Περί Ατρέμιδος, αρτάνης και αμαρτίας

Συνεχίζω το κείμενο από το σημείο της  αναφοράς περί της Αρτάνης. Πριν να τελειώσει το κείμενο είχα αναφέρει για την

<Ἀρτάνη>ως την ἐκ τῶν καλωδίων ἀγχόνη· Σοφοκλῆς δὲ ἐπὶ δεσμοῦ ἐν Ἀντιγόνῃ,  Πλεκταῖσιν ἀρτάναισιν. Ἀγχόναις.

Αγχόνη δηλαδή σκοινί κρεμάλα  η αρτάνη και μάλιστα φτιαγμένη εκ καλωδίων (από μικρό σκοινί ή από σπάγκο).

Ο Σοφοκλής δε αναφέρει την λέξη και θεωρεί την αρτάνη ως δεσμό, δέσιμο δηλαδή  ως συνδετικό στοιχείο, ως σύνδεσμο, ή οτιδήποτε δένει ή στερεώνει αλλά και ως κόμπο ή ως δεσμά, ή αλυσίδα

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Α – Δ)
Alphabetic letter alpha, entry 2888, line 1

<†Ἆρται†>· ἐπικρέμαται.

<Ἀρτάνη>· κυρίως μὲν ἡ τῶν καλῳδίων ἀγχόνη. Σοφοκλῆς δὲ

ἐν Αἰχμαλωτίσιν (fr. 48 N.² = 51 R.) ἐπὶ τοῦ δεσμοῦ. 

Στο λεξικό του Πλωτίνου η λέξη Ἆρται† εκ του αρτάω- αρτάομαι (;) σημαίνει κρεμάω, αν-αρτώ, εξ-αρτώ, κοτσάρω, όμοια και το αρτάομαι σημαίνει κρεμιέμαι εξαρτώμαι αλλά και είμαι εξαρτημένος (εξαρτημένος ακόμα και με την σημασία που δίνουμε εμείς σήμερα στην λέξη εξάρτηση ως κρέμασμα (το σημείο εξάρτησης ενός εκκρεμούς), η κατάσταση κατά την οποία είσαι εξαρτημένος  από κάποιον ή κάτι για την ικανοποίηση των αναγκών σου. (η εξάρτηση του παιδιού από τη μητέρα του). Την υποταγή σε κάποιον ισχυρότερο,  τον εθισμό  (η εξάρτηση από τη νικοτίνη)κλπ.

Όπου η εξάρτηση χαρακτηρίζεται από την έντονη προσήλωση ενός ατόμου προς ένα αντικείμενο ή άλλο άτομο. Ο εξαρτημένος δημιουργεί/επικεντρώνει τη ζωή του γύρω από το αντικείμενο της εξάρτησής του.

Ο αρτεμής σε αντίθεση είναι ο σώος και ο αβλαβλής, ο ακέραιος και ο ολάκαιρος, ο αδιαίρετος και ο άθικτος, ο ακέριος και ο αλώβητος, ο ανέπαφος και ο ατόφιος, ο άφθορος και ο σώος. Καθώς και η Άρτεμις φαίνεται ότι σημαίνει την ακεραιότητα (αρτεμές) και την αξιοπρέπεια, γιατί αγαπά την παρθενία. Ίσως όμως γνώστη της αρετής (αρετής ίστορα) ονόμασε την θεά ο δημιουργός του ονόματος, και ίσως γιατί μίσησε τη γονιμοποίηση (άροτον μισησάσης ) της γυναίκας από τον άνδρα

Λέξη που  προέρχεται από το ρήμα αρτεμέω-αρτεμώ

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 7486, line 1

<ἀρτεμές>· ὑγιές S  

<ἀρτεμέα>· ὑγιᾶ S ὑγιῆ (Ε 515) AS

<ἀρτεμέοντα>· ὑγιαίνοντα. ἰσχύοντα

<ἀρτεμῆ>· σῶον. ὑγιᾶ. σώφρονα

Όμοια και το «αμ-αρτάνω» δηλώνει την εξάρτηση από την αμ-αρτία δηλώνει την μη αρτιότητα και το χάσιμο της ακεραιότητας, την αστοχία, το σφάλμα, την αποτυχία και  ότι άλλο μπορεί να δηλώνει  την επαφή με την όποια λαθεμένη γνώμη ή αστοχία ή αποτυχία την οποιαδήποτε αποπλάνηση, παραπλάνηση, κρίμα, «πτώση» πταίσμα, ξεμυάλισμα ακόμα και «ζάλισμα» σκότιση του νου κλπ κλπ 

«Αμαρτάνω» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει «αστοχώ, αποτυγχάνω» και «αμαρτία», ορίζεται ως «Ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία» (=η αποτυχία να πράξουμε το σωστό –Λεξικό Σούδα).

