διότι Αριάδνην αποθανούσαν έθαψεν ενταύθα...

Όμως υπάρχει και  μία ακόμα εκδοχή όπου η νεαρή  Σεμέλη είναι η κόρη που κλείνεται σε λάρνακα μαζί με τον γιό της και ρίχνεται στα νερά …

Η λάρνακα  όμως είναι Κιβωτός, ή Κιβηση ή Κίβος ή κιστή. Λάρναξ επίσης θεωρείται ότι είναι και είδος μαρμάρινου ταφικoύ μνημείου των νεκρών. Σε λαρνακες συνήθως ενταυφιάζονται οι αυτοκράτορες ή βασιλείς ή ακόμαι και  οι ρωμαίοι αξιωματούχοι…

Apollonius Soph., Lexicon Homericum
Page 107, line 7

<λάρναξ> κιβωτός.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter lambda, entry 125, line 1

<Κίβησις:> ἡ κιβωτός.

<Κίβος:> κιβώτιον.

<Κιβωτός:> λάρναξ, κίστη. κιβωτὸς καὶ κίστις διαφέρει. ὅτι

ἡ μὲν κίστις εἰς ὑποδοχήν ἐστιν ἐδεσμάτων, ἡ δὲ κιβωτὸς ἱματίων καὶ χρημάτων

<Λάρναξ:> σορός, ἢ κιβωτός. Πρῖμος καὶ Κερεάλιος ἐς τὴν

Ῥωμαίων ἐσέβαλον πρῶτον μὲν ἐς λάρνακας μετὰ τῶν νεκρῶν δι'

ἀγγέλων τινῶν καὶ ἐς ἀρρίχους ὀπώρας ἐχούσας ἢ καλάμους ὀρνιθευ-

τῶν, τὰ γράμματα ἐμβαλόντες. 

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 556, line 57

 <Λάρναξ>: Κυρίως ἡ διὰ λάων (ὅ ἐστι λίθων) κατασκευασθεῖσα θήκη· ἢ παρὰ τὸ λίαν νάσσεσθαι τὸν ἐκτιθέμενον.

Η λάρνακα λοιπον και μόνο απο την ανάλυση της λέξεως πρέπει να είναι  κατασκευασμένη θήκη από λίθο και συνήθως νάσσεσθαι δηλ. Νάσσω = θλίβω, ομαλίζω, ζουλιζω, συμπιέζω, στριμώχνω, καταπατώ, ζαρώνω, τον εκτιθεμένο …

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter lambda, page 1286, line 3

†<Λαΐνθη>. λάρναξ λιθίνη.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter kappa, Page 163, line 15

<Κιβωτός>: λάρναξ· κίστη.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter lambda, Page 209, line 1

<Λάρναξ>: σορὸς ἢ κιβωτός.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 1984, line 1

<κέδρος>· ῥάβδος. κιβωτός, λάρναξ. *ἢ δένδρον r. (A) ἄκαρ πον (A)

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 2604, line 1

*<κιβωτός>· λάρναξ vg ξυλίνη. *<κιβωτός>· λάρναξ vg ξυλίνη. ἢ σορός

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 3324, line 1

<κολεός>· *ἡ θήκη τοῦ ξίφους ASvgn. καὶ λάρναξ.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter lambda, entry 339, line 1

*<λάρναξ>· κιβωτός, σορός, κάμπτρα (Σ 413 ..) ASn

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry lambda, page 363, line 1

<Λάρναξ>, παρὰ τὸ λίαν ἐγγίζεσθαι τὸν ἐπεντιθέμενον.  
<Λάρναξ>, κυρίως ἡ διὰ λάων ὁ ἐστι λίθων κατασκευασθεῖσα θήκη· 

καταχρηστικῶς δὲ καὶ αἱ λοιπαὶ λάρνακες.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry sigma, page 507, line 40

