Δελφύς μήτρα καὶ ὁ ἐν Δελφοῖς δράκων

Ο/Η  ΠΥΘΩΝ ονομάσθηκε έτσι απο το πύθω- σήπω απο το σαπίζω δηλαδή.

Η σύνδεση της/του Πυθωνα εκ του Πύθω- Σήπω με τον Πελία-Πέλος/ψ όπου ο ένας δηλώνει ξεκάθαρα την σήψη και κάτι αντίστοιχο κι ο  Π-ΕΛΟΣ  όπου έλος = ο βάλτος, ο βούρκος, ο βόρβορος, το τέλμα, ο βουρκότοπος, σαπισμένος ή βαλτωμένος.

H δράκαινα προέρχεται από το δέρκομαι – αόριστος  έδρακον και εδερξατο, μσ. εδρακόμην πθ. εδερχθην και εδράκην παρατακτικός εδερκόμην και παρακείμενος δέδορκα εξ αυτής η λέξη  αγγλική  darshan (Darśana (Darshan, σανσκριτικά : दर्शन) είναι μια σανσκριτική λέξη/όρος  που σημαίνει "ματιά", το όραμα, εμφάνιση, ή αναλαμπή. Είναι πιο συχνά χρησιμοποιείται για «οράματα του Θεού/θείου", π.χ., ενός θεού ή ένα πολύ ιερό πρόσωπο ή τεχνούργημα. Θα μπορούσε κανείς να "λάβει darshana/οραμα/εμφάνιση» της θεότητας στο ναό, ή από ένα μεγάλο άγιο πρόσωπο, όπως ένας μεγάλος γκουρού. Υπό την έννοια "για να δείτε με ευλάβεια και αφοσίωση," ο όρος μεταφράζεται σε Ιεροφάνεια και θα μπορούσε να αναφέρεται είτε σε ένα όραμα του θείου ή να είναι μέσα στην παρουσία του υψηλου ή σεβαστού προσώπου.

Ομοια και το δράκος όμως προέρχεται από την λέξη δέρκομαι που σημαίνει βλέπω καθαρά κοιτάζω, παρατηρώ,  βλέπω το φώς, ζω, αντιλαμβάνομαι και διακρίνω.

δέρκομαι : απο την ιδια ρίζα ΔΕΡΚ -  προέρχονται τα  δέργμα, δέρξις  δηλαδή βλέμμα κοίταγμα, ματιά, ανάβλεμμα

 δρά-κων = φίδι τρομερό και μεγάλο, θεριό, είδος ψαριού, βραχιόλι σε σχήμα φιδιού
 αλλά και η δορκ-άς δήλ. το ζαρκάδι. 

Η λέξη όμως Δελφύνη ή Δελφίνη εκτός από την ερμηνεία και την σύνδεσή της με το δελφίνι – το γνωστό θηλαστικό και τον γνωστό μας αστερισμό μας προσφέρει κι άλλους συνειρμούς από την ρίζα του ονόματος.
Είδαμε ότι η Θέμις φαίνεται να είναι αυτή που στην ουσία φαίνεται να εχει μυήσει τον Απόλλωνα στα της μαντείας και της δικαιοσύνης καθως το μαντείο ανήκει πρώτα και κύρια στην Θέμιδα.
Η λέξη Δελφύς δηλώνει αυτό ακριβώς. Την θηλυκή πλευρά του Μαντείου και την γυναικοκρατεία που επικρατούσε λατρεύοντας την Θέτιδα ως Δελφύν -η  Δελφὺς γὰρ ἡ  μήτρα λέγεται.

Λατρεία της Μητέρας Θεάς της μεγάλης Δελφύ-δ-ος/ μητ(έ)ρας και των αδελφών <ἀδελφοί>· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος γεγονότες.

