Συκῆν δὲ καὶ ἄμπελον Διόνυσος

Ιερό δέντρον η συκιά όπως και η δρύς και υπήρχε διάταξη κατά την οποία απαγορεύονταν να τις κόβουν.

Η φίκα ή φίκος είναι η συκιά  ή η συκή και ο καρπός της το σύκον ή τύκον.

Athenaeus Soph., Deipnosophistae
Book 3, Kaibel paragraph 6, line 7

...δῆλον δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ καλεῖν τοὺς Ἀθηναίους ἱερὰν μὲν συκῆν τὸν τόπον ἐν ᾧ πρῶτον εὑρέθη, τὸν δ' ἀπ' αὐτῆς καρπὸν ἡγητηρίαν διὰ τὸ   πρῶτον εὑρεθῆναι τῆς ἡμέρου τροφῆς.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)


Alphabetic letter iota, Page 102, line 12

<Ἱερὰ συκῆ>: οὕτω λέγεται ἡ παρὰ τὴν Ἐλευσῖνα ὁδός.

<Ἱερὰ ὁδός>: ἣν οἱ μύσται πορεύονται ἀπὸ τοῦ ἄστεος ἐπὶ Ἐλευσῖνα.

Η ιερά συκή και η ιερά όδός που πορεύονταν οι μύστες  προς την Ελευσίνα. Η οδός των ιερών συκιών ο δρόμος που οδηγεί στα ιερά μυστήρια και στην Ιέρεια Δήμητρα και στην γνώση της δη-μιουργία …

Scholia In Aelium Aristidem, Scholia in Aelium Aristidem (scholia vetera)
Treatise Pan, Jebb pagëline-Hypothesis-Epigram 104,5, line 3

                 Ἀθηνᾶ γάρ τοι ἐλαίαν ἔδωκε, συκῆν δὲ καὶ ἄμπελον Διόνυσος, Ζεὺς κριὸν, Ἑρμῆς αἶγα, καρποὺς Δήμητρα, καὶ ἄλλος ἄλλο τι.

Η λατρεία του Ιερού Δέντρου αλλά και του ιερού καρπού/φρούτου που εχει δωθεί στους ανθρώπους μαζί με την ιερήν άμ-πελον από τον Διόνυσο.

Όμως συνεχίζοντας στις ερμηνεία των λέξεων στο Λεξικό του Πλωτίνου

<ἱερά>· *θυσία S. κειμήλια. ἢ συκῆ ἐν τῇ εἰς Ἐλευσῖνα ἀγούσῃ ὁδῷ

<ἱεράγγελοι>· θεωροί, ἀγγέλλοντες τὰς πανηγύρεις

<ἱερόθυτα>· ἅγια ἐπιθύματα, μηρία καὶ ὅμοια, θυσίαι θύματα

<ἱερὰ παρθένος>· ἡ Δήμητρος <ἱέρεια>

 [<ἱέρας>· σημεῖον]

*<ἱεράς>· ἁγίας (Ios. 6,8) AS

*<ἱερᾶσθαι>· ἱερουργεῖν Avgn. καὶ τὸ ἱερωσύνην ἔχειν

<ἱερᾶται>· ἱεροσκοπεῖ  

  …

<Κάρ>· θάνατος. †φθεῖρον. πρόβατον. γένος Καρικόν·

*<κάρα>· κεφαλή Avgn. τοῦτο Ἀττικοὶ διὰ τοῦ <α> λέγουσιν, Ὅμη-

 ρος δὲ Ἰακῶς <κάρη>

<κάρα>· αἲξ ἥμερος Πολυῤῥήνιοι. ὑπὸ Γορτυνίων ... ἄλλοι δὲ ἡ  συκῆ.

Ἴωνες τὰ πρόβατα. καὶ τὴν κεφαλήν

<κάραι>· συκαῖ

<Καραιός>· Ζεὺς παρὰ Βοιωτοῖς οὕτω προσαγορεύεται· ὡς μέν

 τινές φασι διὰ τὸ ὑψηλὸς εἶναι, ἀπὸ τοῦ κάρα

<ἀποθριάζειν>· τὸ ἀφαιρεῖν φύλλα συκῆς.

<ἐντεθρίωκεν>· ἐνείληκεν ἢ ἐσκεύακεν, ἀπὸ τῶν θρίων. (Men.

 Sam. 241) Δηλοῖ δὲ καὶ τὸ βακχεύειν, ἴσως ἀπὸ τοῦ Διονύσου·  

 <Θρίαμβος> γὰρ ἐλέγετο διὰ τὴν τῆς συκῆς καὶ τῶν θρίων

 εὕρεσιν

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter theta, entry 741, line 1

<θρῖα>· φύλλα συκῆς, ἢ ἀμπέλου r. ASvn <ὡς Ἀπολλόδωρος> n
 καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς δεσμούμενα βρώματα
<θριάζειν>· φυλλολογεῖν.

Η λατρεία της συκιάς ως ιερού δέντρου ή μήπως και ως  του Δέντρου της Ζωής έχει συνδεθεί με την λατρεία της βλάστησης αλλά και με το Διόνυσο.  

Το σύκο είναι θρεπτικότατος καρπός, γεμάτος σπέρματα και έχει σχήμα όρχεως. Η συκή δέντρο μακρόβιο που πολλαπλασιάζεται εύκολα και με όλους τους τρόπους, ήταν στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο της γονιμότητας και του θεού Διονύσου που λατρευόταν και με προσωνύμια του Συκίτη αλλά  και του  Συκεάτη. 

Ακόμα και η λέξη Θρία-μβος συνδέεται με τη λατρεία του και με την εύρεση των Θρίων = φύλλων  της συκιάς ή και της αμπέλου. 

Και η χρήση του  Θύρσου και τα Θρία τα φύλλα της συκής ή της αμπέλου…

 Όμοια λατρεία της ιερής συκιάς, κάποιου άλλου είδους όμως της συκιάς της religiosa Ficus, ή Bo-Tree που προέρχεται από το σανσκριτικό Bodhi δηλ. «σοφία», «φώτιση », είναι ένα είδος του φίκου/συκιάς που κατάγεται  από την Ινδία , το Μπαγκλαντές , το Νεπάλ , το Πακιστάν , τη Σρι Λάνκα , νοτιοδυτική Κίνα και Ινδοκίνα.  Ανήκει στην οικογένεια Moraceae , το σύκο ή την μουριά.

Οι Sadhus (ασκητές των ινδουιστών) εξακολουθεί να διαλογίζεται κάτω από ιερά δέντρα της συκιάς, και οι ινδουιστές να περιφέρονται γύρω από την ιερή συκιά, ως ένας από τους τρόπους λατρείας. Συνήθως είναι επτά γύροι γύρω από το δέντρο το πρωί φωνάζοντας «Vriksha Rajaya Namah", που σημαίνει "χαιρετισμός στον βασιλιά των δέντρων."

Η ιδιαιτερότητα της συκιάς είναι ότι περίπου τα μισά είδη φίκων είναι μόνοϊκα , έχουν δηλαδή φυτά που φέρουν ταυτόχρονα αρσενικά και θηλυκά άνθη. Στα δίοϊκα είδη υπάρχουν ξεχωριστά "αρσενικά" και "θηλυκά" φυτά. Στα είδη αυτά οι σφήκες  από τα συκώνια των "αρσενικών" φυτών, μεταφέρουν τη γύρη στα "θηλυκά" φυτά, επικονιάζοντας τα άνθη τους. Χωρίς την παρουσία αρσενικού φυτού, άρα και της συμβιωτικής σφήκας, δεν είναι δυνατή η γονιμοποίηση και η ωρίμανση των συκωνίων του θηλυκού.




Παράδειγμα δίοικου είδους φίκου είναι η Συκιά (F. carica). Τα αρσενικά φυτά του είδους ονομάζονται "άγρια" ή "αγριοσυκιές" ή "όρνοί". Το θέμα των όρνων, της αρσενικής συκιάς στο κείμενο όπου την καταράται ο Ιησούς.

 Τα σύκα της άγρια συκιάς δεν είναι βρώσιμα, σε αντίθεση με αυτά της "ήμερης", του θηλυκού δηλαδή δέντρου.  Αναφέρονται και παρθενοκαρπικά είδη συκιάς, τα οποία παράγουν καρπούς χωρίς να προηγηθεί γονιμοποίηση και σχηματισμός σπόρων.

Όμως υπάρχουν και συκιές/φίκοι στραγγαλιστές κι αυτό γιατί με διάφορους τρόπους (π.χ. μεταφορά από πουλιά, ζώα, μυρμήγκια) σπόροι φίκων/σύκων είναι δυνατόν να καταλήξουν στο φύλλωμα άλλων δέντρων. Σε συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας βλασταίνουν, αναπτύσσοντας εν συνεχεία εναέριες ρίζες, οι οποίες σταδιακά φτάνουν και εισχωρούν στο έδαφος (σε ξηρές συνθήκες, οι σπόροι μπορεί να βλαστήσουν, αλλά δεν μπορούν να δημιουργήσουν εναέριες ρίζες αρκετά μεγάλες ώστε να φτάσουν στο έδαφος.). Ορισμένα είδη συνεχίζουν να εξαρτώνται από το φυτό-ξενιστή, με το οποίο συμβιώνουν για όλη τους τη ζωή.

Υπάρχουν είδη όμως (οι κοινά ονομαζόμενοι φίκοι "στραγγαλιστές") τα οποία αναπτύσσουν εναέριες ρίζες που αναστομώνονται, περιπλέκονται και ξυλοποιούνται γύρω από τον κορμό του ξενιστή, προκαλώντας το θάνατο του λόγω "στραγγαλισμού" του κορμού ή λόγω έλλειψης ηλιακού φωτός εξαιτίας της υπέρμετρης ανάπτυξης τους (ορισμένες πηγές αναφέρουν το δεύτερο ως σημαντικότερο παράγοντα θανάτωσης του ξενιστή) . Για το είδος F. religiosa αναφέρεται ότι οι εναέριες ρίζες του μπορούν να εισχωρήσουν στον κορμό του ξενιστή και να τον διαχωρίσουν, προκαλώντας έτσι το θάνατο του (Galil J., 1984, Ficus religiosa L. - The tree splitter). Στην πραγματικότητα, οι φίκοι "στραγγαλιστές" είναι μόνο η μειοψηφία των ημι-επιφυτικών φίκων.

Ομως το σύκον ονομάζεται και  τύκον όπως δηλαδή και το γυναικείον αιδοίον αλλά και ο τόκος ή γέννηση το ίδιο το παιδί,  δηλαδή ο καρπος της κοιλίας της. 

Και η Σφίγγα είδαμε ότι κατά μία εκδοχή ήταν  κόρη του Λάϊου ή του Πέτρινου εκ του λαας = η πέτρα.

Και ο Οιδίπους ως αυτός που γνωρίζει εκ του Οίδα+φάος, ως ο γνώστης της λύσης του προβλήματος.

Ο γνώστης του φωτός ή εκ του Οίδα+π+ους δηλ αυτός που γνωρίζει τους πόδας, ίσως τα μουσικά μέτρα μέσω του αυτιού του. Ή τα μέτρα γενικότερα. Αλλά κι ένας μυημένος, ένας ιερέας  στα ιερά μυστήρια του φωτός και της ζωής στα της Ελευσίνας ή της Έλευσις του φωτός 

Και ως το ρήμα που δίδει το όνομα ενός άλλου γνώστη λύσεων πολλών προβλημάτων του Οδυσσέα « πολλών ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω», που όμως χρησιμοποίησε και το όνομα Ούτις δηλαδή Ουδείς ή Κανένας.

Οι θεοί τυφλώνουν τον Οιδίποδα ή βγάζει μόνος του τους οφθαλμούς του και ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύ-φημο.

Και η ωμόσιτος  Σφίγγα δίπλα στις Πυραμίδες όπου πυρός είναι ο σίτος και το στάρι ή το σπυρί του σιταριού και οι Πυραμιδες κατά μια εκδοχή το δοχείο της συγκέντρωσης σίτου ή το δοχείου του Σίτου και του Άρτου της ζωής και  ένας τρόπος  επιστροφής του Βασιλέως στην νέα ζωή.

συνεχίζετε

Φῖκ' ὀλοήν: τὴν Σφίγγα λέγει

Σφίγξ, ἡ, gen. Σφιγγός, Boeot. φίξ, Φῑκός:—Sphinx,

Φῖκ' ὀλοήν Hes.Th.326 (where the Boeot. form Φίξ is given by Sch., cf. Pl. Cra.414d), cf. Apollod.3.5.8; on the riddle of the S. guessed by Oedipus, Ath.10.456b, Arg.S.OT, A.Frr.235-7, E.Ph.1507 (anap.), cf. Sch.E.Ph.45, Str.17.1.28,32; cf. ἀνδρόσφιγξ; σφίγγες καὶ γρῦπες as ornaments of a precinct of Dionysus, Hdt.4.79; Sphinxes on a shield, E.El.471 (lyr.).

metaph. of rapacious persons, Anaxil.22, Carm.Pop.46.24,33; Μεγαρικαὶ ς., = πόρναι, Call. Com.23: also of those who speak riddles, Σφίγγ' ἄρρεν', οὐ μάγειρον Strato Com.1.1; ἡ ἀφροσύνη . . ς. ἐστιν Cebes 3.

a kind of ape, found in Ethiopia, Agatharch.73, Artem. ap. Str.16.4.16, Plin.HN 8.72, Ael.NA16.15, and v. σφιγγίον 11. (The form Φίξ connects the name with Mount Φίκιον in Boeotia, cf. Sch.Hes. l.c., and is found in Plaut.Aul.701, Picis divitiis qui aureos montis colunt ego solus supero; cf. Non.p.222 L.; Βῖκας = Σφίγγας, Hsch. (Σφίγξ may be a later form); Σφίξ, gen. Σφικός, Choerob. (Sophronius) in Theod.p.400H.）

Plutarchus Biogr., Phil., Bruta animalia ratione uti (985d-992e)
Stephanus page 988, section A, line 1

          ἀλλὰ καὶ Κρομμυωνίαν τινὰ σῦν ἀκούεις, ἣ
πράγματα πολλά, θῆλυ θηρίον οὖσα, τῷ Θησεῖ παρέσχε· |
καὶ τὴν Σφίγγα ἐκείνην οὐκ ἂν ὤνησεν ἡ σοφία περὶ τὸ
Φίκιον ἄνω καθεζομένην, αἰνίγματα καὶ γρίφους πλέκου-
σαν, εἰ μὴ ῥώμῃ καὶ ἀνδρείᾳ πολὺ τῶν Καδμείων ἐπε-
κράτει.