<Σορὸς>, κιβωτὸς, λάρναξ, ἐν ᾧ τὸ σῶμα ῥεῖ, ἤγουν κα ταῤῥεῖ· 

ἢ παρὰ τὸ ἔσω ῥεῖν τὰ τῶν νεκρῶν σώματα·  καὶ εἰς τὸ ἀκτὶς καὶ σωρός.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 3, chapter 24, section 3, line 8

                     οἱ δὲ ἄνθρωποι λέγουσιν <οἱ>
ἐνταῦθα, οὐδέσιν ὁμολογοῦντες Ἑλλήνων, ὡς Σεμέλη
τέκοι τὸν παῖδα ἐκ Διὸς καὶ ὑπὸ τοῦ Κάδμου φωρα-
θεῖσα ἐς λάρνακα αὐτὴ καὶ Διόνυσος ἐμβληθείη· καὶ
τὴν λάρνακα ὑπὸ τοῦ κλύδωνος ἐκπεσεῖν φασιν ἐς τὴν
σφετέραν, καὶ Σεμέλην μὲν – οὐ γὰρ αὐτὴν περι-
οῦσαν ἔτι εὑρεῖν – ἐπιφανῶς θάψαι, Διόνυσον δὲ
ἀναθρέψαι λέγουσιν.

ἐπὶ τούτῳ δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν πόλιν, Ὀρειάτας

ἐς ἐκεῖνο ὀνομαζομένην, μετονομασθῆ-

ναι Βρασιὰς ἐπὶ τῇ ἐκβολῇ τῇ ἐς τὴν γῆν τῆς λάρ-

νακος·

 ὡσαύτως δὲ καὶ ἐφ' ἡμῶν τὰ ὑπὸ τοῦ κλύδω-

νος ἀπωθούμενα ἐς τὴν γῆν ἐκβεβράσθαι καλοῦσιν οἱ

πολλοί. Βρασιᾶται δὲ καὶ τάδε ἐπιλέγουσιν, Ἰνώ σφι-

σιν ἐς τὴν χώραν ἀφικέσθαι πλανωμένην, ἐλθοῦσαν

δὲ ἐθελῆσαι τοῦ Διονύσου γενέσθαι τροφόν· καὶ ἀπο-

φαίνουσι μὲν τὸ ἄντρον ἔνθα τὸν Διόνυσον ἔθρεψεν

Ἰνώ, καλοῦσι δὲ καὶ τὸ πεδίον Διονύσου κῆπον. ἱερὰ

Η εκδοχή η παραπάνω βρίσκεται στο 3^ο Βιβλίο του Παυσανία τα Λακωνικά στο 24^ο κεφάλαιο. Παρακάτω σε ελεύθερη  μετάφραση  :

Στην τελευταία πολίχνη των Ελευθερολακώνων,  προς το μέρος αυτό είναι οι Βρασιαί. Εκεί υπάρχει ο μύθος ότι κοντά στη θάλασσα στις Βρασιές εξεβράσθει  η Σεμέλη.

Η Σεμέλη γέννησε το παιδί του Διός, ο πατέρας της Κάδμος την ανακάλυψε και την έκλεισε μαζί με τον νεογνό Διόνυσο  μέσα σε ξύλινο κιβώτιο, το οποίο εξέβρασαν τα κύματα και η θάλασσα στη χώρα τους. Όταν οι Βρασιώτες βρήκαν το κιβώτιο η Σεμέλη ήταν νεκρή. Της έκαναν μια επιβλητική τελετή ταφής, ενώ τον Διόνυσο τον ανέθρεψαν. Η πόλη τους που ως τότε λέγονταν Ορειάται μετονομασθεί σε Βρασιαί γιατί εκεί ξεβράστηκε το ξύλινο κιβώτιο. Ενώ προσθέτουν ότι η ΙΝΩ κατά την περιπλάνησή της ανέλαβε να γίνει η τροφός του Διονύσου, και δείχνουν και τη σπηλιά που ανέθρεψε η ίδια το μωρό Διόνυσο. Επίσης την πεδιάδα εκείνη τη λένε κήπο του Διονύσου
 

Όμως ή ίδια ακριβώς ιστορία λέγεται και για την Δανάη και τον γιό της Περσέα.

