Σύνοψη ονομάτων ιδιοτήτων Λητούς

Σύνδεση και περίληψης σε ότι αφορά την Λητώ/Ληθώ/Λατώ καθώς μέχρι σήμερα στα προηγούμενα κείμενα αναφέρθηκα σε μια σειρά ερμηνειών του ονόματος της καθώς και σε συνδέσεις της μέσω κειμένων με άλλες ιδιότητες και ονόματα θηλυκών ενεργειών και ταύτισή της με ενέργειες και ονόματα θεαινων όπως η Ηρα, η Ρέα, η Δήμητρα κλπ

Με τόπους λατρείας όπως την Βουτώ και τον Βούτο καθώς και την σύνδεση της με την Wadjet που ταυτίζετε με την Ελληνική θεά Βουτώ. Και μάλιστα στ΄ ονομα της υπάρχει και χρηστήριον/Μαντείον  στο Δέλτα του Νείλου.

Τη  <Βουτώ> κώμη Αἰγύπτου, ἀφ' ἧς καὶ Λητὼ Βουτώ, ἧς τινος χρηστήριον

ἦν. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Βοῦτος

Στα προηγούμενα κειμενα δόθηκε η σύνδεση του Νάϊου ως άλλη ονομασία του Αρότριου Δία και τη συνδεση του με τον εβραικό Δάγωνα καθώς και με τους λοιπούς τον σιταρο-θεούς γιούς ή συζύγους της Γα(ί)ας Μητέρας.

Ετσι ο  Νάϊος όμως δεν είναι άλλος από τον Αρότριο Δία αλλα και από τον «εβραίο» Δάγωνα. 

 (H)eren(n)ius Philo Gramm., Hist., Fragmenta
Volume -Jacobyʹ-F 3c,790,F, fragment 2, line 136

         (25) ὁ δὲ Δαγὼν ἐπειδὴ εὗρε σῖτον καὶ ἄροτρον, ἐκλήθη Ζεὺς
Ἀρότριος. 

Ο Αρότριος Δία που μαθαίνει στους ανθρώπους την καλλιέργεια και το άρορτο. Ένας σιταρο-θεός. Ένας σύζυγος ή υιός  της Μητέρας Θεάς της Γαίας της ΑΙΓΑΣ ή ΓΑΙΑΣ

 Όμως κατά έναν περίεργο λόγο ο Θεός ο Αρότριος της γής είναι συνδεμένος και με  το  περίεργο όνομα του ΔΑΓΩΝΑ κατά τους Εβραίους. 

 Όνομα που εμφανίζεται στα Εβραϊκά ως דגון (σε σύγχρονη μεταφορά Dagon, στα Εβραϊκά της Τιβεριάδας Dagon), στα Ουγκαριτικά ως DGN (πιθανώς προφέρεται ως Dagnu), και στα Ακκαδικά ως Dagana, Daguna τα οποία συνήθως αποδόθηκαν με λατινικούς χαρακτήρες ως Dagan.

 Και στο παραπάνω κείμενο στην Αρκαδία ή η ΚΑΡΑ-ΔΙΑ  ή στην ΑΡΚΑ-(Κιβωτό)-ΔΙΑ ο προσεληναίος Πελασγός αναφέρεται.

 Gregorius Nyssenus Theol., Contra Eunomium
Book 3, chapter 2, section 135, line 4

                       καὶ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ τὸν Δαγὼν καὶ
τὸν Βὴλ καὶ τὸν δράκοντα θεὸν ὠνόμαζον, ἀλλ' οὐ διὰ
τοῦτο καὶ τὸν θεὸν προσεκύνουν.

 Και ο Δίας ο Αρότριος, ο του Αρότρου και του σπόρου και της καλλιέργειας.

Ο Αρότριος Ζευς και  ο Νάιος όμως δεν είναι παρά ο  ο Δάγων είναι υιός της Γής και του Ουρανού και αδερφός των  Ηλου/Κρόνου του Βαίτυλου και ‘Ατλαντα, αλλα ταυτίζετε και με τον ΣΙΤΟ, το σιτάρι και τον σπόρο !!!

