, τὸν Ἕλληνες ἐπ'
αὐτῷ λέγουσιν.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 12, line 9

Ἥδε ἡ γενεή, οἱ νῦν ἄνθρωποι, οὐ πρῶτοι
ἐγένοντο, ἀλλ' ἐκείνη μὲν ἡ γενεὴ πάντες ὤλοντο,
οὗτοι δὲ γένεος τοῦ δευτέρου εἰσί, τὸ αὖτις ἐκ
Δευκαλίωνος ἐς πληθὺν ἀπίκετο.

Από εκεινη τη γενεά, οι τωρινοί άνθρωποι, δεν είναι οι πρώτοι που έγιναν,

Αλλα από εκεινη την γενεά όλοι χάθηκαν, αυτοί δε από γένος δευτερο είναι,

πάλι εκ νέου από το  Δευκαλίωνα πλήθυναν, πολλαπλασιάστηκαν.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 12, line 28

                     τὰ μὲν Δευκαλίωνος πέρι
Ἕλληνες ἱστορέουσι.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 28, line 16

                                   ἄλλοισιν δὲ δοκέει
καὶ τάδε Δευκαλίωνος εἵνεκα ποιέεσθαι, ἐκείνης
ξυμφορῆς μνήματα, ὁκότε οἱ ἄνθρωποι ἐς τὰ
οὔρεα καὶ ἐς τὰ περιμήκεα τῶν δενδρέων ᾖσαν
τὸ πολλὸν ὕδωρ ὀρρωδέοντες.

Αλλοι δε θεωρούν ότι ο Δευκαλίων οικοδόμησε εκεινης της συμφοράς τα μνήματα,

Κάθε φορά που οι άνθρωποι εις τα βουνά/ορη και στα μήκη/κορυφές των δέντρων ήσαν φοβούμενοι και  με φρίκη αντικρύζοντας  το πολύ νερό.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 13, line 18

                τὰ δὲ ποιέοντες Δευκαλίωνα ἐν
τῷ ἱρῷ τόνδε νόμον θέσθαι λέγουσι συμφορῆς τε
καὶ εὐεργεσίης μνῆμα ἔμμεναι.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 33, line 8

           καί μιν οἱ μὲν ἐς Διόνυσον, ἄλλοι δὲ
ἐς Δευκαλίωνα, οἱ δὲ ἐς Σεμίραμιν ἄγουσιν· καὶ
γὰρ δὴ ὦν ἐπὶ τῇ κορυφῇ αὐτοῦ περιστερὴ
χρυσέη ἐφέστηκεν, τοὔνεκα δὴ μυθέονται Σεμι-
ράμιος ἔμμεναι τόδε σημήιον.

Lucianus Soph., De saltatione (περι ορχήσεως)
Section 39, line 1

                   εἶτα ἑξῆς Γιγάντων ἐπανά-
στασιν, πυρὸς κλοπήν, ἀνθρώπων πλάσιν, Προ-
μηθέως κόλασιν, Ἔρωτος ἰσχὺν ἑκατέρου, καὶ
μετὰ ταῦτα Δήλου πλάνην καὶ Λητοῦς ὠδῖνας καὶ  
Πύθωνος ἀναίρεσιν καὶ Τιτυοῦ ἐπιβουλὴν καὶ τὸ
μέσον τῆς γῆς εὑρισκόμενον πτήσει τῶν ἀετῶν.
 Δευκαλίωνα ἐπὶ τούτοις, καὶ τὴν μεγάλην ἐπ'
ἐκείνου τοῦ βίου ναυαγίαν, καὶ λάρνακα μίαν
λείψανον τοῦ ἀνθρωπίνου γένους φυλάττουσαν, καὶ
ἐκ λίθων ἀνθρώπους πάλιν.

Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 1, chapter 10, section 4, line 2

                                    καθόλου δὲ
λέγουσιν, εἴτε κατὰ τὸν ἐπὶ Δευκαλίωνος γενόμενον
κατακλυσμὸν ἐφθάρη τὰ πλεῖστα τῶν ζῴων, εἰκὸς
μάλιστα διασεσῶσθαι τοὺς κατὰ τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ
τὴν μεσημβρίαν κατοικοῦντας, ὡς ἂν τῆς χώρας
αὐτῶν οὔσης ἀνόμβρου κατὰ τὸ πλεῖστον, εἴτε, καθ-
άπερ τινές φασι, παντελοῦς γενομένης τῶν ἐμψύ-
χων φθορᾶς ἡ γῆ πάλιν ἐξ ἀρχῆς καινὰς ἤνεγκε  
τῶν ζῴων φύσεις, ὅμως καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον
πρέπειν τὴν ἀρχηγὸν τῶν ἐμψύχων γένεσιν προς-
άπτειν ταύτῃ τῇ χώρᾳ. 

Συνεχίζετε ...