Η Σφίγγα θηλυκό θηρίον  καθισμένη εις το Φίκιον όρος που θέτει τα αινίγματα και τους γρίφους

πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς σφίγγας...

Στην Λατοπολή ή την πόλη της Λατ(ους) αλλά και του Λάτου της μυθικής σε μέγεθος και όγκο πέρκας του Νείλου, γνωρίσαμε εκτός από την λατρεία της Κρυμμένης και Κυνηγημένης Λατώς/Λητούς και τις αντίστοιχες αιγυπτιακές θεότητες, που φέρουν στοιχεία της.

 Θεότητες που λατρεύονται πριν από 4000 χρόνια ίσως και περισσότερο. Ολες φέρουν και στοιχεια της Λα/ητούς της Μητέρας του Ηλιου Απόλλωνα καθως  βρίσκουμε να περιγράφετε  μια από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές κοσμογονίες, που είναι καταγεγραμμένες πολύ πριν από την ένωση και ενοποίηση των δύο αιγυπτιακών βασιλείων. Της κοσμογονίας της Εσνα. Η πρώτη δημιουργία ανθρώπων από πηλό από τον Κνουμ και τη βοηθό σύζυγό του κάτι που μας φέρνει στον νού και την προσευχή του ελληνικού αλφαβήτου όπως αυτή εχει ανασκευαστεί από τον Παύλο Κυράγγελο …

 Η Πανάρχαια προσευχή - επίκληση που υπάρχει και λειτουργεί
μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".

Απόδοση
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους.

Ο ήλιος ως καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην ήδη αναβράζουσα ίλυ που συντελεί στη ύπαρξη, δημιουργία και την ανάπτυξη της Ψυχής. Η δημιουργία του πήλινου ή χωμάτινου ανθρώπου από τα πρώτα βασικά στοιχεία της γής. Την υγρή μορφή του ποταμού/ νερού που αποτελει το 70-80 % του ανθρώπινου σώματος και η αναβράζουσα ίλυ μέσω μια σειράς διαδικασιών  και προσμίξεων αλλα και αντιδράσεων που θα συντελέσει όχι μονο στην πρώτη μορφή ζωής, αλλα και στην δημιουργία του πρώτου έμψυχου ανθρώπου όπως αυτος περιγράφετε από τις αρχαίες κοσμογονίες και τους πρώτους μύθους.

Και ακολουθεί έπειτα η η εμφύσηση πνευματοψυχής από τον θεό δημιουργό.

Ο ναός της Esneh  κρύβει όμως μια ιδιαιτερότητα θαυμαστή μαζί με τον κοντινό  ναό της Dedera.

Οι ουράνιοι θόλοι και των δύο αυτών γειτονικών ναών παρουσιάζουν μια ομοιότητα καθώς απεικονίζουν απίστευτα αστρονομικά γεγονότα. Στο μεν ναό της  Esneh, ένα ανάγλυφο που απεικονίζει τα σημεία του ζωδιακού αρχίζοντας από τον αστερισμό της  με  την μορφή της Παρθένου (Παν-αγία, Δήμητρα κλπ)  και καταλήγοντας στο τελευταίο αυτόν του Λέοντα.

Η παραπάνω εικόνα  σε μεγέθυνση  για καλύτερη προβολή και κατανόηση. 
Η αρχή και το τέλος του ζωδιακού όπως αυτό παρουσιάζεται στην οροφή του Ναού.
Είναι μια μεγάλη ουράνια απεικόνιση στην οροφή του Ναού και δείχνει την συνολική εικόνα του ζωδιακού κύκλου με  όλους τους αστερισμούς του.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα 5 αστέρια πάνω από την Κεφαλή της Παρθένου η οποία οδηγεί και τελειώνει τον κύκλο με τα έξι αστέρια στο ανάγλυφο του Λέοντα.
Το λιοντάρι – με σώμα λιονταριού - που βρίσκεται στο τετράγωνο της Παρθένου φέρει πρόσωπο με γυναικεία μορφή και είναι στεφανωμένο με τον ηλιακό δίσκο.
Έχει την ουρά του στραμμένη στην Παρθένο που οδηγεί την αρχή του ζωδιακού. Κρατά στα χέρια της ένα κλαδί, ή κηρύκειο της ζωής,  το σημάδι της Παρθένου/Virgo που δίδει έμφαση στη γονιμότητα της (μητρότητα). 
Επίσης, έναν τίτλο που χρησιμοποιείται  για τον Μεσσία ως ο απόγονος /κλάδος του Δαβίδ,  στο χέρι μερικά δεμάτια από σιτηρά ή σπόρους σιταριού (ή κόκκους ροδιού ή σπόρο/ακίδα του σιταριού (Spica))

Το μιξοειδές λιοντάρι δεν είναι παρα μια Σφίγγα δίπλα στην Παρθένο. Spica ονομάζεται και το Αστέρι στον Αστερισμό της Παρθένου 

Την ίδια σφίγγα βρίσκουμε στην ίδια θέση σε μια σειρά άλλων μεγάλων έργων καθώς και σε άλλες περιοχές της Εγγύς Ανατολής, που χρονολογούνται  πολύ  πριν από  4.000 έτη. 

Η Παρθένος, Η Κόρη. Ο αστερισμός της  Παρθένου είναι μία από τις γυναικείες μορφές μεταξύ των αστερισμών  του ζωδιακού κύκλου, ο άλλος είναι ο αστερισμός της Κασσιόπης. Είναι ένας από τους  παλαιότερους αστερισμούς και δώσει την ταυτότητα του σε κάθε σημαντική γυναικεία θεότητα  που έχει καταγραφεί στην ιστορία. Η Παρθένος έχει ταυτιστεί με θεές της γονιμότητας, της γεωργίας και της γης. 

Περισσότερα στοιχεία και στα αρχικά κείμενα μου.

Και σύνδεση με τον Δία της Marnas της Γάζας που είχε ταυτιστεί με τον Δία της Κρήτης, ή τον Κρηταγενή των Μαρνών ή των Παρθένων. Η ελληνική έκφραση του Ντάγκον με τον Ναόν του Μαρνείου.

Η Δικτύννα η των Ορέων και η Παρθένος Βριτόμαρτις όπου Βριτύ = γλυκύ και μάρτις = παρθένος. Βριτόμαρτις σημαίνει δηλαδή Ηδεία Παρθένος = Γλυκιά Παρθένος.

