Ποσειδηών ως νόμιμος σύζυγος

Όμως ο Ποσειδών ταυτίζεται με τον Ενάλιο Ζεύς. Ο Ζευς άπλωνε την εξουσία του και στη θάλασσα κι ονομαζόταν Ενάλιος και Βύθιος, Zηνοποσειδών,  Γαιάοχος, Θαλάσσιος. Έτσι εκείνοι που σώζονταν από τη θάλασσα μόλις έφταναν στη στεριά προσεύχονταν στο Δία Αποβατήριο ή Σωτήρα. Σαν θεός της θάλασσας λατρευόταν και ως Ζευς Λιμενοσκόπος κλπ

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter pi, Page 444, line 25

<Ποσειδεών>: καὶ οὗτος μὴν Ἀθήνηισιν ὀνομασθεὶς ἀπὸ

 τοῦ καθιερῶσθαι τωῖ Ποσειδῶνι.  

<Ποσειδεών>: ἕκτος μὴν παρὰ Ἀθηναίοις οὕτω καλούμενος.

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Iliadem
Volume 3, page 719, line 8

Ποσειδῶν δὲ τὸ συνέχον αἴτιον τὴν θάλασσαν, ἐπεὶ

πόσεως αἴτιος διὰ τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰ λοιπὰ ὕδατα, ἃ ἐκ θαλάσσης διηθού-

μενα ἐκρέουσιν, ἀφ' ἧς καὶ οἱ ὑετοὶ πότιμοι καὶ αὐτοὶ ὄντες ἄναμμα ἔχουσι.

διὸ καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸν περὶ χειμερίους τροπὰς μῆνα Ποσειδεῶνα καλοῦσιν,

ὡς Ἀνακρέων «μεὶς μὲν δὴ Ποσειδηΐων ἕστηκε, νεφέλαι δ' ὕδατι βαρύνονται,

ἄγριοι δὲ χειμῶνες παταγοῦσι». καὶ τοιοῦτος μὲν καὶ ὁ Ποσειδῶν

Ποσειδέων όμως καλείται  και ο μήνας του χειμώνα κατά το Αττικό ημερολόγιο. Ο έκτος μήνας κατά τους Αθηναίους και ο μήνας της χειμερινής τροπής του Ηλίου.  Μέσα τον Ποσειδεώνα συνέβαινε και η μικρότερη μέρα του χρόνου, η «διαμεμετρημένη ημέρα» ή η «διαμετρημένη ημέρα», η μικρότερη δηλαδή σε διάρκεια μέρα του έτους ίση με περίπου 9,5 ώρες.

Ο χρόνος της «διαμεμετρημένης ημέρας» διαιρούμενος, μέσω κλεψύδρας, σε τρία μέρη χρησίμευε στα δικαστήρια για την αγόρευση του κατηγόρου, για την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και για τις ομιλίες των δικαστών.

Είναι δε αυτή η  ημέρα που αγωνίζονται οι μέγιστοι στους μέγιστους αγώνες.

Η σύντομη ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου έχει επιλεγεί γι αυτόν τον σκοπό, δηλαδή να χωρίζετε σε  τρία μέρη η μέρα, στα οποία ήταν μοιρασμένη ανάλογα και η κλεψύδρα, και να περιλαμβάνει ακριβώς το χρόνο που μπορεί σε οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου να χρησιμοποιείται για αμερόληπτες δικαστικές διαδικασίες που μπορούν να ασκηθούν

Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil., Fragmenta varia
Category 8, treatise title 44, fragment 463, line 1

<διαμεμετρημένη ἡμέρα>: μέτρον τί ἐστιν

ὕδατος πρὸς μεμετρημένον ἡμέρας διάστημα ῥέον. ἐμετρεῖτο

δὲ τῷ Ποσειδεῶνι μηνί. πρὸς δὴ τοῦτο ἠγωνίζοντο οἱ μέ-

γιστοι καὶ περὶ τῶν μεγίστων ἀγῶνες. διενέμετο δὲ εἰς τρία

μέρη τὸ ὕδωρ, τὸ μὲν τῷ διώκοντι τὸ δὲ τῷ φεύγοντι, τὸ

δὲ τρίτον τοῖς δικάζουσι. ταῦτα δὲ σαφέστατα αὐτοὶ οἱ

ῥήτορες δεδηλώκασιν ... <Ἀριστοτέλης> δ' ἐν τῇ Ἀθηναίων

πολιτείᾳ διδάσκει περὶ τούτων.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Α – Δ)
Alphabetic letter delta, entry 384, line 1