Κρατήστε σε μια άκρη του μυαλού σας και την γέννηση του Διονύσου/Ζαγρέα από την κόρη Περσέ-φόνη

Ο Α-κρίσιος (ο χωρίς Κρίση) και η μητέρα της Ευρυ-Δίκη (Ολικός/Καθολικός νόμος) γονείς της Δανάης (Diana το όνομα της Αρτέμιδος στα Λατινικά) εχουν λάβει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Κατά μία εκδοχή ο  Δίας θα σμίξει μαζί της ως χρυσή βροχή παρ’όλη την φυλάκιση της, Έτσι όταν ο Ακρίσιος μαθαίνει την γέννηση του εγγονού του, επειδή δεν μπορούσε να τον σκοτώσει, αποφασίζει να κλείσει σε ένα κιβώτιο (λάρνακα), την Δανάη  και τον γιο της. Έπειτα δίνει εντολή να αφήσουν την λάρνακα στην θάλασσα και να αποφασίσουν οι θεοί για την τύχη της.

Μετά από πολλές περιπλανήσεις, τα κύματα ξέβρασαν τη λάρνακα με τη Δανάη και τον μικρό Περσέα στη Σέριφο, όπου την βρίσκει ο ψαράς Δίκτυς.

 (Κατά άλλη εκδοχή ο Δίκτυς ψάρεψε το κιβώτιο που φιλοξενούσε την Δανάη και τον Περσέα). Ο Δίκτυς, αδελφός του βασιλιά του νησιού, Πολυδεύκη, φιλοξένησε στο σπίτι του τα δυο ταλαιπωρημένα πρόσωπα και τα έκανε μέλη της οικογένειας του. Ο Δίκτυς, ίσως κατοικούσε στην περίφημη “Σπηλιά του Κύκλωπα“, αφού στα παράλια της βρέθηκε η λάρνακα.

Strabo Geogr., Geographica
Book 10, chapter 5, section 10, line 2

Σέριφος δ' ἐστὶν ἐν ᾗ τὰ περὶ τὸν Δίκτυν μεμύ-
θευται τὸν ἀνελκύσαντα τὴν λάρνακα τοῖς δικτύοις
τὴν περιέχουσαν τὸν Περσέα καὶ τὴν μητέρα Δανάην,
καταπεποντωμένους ὑπ' Ἀκρισίου τοῦ πατρὸς τῆς Δα-
νάης· τραφῆναί τε γὰρ ἐνταῦθα τὸν Περσέα φασί, καὶ
κομίσαντα τὴν τῆς Γοργόνος κεφαλήν, δείξαντα τοῖς
Σεριφίοις ἀπολιθῶσαι πάντας…
Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 2, section 35, line 4

Ἀκρισίῳ δὲ περὶ παίδων γενέσεως ἀρρένων χρηστη-

ριαζομένῳ ὁ θεὸς ἔφη γενέσθαι παῖδα ἐκ τῆς θυγατρός,

ὃς αὐτὸν ἀποκτενεῖ. δείσας δὲ ὁ Ἀκρίσιος τοῦτο, ὑπὸ  

γῆν θάλαμον κατασκευάσας χάλκεον τὴν Δανάην ἐφρού-

ρει. ταύτην μέν, ὡς ἔνιοι λέγουσιν, ἔφθειρε Προῖτος,

ὅθεν αὐτοῖς καὶ ἡ στάσις ἐκινήθη· ὡς δὲ ἔνιοί φασι,

Ζεὺς μεταμορφωθεὶς εἰς χρυσὸν καὶ διὰ τῆς ὀροφῆς

εἰς τοὺς Δανάης εἰσρυεὶς κόλπους συνῆλθεν. αἰσθό-

μενος δὲ Ἀκρίσιος ὕστερον ἐξ αὐτῆς γεγεννημένον

Περσέα, μὴ πιστεύσας ὑπὸ Διὸς ἐφθάρθαι, τὴν θυγα-

τέρα μετὰ τοῦ παιδὸς εἰς λάρνακα βαλὼν ἔρριψεν εἰς

θάλασσαν. προσενεχθείσης δὲ τῆς λάρνακος Σερίφῳ

Δίκτυς ἄρας ἀνέθρεψε τοῦτον. βασιλεύων δὲ τῆς

Σερίφου Πολυδέκτης ἀδελφὸς Δίκτυος, Δανάης ἐρασθείς… κλπ κλπ

Ο βασιλιάς Ακρίσιος είχε λάβει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Γι' αυτό, αποφάσισε να κλειδώσει τη Δανάη μαζί με την τροφό της σε μια υπόγεια φυλακή της οποίας οι τοίχοι είχαν επενδυθεί με μεταλλικές πλάκες χαλκού (χαλκός το μέταλλο της Αφροδίτης) για να μην έρθει σε επαφή με κανέναν άντρα. Κατά μία εκδοχή την έχει δια-φθείρει ο Προίτος (δίδυμος αδελφός του Ακρίσιου και πατέρας αργότερα των Προιτίδων δηλ. της Λυσίππη, την Ιφινόη και την Ιφιάνασσας, αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία …)η την εχει ερωτεύθει ο Δίας, που μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και έτσι εισχώρησε στη φυλακή της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Περσέας.

Ο Ακρίσιος, κάποτε άκουσε το κλάμα του παιδιού και έμαθε για τη γέννηση του εγγονού του, σκότωσε τη τροφό και κλειδώνοντας τη Δαναη  και τον μικρό Περσέα σε ένα μπαούλο το έριξε στη θάλασσα. Το μπαούλο ξεβράστηκε στη Σέριφο όπου και το μάζεψε ο ψαράς Δίκτυς και το μετέφερε στον αδερφό του, το βασιλιά Πολυδέκτη, σώζοντας έτσι τη ζωή μητέρας και γιου. Κατά τον Φερεκύδη, ο Πολυδέκτης περιποιούνταν αυτούς "ως αν συγγενείς αυτού όντας". Εκεί και ανδρώθηκε ο Περσέας.

Αλλα δε έστιν Αργείοις θέας άξια, κατάγαιον οἰκοδόμημα, ἐπ' αὐτῷ δὲ

ἦν ὁ χαλκοῦς θάλαμος, ὃν Ἀκρίσιός ποτε ἐπὶ φρουρᾷ

τῆς θυγατρὸς ἐποίησε· Περίλαος δὲ καθεῖλεν αὐτὸν

τυραννήσας. τοῦτό τε οὖν τὸ οἰκοδόμημά ἐστι καὶ

Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου ναὸς Κρησίου. Περσεῖ

γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθις ἐλθόντα ἐς λύσιν

τοῦ ἔχθους τά τε ἄλλα τιμηθῆναι μεγάλως λέγουσιν

ὑπὸ Ἀργείων καὶ τέμενός οἱ δοθῆναι τοῦτο ἐξαίρετον·

Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη, διότι Ἀριάδνην ἀπο-

θανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ λέγει κατα-

σκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι  

σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ αὐτός τε καὶ

ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν ἔφη τὴν σορόν. πλησίον δὲ

τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης ναός ἐστιν Οὐρανίας.