Η Παρθένος πάντα απεικονίζεται κατέχουν ακίδα του σιταριού στο ένα χέρι και είτε ένα κηρύκειο, ή, όταν αυτή θεωρείται ως η θεά της δικαιοσύνης τις  κλίμακες του παρακείμενου αστερισμού του Ζυγού στο άλλο.
 Ως ακίδα του σιταριού ή στάχυ ονομάζεται  το αστέρι Spica (ALPHA STAR της Παρθένου
 Ένα από τα παλαιότερα ονόματα των αστέρων κατά τη χρήση (και την προέλευση του «ακίδα», η αγγλική λέξη για ένα στάχυ σιταριού).
Κάποιες πηγές λένε ότι η έμπνευση για τη Σφίγγα, με σώμα λιονταριού και πρόσωπο ενός ανθρώπου, ήρθε από την ουράνια αντιπαράθεση του Λέοντα και της Παρθένου. Παρθένος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αστερισμός στον ουρανό.
Ο ήλιος περνάει περισσότερο χρόνο στην Παρθένο από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη αστερισμό του ζωδιακού κύκλου, που εισέρχονται στις 21 Σεπτεμβρίου και δεν αφήνει μέχρι την 1η Νοεμβρίου. Ο Ήλιος είναι ως εκ τούτου εντός των ορίων της κατά τη στιγμή της φθινοπωρινή ισημερία, περίπου 23 Σεπτεμβρίου.
Η αστρολογική περίοδο της Παρθένου αρχίζει στα μέσα Αυγούστου, η οποία είναι όταν ο ήλιος εισέλθει στον αστερισμό 2.500 χρόνια πριν (500 π.Χ.), όταν οι Βαβυλώνιοι και οι Έλληνες δημιούργησαν δική τους εκδοχή του ζωδιακού κύκλου.
Είδαμε ότι αποκαλεί «σταχυώδης Κούρη». Επίσης κάποτε αναφέρεται ως η ίδια η Δήμητρα,  ενώ οι Ρωμαίοι αστρολόγοι ονόμαζαν το ζώδιο Arista = O θερισμός.
Μια παρθένα είναι μια αγνή ή ανύπαντρη γυναίκα.  Μία κόρη. Επίσης και η άγαμη γυναίκας που έχει δώσει  θρησκευτικούς όρκους αγνότητας. Όπως η Παναγία [virgine, από την Λατινική Παρθένος, παρθένα]. Mary ( Μαρία, Μαριάμ, από Εβραίους. Miryam, επαναστατική, πικρή), η μητέρα του Ιησού, ήταν απόγονος από τη γενιά του Δαβίδ και θεωρείται από πολλούς ότι η γενεαλογία του Χριστού, από τον Ευαγγελιστή Λουκά προέρχεται  μέσω της μητέρας του.  Η ίδια η βασίλισσα των ουρανών.

Κατά Ματθαίον 

…Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. 18 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματος ἁγίου…

Ισως ψάχνοντας την αρχή του ζωδιακού στον αστερισμό της Παρθένου, ίσως εκεί να βρίσκεται και η αρχή και ή δημιουργία του εμψυχου ανθρώπου,  καθώς ένας κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, η σύγχρονη αστρολογία αρχίζει  να μετρά απο τον Κριό.  Όμως  από τον 2^ο π.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας έχουμε την Εποχή των Ιχθύων η οποία διαδέχτηκε την Εποχή του Κριού και ακολουθείται από την Εποχή Υδροχόου. Το πότε αρχίζει η Εποχή του Υδροχόου, για την οποία πολλά έχουμε ακούσει, δεν είναι ξεκάθαρο ανάμεσα στους αστρολόγους. Αν δεχτούμε χοντρικά ότι η κάθε Εποχή διαρκεί 2.000 χρόνια τότε βρισκόμαστε σίγουρα στην Εποχή του Υδροχόου, και υπολογίζοντας 2.000 έτη για κάθε εποχή φτάνουμε και στην εποχή της Παρθένου... αρκετά πίσω σε χιλιετίες !!!

Ισως το κλειδί για το αίνιγμα μπορεί να είναι η ίδια η  Σφίγγα, η οποία μπορεί πραγματικά να ξεκλειδώσετε το μυστήριο του ζωδιακού κύκλου. Έτσι κι αλλιώς το αίνιγμα της και το αίνιγμα που ετέθει στον Οιδίποδα από τη Σφίγγα ήταν το εξής :«Τι εστίν, ο μιαν έχον φωνήν, τετράπουν, και δίπουν και τρίπουν γίγνεται;»

Το αίνιγμα της είναι η ίδια η Ζωή του ανθρώπου και η απάντησή του ήταν αυτή που την μαρμάρωσε  ή την κατακρέμνησε !!!
Πολλά στοιχεία για το ζωδιακό του Ναού της Esneh, καθώς και το Ναός της Denderah μας δίνει ο λόγιος Frances Rolleston, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου της ζωή μελετώντας τις έννοιες και τις ρίζες των ονομάτων  των αστεριών σε πολλές αρχαίες γλώσσες. Αν και τα περισσότερα από τα ονόματα των αστέρια χάθηκαν, περίπου 100  διασώθηκαν είτε στα Εβραϊκά ή στα Αραβικά. Αυτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα από τους αστρονόμους, αν και οι ερμηνείες των  έννοιων είναι άγνωστες γι 'αυτούς. 

Ο  Frances Rolleston δημοσίευσε τα πορίσματά της το 1863 σε ένα βιβλίο με τίτλο, αρκετά κατάλληλα με τον τίτλο, Mazzaroth. Αρκετοί άλλοι συγγραφείς, επίσης, ανέλαβαν το θέμα και διέδωσαν το έργο του.
Τι έμαθε μπορεί να μας βοηθήσει να είναι πιο σίγουροι για την πραγματικότητα της «υπόλοιπο της ιστορίας,« η βασιλεία των ουρανών», όπου είναι και τι θα είναι περπατώντας στον κύκλο που έχει γραφτεί  στον ουρανό :

Δώδεκα σημεία που σχηματίζουν έναν κύκλο.
Πώς μπορούμε να ξέρουμε από πού να αρχίσουμε;

"Μέσα από το" πομπή των Ισημεριών "ο ήλιος αλλάζει  σταδιακά τη θέση της κάθε λίγο κι έτσι κάθε χρόνο, μέχρι περίπου κάθε 2.000 χρόνια, ξεκινά το χρόνο σε ένα διαφορετικό σύμβολο. Τούτο είχε προβλεφθεί από τους αρχαίους Αιγυπτίους. Και ήταν, επίσης, προβλέπεται ότι η επιτυχία των  γενιών που  δεν θα γνωρίζουν πότε και που ο ήλιος είχε αρχίσει την πορεία του, και όπου η ουράνια διδασκαλία αυτού του βιβλίου ξεκίνησε  και όπου επρόκειτο να ανοίξει η  πρώτη σελίδα της. Και έτσι η Σφίγγα εφευρέθηκε ως μνημείο -οδηγός  για τους ουρανούς. Είχε το κεφάλι μιας γυναίκας και το σώμα και την ουρά ενός λιονταριού. Αν μας ρωτήσετε από πού έχει ξεκινήσει και πως έχουμε φτάσει  στη λέξη "Σφίγγα" είναι από το ελληνικό «σφίγγω» κι εχει ενταχθεί - επειδή συνδέεται μαζί με την  ιστορία που  τελειώνει, καθιστώντας αυτόν τον κύκλο των ουρανών. " 

Η Σφίγγα όμως ως σύμβολο με πρόσωπο γυναίκας και σώμα λιονταριού και φτερά είναι η θεά Ούρα ή Ουρανία, κυρίαρχη σε αέρα και σε γη, η οποία παραχωρεί την εξουσία της στον βασιλικό της γιό, το Βασιλιά.