<Διαμεμετρημένη ἡμέρα>· τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας ὕδατι

μεμετρημένῳ διεμέτρουν. καὶ τοῦτο ἐγίνετο ἐν μόνῳ τῷ Ποσειδεῶνι

μηνί· βραχυτάτας γὰρ οὗτος ὁ μὴν τὰς ἡμέρας ἔχει. οἱ τοίνυν δημόσιοι

καὶ μεγάλοι ἀγῶνες πρὸς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἠγωνίζοντο. καὶ διενέμετο εἰς

τρία μέρη ἡ ἡμέρα· ἡ μὲν πρώτη ἡμέρα τῷ κατηγόρῳ, ἡ ἐφεξῆς δὲ τῷ

κατηγορουμένῳ καὶ ἡ τρίτη τοῖς δικάζουσιν εἰς τὸ σκέψασθαι τὴν

ψῆφον.

Επίσης αναφέρει ο Αριστοτέλης ότι την εποχή του Ποσειδεώνος πρέπει να λάβει χώρα η πρώτη ωοτοκία, πριν από το χειμερινό Ηλιοστάσιο ενώ η τελευταία την άνοιξη.

Ο μήνας που προηγείται του Ποσειδεών είναι ο Μαιμακτηριών και ο επόμενος που τον διαδέχεται είναι ο Γαμηλιών. Ο Ποσειδεών έχει πάρει την ονομασία του από τον ίδιο τον θεό Ποσειδώνα και είναι ο μοναδικός θεός που δίδει το όνομα του και σε μήνα του ημερολογίου. Ταυτίζεται δε με τον μήνα Δεκέμβριο και είναι ο μήνας με του χειμερινού ηλιοστασίου.

Το πρώιμο όριο για τον Ποσειδώνα ήταν γύρω στις 17 Νοεμβρίου έως 13 Δεκεμβρίου το κανονικό στις 9 Δεκεμβρίου και το μέσο όριο του συνέπιπτε στις 28 Δεκεμβρίου (κατά την εποχή του Σόλωνος -593, -592 π.Χ.)

Ο Ποσειδών ως εκπρόσωπος του υγρού στοιχείου θεωρείται ως το συνεχές αίτιον για την Θάλασσαν…

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Iliadem
Volume 3, page 719, line 8

Ποσειδῶν δὲ τὸ συνέχον αἴτιον τὴν θάλασσαν, ἐπεὶ

πόσεως αἴτιος διὰ τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰ λοιπὰ ὕδατα, ἃ ἐκ θαλάσσης διηθού-

μενα ἐκρέουσιν, ἀφ' ἧς καὶ οἱ ὑετοὶ πότιμοι καὶ αὐτοὶ ὄντες ἄναμμα ἔχουσι.

διὸ καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸν περὶ χειμερίους τροπὰς μῆνα Ποσειδεῶνα καλοῦσιν,

Στα Ανακρεόντεια ο Ποσειδεών αναφέρεται ως Ποσιδηιών  και είναι η περίοδος των βροχών και των νεφελών και του ψύχους (Anacreon Lyr., Fragmenta
Fragment 17, line 1 )

… μὲν δὴ Ποσιδηίων

ἕστηκεν †νεφέλη δ' ὕδωρ

<       > βαρὺ δ' ἄγριοι

χειμῶνες κατάγουσι.†

Είδαμε στο προηγούμενο κείμενο την σχέση που συνδέει τον Ποσειδώνα με την Δήμητρα (εδώ- σύνδεσμος)

Όμως η Δήμητρα φέρει και την ονομασία Δηώ τα είδαμε σε προηγούμενα κείμενα Εδώ (http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.gr/2010/10/blog-post_29.html)

812 = ΔΗΩ = ΑΝΤΙΠΡΑΞΙΣ ( αντίσταση, αντίδραση, αντίπραξη) = ΓΑΙΗΟΧΟΝ (Αυτός/η που προστατεύει τη γη)  επίθετο του Ποσειδώνος και του Διός.