Υπάρχουν και άλλα αξιοθέατα εις τό Αργός, όπως το υπογειον οικοδόμημα

'οπου εύρίσκετο ο χάλκινος θάλαμος τον όποιον έκτισε κάποτε  ό Ακρίσιος

πρός περιορισμόν τής θυγατρός του ό δέ Περίλαος έκρήμνισεν αυτόν οταν έγινε τύραννος. Αυτό λοιπόν τό οικοδόμημα υπάρχει και τό μνήμα του Κροτώπου και ο ναός του Διονύσου τοϋ Κρησίου. Αι διηγήσεις αναφέρουν ότι ό θεός αυτος, μετά τον πόλεμον πού έκαμεν εναντίον του Περσέως, συνεφιλιώθη μαζί του και ότι οί 'Αργείοι του απέδωκαν πολλάς τιμάς και του εδώρησαν τό τέμενος. Ώνομάσθη δέ ύστερον Κρησίου, διότι εις τό ίδιο μέρος έθαψεν άποθανούσα την 'Αριάδνην. Ό Λυκέας δέ λέγει ότι κατά την δευτέραν έπισκευήν του ναο άνευρέθη φέρετρον από όπτήν γήν, τό όποιον έπίστευον ότι ανήκει εις την 'Αριάδνην. '"Όπως λέγει, τό φέρε­τρον αυτό τό είδε και ό ίδιος, καθώς και πολλοί άλλοι 'Αργείοι. O ναός τής Ουρανίας Αφροδίτης ευρίσκεται πλησίον του ναου του Διονύσου.

Η ταύτιση δίνεται με τον ναό του Διονύσου του Κρησίου εν αντιθέση με τον Α-Κρίσιο που καταδίκασε στην ουσία τον Περσέα καθως και την Δανάη… η επιστροφή του Θεού στον τόπο που γεννήθηκε μαζί με την γυναίκα του Αριαδνη την Κρητικιά και την ταφή στον τόπο της γέννησής του και ανατροφής του.
Η αντικατάσταση της Δανάης της Θαλασσινής εκ της ρίζας Δαν/ Δον κλπ.- Tα νερά αυτά έχουν μέσα τους τη ρίζα Δον που σημαίνει νερό με δόνηση. Oι Eλληνες (απʼ το νερό Δον, Δων, Δαν) έλεγαν το θεό των υδάτων «Ποτειδάν» και τους ποταμούς Δώδων, Nέδων, Pοδανός, Iάρδανος, Δούναβις, Άδανος... Δαν και Tαν ήταν και ο Zευς ο Yέτιος.- Βλέπε και Δω-δωνη κλπ
 H μητέρα του Περσέα που γονιμοποιήθηκε απ’ τον Δία είναι η Δανάη και η Aθηνά εδίδαξε τον Δαναό πώς να φτιάξει πεντηκόντορον, να κάτσουν στα κουπιά οι 50 Δαναΐδες... Oι Δαναοί είναι και αυτοί λαός της θάλασσας.
Ετσι η Δανάη θ΄αντικατασταθεί απο την Καθαρόαιμη πλέον Κρητικιά πριγκιποπούλα Αριαδνη/ Ηριδάνα/ Νηραίδα / Ανδραίη / Ρι-ΔΑΝΑΗ / Αρδηνια / Η ΑΡΝΙΔΑ / ΔΙΗΑΝΑΡ / ΔΙΗΡΑΝΑ / ΔΑΝΑΗ-ΡΙ 

Κρήσιος ειναι ο Κρής ή ο Κρητικός

Ενώ ο ψαράς ΔΙΚΤΗΣ - σκεφθειτε την σύνδεση με την ΔΙΚΤΗ,την οροσειρά της Κρήτης που εκτεινόνταν, κατα μεγάλη πιθανότητα, μέχρι τη Σέριφο, η πολύ απλά δεν μιλάμε για Σέριφο αλλα για ακτές της Κρήτης .. και το Δικταίο άντρο που γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο Διας, εκει όπου η Ρέα/Κυβέλη κρυμμένη απο τη μανία του Κρόνου γέννησε τον Δία ... Καθώς και τον χρησμό στον Κρονο όπου θα σκοτωθεί απο τον γιό του, και γι΄αυτο κατάπινε τα παιδιά του. Και η αντικατάσταση του Διός με λίθο σπαργανωμένο...

Όμως μέσα από λάρνακα εκολλάπτεται και το αυγό από την ενωση του Δία με την Λήδα. Την ίδια βραδιά εχει σμίξει και με τον Τυνδάρεω και με τον Δια. Παιδιά του Διός ο Πολυδεύκης και η Ελένη ενώ παιδιά της με τον Τυνδάρεω ο Κάστωρ και η Κλυταιμνήστρα …Ως χήνα και ως Κυκνος ο Δίας και μετά την ένωσή τους τέκει ωόν το οποίο κλινεται σε λάρνακα και δίδεται σε βοσκό… που την μεγαλώνει ως κόρη του…
Η ιστορία είναι ακριβής αντιγραφή της Δερκετούς και Σεμιράμιδος που γεννάται από ωόν περιστεράς, κι όχι χήνας ή κύκνου αλλά μεγαλώνει στα βουνά απο βοσκό και γίνεται αργοτερα βασίλισσα κλπ…

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 127, line 7

Τυνδάρεω δὲ καὶ Λήδας Τιμάνδρα, ἣν Ἔχεμος ἔγημε, καὶ Κλυταιμνήστρα,

ἣν ἔγημεν Ἀγαμέμνων, ἔτι τε Φυλονόη, ἣν Ἄρτεμις

ἀθάνατον ἐποίησε. Διὸς δὲ Λήδᾳ συνελθόντος ὁμοιω-

θέντος κύκνῳ, καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν νύκτα Τυνδάρεω,

Διὸς μὲν ἐγεννήθη Πολυδεύκης καὶ Ἑλένη, Τυνδάρεω

δὲ Κάστωρ <καὶ Κλυταιμνήστρα>. λέγουσι δὲ ἔνιοι Νε-

μέσεως Ἑλένην εἶναι καὶ Διός. ταύτην γὰρ τὴν Διὸς

φεύγουσαν συνουσίαν εἰς χῆνα τὴν μορφὴν μεταβαλεῖν,

ὁμοιωθέντα δὲ καὶ Δία κύκνῳ συνελθεῖν· τὴν δὲ ᾠὸν

ἐκ τῆς συνουσίας ἀποτεκεῖν, τοῦτο δὲ ἐν τοῖς ἄλσεσιν

εὑρόντα τινὰ ποιμένα Λήδᾳ κομίσαντα δοῦναι, τὴν

δὲ καταθεμένην εἰς λάρνακα φυλάσσειν, καὶ χρόνῳ

καθήκοντι γεννηθεῖσαν Ἑλένην ὡς ἐξ αὑτῆς θυγατέρα  

τρέφειν. γενομένην δὲ αὐτὴν κάλλει διαπρεπῆ Θησεὺς 

Η ιστορία της Δερκετούς και  Σεμιράμιδος εδώ …

Όμως όμοια ιστορία εχει και ο Αδωνης μετα την γεννησή του η Αφροδίτη τον βάζει παρουσία και της Περσεφόνης σε λάρνακα για να τον κρύψει, θέλοντας να τιμωρήσει την Σμύρνα –ιερειά της που ερωτεύτηκε τον πατέρα της Κινύρα
Αλλα η Περσεφόνη με τον που τον βλέπει, λόγω της ομορφία του του μωρού, τον κρατάει για τον εαυτό της.. και δεν της τον δίδει. Η κρίση του Δίος να τον μοιράζονται στα τρία, ο Άδωνης για τον εαυτό του,  μια με την Περσεφόνη και μια με την Αφροδίτη … Ώσπου πήγε να κυνηγήσει αγριογουρουνα και πληγώθηκε και πέθανε … Περισσοτερα : Ἀϊδωνεύς· ὁ θεός.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 185, line 1

Ἡσίοδος δὲ αὐτὸν Φοίνικος καὶ Ἀλφεσιβοίας λέγει, Πανύασσις δέ φησι Θείαν-

τος βασιλέως Ἀσσυρίων, ὃς ἔσχε θυγατέρα Σμύρναν.