Ο ασσυριακός επίσης φτερωτός ταύρος με το αντρικό πρόσωπο είναι το πατριαρχικό αντίστοιχο της Σφίγγας. Περισσότερες λεπτομέρειες δίδονται στο βιβλίο του Δανιήλ, για οσους θέλουν να το ψάξουν περισσότερο.

Η Σφίγγα της Αιγύπτου έγινε αρσενική όπως και ο φτερωτός ταύρος της Ασσυρίας, δεδομένου ότι η φαραωνική λατρεία υπήρξε πατριαρχική, μολονότι ήταν επίσης μητρογραμμική.

 Ωστόσο η Σφίγγα των Πελασγών παρέμεινε θηλυκή.

«Σφιγξ» σημαίνει η στραγγαλίστρια και στην ετρουσκική κεραμική τέχνη απεικονίζεται να αρπάζει ανθρώπους ή να στέκει επάνω στα πεσμένα τους σώματα, επειδή φανερωνόταν πλήρως μόνο στο τέλος της βασιλείας του βασιλιά, όταν του έπνιγε την ανάσα. Τέλος θα αντικατασταθεί από τον Δια ή τον Απόλλωνα στην κυριαρχία της επί του έτους και θα της δώσουν την ονομασία της κόρης του Τυφώνα η αναπνοή του οποίου είναι ο ανθυγιεινός σιρόκος.

Η Αθηνά θα εξακολουθεί να φοράει στις Σφίγγες στην περικεφαλαία της καθώς είχε υπάρξει κάποτε η ίδια η Σφίγγα. Καθώς και η θεά της αινιγματώδους σοφίας της Θεολογίας.

Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 354, section C, line 3

                                        ὁ δ' ἐκ μαχίμων
ἀποδεδειγμένος εὐθὺς ἐγίνετο τῶν ἱερέων καὶ μετεῖχε
τῆς φιλοσοφίας ἐπικεκρυμμένης τὰ πολλὰ μύθοις καὶ λόγοις
ἀμυδρὰς ἐμφάσεις τῆς ἀληθείας καὶ διαφάσεις ἔχουσιν,
ὥσπερ ἀμέλει καὶ παραδηλοῦσιν αὐτοὶ πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς
σφίγγας ἐπιεικῶς ἱστάντες, ὡς αἰνιγματώδη σοφίαν τῆς
θεολογίας αὐτῶν ἐχούσης. 

συνεχίζετε ...

Heka, Heqet και Εκάτη φώσφορος

Heka

Στην αιγυπτιακή μυθολογία  Heka ή  Hike θεωρήθηκε ότι  ήταν η θεοποίηση της μαγείας, το όνομά αυτό δηλώνει την αιγυπτιακή λέξη για τη μαγεία. Ο όρος «Heka» χρησιμοποιήθηκε επίσης για την πρακτική της μαγικής τελετουργίας. Η Κοπτική λέξη "hik" προέρχεται από την αρχαία αιγυπτιακή.

Η ίδια η λέξη ήρθε σε μας μέσω της Κοπτικής HIK λέξης κατά τη διάρκεια της χριστιανικής περιόδου, τα οποία διαμορφώθηκαν σε Mageia στην ελληνική και στη λατινική Μάγια, με την οποία είχε σκοπό την παράνομη μαγεία - εκεί έχουμε τη ρίζα του προβλήματος. Η Κοπτική HIK αναπτύχθηκε από την προ-Χριστιανική, φαραωνικού φορές και hq3, δηλαδή Heka, είχε σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε παράνομη ή κακή χροιά. Αντιθέτως, ήταν μια θεία δύναμη που χρειάζεται ακόμη και για τους θεούς να αντλεί ενέργεια από. Και τώρα μπορούμε να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά.

Heka σημαίνει κυριολεκτικά την ενεργοποίηση του Ka, η πτυχή της ψυχής η οποία ενσωματώνεται  στην προσωπικότητα. Αιγύπτιοι νόμιζαν  ότι μπορούσαν ενεργοποιώντας τη δύναμη της ψυχής εργαζόμενοι με την μαγεία. "Heka" η σιωπηρή, μεγάλη δύναμη και επιρροή, ιδίως στην περίπτωση της αντλώντας από την Ka των θεών. Η Heka ενεργούσαν από κοινού με τον Hu, την αρχή της θείας φράση, η έννοια της θείας παντογνωσία, να δημιουργήσει τη βάση της δημιουργικής δύναμης, τόσο στο θνητό κόσμο και τον κόσμο των θεών.

Όπως αυτός που ενεργοποιεί το Ka(ψυχή), Heka ήταν επίσης λέγεται ότι είναι ο γιος του Atum , ο δημιουργός των πραγμάτων γενικά, ή μερικές φορές ο γιος του Chnum , που δημιούργησε ειδική ατομική Ba (μια άλλη πτυχή της ψυχής). Δεδομένου ότι ο γιος του Chnum, η μητέρα του λέγεται ότι είναι Menhit .

Το ιερογλυφικό για το όνομά του εμφανίζεται μια συστροφή του λιναριού μέσα σε ένα ζευγάρι υψωμένα χέρια. ωστόσο, επίσης αόριστα μοιάζει με ένα ζευγάρι από τα φίδια που περιπλέκονται σε χέρια κάποιου ή σαν τα χέρια να κρατούν το κηρύκειο (του Ερμή)  στους Έλληνες ή ως ο Ηeka ειπώθηκε  ότι χρειάστηκε να πολεμήσει και να κατακτήσει τα δύο φίδια, και συνήθως απεικονίζεται ως ένας άνθρωπος που πνιγεί  τα δύο φίδια  που περιπλέκονται. Όπως στους μύθους του Ηρακλή ως μικρού παιδιού.

 Οι γνώσεις της Ιατρικής και οι γιατροί θεωρούνταν ότι κατείχαν μια μορφή μαγείας, και έτσι το ιερατείο του Heka  πραγματοποιούσε κι  αυτές τις δραστηριότητες. Όπως και σε γνωστά Ασκληπιεία  και χώρους λατρείας εντός της μεσογείου και των ελληνικών χώρων και αποικιων.

Ομοια θυμόμαστε και την θεά των Oφεων στην Κρήτη, την Ορεία μήτηρ την Πότνια των θηρών και των θηρίων και την Αρτέμιδα με τα αγρίμια τη, την Ρέα/Κυβέλη κλπ.

 Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι με τη βοήθεια του  Heka, την ενεργοποίηση του Ka , μια πτυχή της ψυχής και των δύο θεών και των ανθρώπων, και τη  θεϊκή προσωποποίηση της μαγείας, θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους θεούς και να κερδίσουν την προστασία, θεραπεία και το μετασχηματισμό της ψυχής και της ενέργειας. Η Υγεία και η πληρότητα της ύπαρξης ήταν ιερή για Heka. Δεν υπάρχει λέξη για τη θρησκεία στην αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα, κοσμική και θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν ήταν διακριτές.  Έτσι  στην λατρεία της Heka δεν υπήρχε κάποια κοσμική πρακτική, αλλά εδειχναν ένα θρησκευτικό σεβασμό. Κάθε πτυχή της ζωής, κάθε λέξη, ακόμα και τα ονόματα των φυτών, των ζώων και η τελετουργία τους ήταν συνδεδεμένο με την δύναμη και την εξουσία των θεών.

Στην αρχαία Αίγυπτο , την ιατρική αποτελείται από τέσσερις συνιστώσες:

Heka - την αρχέγονη δύναμη που έχει αρμοδιότητα ο δημιουργός-θεός στις αρχές του χρόνου.
RW - ιερά κείμενα.
Seshaw - μαγικές τελετουργίες ή θεραπείες.

Pekhret - φαρμακευτικές συνταγές.

Την αρχέγονη δύναμη που έχει αρμοδιότητα ο δημιουργός-θεός που ταυτίστηκε με Heka, ο οποίος συνοδευόταν από μαγικές τελετές  ή θεραπείες γνωστές ως Seshaw και μπορούσε να  πραγματοποιηθεί εντός ιερών  κείμενων που ονομάζονται Rw.

Επιπλέον Pekhret ήταν  τα φάρμακα των κρυφών συνταγών, δίδονταν  στους ασθενείς  για να φέρουν ανακούφιση.

Αυτή η μαγεία  χρησιμοποιούνταν  σε ιεροτελεστίες ναού καθώς και άτυπες καταστάσεις από ιερείς. Αυτά τα τελετουργικά, σε συνδυασμό με ιατρικές πρακτικές, που σχηματίζεται μια ολοκληρωμένη θεραπεία για την σωματική και πνευματική υγεία. Η μαγεία χρησιμοποιήθηκε επίσης για την προστασία από  οργισμένες θεότητες, ζηλιάρικα  φαντάσματα, τους δαίμονες και ξένους μάγους οι οποίοι πιστεύεται ότι προκαλούν ασθένειες, τα ατυχήματα, τη φτώχεια και την υπογονιμότητα.

Heka

Εδώ είναι μια ενδιαφέρουσα λέξη  δοσμένη μέσω ιερογλυφικών συμβόλων, που είναι συχνά αρκετά παρανοημένη. Όπως η λέξη ma'at, αντιπροσωπεύει και μια άυλη έννοια και μια θεότητα, ένας Θεός σε αυτήν την περίπτωση.

Προφορά: heh-Κα

Ορισμοί της λέξης συμβόλων είναι οι παρακάτω:

1. μαγικές περίοδοι

2. ο  μάγος (ένα πρόσωπο που εκτελεί το heka)

3. ο Θεός των μαγικών  περιόδων

Το Heka είναι ακριβέστερα μεταφρασμένο από τη ρίζα του, hek, σημαίνοντας να κυβερνήσει ή να είναι στην αρχή, και από καθοριστικό του σχετικό με την ομιλία. Κατά συνέπεια, κάποιος αιγυπτιολόγος που αναφέρεται στο heka μιλά για την «επιτακτική έκφραση» ή «την ομιλία με τη σημασία ή την πρόθεση.» 

Στα ιερογλυφικά του είναι μια ένωση δύο ιερογλυφικών ενός  φυτίλιου  που σημαίνει το φωνητικό μαλακό ήχο χ, και τα όπλα σημαίνοντας τον ήχο Κα. Με έναν εσωτερικό τρόπο, κάποιος θα μπορούσε να διαβάσει αυτόν τον συνδυασμό ιερογλυφικών χρησιμοποιώντας την έννοια του Κα - λέξης της προσωπικότητας ή του απαρατήρητου «διπλασίου» ενός ανθρώπου, και να πει ότι το heka είναι «η πυρκαγιά που έρχεται από μέσα από το Κα,» ή, αναφορικά με η χρήση των χειρονομιών χεριών μαζί με τις πρόσθετες λέξεις στο σύστημα του heka, «την πυρκαγιά/το φως που προέρχεται από τα χέρια.» 
Ενέργεια θα έλεγα που διοχετεύετε μέσω της δύναμης των χεριών και των λόγων του μάγου-ιερέα. Ο ειδικός κεκρυμμένος λόγος, οι λέξεις με τη μεγάλη δύναμη θεραπείας και η σύνδεσή τους με την εσωτερική ή την εξωτερίκευση της Δύναμης. Για μας ο Ιερός Λόγος ... και το " Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 2 Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν." στο Κατα Ιωάννη ευαγγέλιο.

Ένα προσώπο που  επεκτείνεται σε ένα σκόπιμο σύστημα «μαγικού» όπου ένας «μάγος,» ένα hekau, λαμβάνει τις λέξεις και τα αντικείμενα και με κατάλληλο τρόπο  προσπαθεί να δημιουργήσει, να αλλάξει ή να χειριστεί τη ζωή του/της για  θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα. Το Heka μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επηρεάσει τα πάντα στη ζωή, από την αγάπη στην επιτυχία, από τα χρήματα στο ασφαλές ταξίδι. Ένας από τους τρόπους να επικοινωνήσει και να επιτευχθεί η θεία παρουσία μέσα στη ζωή σας.

«πριν η δυαδικότητα είχε ακόμη τεθεί σε λειτουργία".
 
Heka ενεργούσαν από κοινού με Hu , την αρχή του Θείου Λόγου, και της θεία παντογνωσία-Γνώσης, τα οποία τα τρία ήταν απαραίτητες για δημιουργικές δυνάμεις του βασιλιά κατά τη διάρκεια του Παλαιού Βασιλείου. Αποκαλούν το Heka  ως «η έκφραση της θείας δημιουργικότητα μέσω της σκέψης και του λόγου». Αυτό έγινε ορατό στην εικόνα της κόμπρα στο μέτωπό του βασιλιά, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί Weret-Hekau, «η θεά με τη μεγάλη σε Heka(μαγική)-εξουσία/δύναμη».
Αν και στον σύγχρονο κόσμο διαφέρουν πολύ τα σύνορα μεταξύ του σώματος και της ψυχής, καθώς και οι προσευχές με τις επωδούς της μαγείας και την κλασική ιατρική, στους αρχαίους Αιγύπτιους αλλά και σε άλλους λεγόμενους «πρωτόγονους» πολιτισμούς που  υπάρχουν ακόμη και σήμερα, όλα αυτά ήταν άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Θεωρούσαν ότι ήταν αναγκαίο για όλα αυτά τα συστατικά να είναι παρόντες και εργάζονται από κοινού, αν το «μαγικό» ήταν να συμβεί.
Heka ήταν και η αρχαία αιγυπτιακή θεότητα της ζωής σε δράση. Η ζωοποιός δύναμη. Η λέξη ήταν ουδέτερη από μόνη της και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εαυτό του απευθείας στην καρδιά της λατρείας και της δημιουργίας, με σκοπό την επανάκτηση της κοσμικής τάξης και ισοζυγίου όταν κάτι είχε πάει στραβά. Έτσι, όταν χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο, δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο τελετουργική μορφή προσευχής. Πολλές θεότητες που συνδέονται με αυτή την έννοια: Weret-Hekau , η Μεγάλη της Μαγείας  ήταν ένας από τους τίτλους των Aset , και τον ίδιο τίτλο χρησιμοποιήθηκε επίσης για τη Sekhmet . 

Οι λέξεις από μόνες τους θεωρήθηκαν ως θείες, γραπτές ή προφορικες και επρέπε να αντιμετωπίζονται με μεγάλο σεβασμό. Για να γνωρίζεις το αληθινό όνομα σήμαινε ότι  είχες και  εξουσία πάνω του. Αυτό θα μπορούσε επίσης να σημαίνει κατάχρηση της εξουσίας του Heka για ιδιοτελείς ή καταστροφικούς σκοπούς ή κίνητρα. Η απομίμηση των ονομάτων σήμαινε και λεκτική απάτη, όπως οι μεταφορές και τα λογοπαίγνια και οι ακροστιχίδες θεωρήθηκαν ως ισχυρά εργαλεία για πολλούς άλλους πολιτισμούς και με τη μέθοδο εφαρμογής βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στις απομιμήσεις, για καθαρά και μονο πρακτικούς και λόγους προστασίας της θρησκείας και των τελετουργιών τους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η αναπαραγωγή αληθινού-μυστικού ονόματος ενός  γεγονότος, το όνομα, η εικόνα ή το μυθικό όνομα θα μπορούσε να επιφέρει και το επιθυμητό αποτέλεσμα και στον πραγματικό κόσμο.

Heka από μόνο του ήταν ως εκ τούτου ουδέτερη, δηλαδή ούτε καλό ούτε κακό. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ποτέ δεν χωρίζεται Heka σε «μαύρη μαγεία» ή λευκή μαγεία », όπως έκαναν οι Χριστιανοί ή κάποιοι άλλοι  πολιτισμοί. Ούτε  η χρήση του Heka πολιτιστικά περιορίζεται μόνο στους Αιγυπτίους. Επίσης και άλλοι ανθρώποι και ξένοι εχθροί θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσουν, αν και ο καθένας  με τον τρόπο  του.
Ως εκ τούτου σε θεραπείες όλων των ειδών και των ασθενειών ήταν εξαρτημένοι από όλα τα παραπάνω στοιχεία για  να είναι παρόντες και για να είναι αποτελεσματικές. Σε αιγυπτιακά κείμενα καταλαβαίνουμε ότι αιγυπτιακές θρησκευτικές πεποιθήσεις και πρακτικές λατρείας ήταν στενά συνυφασμένη με την ιατρική πρακτική. Οι πρακτικές αυτές αδιαίρετα σε συνδυασμό με θρησκευτικές τελετές στην αρχαία Αίγυπτο, που επιφέρει μια εντελώς ολοκληρωμένη θεραπεία / θεραπεία. 

Heqet

Για τους Αιγυπτίους, ο βάτραχος ήταν ένα σύμβολο της ζωής και της γονιμότητας, καθώς εκατομμύρια από αυτούς έχουν γεννηθεί μετά την ετήσια πλημμύρα του Νείλου , το οποίο έφερε τη γονιμότητα στην κατά τ’ άλλα άγονη γη. Κατά συνέπεια, στην αιγυπτιακή μυθολογία , άρχισε να υπάρχει μια βάτραχο- θεά , ο οποίος εκπροσώπησε τη γονιμότητα, που αναφέρεται από τους αιγυπτιολόγους ως Heqet (επίσης Heqat, Hekit, Heket κλπ, σπανιότερα Hegit, Heget κλπ. ) », που γράφτηκε και θεωρείτε ως βάτραχος και το ονομά της σημαίνει αυτό ακριβώς.

 Το όνομά της ήταν μάλλον έντονη περισσότερο σαν  Ḥaqātat στη Μέση Αίγυπτο , ως εκ τούτου της αργότερα έγινε η  Ελληνική ομόλογός της Ἑκάτης Η Heqet συνήθως απεικονίζεται ως ένα βάτραχος, ή μια γυναίκα με το κεφάλι ενός βατράχου, ή σπανιότερα ως ένα βάτραχος στο τέλος ενός φαλλού και έτσι να αναφέρεται ρητώς η ένωση της με τη γονιμότητα. Συχνά δε αναφέρεται ως η σύζυγος του Κνουμ . –Βλέπε προηγούμενα κείμενα.

Η αρχή της λατρείας της χρονολογείται στην προ-δυναστική περίοδο. Το όνομά της ήταν μέρος των ονόματα υψηλά ιστάμενων γυναικών της Δεύτερης δυναστείας, άτομα θαμμένα σε Helwan και αναφέρθηκε και σε μια επιτύμβια στήλη του Wepemnofret και στα κείμενα της Πυραμίδας . Τα αγαλματίδια με βάτραχους που αναβρίσκονται συχνά πιστεύεται ότι είναι απεικονίσεις της.
Λατρευόταν στις περιοχές όπου η πίστευαν στην κοσμογονία της Ογδοάδας και έτσι, όπως και οι περισσότερες θεότητες που ανήκουν σ΄ αυτήν θεωρείται παιδί του Ra . Μετά κατά την αλλαγή του  Ra σε  Atum -Ra, καθώς πίστευαν ότι ήταν αυτός που φέρνει την ζωή στο νεογέννητο, έπρεπε να είναι η σύζυγος του Shu , ο οποίος είχε πατέρας Nut και Geb , και η πρώτη σύζυγός του ήταν Tefnut

 
Αργότερα, ως θεά της γονιμότητας, συνδέονται ρητά με τα τελευταία στάδια της, τις πλημμύρες του Νείλου, και έτσι με τη βλαστική ικανότητα του καλαμποκιού, που συνδέθηκε με τα τελικά στάδια του τοκετού. Η εν λόγω ένωση, η οποία φαίνεται να έχουν προκύψει κατά τη διάρκεια της Μέσης Βασίλειο , κέρδισε τον τίτλο της. Αυτή που επισπεύδει τη γέννηση.  Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι - ακόμα κι αν δεν υπήρχε στ΄ αρχαία αιγυπτιακά ο  όρος για τη "μαία" είναι γνωστή με βεβαιότητα- οι μαίες συχνά αποκαλούσαν τους εαυτούς τους  «Υπηρέτες του Heqet» και ότι ιέρειες της ήταν εκπαιδευμένες στον τομέα της μαιευτικής.  Οι γυναίκες φορούσαν συχνά φυλαχτά της κατά τη διάρκεια του τοκετού, η οποία απεικονίζεται Heqet ως ένα βάτραχο, κάθεται σε ένα λωτό.

Ως θεά της που λατρεύονταν στα τελευταία στάδια του τοκετού, αυτή θεωρήθηκε η σύζυγος του Κνουμ , ο οποίος διαμορφώθηκε τα σώματα των νέων παιδιών στον τροχό αγγειοπλαστικής του. – βλέπε προηγούμενα κείμενα
Όταν ο μύθος του Όσιρι και της Ίσιδας αναπτυχθεί, ειπώθηκε ότι ήταν η Heqet που εμφύσησε ζωή στο νέο σώμα του Horus κατά τη γέννηση, όπως ήταν η θεά που βρίσκονταν κοντά του κατά τις τελευταίες  στιγμές της γέννησης. Όπως τη γέννηση του Ώρου έγινε πιο στενά συνδεδεμένες με την ανάσταση του Όσιρη, οπότε ο ρόλος Heqet έγινε ένα ακόμα στενά συνδεδεμένη με την ανάσταση. Τελικά, η συσχέτιση αυτή οδήγησε σε φυλαχτά της, κερδίζοντας την φράση «Εγώ είμαι η ανάσταση» κατά συνέπεια, τα  φυλαχτά χρησιμοποιήθηκαν από τους πρώτους Χριστιανούς. 
Ακόμα και  το «Εγώ ειμί η ανάστασης και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται και πας ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνει εις τον αιώνα» (στίχ. 25, 26). Τα λόγια του Ιησού στην Μάρθα πριν από την ανάσταση του Λαζάρου…

 Τέλος, όπως  υπερίσχυσε ο μύθος της ανάστασης του Όσιρη μεγάλωσε και η φήμη της Heqet κι έγινε  όλο και πιο ισχυρή, έγινε όλο και πιο ευθυγραμμισμένη για να ταυτισθεί τελικά με την Ίσιδα και να γίνει τελικά μια πτυχή της. 

Πίστευα ότι το όνομα του Ηeka ήταν αυτό που θα έδινε το όνομα και την αρχική ιδέα για την Εκά-τη, στην θηλυκή του εκδοχή,  καθώς ταυτίζει πολλές φορές με την σκοτεινή πλευρά της Αρτέμιδας. Ενώ άλλοι συγγραφείς τη αναφέρουν ως αδερφή της Λητούς. Τὴν Ἑκάτην τὴν φωσφόρον. Όμως ο βάτραχος ένα πλάσμα που μπορεί να διασχίσει και να ζήσει ανάμεσα σε δύο στοιχεία, είναι επίσης ιερό στην Εκάτη έτσι τελικά η Heqet  που συνλατρεύετε στο ιερό της Εσνα με τις παραπάνω θεότητες ειναι η Εκάτη η κόρη της Κρυμμένης μητέρας Θεάς...


Στις τρικέφαλες παραστάσεις της που αναφέρθηκαν παραπάνω, η Εκάτη έχει συχνά ένα ή περισσότερα κεφάλια των ζώων, συμπεριλαμβανομένων αγελάδα, σκύλος, αγριογούρουνο, φίδι και άλογο. Στα αγάλματα των αιγυπτίων όμως και ο Ηeka απεικονίζετε ως τρικεφαλος και με πολλαπλά χέρια και μορφές.

Η φωτεινή θεά και μάγισσα των οποίων η προέλευση ίσως αρχίσει από τους Κάρες.

                                                   William Blake. Εκάτη. 1795.

Εκάτη ήταν η πρώτη σκέψη και είναι πανταχού παρούσα καθώς είναι και φυλακας των οδών και των δρόμων, αλλά αργότερα, μετά τον 5ο αιώνα, της αποδόθηκαν πιο σκοτεινα κίνητρα και ιδιότητες. Ο Ησίοδος περιγράφεται Εκάτη ως εκείνη που  ήταν κάποτε ή Ιφιγένεια, η κόρη του Βασιλιά Αγαμέμνονα:

 Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 1, chapter 43, section 1, line 6

οἶδα δὲ Ἡσίοδον ποιήσαντα ἐν καταλόγῳ γυναικῶν

Ἰφιγένειαν οὐκ ἀποθανεῖν, γνώμῃ δὲ Ἀρτέμιδος Ἑκά-

την εἶναι· τούτοις δὲ Ἡρόδοτος ὁμολογοῦντα ἔγραψε

Ταύρους τοὺς πρὸς τῇ Σκυθικῇ θύειν παρθένῳ τοὺς

ναυαγούς, φάναι δὲ αὐτοὺς τὴν παρθένον Ἰφιγένειαν

εἶναι τὴν Ἀγαμέμνονος

Όμως η σύνδεση της Εκάτης και της Λητούς/Βουτούς καθώς και οι λατρείες της Κρυμμένης/ Μυστικής Μητέρας Θεάς δίνεται ξεκάθαρα με την τριάδα που λατρεύεται στην Εσνα. Η λατρεία της πρώτης θεϊκής ιδέας που δίνει ζωή και πνοή, οι πρώτοι δημιουργοί του ανθρώπου και της ανθρώπινης ένωσης μεταξύ γυναικός και ανδρός και η δημιουργία παιδιών, πάνω στον τροχό των πρωτοπλαστων, με πρώτη ύλη τον πηλό του Νείλου… Η πρώτη πνοή και οι θεοί που την δίνουν. Η έννοια της μαγικής επωδού και των μαγικών κειμένων, οι θεραπευτικές συνταγές των ιερέων και η θεραπεία μέσω των ιερών στην ψυχή και το σώμα που θεωρείτε ενιαία ολότητα.

Οι πρώτες αιγυπτιακές θεότητες, οι μύθοι της δημιουργίας, οι αφορμές για τους μύθους και σκηνές ακόμα και για τα επεισόδια της βίβλου αλλά  και των παραμυθιών ακόμα.

Ακόμα και ο μύθος του μεταμορφωμένου βάτραχου και της πριγκίπισσας έλκει τις ρίζες του από την μυθολογία της Αιγύπτου. 

Ακόμα και τα πρόσφατα επιστημονικά  δημοσιεύματα παραδέχονται ανοικτά ότι οι προγονοί μας ήταν ένα ερωτευμένο ψάρι που γονιμοποιήθηκε εσωτερικά και συνέχισε την δημιουργία. Τα ψάρια που αναπαράγονται με εσωτερική γονιμοποίηση. Ενδεχομένως, η τάση αυτή να ήταν πιο ισχυρή κατά τη διάρκεια του Δεβονίου. Τα ψάρια που μέσω της συνουσίας παρείχαν μεγαλύτερες εγγυήσεις στους απογόνους τους ως προς τις πιθανότητες επιβίωσης, διασφάλιζαν παράλληλα μεγαλύτερη ποικιλομορφία στους απογόνους τους που επιβίωναν και αναπαράγονταν. 

Συνεχίζετε