Orion Gramm., Etymologicum
Alphabetic letter delta, page 45, line 17

<Δελφύς>, ἡ γαστήρ. ὡς δὲ τινὲς, ἡ μήτρα. ὅτι ἀδελφο-

ποιὸς ἐστί.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter alpha, page 40, line 21

<Ἀδελφός>. δελφὺς λέγεται ἡ μήτρα καὶ μετὰ τοῦ

 α τοῦ σημαίνοντος τὸ ὁμοῦ, γίνεται ἀδελφὸς,

 οἱονεὶ ὁμόδελφός τις ὢν, ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περὶ ὀρθογραφίας
Part+volume 3,2, page 493, line 25

<δολφός:> ἡ μήτρα i. q. δελφύς.

Soranus Med., Gynaeciorum libri iv
Book 1, chapter 6, section 1, line 1

 Ἡ μήτρα καὶ ὑστέρα λέγεται καὶ δελφύς· <μήτρα> μὲν οὖν, ὅτι μήτηρ ἐστὶ πάντων τῶν ἐξ αὐτῆς γεννωμένων ἐμβρύων, ἢ ὅτι τὰς ἐχούσας αὐτὴν μητέρας ποιεῖ, κατὰ δέ <τινας>,

Palladius Med., Commentarii in Hippocratis librum sextum de morbis popularibus
Volume 2, page 5, line 7

      λέγεται δὲ καὶ μήτρα καὶ δελφὺς καὶ γαστήρ.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter alpha, page 40, line 21

<Ἀδελφός>. δελφὺς λέγεται ἡ μήτρα καὶ μετὰ τοῦ

 α τοῦ σημαίνοντος τὸ ὁμοῦ, γίνεται ἀδελφὸς,

 οἱονεὶ ὁμόδελφός τις ὢν, ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος

…

<Δελφινίς>. παρὰ τὸ δελφὺς, ὃ σημαίνει τὴν

 μήτραν· ἐξ οὗ καὶ ἀδελφὸς, ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς

 δελφύος ἤγουν μήτρας.

<Δέλφαξ>. ὁ γαλαθηνὸς χοῖρος. [Ἐπίχαρμος·

 δέλφακά τε τῶν γειτόνων τοῖς Ἐλευσινίοις φυ-

 λάσσω. παρὰ τὸ τὴν δελφήν· κυρίως γὰρ ἐπὶ

 τῆς θηλείας λέγεται δέλφαξ. τινὲς δὲ τοὺς με-

 γάλους χοίρους δέλφακας λέγουσι.]

<Δελφύς>. ἡ μήτρα, ἡ γαστήρ. ἔνθα ἀδελφὸς, ὁ

 ἐκ τῆς αὐτῆς μήτρας. [ἢ ὅτι ἀδελφός ἐστι καὶ

 ἀδελφὰ ποιεῖ τὰ τικτόμενα, ὅθεν εἴρηται ὁμό-

 δελφος ὁ ἀδελφός.]

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Α – Δ)
Alphabetic letter delta, entry 177, line 1

<Δελφάκιον>· χοῖρος.

<Δελφῖνες>· ὄργανα †Ἀττικὰ† πρὸς ναυμαχίαν.

<Δελφίς>· πρὸς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ὄργανον· ὅθεν καὶ δελφινοφόρον ναῦν Θουκυδίδης ἐν ζʹ φησίν (41, 2).

<Δελφῖνα νήχεσθαι διδάσκεις>· ἐπὶ τῶν ἐν ἐκείνοις τινὰ

παιδοτριβούντων, ἐν οἷς ἤσκηνται.

<Δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖν>· ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου διὰ τὸ

εὐκίνητον εἶναι. πρὸς τοὺς οὐ δυναμένους τηρεῖν τὰ διδόμενα ἢ <ἃ>

ἔχουσιν.

<Δελφίνιον>· ἔστι μέντοι χωρίον ἐν Χίῳ. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις ἱερὸν Ἀπόλλωνος οὕτω καλούμενον, ἔνθα ἦν τὸ ἐν Δελφινίῳ δικαστήριον.

<Δελφύς>· μήτρα· ἔνθεν ἀδελφός.

Παρόμοιες λεξικογραφικές αναγραφές βρίσκουμε και σε άλλους λεξικογράφους

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 1061, line 1


<ἀδελφοί>· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος γεγονότες. Δελφὺς γὰρ ἡ  μήτρα λέγεται

<Δέλκος>· λίμνη ἰχθυοφόρος περὶ τὴν Θρᾴκην

<δελφάκιον>· χοιρίδιον. οὕτως ἔλεγον καὶ τὸ γυναικεῖον (αιδοίον)

†<ἀπάλιον>· θῦμα, δελφάκιον

<δελφίνιον>· εἶδος βοτάνης

<Δελφικὸν τρίποδα>· τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς

<Δελφικὴ μάχαιρα>· ἀπὸ κατασκευῆς, λαμβάνουσα ἔμπροσθεν

 μέρος σιδηροῦν, ὡς Ἀριστοτέλης  

<δελφῖνες>· πολεμιστήριον μηχάνημα ἐν ναυμαχίαις. καὶ ἡ ἔχουσα

 αὐτὸ <δελφινοφόρος ναῦς> (Pherecr. fr. 12?) οἱ δὲ διὰ τὰ

 κρεμαννύμενα βάρη, δελφίνων σχῆμα ἔχοντα, ἃ ταῖς λῃστρικαῖς

 ναυσὶν ἐμβάλλεται

<Δελφύς>· *μήτρα A καὶ ὁ ἐν Δελφοῖς δράκων

<δελφύων>· γαστέρων

Etymologicum Gudianum, Additamenta in Etymologicum Gudianum (ἀάλιον – ζειαί) 

⌊<Ἀδελφειός>· <ει>· καὶ γὰρ ἀδελφεός.⌋

 <Ἀδελφός>· παρὰ τὸ δελφύς, ὃ σημαίνει τὴν μήτραν, καὶ τὸ ⌊<α>, ὃ σημαίνει τὸ ὁμοῦ⌋· ὁ ὁμομήτριος.  

 <Ἀδελφός>. παρὰ τὸ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος τουτέστι μήτρας ἢ γαστρὸς ⌊τὸ γάλα θηλάσαι· εἴρηται γὰρ δελφὺς καὶ ἐπὶ τῆς μήτρας καὶ ἐπὶ τῆς γαστρός⌋.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 16, line 10


 <Ἀδελφός>: <δελφὺς> λέγεται ἡ μήτρα· καὶ μετὰ
τοῦ α, τοῦ σημαίνοντος τὸ ὁμοῦ, γίνεται ἀδελφὸς,
οἱονεὶ ὁμόδελφός τις ὢν, ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος,
ἤγουν μήτρας.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 254, line 57

 <Δελφύς>: Δελφὺς καὶ δελφινία, ἡ μήτρα, ἡ γα-

στήρ· ὅτι ἀδελφοποιός ἐστι, καὶ ἀδελφὰ ποιεῖ τὰ

τικτόμενα. Ὅθεν καὶ <ὁμόδελφος>, ὁ ἀδελφός.

 <Δέλφαξ>: Ὁ γαλαθηνὸς χοῖρος. Ἐπίχαρμος,

 Δέλφακά τε τῶν γειτόνων

 τοῖς Ἐλευσίνοις φυλάσσων.  

Παρὰ τὴν δελφὺν, τὴν μήτραν· κυρίως γὰρ ἐπὶ τῆς

θηλείας λέγεται δέλφαξ, ἡ δελφὺν ἔχουσα.

 <Δελφάκιον>: Τὸν χοῖρον· καὶ <δελφακοῦσθαι>,

τελειοῦσθαι τὰς σῦς. Διογενιανός.

 <Δέλφικα>: Τὸν τρίποδα Ῥωμαῖοι, ἐπεὶ πρῶτον

ἐν Δελφοῖς γέγονεν· ἢ τρίποδα τὸν Διόνυσον, οἷον

ἀδελφικὸν, καὶ δελφικόν· καὶ δελφὶς, παρὰ τὸ δέλφω.

 <Δελφοί>: (Καὶ <δελφὸς ἀνὴρ>, τὸ ἐθνικόν·) οἱ

Πύθιοι, ἀδελφοί τινες ὄντες, κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ α.

