Τα επίθετα/ονόματα της Σεμέλης είδαμε ότι είναι τα ΥΗ, ΘΥΩΝΗ, ΕΓΧΩ.
Έτσι όπως βλέπουμε τη Σελήνη και αναλύοντας κάθε όνομα της ΣΕΜΕΛΗΣ φτάνω στο συμπέρασμα ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι τέσσερις φάσεις της Σελήνης έτσι όπως τις βλέπουμε από τη γή.
Ξεκινά από τη Νέα Σελήνη, την πρώτη ημισελήνο, την Πανσέληνο και τη δεύτερη ημισέληνο και πάλι ξανά απ΄την αρχή. Έτσι, εμφανίζονται οι φάσεις της Σελήνης:
Όταν η Σελήνη βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, ο φωτισμένος δίσκος της στο σύνολό του είναι στραμμένος προς αυτόν και έχουμε Νέα Σελήνη μια «παρθένο» Σεμέλη δηλαδή αλλά και μια Νου-μηνία
Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, δεν φαίνεται η Σελήνη από τη Γη και ανατέλλει μαζί με τον Ήλιο- που την κατακαίει και την εξαφανίζει…από προσώπου γης με την μορφή της βροχής κι έχουμε την ΥΗΣ την ασθενή -αδύνατη που ίσα ίσα σαλεύει και Υετηρία τη βροχή και το βροχερό καιρό. Ο ΔΙΑΣ ως ΥΕΤΙΟΣ συντελεί στην καρποφορία της γής και είναι συνδεμένος και με την καρπο-φορία/ γονιμοποίηση μέσω χρυσής βροχής μέσα στον μύθο με την Δανάη και του Περσέως… Η Άρτεμις συνδέεται με το επίθετο της Ειλύθεια που είναι η θεά των τοκετών, και με την Περσεφόνη που σχετίζεται με τις ψυχές και την κάθοδο στον Κάτω Κόσμο.
Στην επόμενη φάση εμφανίζεται ένας μηνίσκος φωτισμένος από τη Γη, που μεγαλώνει κάθε μέρα. Αυτό διαρκεί περίπου 168 ώρες και η Σελήνη βρίσκεται στο Πρώτο Τέταρτο της Σελήνης έτσι έχουμε μια ΣΕΜΕΛΗ –ΘΥΜΕΛΗ-ΘΕΜΕΛΗ. Η Θεμέλη γίνεται ένα είδος τροφού και τρέφει την Σελήνη για να μεγαλώσει κι εκείνη και το "βρέφος" που κυοφορεί μια ΘΕΜΕΛΗ = ΑΜΑΛΘΕΙΑΝ = ΑΜΝΑΔΑ= 97 . Το Θ είναι και ως σχήμα αν ειδωθεί, ένα σύμφωνο που δηλώνει κι από μόνο του το Θέω- Τρέχω και ως αμιλλώ = αγωνίζομαι.
Ετσι μια γονιμη/γονιμοποιημένη σελήνη Σεμέλη αρχίζει και αυξάνει σε βάρος και μέγεθος φέροντας ένα Θ-Ε(εψιλον)Ο( σε κλειστο Κυκλο) εντός της, έναν Θεό. «Θ» όπως λέμε Θεός αλλά και Μέγα Μηνάρχη (άλλη ονομασία της λέξεως ΘΕΟΣ)
Περίπου μετά από πάροδο ίδιου χρόνου, ο δίσκος της Σελήνης είναι πλήρης και φωτισμένος και έχουμε την Πανσέληνο. Εδώ, η Σελήνη ανατέλλει ξανά όταν ο Ήλιος δύει έτσι η ΣΕΛΗΝΗ-ΣΕΜΕΛΗ γίνεται μια ΕΓΧΩ μια πλήρης γεμάτη Σελήνη, μια Πανσέληνος δηλαδή ολόφωτη που επιστρέφει στον Ουρανό πλήρης δόξας για να μετονομαστεί σε Θυώνη είναι η Σελήνη μετά το χάσιμό της και με την επιστροφή της από τον Άδη ξανά στον Ουρανό και -μετά την γέννηση του Υιού/Θεού της.