 (H)eren(n)ius Philo Gramm., Hist., Fragmenta
Volume-Jacobyʹ-F 3c,790,F, fragment 2, line 100

(16) παραλαβ ὼν δὲ ὁ Οὐρανὸς τὴν τοῦ πατρὸς ἀρχὴν ἄγεται πρὸς γάμον τὴν
ἀ δελφὴν Γῆν, καὶ ποιεῖται ἐξ αὐτῆς παῖδας τέσσαρας· Ἦλον τὸν καὶ Κρόνον
καὶ Βαίτυλον καὶ Δαγὼν (ὅς ἐστι Σίτων) καὶ Ἄτλαντα.

(H)eren(n)ius Philo Gramm., Hist., Fragmenta
Volume-Jacobyʹ-F 3c,790,F, fragment 2, line 114

                                                  ἑάλω δὲ ἐν τῆι μάχηι καὶ ἡ ἐπέραστος
τοῦ Οὐρανοῦ σύγκοιτος ἐγκύμων οὖσα, ἣν ἐκδίδωσιν ὁ Κρόνος Δαγῶνι πρὸς
γάμον· τίκτει δὲ παρὰ τούτωι ὃ κατὰ γαστρὸς ἐξ Οὐρανοῦ ἔφερεν, ὃ καὶ ἐκάλεσε
Δημαροῦν. 

(H)eren(n)ius Philo Gramm., Hist., Fragmenta
Fragment 2, line 153

            Ἑάλω δὲ ἐν τῇ μάχῃ καὶ ἡ ἐπέραστος τοῦ
Οὐρανοῦ σύγκοιτος ἐγκύμων οὖσα, ἣν ἐκδίδωσιν ὁ Κρό-
νος Δαγῶνι πρὸς γάμον. 

 Όμως σε κείμενα  έχουμε και την  ταύτιση του Δάγωνα ή (Αρότριου Διός) με τον Κρόνο, αλλά και  τον γάμον του Δάγωνα κατ΄ εντολήν του Κρόνου και την γέννηση του Δημαρου.

Και ο Αρότριος και της Σποράς και της καλλιέργειας και συγχρόνως ο Σπόρος, ο ΣΙΤΩΝ αφού μ΄ αυτόν ταυτίζετε εμφανίζετε να δηλώνει συγχρόνως και με τον ΙΧΘΥ και τον Θεό-Ψάρι που τον έχουμε συναντήσει κι ως ΟΑΝΝΗ ή ΙΩΑΝΝΗ ή τον ταυτίζουν με τον μεγάλο θεός της Γάζας, που είναι γνωστός ως Marnas (Αραμαϊκά Marnā ο «Κύριος»), ο οποίος θεωρήθηκε ως ο θεός της βροχής και των σιτηρών και επικαλείται σε περιόδους λοιμού και πείνας.

 Ο Marnas της Γάζας εμφανίζεται σε πολλά νομίσματα της εποχής του  Αδριανού. Και είχε ταυτιστεί με τον Δία της Κρήτης.

Είναι πιθανό ότι ο Marnas ήταν η Ελληνιστική έκφραση του Ντάγκον, ο Ναός του, το Μαρνείον το τελευταίο μεγάλο θρησκευτικό κέντρο της ειδωλολατρίας, κάηκε από εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα το 402 .

 Stephanus Gramm., Ethnica (epitome)
Page 194, line 6

 Ενθεν καὶ τὸ τοῦ Κρηταίου Διὸς παρ' αὐτοῖς εἶναι,

ὃν καὶ καθ' ἡμᾶς ἐκάλουν Μαρνᾶν, ἑρμηνευόμενον Κρηταγενῆ.

τὰς παρθένους γὰρ οὕτως Κρῆτες προσαγορεύουσι Μαρνάν. 

Ο ναός δηλαδή του Δία των Μαρνών ή των Παρθένων. Αφού οι Κρήτες τις παρθένους τις ονομάζουν και Μαρνάν.

Κατά τον ενδέκατο αιώνα σχολιαστής της Εβραϊκής Βίβλου Rashi γράφει πάνω σε μια Βιβλική παράδοση, ότι το όνομα Ντάγκον είναι συγγενής με την εβραϊκή λέξη dag / dag «ψάρια» και συνεπώς θεωρούταν ότι είχε σχήμα ψαριού: συγκρινόμενος με τον Βαβυλωνιακό θεό-ψάρι Οαννες. 

Κόρη της Λατούς/Λητούς Δικτύννα και  Ο(υ)ρεία ονομάζει ο Ευριπίδης την Αρτέμιδα  στο παραπάνω χορικό στην Ιφιγένεια εν Ταύροις.