Ὅτι τὰ Διονύσου μέλη σπαράξαντες οἱ Τιτᾶνες τῷ Ἀπόλλωνι παρέθεντο

 ἐμβαλόντες λέβητι· ὁ δὲ παρὰ τῷ τρίποδι ἀπέθετο παρὰ τῷ ἀδελφῷ.

 <Δελφίνιος>: Ὁ Ἀπόλλων. Ὅτι Κασταλίῳ τῷ Κρητὶ ἀποικίαν στελλομένῳ ὁ Ἀπόλλων ὁμοιωθεὶς δελφῖνι προηγήσατο τῆς νεὼς ἕως τοῦ Κρισσαίου κόλπου· καὶ ἐκεῖ κατοικήσας ἐκράτησε τῶν τόπων· καὶ ἀπ' αὐτοῦ Δελφοὺς ἐκάλουν τοὺς ἐνοικοῦντας· καὶ Δελφινίου Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἱδρύσατο. Τινὲς δέ φασιν ὅτι

ὁ Δελφὶς εἰς τὴν ναῦν ἦλθε, καὶ κατὰ τοῦτον τὸν τόπον ἐπήδησεν εἰς τὴν θάλασσαν.

 <Δελφῖνες>: Οἱ ἰχθύες, καὶ μέρος νεώς. Διὰ τοῦτο <δελφινοφόρους> λέγουσι ναῦς, ὡς σχῆμα ἐχούσας δελφῖνος.

Όπως είδαμε και σε προηγούμενα κείμενα το Δ σαν σύμβολο και μάλιστα ανεστραμμένο τρίγωνο V και πολλές φορές με μια γραμμή κάθετη στο κέντρο του ταυτίζεται με το σημείο της επιθυμίας και για να δείξει την αρχή της κολπικής σχισμής, ένας στυλιζαρισμένος γραφικός σχεδιασμός της μήτρας και του θηλυκού σεξουαλικού οργάνου, το σύμβολο της γυναικείας δύναμης.
Όμως κι ένα μαγικό σύμβολο που σκοπό έχει να γονιμοποιήσει ή να φέρει γονιμότητα και την ίδια στιγμή να τρομάξει και να απομακρύνει τους βέβηλους.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter delta, entry 211, line 1

<Δέλτα:> τὸ τέταρτον στοιχεῖον. σημαίνει δὲ καὶ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον.

δέλτα παρατετιλμέναι.

<Δελφάκιον:> ὁ μικρὸς χοῖρος. Ἀριστοφάνης· οἴμοι κακοδαί-

μων, δελφάκιον γέγονα.

<Δελφίνιον:> ἔστι μέντοι χωρίον ἐν Χίῳ· ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθή-

νησιν ἱερὸν Ἀπόλλωνος οὕτω καλούμενον, ἔνθα ἦν τὸ ἐν Δελφινίῳ

δικαστήριον.

<Δελφίς:> πρὸς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ὄργανον. ὅθεν καὶ

δελφινοφόρον ναῦν Θουκυδίδης ἐν τῇ ζʹ φησίν· ἔπειτα αὐτοὺς αἱ

κεραῖαι ὑπὲρ τῶν εὔπλων, αἱ ἀπὸ τῶν ὁλκάδων δελφινοφόροι, ἠρμέναι

ἐκώλυον. 

<Δελφίς:> ὁ ἰχθύς. καὶ ὄργανον ναυτικὸν σιδηροῦν, ἢ μολί-

βδινον. Ἀριστοφάνης· πρὶν ἐκεῖνον προσικέσθαι σου, πρότερον τοὺς

δελφῖνας μετεωρίζου καὶ τὴν ἄκατον παραβαλοῦ. δελφίν, σιδηροῦν

κατασκεύασμα ἢ μολίβδινον, εἰς δελφῖνα ἐσχηματισμένον. τοῦτο δὲ ἐκ

τῆς κεραίας τοῦ ἱστοῦ ἠφίεσαν εἰς τὰς τῶν πολεμίων καὶ κατεδύοντο.

