Πύθωνα τὸν δράκοντα κατετόξευσεν

Η σύνδεση του Αισωνα= Ιάσωνα= ‘Ιωνα  αποδείχτηκε περίτρανα στα προηγούμενα κείμενα.

Μια μικρή επισκόπηση για να περάσουμε στα επόμενα :

Ο ΙΑΣΩΝ όμως είναι γιος του Αίσωνα. Ακόμα και η λέξη ΑΙΣΩΝ είναι αναγραμματισμός της ίδια λέξης ΑΙΣΩΝ= ΙΑΣΩΝ = ΙΩΝΑΣ=ΙΑΝΩΣ

ΑΙΣΣΩ που σημαίνει αναφέρομαι, ανυψώνομαι γρήγορα, πετώ, ορμώ, εφορμώ, πέφτω ορμητικά, κινώ γρήγορα, σείω, πάλλω !!!

Ιδιότητες που έχουν μεταφερθεί μέσω κληρονομικότητας και στον υιό ΙΑΣΩΝ

Είδαμε όμως ότι και το όνομα του ΙΑΣΩΝ μπορεί να προέρχετε από το ιάσω μέλλοντα του ιάομαι =  ιατρεύω  ή από το Κριασόν  όπου ΚΡΙ = κριθάρι + ΙΑΣ = η  Ιωνία ή Ιωνική + ΟΝ = άνθρωπος και όπου η ερμηνεία της λέξης ΚΡΙΑΝΟΣ είναι εκείνος που έχει γεννηθεί το ζώδιο του ΚΡΙΟΥ. 

 Έτσι ο Ιάσων μπορεί κάλλιστα να είναι ένας Ιητήρ,  ένας Ιατρός δηλαδή, αλλά μπορεί να είναι κι ένας Κριθαρο-θεός/ήρωας της Ιωνίας, ή  ένας ήρωας που σχετίζετε με το Κριθάρι της Ιωνίας   ή κάποιος που έχει γεννηθεί στο ζώδιο του ΚΡΙΟΥ.

  Ούτως ή άλλως το δέρας της Χρυσής αμνάδας είναι ο μεγαλύτερος ο άθλος του, που μπορεί να αντιπροσωπεύει και την μετάβαση στο ζώδιο του ΚΡΙΟΥ στον ουράνιο θόλο.

Ένας ΚΡ-ΙΑΣΟΝ που ψάχνει ένα ΚΡΙΟ –ΚΡΙΑΡΙ αλλά που σχετίζετε άμεσα και με την Ύβρην και την απώλεια των σπόρων που ψήνονται και δεν καρπίζουν και πέφτει λιμός στην περιοχή, πριν διωχτούν τα παιδιά της Νεφέλης  ο Φρίξος και η Έλλη.

Όμως οι αναγραμματισμοί μας οδηγούν και στο ΙΑΣΩΝ = ΙΑΝΩΣ. Όπου Ιανός είναι o Σατούρνος ή Κρόνος αλλά και ο Ιάννης ή Ιαννού πού εορτάζεται και ως Ιανουάριος

Όμως η λέξη ΙΑ-ΣΩΝ μπορεί να ερμηνευθεί όμως και ως ΙΑ= Βέλη + ΣΩΝ = Σων-νύω= σώζω. Κάποιος που σώζει από ή με τα βέλη του. Ενας τοξότης  δηλαδή, όπως ο ένας μοναδικός και  πασίγνωστος θεός - τοξότης της μυθολογίας μας, ο Απόλλων.

ΙΑΣΩΝ = ΑΠΟΛΛΩΝ = ΓΝΩΣΗ = ΖΩΟ-ΓΟΝΙΑΝ = 1061

 Απόλλων ο Τοξοφόρος, ο Εκαβαλέτης, ο Εκαβόλος, ο Ηιος, ο Ιήιος. Όσοι έχουν βληθεί από τα βέλη του ονομάζονται και Απολλωνοβλητοι και θεωρούνταν ότι ήταν μιασμένοι.

ἰὸς, τὸ βέλος, ὅθεν καὶ ἰόμωρος, ὁ περὶ τὰ βέλη μεμωραμένος·

ἰὸς, τὸ φάρμακον,…

Ιός/ια = το βέλος/η αλλά και το ίον = ίανθον = ίανθος αλλα και η Ιωνία, το  πριαπήιον (ίον = μενεξές = γιούλι = ίανθος) αλλά και η Ιός  το νησί το Κυκλάδων  και η Φοινίκη

Ιός όμως είναι και ο Ιός το φάρμακο.

Ομοια και ο ἰατρός· ἰαύω, ῥῆμα· ἱερός· ἱερεύς· ἱερεῖον, τὸ θῦμα·

Ἱέρων, κύριον·  ἸΗΣΟΥΣ·

 ἰήϊος, ἐπίθετον τοῦ Ἀπόλλωνος·

Athenaeus Soph., Deipnosophistae
Book 15, Kaibel paragraph 62, line 9

…τὴν Λητώ φησιν ἐκ Χαλκίδος τῆς Εὐβοίας

ἀνακομίζουσαν εἰς Δελφοὺς Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν

γενέσθαι περὶ τὸ τοῦ κληθέντος Πύθωνος σπήλαιον.

καὶ φερομένου τοῦ Πύθωνος ἐπ' αὐτοὺς ἡ Λητὼ τῶν  

παίδων τὸν ἕτερον ἐν ταῖς ἀγκάλαις ἔχουσα, ἐπιβᾶσα

τῷ λίθῳ τῷ νῦν ἔτι κειμένῳ ὑπὸ τῷ ποδὶ τῆς χαλκῆς

εἰργασμένης Λητοῦς, ὃ τῆς τότε πράξεως μίμημα γενό-

μενον ἀνάκειται παρὰ τὴν πλάτανον ἐν Δελφοῖς, εἶπεν

’ἵε παῖ.’ τυχεῖν δὲ τόξα μετὰ χεῖρας ἔχοντα τὸν

Ἀπόλλωνα. τοῦτο δ' ἐστὶν ὡς ἂν εἴποι τις ‘ἄφιε παῖ’

καὶ ‘βάλε παῖ.’ διόπερ ἀπὸ τούτου λεχθῆναί φασιν

τὸ ἵε παῖ καὶ ἵε παιών. ἔνιοι δὲ παρεγκλίνοντές τε

τὴν λέξιν καὶ <ψιλοῦντες> ἐπὶ τοῖς δεινοῖς ἀλεξητήριόν

τινα παροιμίαν λέγουσιν ‘ἰὴ παιών’ καὶ οὐχὶ ‘ἵε παῖ.’

πολλοὶ δὲ καὶ ἐπὶ τοῖς τέλος ἔχουσιν ἐπιφθεγγόμενοι

οἳ μὲν ἐν παροιμίᾳ φασὶν οὕτως τοῦτο δὴ τὸ λεγό-

μενον ‘ἰὴ παιών,’ διὰ δὲ τὸ λίαν ἡμῖν εἶναι σύνηθες

Τοξότης = βολεύς (Δια-βολεύς είναι ο τοξότης του Διός ή ο βάλλων κατά του Διός ; ), δεξιολάβός, ήμων,  ιαφέτης, οϊστευτήρ, οϊστευτής, οϊστοβόλος, ριπταριστής (βυζαντινός τύπος τοξότη), ρύτωρ τόξου, τοξελκής, τοξευτής, τοξήτης, τοξοβέλεμνος, τοξοβόλος, τοξότης, τοξοφόρος, φαρατρίτας (βοιωτική λέξη), φαρετρηφόρος, φαρετρίτης, φαρετροφόρος.

