Είμαι αγνός στο μεγάλο αυτό πέρασμα, εξαφάνισα τα ελαττώματά μου...

H λέξη κρίνω – κρίνομαι μπορεί να ερμηνευθεί και με τις παρακάτω έννοιες: χωρίζω, διαχωρίζω, ξεχωρίζω, διαλέγω, εκλέγω, διακρίνω, ανακρίνω, εξετάζω, εξηγώ, ερμηνεύω, ξεδιαλύνω, δικάζω, αποφασίζω, εγκρίνω, επιδοκιμάζω, κατακρίνω, καταδικάζω, εγκαλώ, ενάγω, μηνύω, κρίνω, θεωρώ, νομίζω, προκρίνω κλπ ..

Η Ίσις, - θεωρούσαν - ότι  συνέλαβε και γέννησε μόνη, δίχως τη συνδρομή κάποιου συζύγου ή εραστή - Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου η Ίσιδα συνέλαβε τον Ώρο αιωρούμενη ως σπουργιτογέρακο πάνω από το σώμα του νεκρού συζύγου της κατά τον Άντολφ Έρμαν. Έτσι κατέστη έγκυος χωρίς τη μεσολάβηση συζύγου ή εραστή. Βλ. Κείμενα των Πυραμίδων, 154. Άβυδος και Ντεντερά (Mar. Dend. IV. 88, 90). στο Erman Ad. 1977,  A Handbook of Egyptian Religion MA: Longwood Press, Boston, 34 - εισάγοντας τον γιο της στην «οικογένεια του Όσιρι». Η δημοτικότητα του μεγάλωσε τόσο, που ο Χορ-σα-ισέτ, δηλαδή ο Ώρος, ο γιος της Ίσιδος, αρχικά μικρός θεός-Γεράκι των περιχώρων της Βουτούς, τον οποίο ονόμαζαν : Ωρος ο νεότερος για να τον διακρίνουν από τον ισχυρό ουράνιο θεό Ώρο τον πρεσβύτερο, κατέληξε να επισκιάσει όλους τους άλλους 'Ωρους και να οικειοποιηθεί όλους τους ρόλους και όλα τα σύμβολα τους. Ο περί Ίσιδος και Οσίριδος μύθος αναφέρει τα σχετικά με τη γέννηση του γιου, τον οποίο η Ίσιδα συνέλαβε από τον Όσιρι, αφού ανέστησε με μαγικά μέσα – μέσω της αναπνοής της την οποία εισήγαγε με τα φτερά της στον νεκρό Θεό τον έκανε να επιστρέψει για λίγο στη ζωή. Η Ίσιδα αιωρήθηκε υπό την μορφή σπουργιτο-γέρακου πάνω από το σώμα του συζύγου της και έμεινε έγκυος. Τραπόμενη σε φυγή κατέφυγε στα έλη του δέλτα του Νείλου και στο σημείο που στάθηκε γέννησε πρόωρα ένα αγόρι τον Χορους/Ωρο στην νησίδα Χέμμιν. (Χενομίς ή Χενιμις) – κατά τα κείμενα των πυραμίδων…

Ο Ωρος/Xορους θεωρείτε έτσι νόθος υιός –δηλαδή θεωρείτε ότι είναι γεννημένος από εξώγαμη σαρκική επαφή, ή  γεννημένος από μη νόμιμο γάμο, είναι δηλαδή μούλος, μούλικος, μπάσταρδος αλλά ταυτόχρονα μπορεί να θεωρείται ως ψεύτικος, κάλπικος, κίβδηλος ή επίπλαστος (πλαστός, ψεύτικος ή επιτηδευμένος)

Εκρίνετο τι θεός και τι άνθρωπος εν τη Μηκώνη.

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη «ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», ενώ είναι και Κυριακή αποστολική εντολή «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος»

Κατά την «ογδόην» όμως ημέρα μετά την γέννηση εκτός από το βάφτισμα  λάμβανε μέρος το «ιατρικό» γεγονός της «Περιτομής» στα νεογέννητα αγόρια. Το πέος αποτελεί όργανο για τη συνέχεια της ζωής και εκεί πρέπει να οφείλεται και ο συσχετισμός του με την «ογδόη ημέρα». Η ογδόη ημέρα θεωρείται και πρώτη ημέρα.

«Ἔστι μέν οὖν καί αὖθις ἑβδόμη καί Σάββατον ἡ τήν κατ᾿ ἀρετήν διαδεχομένη πρακτικήν φιλοσοφίαν ἀπάθεια. Ὀγδόη δέ καί πρώτη ἐστίν, ὡς μία καί ἀκατάλυτος, ἡ μετά τήν γνωστικήν θεωρίαν ἐπιγινομένη σοφία.» «Περί διαφόρων αποριών», PG 1392-1393.

Ο Ιησούς αποδεχόμενος ολόκληρη την ανθρώπινη φύση κατά την ενσάρκωσή του, εννοείται ότι αποδέχτηκε και όλες τις διαστάσεις της κοινωνικής ζωής. Ανάμεσα σε όλες αυτές και επομένως και την περιτομή.