αὕτη κατὰ μῆνιν Ἀφροδίτης (οὐ γὰρ αὐτὴν ἐτίμα) ἴσχει

τοῦ πατρὸς ἔρωτα, καὶ συνεργὸν λαβοῦσα τὴν τροφὸν

ἀγνοοῦντι τῷ πατρὶ νύκτας δώδεκα συνευνάσθη. ὁ δὲ

ὡς ᾔσθετο, σπασάμενος <τὸ> ξίφος ἐδίωκεν αὐτήν· ἡ

δὲ περικαταλαμβανομένη θεοῖς ηὔξατο ἀφανὴς γενέσθαι.

θεοὶ δὲ κατοικτείραντες αὐτὴν εἰς δένδρον μετήλλαξαν,

ὃ καλοῦσι σμύρναν. δεκαμηνιαίῳ δὲ ὕστερον χρόνῳ

τοῦ δένδρου ῥαγέντος γεννηθῆναι τὸν λεγόμενον Ἄδω-

νιν, ὃν Ἀφροδίτη διὰ κάλλος ἔτι νήπιον κρύφα θεῶν

εἰς λάρνακα κρύψασα Περσεφόνῃ παρίστατο. ἐκείνη δὲ

ὡς ἐθεάσατο, οὐκ ἀπεδίδου. κρίσεως δὲ ἐπὶ Διὸς γε-

νομένης εἰς τρεῖς μοίρας διῃρέθη ὁ ἐνιαυτός, καὶ μίαν

μὲν παρ' ἑαυτῷ μένειν τὸν Ἄδωνιν, μίαν δὲ παρὰ

Περσεφόνῃ προσέταξε, τὴν δὲ ἑτέραν παρ' Ἀφροδίτῃ·

ὁ δὲ Ἄδωνις ταύτῃ προσένειμε καὶ τὴν ἰδίαν μοῖραν.

ὕστερον δὲ θηρεύων Ἄδωνις ὑπὸ συὸς πληγεὶς ἀπέθανε. 

Ο Τήλεφος στην ελληνική μυθολογία ήταν ήρωας της Τεγέας, γιος του Ηρακλή και της Αύγης από παράνομο έρωτά τους. Μόλις γεννήθηκε, ο Τήλεφος αφέθηκε από τον παππού του Αλέο στο όρος Παρθένιο για να πεθάνει. Σώθηκε όμως με την επέμβαση των θεών: Θήλασε από ελάφι και στη συνέχεια ανατράφηκε από τους βουκόλους που τον βρήκαν

Herakles_and_Telephos_Louvre_

Strabo Geogr., Geographica
Book 13, chapter 1, section 69, line 6

Εὐριπίδης δ' ὑπὸ Ἀλέου φησὶ τοῦ τῆς Αὔγης πατρὸς

εἰς λάρνακα τὴν Αὔγην κατατεθεῖσαν ἅμα τῷ παιδὶ

Τηλέφῳ καταποντωθῆναι, φωράσαντος τὴν ἐξ Ἡρα-

κλέους φθοράν· Ἀθηνᾶς δὲ προνοίᾳ τὴν λάρνακα πε-

ραιωθεῖσαν ἐκπεσεῖν εἰς τὸ στόμα τοῦ Καΐκου, τὸν δὲ

Τεύθραντα ἀναλαβόντα τὰ σώματα τῇ μὲν ὡς γαμετῇ

χρήσασθαι τῷ δ' ὡς ἑαυτοῦ παιδί.

