‘Yει
=βρέχει.
Υο (με κλειστό το στόμα) =Το ύδωρ, νερό, ύομαι
=βρέχομαι.
Ύο τσακώνικα=Το ύδωρ, το υέτειον.
Υέτιος ο Δίας, ο πρόξενος της βροχής, αυτός που φέρνει βροχή, ο
όμβριος, ο βρόχινος αλλά και ο βροχερός.
Και τα δύο ονόματα των υιών της παραπέμπουν το μεν πρώτο
στον Ζεύς όμβριο, ή Υέτιο ή Υή
(Δίας ή Βάκχος ή Σαβάζιος, ο θεός της
υγρασίας και του νερού που κάνει τη γή να καρπίζει) Mητέρα του Βάκχου ή Σαβάζιου
η Σεμέλη ή Υη και οι τροφοί του οι νύμφες Υάδες αλλά και Ύειος αυτός που κυλιέται στη λάσπη, (Ησύχιος) ή στον Υετό
στη βροχή και Υάδες οι βροχερές.
Ενώ ‘Υη είναι το ένα από τα επίθετα που έχουν δωθεί
στην Σεμέλη – Σελήνη.
Ύδω-ἄδω=
ὑμνῶ,
ὕδης (κατὰ τὸν
Ἡσύχιον) ὁ
συνετὸς ὁ
ποιητὴς=ὁ πολυμήχανος ποιητὴς, ὁ Ὀδυσσεὺς.
Υδωρ-ούδωρ-βύδωρ-βέδυ-βοδά=λέξις ηπειρωτική.
(Αθηναγόρας)
Υετός=η βροχή, Υάδες οι βροχερές
Υιάδες Αι= Νύμφαι αι αναθρέψασαι τον Βάκχον-Διόνυσον.
Υίδες=Υιών θυγατέρες (υιϊδαϊ).
Υϊδός==Ο του υιού υιός.
Υιήν=Την άμπελον, ή υιόν.
Υιικός επίθ.= Υίιος, (υιός-γιός). Υιική στοργή. Λέξη
με έντονο χαρακτήρα προσωδιακό.
Υιός=Υγιός.
Υίες Αχαιών==Οι Έλληνες περιφραστικώς.
Υιωνείς=Υιών υιέες.
Υιωνοί=υιών υιοί.
Υιωνός=Ο υιός του υιού, έγγονος
Και σε προηγούμενα
κείμενα είδαμε και τον Διόνυσο να λατρεύεται
στο “Περί Ίσιδος και Οσιρίδος” του Πλουτάρχου, και να ονομάζει τον Διόνυσο θεό πάσης υγράς φύσεως και τον ταυτίζει με τον Οσιρη και την
αναβίωση και την παλιγγενεσία του …