Συνοψίζοντας
ΥΗ αυτή που σαλεύει και είναι σαν να βρέχει, μια «αδύνατη» ασθενής Σελήνη ίσως στο πρώτο τέταρτο της ή στο τελευταίο εξαρτάται από την φάση της
Το Εγχώ είναι η πλήρης γεμάτη Σελήνη μια Πανσέληνος δηλαδή.
Η Θυώνη είναι η Σελήνη μετά το χάσιμό της και με την επιστροφή της από τον Άδη ξανά στον Ουρανό
Με ανοιχτό νου οι φάσεις της σελήνης μπορεί κάλλιστα να περιγράφονται μέσα από τα ονόματα της Σεμέλης αλλά και άλλων επιθέτων/ιδιοτήτων των Θεών/Θεαινών.
Ένα από τα στοιχεία που είναι φανερό είναι ότι η φύση όλων των θεών, οντοτήτων, δυνάμεων είναι ότι λόγω των απείρων ονομάτων, η ανάλυση εκφράζει συνήθως ζεύγη λόγων. Δηλαδή κάθε φύση θεών κλπ αναλύεται και μας δίνει ζεύγη, γιατί το ζεύγος είναι η απλούστερη διπολική μονάδα.
Διπολική και διφορούμενη η φύση. Δηλαδή μιλάμε για Σελήνη και Φως και βλέπουμε επίθετο που την συνδέει με τη βροχή και με το υγρό στοιχείο ακόμα και με ηλιακά επίθετα αλλά και ανδρικά χαρακτηριστικά μερικές φορές.
Άλλοτε έχουμε αρσενικές κι άλλοτε θηλυκές ιδιότητες, άλλοτε φως κι άλλοτε σκοτάδι στο ίδιο σύμβολο. Άλλοτε Ανδρό-γυνα χαρακτηριστικά κι άλλοτε Γυν-άνδρα, άλλοτε υπερισχύει το ένα κι άλλοτε κρύβεται κάπου εντός το έτερο… κι αντίστροφα. Έτσι ας πούμε μια Γυν-ανδρη Σελήνη όπως την θέλουν πολλοί μύθοι, άλλοτε με αρσενικές κι άλλοτε με θηλυκές ιδιότητες θα «γεννήσει» κι έναν ανδρόγυνο Υιό-Θεό, όπου αναποδογυρίζοντας την ίδια ακριβώς θεμελιακή θεότητα προκύπτει ένας νέος Θεός που είναι η αντανάκλαση της πρώτης θεότητα … μέσω ενός παραμορφωτικού καθρέφτη…
Άλλοτε αυτό που λαμβάνουμε μέσα από τους μύθους είναι η Μητριαρχία σε σύγκρουση με την Πατριαρχία. Οι Θηλυκές Φεγγαροθεές δίνουν την θέση τους σε Αρσενικούς Διαδόχους Φεγγαροθεούς που θα πρέπει όμως να αναγεννηθούν μέσω ενός αρσενικού Ηλιακού Θεού για να επανέλθουν στον κόσμο ως άξιοι διάδοχοι του Πατέρα πιά Θεού που έχει πάρει την θέση της Μητέρας Θεάς.
Μερικά επίθετα της Σελήνης και της Εκάτης ακόμα και της Αρτέμιδας κοινά πολλές φορές ή με τους ίδιους συμβολισμούς καθώς όλες αποτελούν εκφράσεις της ίδια Φεγγαροθεάς και συμβολίζουν την ίδια τη ΜΗΝΗΝ/Σελήνη, όπως ας πουμε και η Αλκ-ΜΗΝΗ (μητέρα του ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ) ή ΙΣ-ΜΗΝΗ αδερφή της Αντιγόνης κλπ
Σελήνη μερικά επίθετα και ονομασίες της είναι αιθέρος οφθαλμός, αστράρχη, ηλεκτρίς, ηλιώτις, μήνα (Luna) μηνάς (moon) νυκτοδεσπότις, οιτοσκύρα, Σελάνα (δωρικός τύπος), σελαναία, σεληναία, Σελήνη Selene, Seleno, selenium, Υπεριονίς (κόρη του Υπερίωνα και της Θείας), Καλλίστη, Χρυσοβολίς, Πανσέληνον, Ιλάειρα Σελήνη, Τριτόωσα (Σελήνη των 3 ημερών) κλπ
Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο ότι το σημερινό Άγιο όρος δεν ήταν παρά ένα άβατον ιερό στο οποίο λατρεύονταν η Αρτέμιδα ως Καλλίστη, αλλά και ως Πότνια των Θηρών.
Ετσι η Παναγία η Σουμελιώτισσα είναι κι αυτή μια Καλλίστη καθώς μας δίνεται ακόμα και μέσα από προφητειές τη σύνδεση με το όρος του Μελά. Ταυτόχρονα εορτάζεται ως Πόντια όμως το ΠΟΝΤΙΑ δεν είναι τίποτ΄ άλλο (φευγάτος αναγραμματισμός, αλλά για όσους μπορείτε να το δεχτείτε ) παρά αναγραμματισμός της ΠΟΤΝΙΑς των Θηρών, ονομασία κι αυτή της Αρτέμιδας. …των άγριων θηρίων και της φύσης γενικότερα. Περισσότερα στο βιβλίο Ιερή Ελλάς και στο κείμενο για τον Αθω και τη λατρεία της Αρτέμιδος στα χριστιανικά μοναστήρια του Δ. Ευαγγελόπουλου.
Για τις φάσεις της Σελήνης τώρα αν δεχτούμε 3 ή 4 φάσεις σίγουρα ο μαγικός αριθμός 4 (εβδομάδες) χ 7 (ημέρες) = 28 είναι η διάρκεια της ζωής της Σελήνης.
Συνεχίζετε
Αρχική σελίδα
Έτσι όπως βλέπουμε τη Σελήνη και αναλύοντας κάθε όνομα της ΣΕΜΕΛΗΣ φτάνω στο συμπέρασμα ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι τέσσερις φάσεις της Σελήνης έτσι όπως τις βλέπουμε από τη γή.
Ξεκινά από τη Νέα Σελήνη, την πρώτη ημισελήνο, την Πανσέληνο και τη δεύτερη ημισέληνο και πάλι ξανά απ΄την αρχή. Έτσι, εμφανίζονται οι φάσεις της Σελήνης:
Όταν η Σελήνη βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, ο φωτισμένος δίσκος της στο σύνολό του είναι στραμμένος προς αυτόν και έχουμε Νέα Σελήνη μια «παρθένο» Σεμέλη δηλαδή αλλά και μια Νου-μηνία
Κατά τη διάρκεια της φάσης αυτής, δεν φαίνεται η Σελήνη από τη Γη και ανατέλλει μαζί με τον Ήλιο- που την κατακαίει και την εξαφανίζει…από προσώπου γης με την μορφή της βροχής κι έχουμε την ΥΗΣ την ασθενή -αδύνατη που ίσα ίσα σαλεύει και Υετηρία τη βροχή και το βροχερό καιρό. Ο ΔΙΑΣ ως ΥΕΤΙΟΣ συντελεί στην καρποφορία της γής και είναι συνδεμένος και με την καρπο-φορία/ γονιμοποίηση μέσω χρυσής βροχής μέσα στον μύθο με την Δανάη και του Περσέως… Η Άρτεμις συνδέεται με το επίθετο της Ειλύθεια που είναι η θεά των τοκετών, και με την Περσεφόνη που σχετίζεται με τις ψυχές και την κάθοδο στον Κάτω Κόσμο.
Στην επόμενη φάση εμφανίζεται ένας μηνίσκος φωτισμένος από τη Γη, που μεγαλώνει κάθε μέρα. Αυτό διαρκεί περίπου 168 ώρες και η Σελήνη βρίσκεται στο Πρώτο Τέταρτο της Σελήνης έτσι έχουμε μια ΣΕΜΕΛΗ –ΘΥΜΕΛΗ-ΘΕΜΕΛΗ. Η Θεμέλη γίνεται ένα είδος τροφού και τρέφει την Σελήνη για να μεγαλώσει κι εκείνη και το "βρέφος" που κυοφορεί μια ΘΕΜΕΛΗ = ΑΜΑΛΘΕΙΑΝ = ΑΜΝΑΔΑ= 97 . Το Θ είναι και ως σχήμα αν ειδωθεί, ένα σύμφωνο που δηλώνει κι από μόνο του το Θέω- Τρέχω και ως αμιλλώ = αγωνίζομαι.