Ομοια μας δινεται τελευταία  και η ιστορία του Κύψελου … και η ονομασία της Λάρνακος ως Κυψέλης … συνδέστε το με την Κυβέλη/ Κυψελη και την λατρεία της Εφέσιας Αρτέμιδος ως Μέλισσα/Μέλιττα/Μελίτη/Μύλιττα  με τους Κηφήνες/Εσσήνες της

Μέλιττα η μέλισσα, η ποιητρια, η ιέρεια στο μαντείο των Δελφών, αλλα και η νέα Σελήνη,

Αλλα και η Μάλτα, καθώς και η Σαμοθράκη, και ένας δήμος της Αττικής της Κεκροπίδος φυλής…

Μελιγμα το άσμα το μέλισμα, το τραγούδι, η ωδή

Μελιναία η Αφροδίτη

Εσσην βασίλισσα των μελισσών, ο Βασιλιάς, ο μονάρχης και ο ιερέας της Εφέσιας Αρτέμιδος…

Κηφήν = κηφήνας, αρσενική μέλισσα, οκνηρός, ανίκανος κλπ

Κηφηνιον

Κύβη = η κεφαλή
Κυβηβάω = μαινομαι ως ιερέας της Κυβήβης (Κυβέλης)
Κύβηβος = ο διατελών, ο μαινόμενος, κατεχόμενος τη Ρέα ή και άλλω δαιμόνι, δαιμονισμένος
Κυβήβη η Ρέα στην Φρυγία
Κύβελα ή Ρέα στη Φρυγία
Κυβηβώ =  κορυβαντώ, καβειριάζομαι / μαίνομαι ενθουσιωδώς
Κυβήβη = η κυψέλη
Κύβηλις = πέλεκι, τσεκούρι, μαχαίρι μαγειρικό
Κυβέλειον =  ο μαύρος μενεξές
Κυβιστητήρ = ο τρελός χορευτής, των οργιαστικών λατρευτικών χορών
Κυβέλη = το κοίλον του αυτιού, 
Κυβήβη – Κυβέλη-Κυψέλη  η φρυγική θεότητα που ταυτίστηκε με την Ρέα  παλαιότερα κειμενα :
Κυψέλη = κοιλωμα, αγγείο πήλινο, κουτι, σεντούκι, κοίλο του αυτιού, μελισσοκοφινο, κατοικία μελισσών
Κυψελίζω = τυραννώ
Κυψελις έκκριμα σμηγματογόνων αδένων αυτιού
Κυψελος το πετροχελίδονο…
  
Pausanias Perieg., Graeciae descriptio               ΗΛΕΙΑΚΑ Α’ 17 kefal,.
Book 5, chapter 17, section 5, line 3

 λάρναξ δὲ κέδρου μὲν πεποίηται, ζῴδια δὲ ἐλέφαν-

τος ἐπ' αὐτῆς, τὰ δὲ χρυσοῦ, τὰ δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς ἐστιν

εἰργασμένα τῆς κέδρου· ἐς ταύτην τὴν λάρνακα Κύ-

ψελον τὸν Κορίνθου τυραννήσαντα ἀπέκρυψεν ἡ μήτηρ,

ἡνίκα τεχθέντα ἀνευρεῖν αὐτὸν σπουδὴν ἐποιοῦντο οἱ

Βακχίδαι. τῆς μὲν δὴ σωτηρίας ἕνεκα τοῦ Κυψέλου

τὸ ἀπ' αὐτοῦ γένος οἱ ὀνομαζόμενοι Κυψελίδαι τὴν

λάρνακα ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὰς δὲ λάρνακας οἱ

τότε ἐκάλουν Κορίνθιοι κυψέλας· ἀπὸ τούτου δὲ καὶ

ὄνομα Κύψελον τῷ παιδὶ θέσθαι λέγουσι. τῶν δὲ

ἐπὶ τῇ λάρνακι ἐπιγράμματα ἔπεστι τοῖς πλείοσι, γράμ-

μασι τοῖς ἀρχαίοις γεγραμμένα· καὶ τὰ μὲν ἐς εὐθὺ

αὐτῶν ἔχει, σχήματα δὲ ἄλλα τῶν γραμμάτων βου-

στροφηδὸν καλοῦσιν Ἕλληνες


Συνεχίζετε...