Η Δικτύννα η των Ορέων και η Παρθένος Βριτόμαρτις όπου Βριτύ = γλυκύ και μάρτις = παρθένος. Βριτόμαρτις σημαίνει δηλαδή Ηδεία Παρθένος = Γλυκιά Παρθένος.

 Ενώ στο προηγούμενο κείμενο είδαμε και τον Δία Αρότριο ή Δάγωνα της Γάζας των Μαρνών –Παρθένων

 Stephanus Gramm., Ethnica (epitome)
Page 194, line 6

Ενθεν καὶ τὸ τοῦ Κρηταίου Διὸς παρ' αὐτοῖς εἶναι,

ὃν καὶ καθ' ἡμᾶς ἐκάλουν Μαρνᾶν, ἑρμηνευόμενον Κρηταγενῆ.

τὰς παρθένους γὰρ οὕτως Κρῆτες προσαγορεύουσι Μαρνάν.

¨Όμοια είδαμε ότι η  Λητώ ή Λατώ των ισλαμιστών είναι η  Al-Lat. Είναι προ-ισλαμική θεά από την κεντρική και βόρεια Αραβία.  Είναι σύνθετη θεότητα με  διάφορες προεκτάσεις και ιδιότητες. Αντιπροσώπευσε τη γη και θεωρήθηκε ως μια  Μητέρα-Θεά.  Το όνομά της μεταφράζει ως « Η ΘΕΑ» και θεωρείται ότι έχει απόλυτη σύνδεση  με τον ήλιο.  

Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ιερές πέτρες που τους αποκαλούνται  βέθηλους/βεθυλους που ανήκουν  στη  Al-Lat και την αδελφή της Al-Uzza. Τα ειδώλια της θεάς έχουν βρεθεί επίσης σε μεγάλους αριθμούς.

Το όνομα δε της Αλ-Ουζα έχει αναφερθεί και στον Κλαύδιο Πτολεμαίο που την συνδέει με το όρος Ουζάραι ή Ουζάλαι, και την θεωρεί  Ορεία θεά

Η Al-Lat, ο συνοπτικός τύπος  της οποίας το όνομα είναι  ΑL-Illahat, "η θεά", αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ως Alilat, τον οποίο ταυτίζει με την Αφροδίτη, αλλα και την "περίεργη" ονομασία των Περσών που μιλούν για Μίτραν ή μήπως Μήτρα ή Μήτ(ε)ρα κλπ.

Herodotus Hist., Historiae (0016: 001)

“Hérodote. Histoires, 9 vols.”, Ed. Legrand, Ph.–E.

Paris: Les Belles Lettres, 1:1932; 2;1930; 3:1939; 4 (3rd edn.): 1960; 5:1946; 6:1948; 7:1951; 8:1953; 9:1954, Repr. 1:1970; 2:1963; 3:1967; 5:1968; 6:1963; 7:1963; 8:1964; 9:1968.

Book 1, section 132, line 1

Τούτοισι μὲν δὴ θύουσι μούνοισι ἀρχῆθεν, ἐπιμεμαθήκασι

δὲ καὶ τῇ Οὐρανίῃ θύειν, παρά τε Ἀσσυρίων μαθόντες καὶ

Ἀραβίων· καλέουσι δὲ Ἀσσύριοι τὴν Ἀφροδίτην Μύλιττα,

Ἀράβιοι δὲ Ἀλιλάτ, Πέρσαι δὲ Μίτραν.

Το ιερό της Λητώς  ονομάζεται Letoon (Λητῶον), μερικές φορές Latinized ως Letoum, και ένα απ΄αυτά βρίσκεται κοντά στον ποταμό Ξάνθο,  ήταν ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της Λυκίας περιοχή της Ανατολίας.

Ομοια και η Σλαβική θεά Λάδα/Λήδα=γυναίκα ταυτίζετε με την Λητώ.

Σύμφωνα με ένα άλλο κείμενο, ένας σύντροφος της Λαδας/Λήδας  είναι ο Jarilo, έτσι σχετίζετε  με την Αφροδίτη, της οποίας ο εραστής είναι ο Άρης. Οι τελετουργίες που εκτελούνται προς τιμήν της Λαδά πιο συχνά συνδέονται με την αναθέση  γάμων, ή την επιλογή ενός συζύγου. Τα άλματα  πάνω από τη φωτιά είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό των τελετουργικών που εκτελούνται προς τιμήν της Lada. Το έθιμο αυτό υπήρχε σε όλα τα μέρη της Ευρώπης και σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει τη γονιμότητα καθώς και να προστατεύσει τους ανθρώπους και τα βοοειδή από τις κακές δυνάμεις. 