812 = ΔΗΩ = ΖΕΩ = ΩΔΗ = ΣΦΑΙΡΑ

Το όνομα ΔΗΩ/Δηούς μας δηλώνει και πάλι την ίδια την ΔΗ-ΜΗΤεΡΑ αλλά ταυτόχρονα μας δίνει και την έννοια του ρήματος Δηώ  που σημαίνει αρπάζω, λαφυραγωγώ, δήωσις η διαρπαγή και ο διαρπαγμός όπως και την ενέργεια της ΩΔΗΣ – με τον αναγραμματισμό της ΔΗΟΥΣ (ΔΗΩ= ΩΔΗ)  αλλά και την ΟΟΔ(υν)η την ΟΔΥΝΗ

Αλλά Δήω με μια αλλαγή στον τόνο και μόνο δηλώνει  ακριβώς και  την αντίθετη έννοια του ΘΑ ΒΡΩ!!!

Η Δήμητρα η αναζητούσα και η διδάσκουσα μήτηρ  μέσω του ονόματος της είναι αυτή που όχι μόνο της έχουν διαρπάξει την κόρη της αλλά το ίδιο της το όνομα με άλλες ιδιότητες δηλώνει και την ελπίδα της εύρεσης της κόρης της.

Ενώ Δηά και δηαί είναι το κρητικό κριθάρι

Etymologicum Gudianum, Additamenta in Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί) (e codd. Vat. Barber. gr. 70 [olim Barber. I 70] + Pari
Alphabetic entry delta, page 355, line 28

 <Δηώ>· ἡ Δημήτηρ, ὅτι πολλὴν ἐδῄωσε γῆν, τουτέστι διέκοψε, ζητοῦσα τὴν

θυγατέρα. ἢ γηώ τίς ἐστι, <καὶ> κατὰ τροπὴν τοῦ <γ> εἰς <δ> Δηώ. ἢ ἀπὸ τοῦ

Δημήτηρ καθ' ὑποκορισμὸν Δηώ, ὡς ἡ Εἰδοθέα Εἰδώ καὶ Ὑψιπύλη Ὑψώ. ἢ ὅτι

λυπουμένη διὰ τὴν θυγατέρα ἐδαίετο τὴν ψυχήν. ἢ Δηώ παρὰ τὰς δήας· οὕτω

γὰρ δήαι προσαγορεύονται ὑπὸ Κρητῶν αἱ κριθαί.

 <Δῃῶ>· κόπτω, καίω, πραιδεύω. <ex. gr. Δ 416> “δῃώ<σω>σιν” πολεμή<σω>σιν.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 263, line 43

<Δήετε>: Εὑρίσκετε. Παρ' ὃ τινὲς καὶ τὴν Δή-

μητραν Δηὼ λέγουσι, διὰ τὸ τοὺς ἐντυγχάνοντας

αὐτῇ τὴν θυγατέρα [ζητούσῃ,] λέγειν <δήεις>, ὅ

ἐστιν εὑρήσεις. Γίνεται δὲ παρὰ τὸ δέω, τὸ σημαῖνον

τὸ εὑρίσκω, δήω.

 <Δηώ>: Ἡ Δημήτηρ· καὶ διφορεῖται, ὡς φησὶν ὁ

τεχνικός. Οἶδε γὰρ ἡ παράδοσις τὸ ἦτα μετὰ τοῦ

ἰῶτα, καὶ χωρὶς τοῦ ἰῶτα. Καὶ εἰ μὲν μὴ ἔχει τὸ ἰῶτα,

λέγει ὅτι ἐστὶ παρὰ τὸ δήω τὸ σημαῖνον τὸ εὑρίσκω·

καὶ γὰρ ἡνίκα περιήρχετο εἰς ζήτησιν τῆς θυγατρὸς

αὐτῆς, κατ' εὐφημισμὸν ἔλεγον πάντες, <δήεις>,

τουτέστιν εὑρήσεις· ἢ ἐπειδὴ αὕτη ἐφεῦρε τὸν

σῖτον. Εἰ δὲ ἔχει τὸ ἰῶτα, λέγεται ὅτι γέγονε

παρὰ τὸ δαίω, τὸ κόπτω, κατὰ τροπὴν Ἰωνικὴν τοῦ

ἄλφα εἰς ἦτα. Καὶ γὰρ ἡ Δημήτηρ γῆ ἔστιν· ἡ

γῆ δὲ διακόπτεται ἐν τῷ ἀροτριᾶσθαι. Ἢ παρὰ τὸ

δαίω, τὸ καίω· ὅτι μετὰ λαμπάδων ἐζήτει τὴν θυγα-

τέρα. Τινὲς δέ φασιν, ὡς λέγει ὁ τεχνικὸς, ὅτι

ὑποκοριστικόν ἐστιν ἀπὸ τοῦ Δημήτηρ Δηώ· ἀγνο-

οῦντες τὸν σχηματισμὸν τῶν τοιούτων ὑποκοριστικῶν.

Τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑποκοριστικὰ θέλει φυλάττειν τὸ

σύμφωνον τῆς δευτέρας συλλαβῆς τῶν ἰδίων πρωτο-

τύπων· οἷον, Ὑψιπύλη, Ὑψώ· Εἰδοθέα, Εἰδώ. Εἰ

οὖν Δημήτηρ, Δημὼ ὤφειλεν εἶναι. Ἀλλ' οὐκ ἔστιν

ὑποκοριστικόν.

<δηὼ>, ἢ ὅτι πολλὴν ἐδῄωσε γῆν, τουτέστι διέκοψε,

ζητοῦσα τὴν θυγατέρα· ἢ γηώ τις ἐστὶ, κατὰ τροπὴν

τοῦ γάμμα εἰς δέλτα. Ἢ ὅτι λυπουμένη διὰ τὴν

θυγατέρα, ἐδαίετο τὴν ψυχήν. Ἢ Δηὼ, παρὰ τὰς

δηάς· οὕτω γὰρ <δηαὶ> προσαγορεύονται ὑπὸ Κρητῶν

αἱ κριθαί.

Και Δηά ή δηαί λοιπόν ως η κρητική ονομασία για το κριθάρι, και με τη Δηώ να σχηματίζεται, είτε με την ίδια αναλογία, που συμβόλιζε τη φυτική αρχή, ή είτε το κριθάρι, δηλαδή την αρχή  της φυτικής ζωής που συνδεόταν με τους σπόρους του κριθαριού και σε άλλα κείμενα με τον σίτον.

780 = ΣΙΤΟΣ = ΒΡΟΧΗ = ΕΔΑΦΟΣ =  ΠΙΠΤΕΤΕ = ΙΣΤΟΣ = ΠΟΝΤΙΟΣ = ΠΟΤΝΙΟΣ =  ΜΑΥΡΟΛΙΘΟΝ =  ΞΥΝΟΣ (ξυνός, κοινός, ανήκων σε όλους, επ. Απόλλωνος, επ. Διονύσου),  = ΟΦΙΣ (όφις, φίδι, δράκος, βέλος, ακτινοβολία, αστερισμός κλπ  ) = ΙΟΥΛΟΣ = ΝΥΣΙΟΝ

Η ερμηνεία λοιπόν του Ποσειδαών ή Ποσειδηών  μας δίνεται και μια δεύτερη ανάγνωση με την έννοια της σύνθετης λέξης που προέρχεται από το Πόσις+ Δηώ  όπου Πόσις ή πότις = νόμιμος σύζυγος, άντρας, κύριος, ιδιοκτήτης (πχ. Δεσ-πότης) + Δηώ  όπως και το Δεσ+πότης δηλώνει τον Κύριο σύζυγο της Δέσποινας της Κυρίας της Πότνιας κλπ

Έτσι ο Ποσειδαών ή Ποσειδηών δεν είναι άλλος από τον νόμιμο σύζυγο, άντρα, κύριο, ιδιοκτήτη της Δηούς/ Δήμητρος, όπως το ίδιο ακριβώς σημαίνει και το επίθετο Γαιήοχος που είδαμε και στο αμέσως προηγούμενο κείμενο "αυτός που φέρνει την γή (=Δήμητρα) στο σπίτι του, αυτος που παντρεύεται, δηλ. ο σύζυγος της Γαίας, αρα ο Ποσειδώνας.

συνεχίζεται…