Περι του 17, ημέραν ταύτην καλούν "αντίπραξιν"

Κάθε μικρό "ψάρι" έχει πλάτος 153, και υπάρχουν συνολικά 17 ψάρια: 16 μικρά και ένα μεγάλο. 153 είναι το άθροισμα των αριθμοί από το 1 έως 17.

Μοναδικός αριθμός το 153 καθώς εμ-περιέχει μια σειρά αριθμών που κρύβονται στις μαθηματικές πράξεις που τον χαρακτηρίζουν.

Καταρχήν είναι ο αριθμός που προκύπτει από την πρόσθεση των 17 αριθμών  Εάν προσθέσετε λοιπόν όλους τους αριθμούς 1 έως 17 θα πάρετε αυτό:

1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153

Ο αριθμός 153 προκύπτει κι απ΄αυτή την πράξη (1χ1)+(1χ2)+(1χ2χ3)+(1χ2χ3χ4)+(1χ2χ3χ4χ5)=153

‘Η ακόμα και από το τετράγωνο του 12, και στη συνέχεια προσθέτουμει το τετράγωνο του 3 (ο αριθμός της Θεότητας), και επισημαίνει ότι 12 ² + 3 ² = 153, ή (12 x 12) + (3x 3).

Θα μπορούσε να δώσει μια ακόμη συμβολή σε αυτές τις διάφορες καταστάσεις ως αποτέλεσμα των ερευνών μας σε αριθμούς, να πούμε ότι 153 = 9 x 17.

Η άλλη του έκφραση να εκφράσουμε έτσι: (10 + 7) x (3 x 3) = 153.

Ή

Ο αριθμός 153 είναι ο αριθμός των ψαριών που αλιεύονται από τους Αποστόλους, όταν ο Ιησούς τους δίδαξε πώς να ψαρεύουν.
 
Ήταν σημαντικό το από ποια πλευρά του σκάφους ρίχνουν το δίχτυ. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έπρεπε να το ρίξουν στη δεξιά πλευρά για να πιάσουν τα 153 ψάρια. «δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε»


Ας υποθέσουμε ότι για να κερδίσουν πρέπει να πιάσουν μεγάλο αριθμό ψάριων ή τα περισσότερα που βρίσκονται στη θάλασσα. Τότε δεν θα έπρεπε να είχε σημασία σε ποια  πλευρά του σκάφους θα γίνει το πέταγμα της σαγήνης ή του διχτιού. Είναι όμως πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έπρεπε να ρίξουν στη δεξιά πλευρά για να πιάσουν τους 153 ιχθύες μήπως γιατί έχει σαφή διαφορά η δεξιά από την αριστερή πλευρά…

Στο κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιον Κεφ. 25 διαβάζουμε :

….καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. ³⁴ τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ³⁵ ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, ³⁶ γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. ³⁷ τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; ³⁸ πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; ³⁹ πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; ⁴⁰ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. ⁴¹ Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.

 ΠΡΟΒΑΤΑ στα δεξιά ... κατσίκες στο ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και οι αιγόκεροι ή τα κατσικόψαρα κοινώς σε ποια πλευρά; 

Το αρχαίο έμβλημα του Αιγόκερου είναι η θαλάσσια κατσίκα, μισή κατσίκα και μισό ψάρι. Αυτό συμβόλιζε το θάνατο του κατώτερου μυαλού κα τη γέννηση του πνεύματος. Σύμβολο της το Κατσικόψαρο και κυβερνάται από τον Κρόνο.

Αμέσως έτσι έρχεται στο νου η αμέσως επόμενη εντολή του Κυρίου στον Πέτρο όπου επαναλαμβάνει όχι μία αλλά τρεις φορές, στο κείμενο μετά την αλίευση των 153 ιχθύων… «Βόσκε τα αρνία μου», «ποίμαινε τα πρόβατα μου», και ξανά  για τρίτη φορά «βόσκε τα πρόβατα μου»…

· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλέον τούτων; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· Βόσκε τὰ ἀρνία μου. 16 λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. 17 λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Βόσκε τὰ πρόβατά μου.

Όμως ας ασχοληθούμε με τον αριθμό 17 που χαρακτηρίζει σε πολλές πράξεις τον αριθμό 153.