Το ρήμα ἁμαρτάνω < (ίσως) ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *h₂mert- (χάνω, σφάλλω) (α στερητικό + πιθανόν ρίζα σμαρ- ή μερ- όπου προστίθεται το πρόσφυμα τ = ασμαρτ με ταυτόχρονη τροπή του σ σε δασεία = ἁμαρτ και με τελικό πρόσφυμα -αν- = ἁμαρτάνω)

Το ἁμαρτάνω δηλώνει την αποτυχία, το σφάλμα, την πράξη που επιφέρει κακό, αποτυγχάνω να βρω το στόχο μου, σφάλλω, πράττω το κακό

Στον Όμηρο συχνά μετα γεν. περί της αποτυχίας του τοξεύματος, ενώ στον Πλάτωνα το «ήμαρτε του σκοπού» δηλώνει την αποτυχία του σκοπού. Γενικότερα δηλώνει την στέρηση, το χάσιμο, την αποτυχία, την ματαίωση, την πλάνη, υποπίπτω σε σφάλμα, διαπράττω παράβαση του ιερού νόμου,

Scholia In Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera)
Play OT, verse 1266, line 1

ἐώρα λέγεται κρέμασις, ὕψωσις, μέταρσις.
 <ἀρτάνην> δεσμόν.

Η αρτάνη είναι  ο βρόγχος, ο δερμάτινος ιμάντας, η αλυσίδα ή το σκοινί με το οποίο αναρτώνται οι μεγάλες κεραίες των ιστιοφόρων.

Και αρτέμων είναι το μεγάλο μεσαίο ιστίο του  πλοίου.

Δεσμός, δέσιμο και κρέμασμα. Οι αμαρτωλοί και ως προδότες τις περισσότερες φορές φυλακίζονται με δεσμά (Προμηθεύς), ή κρεμιούνται μόνοι τους (Ιούδας). Υπάρχει και η αντίστοιχη κάρτα των ταρώ του Κρεμασμένου . Στην ουσία η κάρτα του Τρελού ανεστραμμένη, γίνεται η κάρτα του Κρεμασμένου.

'Ενας άντρας που κρέμεται από τα πόδια από ένα δέντρο σε σχήμα Τ, συμβολίζει την αντιστροφή των αξιών, τις απογοητεύσεις της ζωής, τα βάσανα, τις μικρές καθημερινές προδοσίες, που τόσο βαθιά πληγώνουν.

 Πράγματι, η κάρτα αυτή συμβολίζει τον Αιώνα του Θυσιασμένου Θεού. Είναι η κάρτα του Τρελλού που αιωρείται με το κεφάλι προς τα κάτω και ν' αντέξει να δει τη ζωή του ανάποδα, η αδιανόητη μοίρα του Κρεμασμένου. Αυτά που άφησε πίσω του δεν του ανήκαν ποτέ οπως η πτήση, η πτώση, το ταξίδι κι η αναπόφευκτη σύγκρουση ήταν ολότελα δικά του.

 Ο συμβολισμός του Κρεμασμένου των Ταρώ. Ο Αιώνας του Θυσιασμένου Θεού. Το σύμβολο είναι πολύ παλαιότερο του Ιησού.

Ταυτόχρονα όμως ο Κρεμασμένος μπορεί να συμβολίζει την θυσία και ο ίδιος ο Κρεμασμένος να συμβολίζει τον Μεσσία. Την θυσία, το "αίμα", την έσχατη πράξη αυτοθυσίας του. Μια κάρτα που μπορεί να συνδέει τον θυσιασμένο ως Μεσσία αλλά και τον Προδότη ενίοτε. 

Ας μην ξεχνούμε και το "σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο  εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις" 

αλλά και τον Προδότη που προ+δίδει ή και τον ενορατικό «προ-φήτη που  προ+λέγει καθώς δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε και την συκιά-ορνία, το δέντρο όπου κρεμάστηκε.

Ο Ιησούς και ο Ιούδας είναι ο Κρεμασμένος στα Ταρό, ο έναςο ισος και αντιθετος του άλλου, απαραίτητος ο Ιούδας για να εκτελεσθεί η αποστολή του Δασκάλου Ιησού.

Ένας μάρτυρας για να μπορέσει να ολοκληρωθεί το μεγάλο σχέδιο της θυσίας του Ιησού…Χωρίς Ιούδα δεν θα μπορούσε να υπάρξει Ιησούς. Σταυρός η κρεμάλα ισως τελικά είναι  μικρή η διαφορά !!!

Εκεί κάπου ανάμεσα όμως στέκεται ο Κρεμασμένος στο Ταυ, κάνοντας το σημείο του Σταυρού με τα πόδια του. Η Θυσία.
Αυτός είναι ο δρόμος για όλους. Είναι η Οδός. Είναι ο Χριστός. Το Φως.
Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μετα-λάβουν το σώμα Του και το αίμα Του. Με την ενανθρώπιση του Λόγου και την Θυσία του Χριστού συνδέονται τα ύψιστα για τον άνθρωπο Μυστήρια. 

Περισσοτερα περι καθαρότητας και αμαρτίας  και σε παλαιότερα κείμενα :

Είμαι αγνός στο μεγάλο αυτό πέρασμα, εξαφάνισα τα ελαττώματά μου...

Εκρίνετο τι θεός και τι άνθρωπος εν τη Μηκώνη.

και ο κρίνων κρίνεται

Αρνούμενος τη δημιουργία

Περί ευνουχισμένων γάλλων ιερέων

 

Συνεχίζεται…