Claudius Aelianus Soph., Varia historia
Book 3, section 1, line 51

…ἐνταῦθά τοί φασι παῖδες Θετταλῶν καὶ τὸν Ἀπόλ-

λωνα τὸν Πύθιον καθήρασθαι κατὰ πρόσταγμα τοῦ

Διός, ὅτε τὸν Πύθωνα τὸν δράκοντα κατετόξευσεν

φυλάττοντα τοὺς Δελφούς, τῆς Γῆς ἔτι ἐχούσης τὸ

μαντεῖον. στεφανωσάμενον οὖν ἐκ ταύτης τῆς δάφνης

τῆς Τεμπικῆς καὶ λαβόντα κλάδον ἐς τὴν δεξιὰν χεῖρα

ἐκ τῆς αὐτῆς δάφνης ἐλθεῖν ἐς Δελφοὺς καὶ παρα-

λαβεῖν τὸ μαντεῖον τὸν Διὸς καὶ Λητοῦς παῖδα. ἔστι

δὲ καὶ βωμὸς ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ καὶ ἐστεφανώ-

σατο καὶ τὸν κλάδον ἀφεῖλε. καὶ ἔτι καὶ νῦν δι' ἔτους

ἐνάτου οἱ Δελφοὶ παῖδας εὐγενεῖς πέμπουσι καὶ ἀρχι-

θέωρον ἕνα σφῶν αὐτῶν. οἳ δὲ παραγενόμενοι καὶ

μεγαλοπρεπῶς θύσαντες ἐν τοῖς Τέμπεσιν ἀπίασι

πάλιν στεφάνους ἀπὸ τῆς αὐτῆς δάφνης διαπλέξαντες,

ἀφ' ἧσπερ οὖν καὶ τότε ὁ θεὸς ἐστεφανώσατο. καὶ

τὴν ὁδὸν ἐκείνην ἔρχονται, ἣ καλεῖται μὲν Πυθιάς,

φέρει δὲ διὰ Θετταλίας καὶ Πελασγίας καὶ τῆς Οἴτης

καὶ τῆς Αἰνιάνων χώρας καὶ τῆς Μηλιέων καὶ Δω-

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 1, section 22, line 5

τῶν δὲ Κοίου θυγατέρων Ἀστερία μὲν ὁμοιωθεῖσα

ὄρτυγι ἑαυτὴν εἰς θάλασσαν ἔρριψε, φεύγουσα τὴν πρὸς

Δία συνουσίαν· καὶ πόλις ἀπ' ἐκείνης Ἀστερία πρότε-

ρον κληθεῖσα, ὕστερον δὲ Δῆλος. Λητὼ δὲ συνελθοῦσα

Διὶ κατὰ τὴν γῆν ἅπασαν ὑφ' Ἥρας ἠλαύνετο, μέχρις

εἰς Δῆλον ἐλθοῦσα γεννᾷ πρώτην Ἄρτεμιν, ὑφ' ἧς

μαιωθεῖσα ὕστερον Ἀπόλλωνα ἐγέννησεν.

  Ἄρτεμις μὲν οὖν τὰ περὶ θήραν ἀσκήσασα παρθέ-

νος ἔμεινεν, Ἀπόλλων δὲ τὴν μαντικὴν μαθὼν παρὰ

Πανὸς τοῦ Διὸς καὶ Θύμβρεως ἧκεν εἰς Δελφούς,

χρησμῳδούσης τότε Θέμιδος· ὡς δὲ ὁ φρουρῶν τὸ

μαντεῖον Πύθων ὄφις ἐκώλυεν αὐτὸν παρελθεῖν ἐπὶ τὸ

χάσμα, τοῦτον ἀνελὼν τὸ μαντεῖον παραλαμβάνει. κτεί-

νει δὲ μετ' οὐ πολὺ καὶ Τιτυόν, ὃς ἦν Διὸς υἱὸς καὶ τῆς

Ὀρχομενοῦ θυγατρὸς Ἐλάρης, ἣν Ζεύς, ἐπειδὴ συν-  

ῆλθε, δείσας Ἥραν ὑπὸ γῆν ἔκρυψε, καὶ τὸν κυοφορη-

θέντα παῖδα Τιτυὸν ὑπερμεγέθη εἰς φῶς ἀνήγαγεν.

οὗτος ἐρχομένην εἰς Πυθὼ Λητὼ θεωρήσας, πόθῳ κατα-

σχεθεὶς ἐπισπᾶται· ἡ δὲ τοὺς παῖδας ἐπικαλεῖται καὶ

κατατοξεύουσιν αὐτόν. κολάζεται δὲ καὶ μετὰ θάνατον·

γῦπες γὰρ αὐτοῦ τὴν καρδίαν ἐν Ἅιδου ἐσθίουσιν.

  ἀπέκτεινε δὲ Ἀπόλλων καὶ τὸν Ὀλύμπου παῖδα

Μαρσύαν. οὗτος γὰρ εὑρὼν αὐλούς...


συνεχίζετε