Ἴσθμιος δὲ ὁ Γλαύκου

Phrynichus Attic., Praeparatio sophistica (epitome)
Page 6, line 2

<ἀνθρωποειδὲς θηρίον, ὕδατι συζῶν>: ἐπὶ τοῦ Γλαύ-
κου <τοῦ> ἀναφανέντος ἐκ τῆς θαλάσσης.

Ο Γλαύκος όμως θεωρείτε ότι είναι η άλλη ονομασία του Παλαίμονος/ Μελικέρτη υιού της Ινούς ή Λευκοθέας. Η Ινώ/Λευκοθέα λατρεύεται σε διάφορες περιοχές  της Ελλάδος νησιωτικές κυρίως δες και Υδριάδα Ινώ

Στα Μέγαρα υπήρχε και ιερό της Λευκοθέας με λίθινο θριγκό. Οι Μεγαρείς έλεγαν ότι αυτοί πρώτοι ονόμασαν την Ινώ- Λευκοθέα και προς τιμή της τελούσαν κάθε χρόνο θυσία.

Στην Κόρινθο, στο ισθμιακό ιερό του Ποσειδώνα, βρίσκονταν στημένα αγάλματα της Λευκοθέας και του Μελικέρτη. Σε κορινθιακά νομίσματα της εποχής του Σεπτιμίου Σεβήρου παριστάνεται η Λευκοθέα με τον μικρό Μελικέρτη στην αγκαλιά.

Στην Αθήνα, η επιγραφή «Λευκοθέα Σώτειρα Ελλιμενία» είναι χαραγμένη σε καθίσματα του Θεάτρου του Διονύσου, η μεν Λευκοθέα ως « Σώτειρα» και «Ελλιμένια », ο δε Μελικέρτης ως «νεών φύλαξ». Ενώ η Ινώ/Λευκοθέα θεωρείται θυγατέρα του Κάδμου και της Αρμονίας, αδερφή της Σεμέλης, της Αγαύης και της Αυτονόης. Τροφός του Διονύσου, συζυγος του Αθάμαντος και μητέρα από το γάμο μαζί του των Λεάρχου και Μελικέρτη.

γλαυκία ἢ γλαύκιον>· βοτάνη τις

Η ερμηνεία του ονόματος του Γλαύκου σημαίνει τον λευκό, ισχυρό ή φοβερό κατά τον Ησύχιο τον Αλεξανδρικό  στο έργο του Γλῶσσαι Ελληνικό λεξικό 5ος αιώνας μ.Χ.  

<γλαυκή>· ἰσχυρά. φοβερά. λευκή (Π 34)

<γλαυκία ἢ γλαύκιον>· βοτάνη τις - Γλαύκιο

<γλαυκίζειν>· ἀμβλυωπεῖν

<γλαυκιόων>· καταπληκτικός, ἔμπυρον καὶ φοβερὸν βλέπων

*<γλαυκός>· λευκός vgAS    

<γλαυκοφόρβιδας>· ἵππους εὐγενεστάτας

<γλαυκῶπις>· φοβερὰ ἐν τῷ ὁρᾶσθαι. λαμπρόφθαλμος. *εὐόφθαλμος (Α 206 ..) gAS

*<γλαῦξ>· νυκτόβαϋς. πετεινὸν νυκτερινόν vgS

<γλαῦξ>· νόμισμα Ἀθήνησιν τετράδραχμον. ἐλέγετο δὲ καὶ ὄρχησίς τις. καὶ ὄρνεον. καὶ φυτόν

<γλαυσόν>· *λαμπρόν. g θρασύ. ἰταμόν

<γλαύσσει>· λάμπει, (s) φαίνει, φαύσκει

τὴν δὲ βοτάνην, ἣν φαγὼν ἄτρωτος ἢ καὶ ἀθάνατος

Όμως ο ‘Ανθιος ή ο Άνθη/ας  θεωρείται παιδί- απόγονος του Ποσειδώνος και  της Αλκυόνης κόρης του Ατλαντος κατά μια εκδοχή…μάλιστα ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με τον Γλαύκο.

Είναι αυτος που εχει δώσει το όνομά του στην πόλη Ανθηδών. Ενώ η δεύτερη εκδοχή μιλά για την νύμφη Ανθηδόνα. Η Άνθηδών είναι Βοιωτική πόλη,  βρισκόταν  επί του Ευβοϊκού κόλπου στους πρόποδες τοΰ Μεσσαπίου, είχε καλό λιμάνι, οι δέ κάτοικοι της ήσαν σπογγαλιείς, πορφυραλιεις και γενικότερα ναυτικοί. Με τις ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ των οποίων ναοί των Καβείρων, της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Ανθηδών δε είναι και ο όνος και ο καλλαρίας που είδαμε στα προηγούμενα κείμενα