• Τον Παύλο Κυράγγελο, Τον γνώρισα τυχαία, λόγω συνεργασίας μας στην «Ορθόδοξη Κατάθεση», όπου, εδώ και πολλά χρόνια, έφερνε την μελέτη του για τα «153 ψάρια». Συγκεκριμένα, γιατί τα ψάρια στο θαύμα του Χριστού ήταν ο συγκεκριμένος αριθμός, δηλαδή 153. Ούτε 152, ούτε 154, αλλά 153.
Και να τα γραπτά... Σελίδες επί σελίδων... Αναλύσεις επί αναλύσεων... Ευρήματα επί ευρημάτων... Κόποι επί κόπων...
Αλλά, ο Παύλος Κυράγγελος, πάντα με το χαμόγελο, πάντα με την καλή κουβέντα, για όλους...
Ακόμη κι όταν άκουγε να λέμε τους ιχθείς του «ψάρια». Μας διόρθωνε με επιτακτικό ύφος, αλλά πάντα με καλωσύνη...
Πάντα με τα πειράγματα, ακόμη και μ' αυτούς που δεν ήξερε, που δεντους μιλούσε... Που φοβόταν μη μου πάρουν τα «δωράκια» που μου έφερνε...
Τα «δωράκια...». Πετρούλες και πετρώματα απ' όλες τις παραλίες της Ελλάδος...
Από τον Πειραιά, μέχρι τα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου. Όπου υπάρχει θάλασσα...
Υπάρχει πιθανότητα να τον είχατε «πετύχει» κι εσείς... Μία φιγούρα... αλλόκοτη,μοναχική μέσα στην κοινωνικότητα της, απόκοσμη. Λες κι ήταν ξωτικό...
Μεγάλη η αγάπη του για τα εκκλησιαστικά θέματα, για τον Κώδικα Ντα Βίντσι και για όλα τα απόκρυφα ή εντελώς κρυφά - όπως ο ίδιος έλεγε - θέματα.
Το ίδιο μεγάλη η αγάπη του για την φύση, για όλα τα πλασματάκια του Θεού, από μυρμήγκια μέχρι λογής - λογής πουλί και τετράποδο.
• Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα χρειαζόταν να γράψω «αποχαιρετιστήριο» κείμενο για τον Παύλο Κυράγγελο. Έλειπα με άδεια, όταν με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν αν ξέρω ότι «πέθανε ο Παύλος».
Στενοχωρήθηκα, όπως στενοχωρήθηκαν όλοι όσοι τον ήξεραν, αλλά και αυτοί που απλώς τον γνώριζαν σαν φιγούρα. Υπήρξε σύγχυση. Ακόμη και τώρα, κανείς δεν έχει μάθει τίποτα... Όπως αθόρυβα ήρθε, αθόρυβα κι έφυγε... Αυτή είναι κι η λέξη με την οποία θα τον περιέγραφα: Αθόρυβος...Ό,τι αγάπησε ο Παύλος περισσότερο, βρίσκεται στο ποίημα που η στήλη και η γράφουσα αυτήν, αλλά και όλοι οι συνεργάτες του, γνωστοί ή άγνωστοι, του «χαρίζουν». Ένα ποίημα για σένα, του Γιώργου Σαραντάρη, με τον τίτλο «'Αλλοτε η θάλασσα».
«Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα
Τiς ήμερες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ' τα δέντρα και τα σύννεφα
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά
Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας
Κι όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο Θεός».
• Κύριε Παύλο, (αν και δεν ισχύει το «κύριος», όταν κάποιος αποδημεί εις Κύριον, αλλά ήταν Κύριος με το Κ όντως κεφαλαίο), καλό ταξίδι... Ελπίζω ο δρόμος σου να είναι στρωμένος με πρωτογνωρα πετρώματα που σιγουρα θα σ΄ενθουσίασαν...
2 σχόλια:
Ώστε ο Παύλος Κυράγγελος ήταν ο εμπνευστής αυτής της ωραίας «προσευχής-επικλήσεως του Ελληνικού Αλφαβήτου», η οποία έχει κατακλύσει το Διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια, έχοντας γίνει πλέον ένα από τα χαρακτηριστικότερα μηνύματα-αλυσσίδες!
Τον Παύλο Κυράγγελο τόν θυμούμαι από μερικά άρθρα του, πριν από αρκετά χρόνια, στο παλαιό ελληνοκεντρικό -από τα σοβαρότερα- περιοδικό «Αέροπος».
Από τους πρωτεργάτες του ελληνοκεντρικού αποκρυφισμού -για να τό πούμε έτσι (μαζί με τον Ιωάννη Φουράκη, θα έλεγα). Σήμερα ελάχιστοι τόν έχουν ακουστά, πράγμα που υποδεικνύει ασφαλώς την σοβαρότητα του ανδρός.
Η προσευχή-επίκλησις του Ελληνικού Αλφαβήτου. Για πολλούς δεν είναι παρά μια απάτη. Εγώ όμως θα έλεγα ότι είναι ποίησις, ποίησις εμπνευσμένη. Εάν κάποιος θέλει σώνει και καλά να τό εκλάβη απολύτως τοις μετρητοίς, ρηχά κι επιφανειακά, είτε για να τό υιοθετήση είτε για να τό απορρίψη, αυτός φταίει, όχι ο δημιουργός.
Και κάτι ακόμη. Όποιος θέλει να απορρίψη τον Κυράγγελο επειδή δεν είναι «σοβαρός», μπορεί πρώτα να μάς φέρη κάτι «σοβαρό» το οποίο να ενέπνευσε τέτοιες ιδέες και τέτοια αισθήματα όπως ο δάσκαλος Παύλος Κυράγγελος στην ψυχή και στον νου της μαθήτριάς του Φωτεινής;
Διάβασα την δημοσίευσι της Φωτεινής προ καιρού, και πραγματικά συγκινήθηκα. Ήθελα να σχολιάσω εκεί, αλλά τό άφησα για αργότερα και τό ξέχασα για καιρό. Τώρα που τό θυμήθηκα, ψάχνοντας διάφορα στον υπολογιστή μου, είδα ότι στο ιστολόγιο της Φωτεινής τα σχόλια έχουν κλείσει και η ίδια λείπει... Μακάρι να είναι καλά!
Ευχαριστώ.
..Να εισαι καλα καλλιμαχε..και μενα με συγκινησες με το λογο σου...αν λοιπον καποιος απο ολους εκεινους που κατακρινουν τον Παυλο[δεν λεω κρινουν...με διδαξε εκεινος τι εστι κριση και ποσο πρεπει να ασκουμαι σ αυτην],μπορει να φερει κατι τοσο "σοβαρο",[οπως σωστα λες]..ωστε να συγκλονισει το νου και την ψυχη μου ας το κανει...εδω ειμαι..ανοιχτη..με εμαθε να ειμαι αιωνια μαθητρια...να εισαι καλα..σ ευχαριστω πολυ....
ΦΩΤΕΙΝΗ
Δημοσίευση σχολίου