 Κατά άλλους ο  Jarilo oνομάζεται Ivan ή Ίβο, δηλαδή John, (Ιωάννης) που είναι χαλαρά συνδεδεμένος  με τον Αγίο Ιωάννη τον Βαπτιστή, του οποίου η γιορτή εορτάζετε  το καλοκαίρι.

Το επίθετο της Λήδας ως  Μυχία /Νυχία της δίδουν ιδιότητες και μας παρουσιάζουν  εκατέρωθεν – κι από τις δύο μεριές πλευρές των ονομάτων των Θεών το κρυφό και το διαλανθάνων, το μυστικό και το αφανές όνομα, στην ουσία το μυστικό όνομα της Ηρας αποτελεί το όνομα της Λητούς. Κατά άλλους η Ήρα παντρεύτηκε φανερά στον Κιθαιρώνα και έτσι φέρει και τα επίθετα  Ήρα Τελεια και Γαμηλία.

Στα επόμενα κείμενα έχουμε τις γραπτές αποδείξεις στις οποίες η Λητώ δεν είναι παρα η ίδια η Νύχτα ως τροφός αλλά και ως Δη-μητρα.  

Η Δήμητρα, όπως παρέχει κάθε ζωή, έτσι ακριβώς παρέχει και κάθε τροφή- ως υπόδειγμα της μάλιστα έχει τη Νύχτα (πράγματι, λέγεται ότι «η Νύ­χτα είναι των θεών αθάνατη τροφός», εκείνη όμως είναι με τρόπο νοητό.

Ρέα λοιπόν και Ηρα και Δήμητρα και Νύχτα αυτές που δίνουν την ζωή και την τροφή σε υλικό αλλά και νοητικό επίπεδο και σε θεούς και σε ανθρώπους. Υπεύθυνες για κάθε τι υλικό και δια-νοητικό δημιουργημα αλλα και την τελειοποίηση της ζωής από το υψηλοτερο βάθρο ως τα χαμηλότερα στρώματα. Και με επιστέγασμα την την αρετή ως τελείωση των ψυχών

Η Λητώ που δεν είναι παρά η ζωογόνος πηγή  που περιέχεται στη Δήμητρα και

γι' αυτό και οι πατροπαράδοτες μας τελετές αποδίδουν λατρεία στις ταυτιζόμενες Δήμητρα και Λητώ, καταδεικνύοντας την ένωση των θεών αυ­τών.

 σ' αυτά, νομίζω, προσβλέποντας και οι θεολόγοι την προσονόμασαν «Λητώ», επειδή χαρίζει στις ψυχές τον «λείο» (ομαλό, μαλακό) χαρακτήρα, την πηγή της εκούσιας ζωής και τη χορηγία της θεϊκής ευτυχίας. Τούτα, στ' αλήθεια, δίνει σε όσους αποτείνονται προς αυτή, άφατη ενέργεια, αβλαβή ζωή, πραότητα, αταραξία και νοητική γαλήνη. Είτε λοιπόν από το εθελούσιο αποκλήθηκε «Λητώ» -διότι το ρήμα «λω» σημαίνει «θέλω»-, είτε από το «λείο», ως «Λεητώ».

Και όλη αυτή η σύνοψη έγινε για μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το θέμα της Λητούς με τη πόλη που ήταν αφιερωμένη στην θέα και βρίσκεται στην Αίγυπτο. Εκτος από το ιερό της το Λητώον (Letoon (Λητῶον) ή μερικές φορές Latinized ως Letoum, που αποτελούσε κι ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της Λυκίας περιοχή της Ανατολίας, κι εκτός από τη Βουτώ ή Βούτο στις παραθαλάσσιες περιοχές της Αιγύπτου υπάρχει και μια πόλη με σημαντικό ιερό  αφιερωμένη στην Λητώ. Είναι η Λητόπολις που λατρεύετε μαζί με την Παρθένο Αθηνά, η καλύτερα μαζί  με την Παρθένο κόρη της.

συνεχίζετε