Ετσι μια γονιμη/γονιμοποιημένη σελήνη Σεμέλη αρχίζει και αυξάνει σε βάρος και μέγεθος φέροντας ένα Θ-Ε(εψιλον)Ο( σε κλειστο Κυκλο) εντός της, έναν Θεό. «Θ» όπως λέμε Θεός αλλά και Μέγα Μηνάρχη (άλλη ονομασία της λέξεως ΘΕΟΣ)
Περίπου μετά από πάροδο ίδιου χρόνου, ο δίσκος της Σελήνης είναι πλήρης και φωτισμένος και έχουμε την Πανσέληνο. Εδώ, η Σελήνη ανατέλλει ξανά όταν ο Ήλιος δύει έτσι η ΣΕΛΗΝΗ-ΣΕΜΕΛΗ γίνεται μια ΕΓΧΩ μια πλήρης γεμάτη Σελήνη, μια Πανσέληνος δηλαδή ολόφωτη που επιστρέφει στον Ουρανό πλήρης δόξας για να μετονομαστεί σε Θυώνη είναι η Σελήνη μετά το χάσιμό της και με την επιστροφή της από τον Άδη ξανά στον Ουρανό και -μετά την γέννηση του Υιού/Θεού της.
Συνοψίζοντας
ΥΗ αυτή που σαλεύει και είναι σαν να βρέχει, μια «αδύνατη» ασθενής Σελήνη ίσως στο πρώτο τέταρτο της ή στο τελευταίο εξαρτάται από την φάση της
Το Εγχώ είναι η πλήρης γεμάτη Σελήνη μια Πανσέληνος δηλαδή.
Η Θυώνη είναι η Σελήνη μετά το χάσιμό της και με την επιστροφή της από τον Άδη ξανά στον Ουρανό
Με ανοιχτό νου οι φάσεις της σελήνης μπορεί κάλλιστα να περιγράφονται μέσα από τα ονόματα της Σεμέλης αλλά και άλλων επιθέτων/ιδιοτήτων των Θεών/Θεαινών.
Ένα από τα στοιχεία που είναι φανερό είναι ότι η φύση όλων των θεών, οντοτήτων, δυνάμεων είναι ότι λόγω των απείρων ονομάτων, η ανάλυση εκφράζει συνήθως ζεύγη λόγων. Δηλαδή κάθε φύση θεών κλπ αναλύεται και μας δίνει ζεύγη, γιατί το ζεύγος είναι η απλούστερη διπολική μονάδα.
Διπολική και διφορούμενη η φύση. Δηλαδή μιλάμε για Σελήνη και Φως και βλέπουμε επίθετο που την συνδέει με τη βροχή και με το υγρό στοιχείο ακόμα και με ηλιακά επίθετα αλλά και ανδρικά χαρακτηριστικά μερικές φορές.
Άλλοτε έχουμε αρσενικές κι άλλοτε θηλυκές ιδιότητες, άλλοτε φως κι άλλοτε σκοτάδι στο ίδιο σύμβολο. Άλλοτε Ανδρό-γυνα χαρακτηριστικά κι άλλοτε Γυν-άνδρα, άλλοτε υπερισχύει το ένα κι άλλοτε κρύβεται κάπου εντός το έτερο… κι αντίστροφα. Έτσι ας πούμε μια Γυν-ανδρη Σελήνη όπως την θέλουν πολλοί μύθοι, άλλοτε με αρσενικές κι άλλοτε με θηλυκές ιδιότητες θα «γεννήσει» κι έναν ανδρόγυνο Υιό-Θεό, όπου αναποδογυρίζοντας την ίδια ακριβώς θεμελιακή θεότητα προκύπτει ένας νέος Θεός που είναι η αντανάκλαση της πρώτης θεότητα … μέσω ενός παραμορφωτικού καθρέφτη…
Άλλοτε αυτό που λαμβάνουμε μέσα από τους μύθους είναι η Μητριαρχία σε σύγκρουση με την Πατριαρχία. Οι Θηλυκές Φεγγαροθεές δίνουν την θέση τους σε Αρσενικούς Διαδόχους Φεγγαροθεούς που θα πρέπει όμως να αναγεννηθούν μέσω ενός αρσενικού Ηλιακού Θεού για να επανέλθουν στον κόσμο ως άξιοι διάδοχοι του Πατέρα πιά Θεού που έχει πάρει την θέση της Μητέρας Θεάς.
Μερικά επίθετα της Σελήνης και της Εκάτης ακόμα και της Αρτέμιδας κοινά πολλές φορές ή με τους ίδιους συμβολισμούς καθώς όλες αποτελούν εκφράσεις της ίδια Φεγγαροθεάς και συμβολίζουν την ίδια τη ΜΗΝΗΝ/Σελήνη, όπως ας πουμε και η Αλκ-ΜΗΝΗ (μητέρα του ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ) ή ΙΣ-ΜΗΝΗ αδερφή της Αντιγόνης κλπ
Σελήνη μερικά επίθετα και ονομασίες της είναι αιθέρος οφθαλμός, αστράρχη, ηλεκτρίς, ηλιώτις, μήνα (Luna) μηνάς (moon) νυκτοδεσπότις, οιτοσκύρα, Σελάνα (δωρικός τύπος), σελαναία, σεληναία, Σελήνη Selene, Seleno, selenium, Υπεριονίς (κόρη του Υπερίωνα και της Θείας), Καλλίστη, Χρυσοβολίς, Πανσέληνον, Ιλάειρα Σελήνη, Τριτόωσα (Σελήνη των 3 ημερών) κλπ
Εκάτη, Ανταία, ενοδία, ενοδίτις, η επιπυργιδία, Καλλίστη, Ουρεσιφοίτις, Πρόδομος Προπύλαια, Σώτειρα, Τιθραμβώ, τριγλανθίνη, Τριγληνος, Τριεκδότις, Τριοδίτις, Χθονία, Παλαίθεος, Υπολάμπειρα στη Μίλητο, Εκάτη (φοβερή, Βριμώ, Οβριμώ, Ομβριμώ,
Άρτεμις = Αρταμις , Άρτεμις αμφίπυρος, ( φέρουσα λαμπάδες) Αρτεμισία όνομα της αλλά και το αψέντι, αψίνθιο, η σημερινή πράσινη νεράιδα το ποτό, Ημέρα, Καλλίστη, Καρυάτις, Ηγεμόνη, Δίκτυννα, Ποτνια θηρών, Προθυραία, Χελύτις, Χησιάς, Ταυροπόλα, ταυρώ, Τοξότις, Τοξοφόρος.
Στο βιβλίο Μητριαρχία του Π. Λεκατσά μπορείτε να πάρετε μια ιδέα και για θέματα δι-πολικότητας και τη «μάχη» μεταξύ της Πατριαρχίας και της Μητριαρχίας σε επίπεδο ιερατείων και θεοτήτων.
Άλλοτε έχουμε ηλιακούς θεούς – γιούς και φεγγαροθεές μητέρες. Άλλοτε το ίδιο ιερό το μοιράζονται και ηλιακοί και φεγγαροθεοί γιοί Θεών-Πατέρων όπως ο Απόλλων και Διόνυσος στους Δελφούς. Ήλιος και Σελήνη. Βροχή και Γή και Αέρας και Πύρ.
Φυσικά φαινόμενα και στοιχεία αποκτούν «ανθρώπινες ιδιότητες» και ανθρώπινα πάθη, ελαττώματα και προτερήματα μέσα στους μύθους και τα κείμενα.
Τα ονόματα των Θεών και των Θεαίνων δεν είναι τίποτα άλλο παρά ιδιότητες που γίνονται γνωστές αν αναλύσεις και αποσυμβολίσεις τον μύθο, τόσο σε γήινο όσο και επουράνιο επίπεδο. Οι αναλύσεις του κάθε μύθου μπορεί να περιέχουν στοιχεία σε ανθρώπινο, φυσικό, γήινο αλλά και σε αστρικό, αστρονομικό, ουράνιο και άλλα επίπεδα και χρόνους και διαστάσεις συμπαντικούς/κες. Στον Μικρόκοσμο και τον Μεγακοσμο. Πάντα όμως μέσα σε κάθε θηλυκή αρχή βρίσκεται ο σπόρος της αρσενικής και μέσα σε κάθε αρσενική αρχή ο σπόρος της θηλυκής, σε όλα τα επίπεδα, άρα και στο επίπεδο της φυσιολογίας. Η «φώτιση» που αναφέρουν και επαγγέλλονται διάφορες ανατολικές πρακτικές και διδασκαλίες δεν είναι τίποτα άλλο από την επανολοκλήρωση του ψυχικά και νοητικά διχασμένου πια ανθρώπου κι επομένως συμβολικά και αυτές μέθοδοι για την επανένωσή του σε μια ακέραια μονάδα σαν ένα θείο ή «φωτισμένο» ερμαφρόδιτο ον.
Η γυναίκα είναι από τη φύση της το Άγνωστο και ο άντρας από τη φύση του το Γνωστό. Θα πρέπει επομένως να βρουν το τρόπο να συνεργαστούν αρμονικά μεταξύ τους και συγχρόνως να αφυπνίσουν η μεν γυναίκα το κρυμμένο Άγνωστο μέσα στον άντρα και ο άντρας το κρυμμένο Γνωστό μέσα στη γυναίκα. Ο άντρας πρέπει να αποκτήσει ένας μέρος από τη γυναικεία τρέλα και η γυναίκα ένα μέρος από την ανδρική γνωστικότητα.
-Η Άρτεμις είναι Αργυρόπεζος ( παρθένος) ή “Φιλο-παρθενος” ή Παρθένος (μόνο για τη νεαρή, εφηβική ηλικία.
Όταν η έφηβος γινόταν γυναίκα, η Άρτεμις μετασχηματιζόταν σε “Λυσιζώνη”, σε αυτή που έλυε την παρθενική της ζώνη για να γνωρίσει τη χρυσή βροχή…
Μετά τη λειτουργία του Πατριάρχη στην Παναγία Σουμελά, βρέθηκα μπροστά σε μια σχεδόν άγνωστη προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Η συγκεκριμένη προφητεία λέγεται ότι δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1998 στην εκπομπή "Ελλήνων Μυστήρια" και έχει ως εξής:
"Θα έρθει καιρός που στα μέρη της Καλλίστης και του Μελά θα δείτε
τον Πατριάρχη να κατεβαίνει τα 64 σκαλιά της Παναγιάς και να ακούει κεμεντζέ.
Τότε ολίγον καιρό έχετε. Βάλτε στην άκρη ένα σακούλι στάρι να μη χαθείτε από την πείνα".
τον Πατριάρχη να κατεβαίνει τα 64 σκαλιά της Παναγιάς και να ακούει κεμεντζέ.
Τότε ολίγον καιρό έχετε. Βάλτε στην άκρη ένα σακούλι στάρι να μη χαθείτε από την πείνα".
Δεν θα σταθώ στον φόβο – αν υπάρχει φόβος - έστω και υποσυνείδητα που μπορεί να δημιουργεί μια τέτοια προφητεία ούτε και θα την αναλύσω. Θα σταθώ όμως στο «στα μέρη της ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ» και στα 64 σκαλοπάτια και στην ΠΟΝΤΙΑ Παν-Αγία.
Η σύνδεση της Καλλίστης με την Αρτέμιδα, Εκάτη, Σελήνη καθώς και με την Ιφιγένεια και την Μητέρα της Ελένη/Σελήνη/Σελανα κλπ κάτι από παραπάνω εμφανής. Περισσότερα και σε παλιότερο κείμενο μου Περί Ιφιγένειας.
Για τις φάσεις της Σελήνης τώρα αν δεχτούμε 3 ή 4 φάσεις σίγουρα ο μαγικός αριθμός 4 (εβδομάδες) χ 7 (ημέρες) = 28 είναι η διάρκεια της ζωής της Σελήνης.
Συνεχίζετε
Αρχική σελίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου