Μια μικρή ανασκόπηση ή περίληψη κειμένων, αν θέλετε, για να
προχωρήσουμε στα κείμενα.
Ξεκίνησα από ότι η λατρεία του Βάκχου-Ίακχου, δεν είναι
τίποτα άλλο παρά μια λατρεία που εχει
ενσωματώσει και την λατρεία του Ιερού Ιχθύος. Καθώς ο Διόνυσος θεωρείται ο θεός
πάσης της υγρής φύσεως. Αργότερα αυτή η
λατρεία έχει προσαρμοσθεί και δίδεται ως λατρεία του Ιχθύος – και ως σύμβολο-
διακριτικό των πρώτων Χριστιανών.
Η ερμηνεία του Ιχθύος όπως δόθηκε σε προηγούμενα κείμενα
είναι κατ΄ουσίαν
ΙΚ-ΘΥΣ εκ του
ϊκω =φθάνω + θύω =ορμώ· ό κινούμενος ορμητικά
Θύω (ῥ. ΘΥ-)' φυσῶ
δυνατά,
συρίζω
(ἐπὶ ἀνέμου)'
ἐπὶ
ποταμῶν
καὶ
κυμάτων,
φουσκώνω'
ἐπὶ ἀνθρώπων,
μαίνομαι,
λυσσῶ,
τρελλαίνομαι,
αλλα και την ερμηνεία του ως Θύω : καίω, καπνίζω,
θυμιατίζω,
θυσιάζω'
μετὰ
δοτ. προσ., προσφέρω θυσία.
Δηλ. ο κινούμενος
προς θυσίαν ή αυτού που φτάνει μαινόμενος, φουσκωμένος, ή
αυτός που φθάνει συρίζοντας, ή φυσώντας δυνατά, ή κλαίγοντας με οδυρμό, θρήνο και γοώντας κλπ
Ο Διόνυσος ως Βάκχος ή κλαυθμός, εκτός από την ονομασία του Ίακχου και του Ιχθύος φέρει συγχρόνως και την ονομασία του Φανού, Φάνη.
Κατ΄άλλη ονομασία τον ταυτίζουν με τον Όνο ή τον Ονίσκο το ψάρι που
είναι γνωστό ως γάδος
ή βακαλάος ή Gadus
