Ο Πόνος σας είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση σας.
Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου,
Έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίστε τον Πόνο.
Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας,
Ο Πόνος δεν θα Σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.
Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές που περνούν πάνω από τα χωράφια σας.
Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία τους χειμώνες της θλίψης σας.
Πολλούς απ΄ τους Πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι.
Είναι το πικρό φάρμακο που μ΄ αυτό ο γιατρός που είναι μέσα σας γιατρεύει τον άρρωστο εαυτό σας.
Γι΄ αυτό να εμπιστεύεστε το γιατρό και να πίνετε το φάρμακό του σιωπηλά και ήρεμα.
Γιατί το χέρι Του αν και βαρύ και σκληρό οδηγείτε από το χέρι Του Αοράτου.
Και η κούπα που σας δίνει μ΄ όλο που σας καίει τα χείλη, είναι φτιαγμένη από τον πηλό που ο μεγάλος Αγγειοπλάστης μούσκεψε με τα δικά του άγια δάκρυα.
..............................................................................
Απόσπασμα από Τον Προφήτη του Chalil Gibran.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου