Η σύνδεση της Κρήτης με τους Δελφούς δεν σταματά μόνο στον ναό που έχει κατασκευαστεί από τον Πτερά, και μας δίνει την σύνδεση με τα Άπτερα της Κρήτης, ούτε διαμέσου των πρώτων Κρητών ιερέων και των Μελισσών ιερειών- Πυθίων.
Από τον Παυσανία είδαμε ότι ο δεύτερος ναός των Δελφών έγινε από μέλισσες και κερί μελισσών και πτερά. Αυτόν ο Απόλλωνας, λέγετε ότι, τον έστειλε στους υπερβόρειους… την υπόθεση ότι ο ναός δημιουργήθηκε από την φτέρη που φυτρώνει στα γύρω βουνά ο Παυσανίας δεν την δέχεται καθόλου…
Θ’ αναφερθώ σε μια ακόμα σύνδεση που ναι μεν είναι εμφανέστατη αλλά όχι και τόσο γνωστή …
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η μαντική υπήρξε προνόμιο των θηλυκών θεοτήτων, έστω κι αν αυτές αντικαταστάθηκαν αργότερα από αρσενικές θεότητες. Η πρώτη κυρία του Μαντείου των Δελφών υπήρξε η Γαία, η κοινή μητέρα των ανθρώπων και της ζωής πάνω στη γη. Ήταν επόμενο λοιπόν το γεγονός ότι το επίκεντρο της λατρείας του μαντείου ήταν ο ομφαλός που συνδέεται φυσιολογικά με την μητρότητα της Γης.
Εδώ λοιπόν στους Δελφούς βρίσκουμε την λατρεία του ομφαλού εκφρασμένου στην οριστική του μορφή. Η λατρεία του Ομφαλού εμφανίζεται στην Κρήτη, ενώ οι Κουρήτες παίρνουν τον νεογέννητο Δια, που μόλις γεννήθηκε από την Ρέα, ο ομφαλός του παιδιού ρίχτηκε από την μητέρα του κοντά στον ποταμός Τρίτωνα, και απ΄ αυτόν η τοποθεσία ονομάστηκε Ομφαλός ή κοντά στην Θεναϊδα κοντά την Κνωσσό. Οι Κρήτες θα ονομάσουν την πεδιάδα «Ομφάλιον». Έτσι ο χώρος που σκεπάζει το ιερό λείψανο, θα γίνει ένας χώρος ιερός που θα δοξάζει την μητρότητα της Γής, και θ΄αποκτήσει μια μαγικο-θρησκευτική αξία. Εκεί θ΄ ακτινοβολεί το ευεργέτημα της γονιμότητας. Έτσι εκτός από τους ιερείς που θα πρωτοστατήσουν στην δημιουργία του ιερού και μαντείου των Δελφών μπορούμε να ισχυριστούμε και την είσοδο και την διάδοση της θρησκείας του Ομφαλού καθώς αυτή φαίνεται να είναι αλληλένδετη και αδιαχώριστη με την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς Γαίας. Αυτή η θρησκεία και η λατρεία φτάνει και στους Δελφούς και εξακολουθεί ν΄ανθίζει ακόμη κι όταν ο Απόλλων αντικαθιστά την πρωταρχική θεότητα του Μαντείου την Γαία. Ταυτόχρονα όμως έχουμε στην Κρήτη και την εμφάνιση της Πανακρίδος Μέλισσας.
Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 362, line 18
<Ὀμφάλιον> τόπος Κρήτης πλησίον Θενῶν καὶ
Κνωσσοῦ. ἔστι καὶ
Θετταλίας.