 

Ο αριθμός 17 ένας από τους πρώτους αριθμούς, δεν είναι πολλαπλάσιο κάποιου αριθμού. Η βασική ουσία του αριθμού 17 είναι παρόμοια με τον αριθμό 8. Ο αριθμός 17 περιέχει επίσης την ουσία των επιμέρους ψηφία του, 1 και 7.
Το 17 (δέκα επτά) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 16 και πριν από το 18. Είναι ένας περιττός αριθμός, αφού δε διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών.
 Ο αριθμός 17 συμβολίζεται ως XVII στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΙΖ´ ή ιζ´ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης.

Το 17 είναι ένας πρώτος αριθμός, αφού οι μόνοι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1 και 17, δηλαδή δεν έχει άλλους φυσικούς διαιρέτες, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο επόμενος πρώτος αριθμός είναι το 19. Ο αριθμός 17 κατά την Μυστική Αριθμολογία είναι ένας ιδιαίτερα πνευματικός αριθμός, και εκφράζεται συμβολικά σαν άθροισμα από το 8 το αιχμηρό άστρο της Αφροδίτης. Είναι σύμβολο της "ειρήνης και της αγάπης", επίσης, ονομάζεται, το Αστέρι των Μάγων και εκφράζει το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει ότι έχει αυξηθεί στο πνεύμα με τις δίκες και τις δυσκολίες της ζωής του. Είναι δηλαδή ένας αριθμός που σχετίζεται με την εμπειρική γνώση .

Η έννοια του αριθμού 17, ποικίλει σε όλο τον κόσμο. Πολλοί θα αισθάνονται αδιάφοροι για τον αριθμό, για κάποιους είναι ένας τυχερός αριθμός. Για κάποιους άλλους ένας από τους καταραμένους ή ιερούς αριθμούς.

Ο Ιησούς Χριστός κέρδισε μια ολοκληρωτική νίκη επί του θανάτου και τον τάφο, όταν ο Θεός τον ανέστησε και κοντά στο ηλιοβασίλεμα στις 17 του  Νισάν  (Σάββατο, 8, Απριλίου, 30 μ.Χ.).
Ο θάνατος του Όσιρι συνέβη κατά την 17η ημέρα τω μηνί Αθύρ σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία.

Ο πρώτος αριθμός 17 ονομαζόταν από τους Πυθαγόρειους – αντίπραξη ή απόφραξη, και θεωρούνταν κακό, την ημέρα που ο διάβολος ή Τυφώνας θριάμβευσε πάνω από τον Θεό. Ο αριθμός αυτός ταυτίζεται με την αστρολογική φύση των πλανητών του Κρόνου και του Άδη, και το ζώδιο του Αιγόκερου
Ο αριθμός 17 σημαίνει επίσης: Νέα κατσίκα, το ζώδιο του Αιγόκερου,  όνειρο, παραλήρημα, παλιά, ομιλία, ζάλη.
 

Ας εξετάσουμε όμως αναλυτικότερα καθώς το 17 καθώς είναι ένα νούμερο που ονομάζεται "αντίπραξη" ή "αντίφραξη" στους Πυθαγόρειους

Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 367, section E, line 9

[42] Ἑβδόμῃ ἐπὶ δέκα τὴν Ὀσίριδος γενέσθαι τελευτὴν Αἰγύπτιοι μυθολογοῦσιν, ἐν ᾗ μάλιστα γίνεται μειουμένη κατάδηλος ἡ πανσέληνος. Διὸ καὶ τὴν ἡμέραν ταύτην ἀντίφραξιν οἱ Πυθαγόρειοι καλοῦσι, καὶ ὅλως τὸν ἀριθμὸν τοῦτον ἀφοσιοῦνται· τοῦ γὰρ ἑξκαίδεκα τετραγώνου καὶ τοῦ ὀκτωκαίδεκα ἑτερομήκους, οἷς μόνοις ἀριθμῶν ἐπιπέδων συμβέβηκε τὰς περιμέτρους ἴσας ἔχειν τοῖς περιεχομένοις ὑπ´ αὐτῶν χωρίοις, μέσος ὁ τῶν ἑπτακαίδεκα παρεμπίπτων ἀντιφράττει καὶ διαζεύγνυσιν ἀπ´ ἀλλήλων καὶ διαιρεῖ, κατὰ τὸν ἐπόγδοον λόγον εἰς ἄνισα διαστήματα τεμνόμενος. Ἐτῶν δ´ ἀριθμὸν οἱ μὲν βιῶσαι τὸν Ὄσιριν οἱ δὲ βασιλεῦσαι λέγουσιν ὀκτὼ καὶ εἴκοσι· τοσαῦτα γὰρ ἔστι φῶτα τῆς σελήνης καὶ τοσαύταις ἡμέραις τὸν αὑτῆς κύκλον ἐξελίσσει. Τὸ δὲ ξύλον ἐν ταῖς λεγομέναις Ὀσίριδος ταφαῖς τέμνοντες κατασκευάζουσι λάρνακα μηνοειδῆ διὰ τὸ τὴν σελήνην, ὅταν τῷ ἡλίῳ πλησιάζῃ, μηνοειδῆ γινομένην ἀποκρύπτεσθαι. Τὸν δ´ εἰς δεκατέσσαρα μέρη τοῦ Ὀσίριδος διασπασμὸν αἰνίττονται πρὸς τὰς ἡμέρας, ἐν αἷς φθίνει μετὰ πανσέληνον ἄχρι νουμηνίας τὸ ἄστρον. Ἡμέραν δέ, ἐν ᾗ φαίνεται πρῶτον ἐκφυγοῦσα τὰς αὐγὰς καὶ παρελθοῦσα τὸν ἥλιον, ’ἀτελὲς ἀγαθόν‘ προσαγορεύουσιν· ὁ γὰρ Ὄσιρις ἀγαθοποιός, καὶ τοὔνομα πολλὰ φράζειν, οὐχ ἥκιστα δὲ κράτος ἐνεργοῦν καὶ ἀγαθοποιὸν {ὃ} λέγουσι. Τὸ δ´ ἕτερον ὄνομα τοῦ θεοῦ τὸν Ὄμφιν εὐεργέτην ὁ Ἑρμαῖός φησι δηλοῦν ἑρμηνευόμενον.

Οί Αιγύπτιοι αφηγούνται είς τούς μύθους των, ότι ο θάνατος του Όσίριδος ελαβε χώραν την δεκάτην έβδόμην (του μηνός Άθύρ), κατά την οποίαν ή σελήνη, συμπληρούσα εντελώς την επιφάνειαν της (την «γέμισίν» της), φθάνει, ώς πανσέληνος (πλέον), είς τό ύψιστον σημείον τής λάμψεώς της. Διά τούτο και την ημέραν ταύτην καλούν οι Πυθαγόρειοι «αντίφραξιν» (=ενδιάμεσον φράγμα, μεταξύ τής 18ης και της 19ης ήμέρας, εμποδίζον τήν επαφήν των) και αποτροπιάζονται εντελώς τον αριθμόν τούτον^- διότι ό αριθμός δεκαεπτά, παρεμβαλλόμενος μεταξύ τού τετραγώνου δεκαέξι και του παραλληλογράμμου δεκαοκτώ, μεταξύ δηλ. αριθμών, οι όποιοι μόνοι έκ των αριθμών έπιφανείας συμπίπτουν να έχουν περιμέτρους ίσας προς τούς (επιφανειακούς) χώρους (=πρός τάς επιφάνειας), οι όποιοι περιλαμβάνονται εντός αυτών, αποτελεί φράγμα καί διαχωρίζει αυτούς απ’ άλλήλων, χωριζόμενος δε είς άνισα μέρη (8)9) διασπά τήν επί τού αριθμού οκτώ άναλογίαν (διότι 16: 8=ακριβώς 2, ενώ 19: 8=2—) είς άνισα ενδιάμεσα τμήματα (ήτοι: 8 συν 8 συν 1). Ώς προς τον αριθμόν δέ των ετών, άλλοι μέν αφηγούνται, ότι ο Όσιρις έζησεν, άλλοι δ’, ότι ούτος έβασίλευσεν είκοσιν οκτώ έτη, διότι τόσαι είναι αί νύκτες, καθ' άς έχει φώς ή σελήνη καί είς διάστημα τόσων ημερών συμπληρώνει τήν περιφερικήν διαδρομήν της. Κόπτοντες δέ (τό) ξύλον κατά τάς τελείας, αί όποιοι καλούνται «ενταφιασμοί τού Όσίριδος», κατασκευάζουν (εξ αυτού) κιβώτιον σχήματος ημισελήνου, λόγω τού ότι ή σελήνη, όταν πλησιάζη προς τον ήλιον, αφού λάβη τό σχήμα ημισελήνου, (έπειτα) χάνεται εντελώς. Τον διαμελισμόν δέ τού Όσίριδος είς δεκατέσσαρα μέρη θεωρούν ώς υποδηλούντα τάς ήμέρας, καθ’ ας τό άστρον τούτο (ή σελήνη), μετά τήν πανσέληνον (=πλήρη του σεληνιακήν φάσιν), σμικρύνεται διαρκώς, μέχρις ότου φανή ή νέα σελήνη. Τήν ήμέραν δέ, καθ' ήν αύτη, αφού άπομακρυνθή τόσον, ώστε νά μή φθάνωσι μέχρις αυτής αι ήλιακαί ακτίνες, καί αφού προσπεράση πλέον τον ήλιον, λάμπει (εκ νέου) διά πρώτην φοράν, επονομάζουν «ατελές (=άσκοπον, μακράν τού τελικού προορισμού του) αγαθόν». Τό δέ άλλο όνομα τού θεού, τό όνομα «'Ομφις», ο Ερμαΐος λέγει, ότι, ερμηνευόμενον, σημαίνει «ευεργέτης».

Οι Αιγύπτιοι μυθολογούν ότι η τελευτή του Οσίριδα συνέβη την δέκατη έβδομη μέρα, κατά την οποία γίνεται ιδιαιτέρως κατάδηλη η μείωση τής πανσελήνου. Γι’ αυτό οι Πυθαγόρειοι αποκαλούν «αντίφραξη» αυτή την ημέρα και γενικά θεωρούν ανόσιο αυτόν τον αριθμό. Όντως, μεταξύ τού τετραγώνου τού αριθμού δεκαέξι και του παραλληλογράμμου του αριθμού δεκαοχτώ – που είναι οι μόνοι αριθμοί οι οποίοι, όταν εκφράζουν επίπεδες επιφάνειες, συμβαίνει να έχουν τις περιμέτρους ίσες προς τα εμβαδά που αυτές εμπεριέχουν – εμπίπτει ως ενδιάμεσος ο αριθμός δεκαεπτά, ο οποίος αντιφράσσει και διαχωρίζει και διαιρεί αλλήλους, τεμνόμενος σε άνισα διαστήματα κατά τον λόγο εννέα προς οχτώ. Λένε ότι ο Όσιρις είτε έζησε είτε βασίλεψε επί εικοσιοχτώ ως προς τον αριθμό έτη, γιατί τόσες είναι οι φωτεινές εμφανίσεις τής Σελήνης και σε τόσες ημέρες εξελίσσει τον κύκλο της. (μετάφραση Αθανάσιου Τσακνάκη)

Joannes Philoponus Phil., In Aristotelis analytica posteriora commentaria
Volume 13,3, page 369, line 29

p. 93b5 <Πότερον ἀντίφραξις ἢ στροφὴ τῆς σελήνης.

Joannes Philoponus Phil., In Aristotelis analytica posteriora commentaria
Volume 13,3, page 21, line 1

                                                      καὶ φησὶν ὅτι ἐπίστασθαι
τότε λεγόμεθα τὸ πρᾶγμα οὕτως ἔχειν, ὅταν καὶ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ, καθ'
ἣν οὕτως ἔχει, γινώσκωμεν καὶ ὅτι <οὐκ ἐνδέχεται τοῦτο ἄλλως ἔχειν>,  
οἷον ὅτι ἔκλειψις σεληνιακὴ μὲν γίνεται διὰ τὴν τῆς γῆς ἀντίφραξιν, ἡλιακὴ
δὲ διὰ τὴν ὑποδρομὴν τῆς σελήνης· καὶ λεγόμεθα τοῦτο ἐπίστασθαι, ὅτι
πεπείσμεθα ὡς τὰ εἰρημένα συμπτώματα τούτων ἐστὶν αἴτια καὶ οὐκ ἐν-
δέχεται ἄλλως ἔχειν.

Asclepius Phil., In Aristotelis metaphysicorum libros A-Z commentaria
Page 157, line 2

                                                   οἷον τί ἐστι σελήνης ἔκλειψις
τότε ἴσμεν, ὅταν μάθωμεν ὅτι ἀντίφραξις γῆς ἐστιν, ὅ ἐστιν ὁρισμὸς τῆς
ἐκλείψεως. 

 Οι σύγχρονοι Ιταλοί πιστεύουν ότι ο αριθμός 17 είναι άτυχος, και είναι πολύ προληπτικοί σε ότι τον αφορά. Για παράδειγμα, Air Italia δεν έχει 17η σειρά, τα Ιταλικά κτίρια δεν έχουν δέκατο έβδομο όροφο, και όταν η Granault R17 πήγε στην Ιταλία, το όνομά της άλλαξε σε R117. Ο λόγος που στους Ιταλούς δεν  αρέσει το 17 είναι γιατί το 17 ή XVII (στο λατινική αρίθμηση) αναγραμματίζεται στο VIXI, που σημαίνει «έχω ζήσει» άρα τώρα «είμαι νεκρός» που συχνά βρίσκεται γραμμένη πάνω σε επιτύμβιες στήλες. 

 Σχετίζεται και με το 666.
2² + 3² + 5² + 7² + 11² + 13² + 17² = 666 (αριθμός του Θηρίου). 

 666 είναι το άθροισμα των τετραγώνων των πρώτων αριθμών.

Οι αρχαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες γνώριζε επίσης την ιερότητα του αριθμού 17, και υπάρχουν 17 κίονες στη μακριά πλευρά του Παρθενώνα.

Ο αριθμός 17 καθώς και ο αριθμός 72 και οι δύο είναι συνδεδεμένοι: 17 είναι 9 + 8, 72 είναι 9 × 8) και παρουσιάζουν  υψηλή συμβολική σημασία

17 αντιπροσώπευε ο αριθμός των ατόμων που θα ανασταινόταν από τους νεκρούς και κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν να λάβει ένα από τα 17 γράμματα του αλφαβήτου, που αποτελούν το μεγαλύτερο όνομα του Θεού. 

Για τους αρχαίους Έλληνες, 17 αντιπροσωπεύει και τον αριθμό των συμφώνων της αλφαβήτου.
Ο συγκεκριμένος αριθμός σχετίζεται και με τις κάρτες Ταρώ και μας δίδει την κάρτα του Αστεριού. Συμβολίζει δε τη μετάλλαξη, την αναγέννηση ή και την Καρμική Απελευθέρωση.

Η βασική ουσία του αριθμού 17 αποκαλύπτεται μειώνοντας τον αριθμό 17 σε μονοψήφιο:   1 + 7 = 8
 
Έτσι, μαθαίνουμε ότι  η βασική ουσία του αριθμού 17 είναι παρόμοια με τον αριθμό 8. Ο αριθμός 17 περιέχει επίσης την ουσία των επιμέρους ψηφία του, 1 και 7.



Αριθμός 17 - Το Αστέρι των Μάγων - στις κάρτες ταρό. Αυτή είναι μια ιδιαίτερα πνευματική αριθμό και εκφράστηκε σε συμβολισμούς από τα αρχαία Χαλδαίων, όπως το 8-πεντάκτινο αστέρι της Αφροδίτης.

Τό πιό φωτεινό αστέρι πού γνώριζαν οί αρχαίοι ήταν ό πλανήτης πού σήμερα ονομάζουμε Αφροδίτη. Στους "Έλληνες ήταν το αστέρι – οδηγός γνωστό ώς "Έσπερος τό απόγευμα καί Φώσφορος τό πρωί, γιατί εμφανιζόταν δυό φορές κατά τη διάρκεια τής μέρας: μιά λίγο μετά τό ηλιοβασίλεμα καί μιά αμέσως πριν από την αύγή. Οί Έλληνες θεωρούσαν ότι ό "Έσπερος ήταν γιος ή αδερφός του Άτλαντα, καί ό Φώσφορος γιός τής Ήοϋς, θεάς τής Αυγής, καί του Άστραία ή Κέφαλου. Οί Ρωμαίοι τόν υιοθέτησαν ώς lucifer (Εωσφόρο», Stella Matutina (πρωινό άστέρι). Έδώ όμως πρέπει οπωσδήποτε νά αναφερθεί ότι οί "Έλληνες ονόμαζαν Φώσφορο καί τόν "Ιακχο, τόν αναγεννημένο Διόνυσο.

' Η παλιά φλορεντινή τράπουλα σέ αύτόν τό Θρίαμβο απεικονίζει τούς τρεις Μάγους, τούς σοφούς βασιλιάδες τής Ανατολής πού ακολούθησαν τό άστρο τής Βηθλεέμ.
Στην τράπουλα τής Μασσαλίας, αλλά και στις περισσότερες γαλλικές τράπουλες, καθώς και σε τούτη πού παρουσιάζουμε σέ αυτό τό βιβλίο, φαίνεται μιά γυμνή γυναίκα γονατισμένη να αδειάζει από δύο στάμνες τό περιεχόμενο τους, τό ένα στή λίμνη μπροστά της και το άλλο στο χώμα. Στο βάθος φυτρώνει ένα δέντρο όπου κάθεται ένα πουλάκι ή μία πεταλούδα. Από πάνω φέγγει τό τεράστιο άστέρι περιτριγυρισμένο από άλλα μικρότερα. Μερικοί σχολιαστές των Ταρό υπέθεσαν ότι αυτό αντιπροσωπεύει τόν Γανυμήδη ή τον Υδροχόο. Αλλά ή παραδοσιακή ερμηνεία του χαρτιού — δώρα, ελπίδα, καθοδήγηση, ηρεμία, αναγέννηση - δέ φαίνεται πραγματικά νά ταυτίζεται μέ αυτή την εκδοχή. Συνδέεται περισσότερο μέ την εικόνα τών τριών Μάγων.
* Η ταυτότητα τής γυναίκας του χαρτιού θά πρέπει νά αναζητηθεί ανάμεσα στίς θεότητες των ασιατικών θρησκειών. Πράγματι, τά σύμβολα πού εμφανίζονται πιό συχνά στά ιερά κείμενα τών Βαβυλωνίων είναι τό Αστέρι, ή Σελήνη καί ό Ήλιος. Τό Αστέρι συσχετίζεται πάντα μέ την ’ Ινάννα, τή μεγάλη θεά τών Σουμερίων, πού αργότερα έγινε Ίστάρ. 'Η θεοποίηση τών άστρων πέρασε καί στή γραφή τους όπου τό ιδεόγραμμα -* διαβάζεται «θεός». Αυτό τό σύμβολο διατηρήθηκε άπό τούς Άσσύριους πού τό τοποθετούσαν πριν από τά ονόματα τών θεών. Τό οχτάκτινο αστέρι όμως παρέμεινε τό ιερό έμβλημα τής Ίστάρ, τής δημοφιλέστερη θεότητας πού τή λάτρευαν οί θνητοί μέ μεγάλη εύλάβεια γιατί πίστευαν ότι τής χρωστούσαν τή ζωή τους. Οί άνθρωποι γιά νά γευτούν τίς ομορφιές τής ζωής, δέχονται νά αντιμετωπίσουν τίς δοκιμασίες πού τούς έπιβάλλονται γιατί ή Ίστάρ απαιτεί άπό τούς πιστούς της θάρρος καί τόλμη καί θέλει νά μπαίνουν μέ γενναιότητα στή μάχη για την ύπαρξη. Ανταμείβει όσους τό άξίζουν, τούς δραστήριους καί οχι τούς άδιάφορους πού ζητούν άπληστοι τίς απολαύσεις, χωρίς καν νά έχουν προσπαθήσει νά τίς καταχτήσουν. ' Η Ίστάρ έχει δυό όψεις: τό πρωί μαχητική καί τό βράδι νωχελική. Ξυπνάει τούς οκνηρούς, ανακινεί τά πνεύματα από τό λήθαργο καί παρακινεί σέ εξέγερση κατά τής τυραννίας τών κυρίαρχων δογμάτων. Μέ τό ηλιοβασίλεμα ή Ίστάρ εμφανίζεται πάλι. ' Η λάμψη της είναι γλυκιά καί κατευναστική. 'Ο κουρασμένος άνθρωπος τή βλέπει τότε μέ ευχαρίστηση καί ευγνωμοσύνη. Τού φαίνεται ότι ή θεά τόν προτρέπει στήν ξεκούραση πού δικαιούται, στίς τρυφερότητες καί στον ήρεμο συλλογισμό. 'Η νεαρή γυναίκα τού δέκατου έβδομου χαρτιού φαίνεται ότι είναι η ενσάρκωση αυτής τής γυναικείας θεότητας, ή προσωποποίηση τής επίγειας ζωής μέ όλα τά θελκτικά καί ελκυστικά στοιχεία της. Είναι ή αγαπητή, όμορφη καί γλυκιά φύση- ή αιώνια νέα μητέρα πού γίνεται ή τρυφερή ερωμένη των ζωντανών.
 
