Η έρευνα για τους Λεξάριθμους της Σεμιράμιδος συνεχίζονται παρακάτω
Οι αντιστοιχίες και τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους και δεν μας αφήνουν καμία αμφιβολία.
Για μια ακόμα φορά το Ελληνικό Αλφάβητο φανερώνει τις «ΘΕΙΕΣ» ιδιότητες και τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ του
406 = ΣΕΜΙΡΑΜΙ
= ΣΠΕΙΡΑΙ (Σπείρα , ελικοειδής συστροφή, δίχτυ, κοτσίδα, πλέγμα κεφαλής για εναπόθεση βάρους, βάση αγάλματος, ελικα, οι συνεστραμμένες πτυχές του όφεως, οι ελιγμοί του όφεως, είλιξ [Ιων. τύπος έλιξ], ελίκη, έλιξ, εργαστήριον, σημαία, έλικας, τύλιγμα, κύκλος, περίοδος, ρωμαϊκή σπείρα (δύναμη 30 άντρων )
606 = ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ
= ΒΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ (βίος σημαίνει, αιών, βιοτή, βιότης, βίοτος, βίωσις, ζωή, ζήσις, ύπαρξις, διάρκεια της ζωής, επίπονοι ημέραι, ημέρα, ενέργεια της ζωής, ο κόσμος. Οπου και ΒΙΟΣ είναι το ΤΟΞΟΝ
= ΕΠΙΠΟΝΤΙΑ (επίθετο της Αφροδίτης, Θεά της Θάλασσας )
= Η ΝΕΦΕΛΗ ( Κύφελλα = τα σύννεφα, αλλα κι ενας πολύ κοντινός συννειρμός με την ΚΥΒΕΛΛΗ !!! Νεφος, σύννεφο, αντάρα, ζάλη, αλλα και η Νεφέλη – Νεφεληγερέτης ο ΔΙΑΣ
Γνωστή και η Νεφέλη ως μητέρα του Φρίξου και της Ελλης.
606 = ΚΛΙΜΑΚΑ ΘΕΟΥ (την συγκεκριμένη έννοια την έχουμε ερμηνεύσει και στα πρώτα κείμενα οπου η ΘΕΑ γίνεται η κλίμακα μεταξύ Ουρανού και ΓΗΣ επίθετο που χρησιμοποιειται και για την Παν-Αγία
= ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ (βασιλιάς και νομοθέτης στην Κρήτη αδερφός του Μινωα- δικαστής στον ΑΔΗ) με την ευρύτερη του έννοια ΔΙΚΑΙΟΣ και ΕΥΓΕΝΗΣ
= ΣΤΕΑΡ ( πάχος, λίπος αλλα και ζυμάρι σταρένιο και ζύμη από στάρι …
420 = ΣΕΜΙΡΑΜΙΔΙ (Σεμίραμις )
= ΓΟΝΟΕΙΔΗΣ (γονοειδής, όμοιος με τον γόνο, τη σπορά, σπερματοειδής)
= ΔΕΣΠΟΙΝΑ (επίθετο της Περσεφόνης αλλα και το όνομα της Παναγίας μας
= ΙΣΙΣ (Ίσιδα η θεά των Αιγυπτίων που ταυτίζεται με την δική μας ελληνική ΔΗΜΗΤΡΑ )
= ΣΕΜΙΔΑΛΙΟΝ (σεμιδάλιον, σεμίδαλις σιμιγδάλι, σεμιγδάλι, αλεύρι από σκληρό στάρι πολύ λεπτό),
456 = ΣΕΜΙΡΑΜΙΝ
= ΑΡΤΕΜΙ
= ΕΥΑΝ (επ. Διονύσου)
= ΚΑΡΝΕΙΟΣ
= ΛΕΟΝΤΑ (η ερμηνεία θα δοθεί αναλυτικά περί των λεόντων κάποια στιγμή)
= ΜΗΤΗΡ
= ΣΠΟΡΕΑ (σπορεύς, αυτός που σπέρνει, σπορευτής, γεωργός, αροτρεύς, αροτρευτήρ, αροτρητής, επ. Απόλλωνος, Δήμητρος και Τριπτολέμου),
= ΤΕΡΑΝ,
= ΥΑΔΑΝ (Υάδες, εφτά αστέρια στο μέτωπο του Ταύρου στο ζωδιακό κύκλο που η εμφάνιση τους σήμαινε βροχερό καιρό ήσαν στη μυθολογία οι τροφοί του Διονύσου // οι Υάδες πιθανόν να είναι τά 7 αστέρια πού βλέπουμε στους διάφορους συμβολισμούς [εσταυρωμένος Ορφέας] και όχι οι 7 πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος)
= ΑΕΙΡΟΟΣ (Αείροος αείροους -ουν ο συνεχώς ρέων απο τις ιδιότητες και η ταύτιση με την ΡΕΑ και τον Κρόνο/Χρόνο που αέναα ρέει )
Τα κείμενα όπως και οι Λεξάριθμοι επιβεβαίωνουν τις ιδιότητες της Σεμιράμιδος ως Μεγάλης Μητέρας Θεάς. Ονομασίες και έργα της αποτυπώνονται στα κείμενα καθως και η σύνδεση της με αντίστοιχες ιδιότητες των φεγγαροθεών ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ, ΡΕΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΑΣ και ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ κλπ
Η συνδεση των λεξαρίθμων μας δίνει ένα στοιχείο κοινό σε όλα τα παραπάνω την σύνδεση του ΑΡΤΟΥ με τις γυναικείες θεότητες καθώς και τον ΣΤΑΧΥ
Μονάχα η Παναγία Μαριάμ ή η αποκατεστημένη Εύα στην θεϊκή της θέση πριν το προπατορικό αμάρτημα είναι αυτή που έρχεται να καταλύσει τον θεσμό του αίματος.
Ένα σύμβολο της Παρθένου, είναι η γυναίκα με το στάχυ του σίτου ή το δεμάτι του σίτου ή ο κλάδος με τους καρπούς στην αγκαλιά της.
Ένα σύμβολο της Παρθένου, είναι η γυναίκα με το στάχυ του σίτου ή το δεμάτι του σίτου ή ο κλάδος με τους καρπούς στην αγκαλιά της.
Ίσως να το ξέρετε, ίσως και όχι αλλά στον «Κρατύλο» ο Πλάτωνας αναφερόμενος στην θεά Δήμητρα γράφει:
«ΣΩ. Η Δήμητρα φαίνεται ότι ονομάστηκε από τη δόση (δόσιμο) της τροφής, γιατί μας τη δίνει σα μητέρα (δίδουσα ως μήτηρ = Δήμητρα).
«ΣΩ. Η Δήμητρα φαίνεται ότι ονομάστηκε από τη δόση (δόσιμο) της τροφής, γιατί μας τη δίνει σα μητέρα (δίδουσα ως μήτηρ = Δήμητρα).
Λέγεται δε ότι, από κάποια άποψη, η Παρθένος είναι το πιο αρχαίο από τα Ζωδιακά σημεία. Από τα βάθη των αιώνων, είναι η Λίλιθ, η Ίσις, η Εύα ή η Παρθένος Μαρία, όλες απεικονίζουν τη Μητέρα του κόσμου, που κρατάει το βρέφος στην αγκαλιά της. Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο η Χριστιανική συνείδηση συλλαμβάνεται και εκτρέφεται με την περίοδο της κυοφορίας, μέχρις ότου επί τέλους στους Ιχθύς, το αντίθετο σημείο, γεννιέται ο Σωτήρας του κόσμου». (Μπέιλυ).
«Η ίδια η Παρθένος είναι ένας αστερισμός σε σχήμα κυπέλλου, με τρεις κύριους αστέρες, που σκιαγραφούν – το ποτήρι της Αγίας Κοινωνίας, για το οποίο ο Χριστός είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες» στην ανωτάτη του έννοια συνδέεται με το ιερό Gral. Ο λαμπρότατος αστέρας είναι ο Spica, που σημαίνει ο στάχυς του σίτου. Ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, που σημαίνει «ο οίκος του άρτου».
Στον αρχαίο Ισραήλ υπήρχαν δύο πόλεις με το όνομα Βηθλεέμ. Η μία ανήκε στην εδαφική κληρονομία της φυλής Ζαβουλών ενώ η άλλη στην περιοχή της φυλής Ιούδα που ονομαζόταν και Ιουδαία. Πολύ αργότερα συστάθηκαν με το όνομα «Βηθλεέμ» τρία Ιπποτικά Τάγματα (τα Βηθλεεμιτικά) χωρίς όμως να έχουν ιδιοκτησιακή σχέση με τον τόπο αυτό.
Η Βηθλεέμ υπήρξε πόλη της Παλαιστίνης, επονομαζόμενη άλλοτε Εφραθά (δηλ. «γόνιμος») ενώ σήμερα από τους Άραβες Μπέϊτ-ουλ-λαμ (δηλ. «Οίκος Κρέατος») εκ της ανεπτυγμένης κτηνοτροφίας, απέχουσα 10 χλμ. ΝΝΔ της Ιερουσαλήμ και 110 χλμ. Ν. της Ναζαρέτ. Πατρίδα του γαιοκτήμονα Βοόζ και σύζυγος της Ρουθ, προγόνου του Δαβίδ, αλλά και τόπος γέννησης του Βασιλιά Δαβίδ. Σε αυτή την πόλη σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Λουκά και του Ματθαίος στην Καινή Διαθήκη, γεννήθηκε σε φάτνη ο Ιησούς Χριστός.
Σήμερα, ελάχιστοι από τους περίπου 22.000 κάτοικους της Βηθλεέμ είναι Χριστιανοί. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί σημαντικά στο πέρασμα του χρόνου και υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε 2.000 κατοίκους. Στη διάρκεια του αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1948 υπέστη πολλές καταστροφές από το πυροβολικό αλλά και άλλες μικρότερης κλίμακας το 1967 και το 1973. Στη πόλη υφίστανται εκτός του Ιερού Ναού της Γέννησης με το «Θεοδέγμον Σπήλαιον» και άλλα προσκυνήματα όπως το χωριό των Ποιμένων, το οποίο σήμερα είναι συνδεδεμένο με τη πόλη, το κάθισμα της Παναγίας, καθώς και άλλες μικρότερες τοποθεσίες που συσχετίζονται παραδοσιακά με την νηπιακή ζωή του Χριστού.
Εσωτερικό από τη Βασιλική της Γεννήσεως όπως ονομάζετε το Σπήλαιο της Γέννησης.
Συνεχίζετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου