ψύχειν γὰρ τὸ ζωοποιεῖν

Μέχρι τώρα είδαμε την σχέση της Ινούς/Λευκοθέας με τον Διόνυσο ως τροφού του και τον θανατό της καθώς και την επιστροφή της ως Λευκοθέας, θεάς της δύναμης, των νερών και των δινών. Συνοψίζοντας  μερικά κομμάτια για ενθύμηση

H Λευκοθέα είναι θεία του Διονύσου, αδερφή της μητέρας του. Είναι αυτή που γίνεται τροφός καθώς ο Δίας της δίδει να μεγαλώσει τον Διόνυσο μετά τον θάνατο της Σεμέλης/Σελήνης.

Οι τροφοί του θα ονομαστούν Υάδες κατά μια εκδοχή είναι οι κόρες του Ατλαντα και της Πλειόνης ή της Αιθρας ενώ δίνεται και μια εκδοχή ότι είναι κόρες του Υαντα και της Βοιωτίας. Οι εφτά Υάδες μαζί με τις 7 Πλειάδες αποτελούν τις Ατλαντίδες ή Δωδωνίδες . Οι Υάδες, είναι οι νύμφες ή θεότητες της γονιμοποιού βροχής/υγρασίας δηλώνετε από την λέξη ύω=βρέχω καθώς και ο Διονύσος όπως και ο Ζεύς ο όμβριος είναι ο ‘Υης . «Υε Κύε» στα Ελευσίνια μυστήρια η προτροπή δηλαδή «βρέξε, καρποφόρησε /κυοφόρησε » καθώς το Κύω/κυέω δηλώνει την κυοφορία αλλά και την καρποφορία
Η Λευκοθέα είναι αυτή η Νηρηίδα ή η Λευκή θεά που λαμβάνει το όνομα της από τον αφρό των κυμάτων  της θάλασσας…Μια Αφρο-δίτη δηλαδή μια θεά που αναδύθηκε εκ του αφρού της θαλασσας…Αφού η Αφροδίτη χαρακτηρίζεται με μια σειρά από επίθετα όπως Αφρογένεια –γεννημένη από τη θάλασσα, Αφρώ, Επιποντία, Θαλασσαίη, Θαλασσιγόνος, Πασιφάεσσα, Περσιθέα, Ποντογένεια, Σώτειρα κλπ. 

μύστιδι τέχνῃ ὄργια νυκτελίοιο διδασκομένη Διονύσου

 Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (= Ἐπιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570) Page 49, line 13

Ἡ ι συλλαβὴ πρὸ τοῦ ν διὰ τοῦ ἰῶτα γράφεται· οἷον·
ἰνίον, τὸ νεῦρον· Ἰνὼ, κύριον, θηλυκόν· Ἵναχος, κύριον·

 ἰνῶ, τὸ ἐνδυναμῶ, καὶ ἰνόω·

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter iota, page 1109, line 15

<Ἴνις>. παῖς νέος, βρέφος. παρὰ τὸ ἲς ἰνὸς, ἴνις·

 δύναμις γὰρ τῶν πατέρων υἱοί. ἢ παρὰ τὸ ἰαί-

 νειν καὶ εὐφραίνειν τοὺς πατέρας. …

<Ἰνωπός>. ὄνομα ποταμοῦ. †παρὰ τὸ ἲς ἰνὸς, ὃ

 σημαίνει τὴν δύναμιν, καὶ τοῦ ὀπὸς, ὃ σημαίνει

 τὴν φωνὴν, γέγονεν Ἰνωπὸς κατ' ἔκτασιν τοῦ  <ο> εἰς <ω> μέγα.†

<Ἴνωψ>. κύριον. ἤνοψ δὲ ὁ μέγας, <η> καὶ μικρόν.  

<Ἶνες>. δυνάμεις ἢ νεῦρα. καὶ κλίνεται ἡ ἲν, τῆς

 ἰνὸς, αἱ ἶνες. τὰ γὰρ νεῦρα αἴτια τοῦ ἰέναι. ἢ

 παρὰ τὸ ἲς, ὃ σημαίνει τὴν δύναμιν, γίνεται

 ἶνες τὸ πληθυντικόν.

<Ἴνις>. χώρα.

<Ἶνα>. τὴν δύναμιν. καὶ Ἴνα ὄνομα πόλεως.

<Ἰνώ>. ὄνομα θεᾶς.

…

<Ἰνίον>. νεῦρον, ἀπὸ τῆς τοῦ ἐγκεφάλου βάσεως

 ἐπὶ τὰ πλατέα νεῦρα, ἃ τὴν ἰσχὺν ἡμῶν ἔχειν

 δοκεῖ. [ὡς παρὰ τὸ σφὴξ, σφηκὸς, σφηκίον, οὕ-

 τως καὶ παρὰ τὸ ἲς, ἰνὸς, ἰνίον.]

<Ἰνάσσω>. ἰσχὺν παρέχω. 

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry iota, page 279, line 12

<Ἲν>, εἰς τὸ ἀκτίς.

<Ἶνα>, σημαίνει δ. τὴν δύναμιν ἶν' ἀπόλεθρον ἔχοντες.

<Ἰνὼ>, διὰ τοῦ ι. παρὰ τὸ ἲς ἰνός. ἢ παρὰ τὸ δύνειν

 γέγονε δύνω κατ' καὶ ἀποβολὴν τοῦ δ ὔνω, καὶ τροπῇ

 τοῦ υ εἰς ι Ἰνὼ, ὥσπερ δύφρος δίφρος· καὶ γὰρ εἰς  θάλασσαν ἔδυσεν ἡ Ἰνώ.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί)
Alphabetic entry epsilon, page 553, line 5

<Εὐδίνητον> <Jo. Damasc. Canon. iamb. 3, 122>· σημαίνει τὸ

εὔστροφον· γέγονε δὲ παρὰ τὸ εὖ μόριον καὶ τὸ δίνη, ὃ σημαίνει τὴν

συστροφήν, εὔδινος, καὶ ἐξ αὐτοῦ εὐδινῶ εὐδινήσω εὐδίνηκα εὐδίνημαι

εὐδίνησαι εὐδίνηται, καὶ <ἐξ αὐτοῦ εὐδίνητος καὶ> τὸ οὐδέτερον εὐδί-

νητον. δίνη δὲ παρὰ τὸ ἴω, τὸ πορεύομαι, ἴνη καὶ δίνη.

 τὸ οὐδέτερον δῖνος τοῦ δίνου<ς> τοῖς δίν⟦ες⟧ι καὶ τροπῇ τοῦ <ε> εἰς <ο> καὶ πλεονασμῷ τοῦ <ι> <ibid. 127> “δίνοισιν”, ἤγουν τοῖς ἐγκάτοις.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 276, line 47

  <Δίνη>: Ἡ συστροφή· ἐκ τοῦ δεύω, τὸ βρέχω,

δεύνη· καὶ ἀποβολῇ τοῦ ε, καὶ τροπῇ τοῦ υ εἰς ι,

δίνη. Ἢ παρὰ τὸ Ζεὺς Διὸς δίη· καὶ πλεονασμῷ

τοῦ ν, δίνη. Ἢ ἀπὸ τοῦ ἴς ἰνὸς, ἡ δύναμις, ἴνη καὶ

δίνη, ἡ μετὰ δυνάμεως συστροφή. Ἢ ἐκ τοῦ εἰλῶ,

τὸ συστρέφω, γίνεται ἴλη καὶ δίνη.  

Εκτός λοιπόν από Λευκοθέα ή Ινώ ονομάζεται και Βύνη/δίνη είναι η ίδια με όλες τις ιδιότητες της θάλασσας η ίδια η σκληρή Βύνη/Δίνη των θαλασσών…αλλά και όχι μόνο καθώς το όνομα της ήδη δηλώνει και την Αχτίδα και τις ηλιακές και ενεργειακές δίνες...

 

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 217, line 5

 <Βύνη>: Ἡ Λευκοθέα, ἡ Ἰνώ· οἷον,  Βύνης καταλέκτριαι αὐδηέσσης.

Εἴρηται παρὰ τὸ εἰς βυθὸν δύνειν, βυθοδύνη· καὶ κατὰ συγκοπὴν, Βύνη·

ἢ παρὰ τὸ δύνω, δύνη, ἡ καταδῦσα εἰς θάλασσαν, καὶ βύνη, κατὰ τροπήν.

Ἄλλοι θαλάμη, ἢ πεύκη, ὡς παρὰ Λυκόφρονι.

Βύνη όμως ονομάζεται εκ του εις βυθόν δύνειν  δηλαδή χώνεται βαθιά στον βυθό, βουτά βαθιά, βυθίζεται ή δύει βασιλεύει, εισχωρεί, εισέρχεται, μπαίνει κρυφά, διεισ-δύει στο βυθό κλπ…

Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae) Scholion 107, line 10

  EM 217₅ (EG 117₈) <Βύνῃ> τῇ Δύνῃ Λευκοθέᾳ τῇ Ἰνοῖ παρὰ τὸ δύω τὸ κολυμβῶ s⁴ ὡς ἕτεροί φασιν ἐγὼ δὲ παρὰ τὸ βύω τὸ κρύπτω, ὅθεν καὶ βύθος καὶ Βύνη.

Είδαμε όμως σε προηγούμενα κείμενα την σύνδεση της Ινούς-Λευκοθέας με την Βύνη/Δίνη-Ινη(α) και επιστρέφουμε με το παρακάτω απόσπασμα όπου η Βύνη ή Λευκοθέα ή Ινώ δηλώνει όχι απλώς την θάλασσα και την δίνη/ δίνες της αλλά και τον βυθό της όπου βύσσος  ή βύσος είναι η βήσσα είναι δηλαδή ο Βυθός και ο πυθμένας, το βάθος της θάλασσας…το άφατο… μας συνδέει και με την  ά-βυσσο.

Theognostus Gramm., Canones sive De orthographia
Section 106, line 3
· Βύνη ἡ Λευκοθέα Ἴνω· βύσσος· βυσός·

Etymologicum Genuinum, Etymologicum genuinum (ἀνάβλησις – βώτορες)
Alphabetic letter beta, entry 292, line 1

     <Βυθός>· τὸ βάθος τὸ ἄφατον· παρὰ τὸ βάθος, τοῦ <α> εἰς

<υ> τραπέντος. ἢ παρὰ τὸ βύζω βυστός καὶ βυθός AB, Sym. 236,

EM 366. Orio 38, 17.

 <Βύκτης>· ἠχητικός, ὁ μεγάλως ἠχῶν· Ὅμηρος (κ 20)· ….

 <Βύκχις> (Alcae. passim)· <ὄνομα Αἰολικόν· παρὰ τὸ>

Βάκχος Βακχίς καὶ Βύκχις, ὡς ἵππος ἱππίς καὶ οἶκος Οἰκίς, καὶ

τροπῇ τοῦ <α> εἰς <υ>, ὡς βάθος βύθος AB, EM 360. Hdn. II 351, 9.

 <Βύνη> (Lycophr. 107)· ἡ Λευκοθέα, ἡ Ἰνώ, οἷον (Call. fr. 745)·

  Βύνης καταλέκτριαι αὐδηέσσης.

εἴρηται παρὰ τὸ εἰς βυθὸν δύνειν Βυθοδύνη καὶ κατὰ συγκοπὴν  

Βύνη. ἢ παρὰ τὸ δύνω δύνη, ἡ καταδύσασα εἰς θάλασσαν καὶ Βύνη

κατὰ τροπήν AB, Sym. 238, EM 363. Schol. Lycophr.

Οι έννοιες του βυθού, της βύνης/δίνης κι όλες οι θαλάσσιες έννοιες ταυτίζονται και με το βάθος και την άβυσσο όπως και με τον Μεγάλο Ηχών, τον δυνατό άνεμο και την ανεμοζάλη αλλά και με τον Βάκχο, τις Βάκχες ή Βυκχίδες και τον - Βύκχις> (Alcae. passim)· <ὄνομα Αἰολικόν· παρὰ τὸ> Βάκχος Βακχίς καὶ Βύκχις…

Συνεχίζοντας θα εξετάσουμε την αρσενική μορφή όμως της ΔΙΝΗΣ, που είναι ο ΔΙΝΟΣ ή, η άλλη ονομασία του Διονύσου αλλά και του ποτηριού του Οίνου, της ζάλης και της σκοτο-δίνης,  της μέθεξής του …

LSJ entry

δῖνος

δῖνος, ὁ, like δίνη, whirling, rotation, such as Anaxagoras held to be the effect of νοῦς as the regulator of the Universe, Clem.Al.Strom.2.14 (pl.); personified, Δῖνος βασιλεύει τὸν Δί' ἐξεληλακώς Ar.Nu.828: generally, ὁ τοῦ κοσκίνου δ. Democr.164; σφενδόνης δ. Onos.17.

eddy, whirlpool, Epicur.Ep.2pp.38,47U., Arist.Pr.932a5, Plu.2.404f; δ. ἀπὸ τοῦ παντὸς ἀποκριθῆναι παντοίων εἰδέων Democr.167: metaph., δῖνοι ἡδυλόγου σοφίης cj. in Timo 67.4.

a dance, Hdn.Gr.2.492, Eust.1166.10.

vertigo, Hp.VC11.

round threshing-floor, Telesill.7, cj. in X.Oec.18.5.

round goblet, Ar.V.618, IG11(2).110 (Delos, iii B. C.), al. (cf. δεῖνος, which is freq. v. l. and is found in puns with δεινός, Apolloph.1, Arched.1.4).

Athenaeus Soph., Deipnosophistae
Book 11, Kaibel paragraph 109, line 25

Διονύσιος δὲ ὁ τοῦ Τρύφωνός φησιν· τὸν ψυγέα ἐκάλουν οἱ ἀρχαῖοι δῖνον.

ὁ Θυατειρηνὸς δὲ Νίκανδρος καλεῖσθαί φησι ψυκτῆρας καὶ τοὺς ἀλσώδεις καὶ συσκίους τόπους, ἐν οἷς ἔστιν ἀναψῦξαι.

Δίνος και ο ψυγέας ή ο ψυγεύς … αυτός που ψύχει … και παγώνει τις ψυχές ή μήπως  αυτός που δίδει την ψυχή, πνοή και την ανα-πνοή της ζωής !!!

Ψυχή  εκ του ψύχω δηλαδή πνέω, φυσώ, ανα-πνέω, αερίζω, στεγνώνω, ψύχω, κρυώνω, ψυχραίνω, δροσίζω,

Ψύχωσις ή εμ-ψύχωσις αλλά και η ανα-ζωογόνηση

Ψυχή αρχικώς η πνοή του αέρος, όλα τα εν ζωή όντα αναπνέουν, έχουμε το φαινόμενο της αναπνοής και τη ζωτική δύναμη κάθε έμβιου οργανισμού. Παρ’ Ομηρω τα δύο συστατικά στο σώμα του ζώντος ανθρώπου θεωρούνται η ψυχή και ο θυμός, και από μέν του θυμού εντοπισμένου εις το ήτορ (καρδιά) ή εις τα φρένας (διάφραγμα) εξαρτώνται δε απ΄αυτά η διανόησις, οι αισθήσεις και οι ενέργειες, της δε ψυχής δεν διαφαίνεται κέντρο ή εκδήλωσης αλλα μόνο ως πόρος εκφυγής αυτής από την στιγμή του θανάτου, εξερχομένης ως πνοής εκ του έρκους των οδόντων ή εκ πληγής μετα του εκρέοντος αίματος…

Ο Αθανάσιος ο Μέγας δηλώνει ότι η ψυχή ως έργο της εχει της ψυχής την προσηγορία δηλ. τον λόγο, την εκδήλωση, την προσρηση, τον λόγο που αποδίδει την τιμή η την φιλία, την επωνυμία και το όνομα, ψύχειν (δροσίζοντας, δίδοντας πνοή, ανά-πνοή) γαρ το  ζωοποιείν δηλαδή ζωογονεί και ζωντανεύει. και λόγω της ζωοποιούς ενέργειας της η ψυχή ονομάζετε γιατι ζωογονεί και ζωντανεύει το σώμα...

Athanasius Theol., Liber de definitionibus [Sp.]
Volume 28, page 544, line 30

καὶ ἡ ψυχὴ δὲ ἐκ τῆς οἰκείας ἐνεργείας ἔχει τὴν τῆς

ψυχῆς προσηγορίαν· ψύχειν γὰρ τὸ ζωοποιεῖν λέγε-

ται· διὰ τοῦτο ἐκ τῆς ζωοποιοῦ ἐνεργείας ψυχὴ λέ-

γεται, διὰ τὸ σῶμα ζωοποιεῖν·

Aristophanes Comic., Nubes (Νεφέλες )
Line 381

{Σω.} ἥκιστ', ἀλλ' αἰθέριος δῖνος.

{Στ.} Δῖνος; τουτί μ' ἐλελήθει,

ὁ Ζεὺς οὐκ ὤν, ἀλλ' ἀντ' αὐτοῦ Δῖνος νυνὶ βασιλεύων.

ἀτὰρ οὐδέν πω περὶ τοῦ πατάγου καὶ τῆς βροντῆς μ' ἐδίδαξας.

Και ο Αριστοφάνη στις  Νεφέλες αναφέρει, μέσω του E-Σωκράτη, αφου αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού-Διός θεωρεί οτι τα σύννεφα-Νεφέλες κινούνται και βροντούν και φέρνουν βροχή όχι χάριν του Διός αλλά  δια μέσου του ΑΙΘΕΡΙΟΥ ΔΙΝΟΥ…

 Βασιλεύει αντί του Διός ο ΑΙΘΕΡΙΟΣ ΔΙΝΟΣ…η ΔΙΝΗ του ΑΙΘΕΡΑ… 

 Anonymus Alexandri Phil., Fragmenta
Page 235, line 10

…διήκειν τε ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνα διὰ τοῦ αἰθέρος τοῦ τε ψυχροῦ καὶ παχέος

(καλοῦσι δὲ τὸν μὲν ἀέρα ψυχρὸν αἰθέρα, τὴν δὲ θάλασσαν καὶ τὸ ὑγρὸν παχὺν αἰθέρα). ταύτην δὲ τὴν ἀκτῖνα καὶ εἰς τὰ βένθη δύεσθαι καὶ διὰ τοῦτο ζωοποιεῖν πάντα. καὶ ζῆν μὲν πάντα ὅσα μετέχει τοῦ θερμοῦ (διὸ καὶ τὰ φυτὰ ζῷα

εἶναι), ψυχὴν μέντοι μὴ ἔχειν πάντα. εἶναι δὲ τὴν ψυχὴν ἀπόσπασμα αἰθέρος καὶ τοῦ θερμοῦ καὶ τοῦ ψυχροῦ, τῷ <τε> συμμετέχειν ψυχροῦ αἰθέρος διαφέρειν ψυχὴν ζωῆς.

Οι ηλιακές ακτίνες περνούν μέσα από τον αιθέρα, είτε είναι ψυχρός είτε παχύς (Ψυχρό αιθέρα ονομάζουν οι Πυθαγόρειοι τον αέρα και παχύ αιθέρα την θάλασσα και το  υγρό στοιχείο). Αυτές οι ακτίνες φτάνουν μέχρι τους βυθούς και έτσι ζωοποιούν τα πάντα...

Συνεχίζετε …