Στό χαρτί απεικονίζονται οχτώ άστρα πού άλλωστε είναι και τό άθροισμα των ψηφίων του αριθμού αυτού του χαρτιού, XVII (17). Τά εφτά μικρά άστρα περιβάλουν το μεγάλο και φωτεινό αστέρι τής εσωτερικής λάμψης.
Τό αστέρι πού λάμπει έξω απ ’ τη νύχτα είναι έμβλημα του πνεύματος. Οι άλχημιστές θεωρούσαν τό αστέρι σύμβολο τής φαντασίας μέσω του οποίου ήταν συνδεμένοι μέ τίς δυνάμεις του ασυνειδήτου καί τις υλικές ουσίες πού έλπιζαν νά μεταλλάξουν.
Μετά την καταιγίδα καί τόν κεραυνό του προηγούμενου χαρτιού, έρχεται ή βροχή πού φέρνει την ειρήνη, τή δροσιά καί τήν κίνηση τής νέας ζωής. ’Αν και το ταξίδι δεν τέλειωσε ακόμα, ή παρουσία του άστρου εγγυάται ότι το άτομο είναι πολύ κοντά στην ολοκλήρωση και ότι ή αναζήτηση του δεν υπήρξε μάταια. ' Η πίστη του έχει ανταμειφτεί. 'Ο Ήλιος πολύ γρήγορα θα λάμψει με μεγαλοπρέπεια. Αφού ή φωτιά του εξαγνισμού άνοιξε τούς ορίζοντες, δε χρειάζεται πια να συνεχίζει να παραπαίει τυφλά μέσα στη νύχτα του πνευματικού σκότους. "Έχει ξεπεράσει το στάδιο του Ερημίτη, όπου μοναδικό οδηγό είχε το αδύναμο φως του μυαλού του καί τόν πνιγμένο ήχο τής συνείδησής του.
Η όμορφη κοπέλα απεικονίζεται στο χαρτί γονατισμένη με τό ένα πόδι στο χώμα καί τό άλλο μέσα στό νερό.
Η γη σηκώνει τό βάρος της, αλλά αυτή ισορροπεί μέσα στο νερό τού υποσυνειδήτου. Μέ τό δεξί της χέρι αδειάζει μέσα στη λιμνούλα τό περιεχόμενο μιας στάμνας πού ανανεώνει τό στάσιμο νερό. Μέ τό αριστερό κάνει τό ίδιο πάνω στό χώμα ποτίζοντάς το και κάνοντάς το νά ευδοκιμήσει, όπως δείχνει τό πράσινο χορτάρι και τό δέντρο με τό πουλάκι στο βάθος. Τά πέντε ρυάκια πού σχηματίζονται στό χώμα συμβολίζουν τις πέντε αισθήσεις πριν νά χυθούν μέσα στή λίμνη τής κοσμικής συνείδησης.
Τό χαρτί αύτό δείχνει τή γνώση καί τήν έλλειψη προκαταλήψεων πού είναι δυνατή μόνο όταν οΐ πόρτες τού μυαλού μένουν ανοιχτές. Ή συνείδηση πού συμβολίζεται έδώ, αντίθετα μέ τό προηγούμενο χαρτί, τόν Πύργο, είναι άνοιχτή καί έλεύθερη όπως καί τό τοπίο πού φαίνεται στό Χαρτί•
"Όταν το Αστέρι εμφανιστεί στο ρίξιμο, πρέπει νά θεωρηθεί πάρα πολύ καλό σημάδι. Φέρνει την ελπίδα, την αναγέννηση, μία νέα υπόσχεση ζωής και σωτηρίας. δώρα καί χαρά γιατί αναγγέλλει την αναγέννηση του Διόνυσου.
Ανάποδα, υποδηλώνει την αμφιβολία και την απαισιοδοξία γιατί το αστέρι παύει πια να φωτίζει από ψηλά και να διώχνει τις σκιές τής άγνοιας και τής δυσπιστίας. 'Ο άνθρωπος περιορίζεται στον συντηρητισμό τής σκέψης του πού τον εμποδίζει νά εκμεταλλευτεί νέες ευκαιρίες για τή δική του πρόοδο.


(Letisia Gole Tαρο ή μαντική επαφή με το παρελθόν το παρόν και το Μέλλον. Εκδόσεις Πλειάς-Ρούγκας 1982)
 

 

συνεχίζεται..