δελφινοφόρος τε ἡ ναῦς. τὴν ἄκατον δὲ παραβαλοῦ· ἀντὶ τοῦ ἕτοιμον

ποίει, ὡς εἴ τις κίνδυνος ἐκ τοῦ ἀνέμου, ἐς αὐτὴν ἐμβησομένοις. 

<Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχει, δίψει δὲ ἀπόλλυται:>

ἐπεὶ οὗτοι διὰ τὸ ἱερᾶσθαι τῷ θεῷ ἐστεφανωμένοι, τῶν δὲ ἐπιτηδείων

ἀποροῦντες οὐκ ἀπαλλάσσουσιν. 

<Δελφοί:> τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος. οὕτω δὲ ἐκλήθη διὰ τὸ

τὸν Δελφύνην δράκοντα ἐκεῖ εὑρεθῆναι, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἀπόλλων.

Πυθὼ δέ, διὰ τὸ ἐκεῖ σαπῆναι. καὶ <Δελφίς,> ἡ Δελφική, ἡ τοῦ

Ἀπόλλωνος. Δελφὶς γὰρ φάμα τόδ' ἐθέσπισεν, ὄφρα γενοίμαν τᾶς

κείνου νύμφας σῆμα καὶ ἱστορίη. 

<Δελφύς:> μήτρα. ἔνθεν ἀδελφός. ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς μήτρας.

Η λατρεία της Μητ(έ)ρας Θεάς που περνάει στον αρσενικό θεό της Ιατρικής, μαντικής και δικαιοσύνης δια μέσου της Λητούς-Ληθούς.

Η σύνδεση με την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας καθώς και της Μαρας κλπ- Θαλασσινής και την Πύθωνα κλπ νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε παραπέρα γιατί η Δράκαινα Δελφίνη είναι θηλυκού γένους, γιατι πολύ απλά το δηλώνει το ίδιο το όνομά της !!!

Όμοια και στο βιβλίο του Ενώχ το θαλάσσιο κτήνος που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο απόκρυφο του Ενώχ αλλά και στο Ταλμούδ, μεταφράζεται ως ελικοειδής και έγινε συνώνυμο των θαλασσίων τεράτων/δράκων. Κατά το απόκρυφο του Ενώχ ήταν θήλυς ο Λεβιάθαν !

Procopius Rhet., Scr. Eccl., Commentarii in Isaiam
Page 2233, line 41

            Δράκων, καὶ ὅφις, καὶ διάβολος, κῆτός τε,
καὶ Σατανᾶς, καὶ Λευϊαθὰν, καὶ λέων, καὶ βασιλίσκος
ὀνομάζεται.

Άλλοτε περιγράφεται ως κροκόδειλος και άλλοτε ως δράκος, ως βασιλίσκος (είδος φιδιού), όφις, διάβολος, κήτος και Σατανάς κλπ

Julianus Scr. Eccl., Commentarius in Job
Page 283, line 1

               >  
 ἄρχεται περὶ τοῦ Λευιαθὰν διηγεῖσθαι τοῦ ζῴου, ὅπερ ἔχει τὴν μεγάλην ἰσχὺν
καὶ δύναμιν ἐν ὀσφύι καὶ ἐπ' ὀμφαλοῦ γαστρός· εἰ δὲ ἐπὶ τοῦ διαβόλου, τῷ διὰ
τούτων τῶν μερῶν ἐνεργεῖν αὐτὸν <ἐν> τοῖς φιληδόνοις καὶ χαίρειν ἐπὶ τοῖς λαγνι-
στάτοις τῶν ἀνδρῶν παθήμασι κατὰ τὸ εἰρημένον· <πνεύματι πορνείας ἐπλανή-
θησαν, τὸν δὲ κύριον οὐκ ἐπέγνωσαν.

Εδώ  εδράζεται ανάμεσα στις λαγόνες και στον ομφαλό της κοιλιάς και είναι του διαβόλου  και ενεργεί μέσω φιληδονίας και λαγνείας και ως πνεύμα πορνείας και πλανά όσους δεν γνώρισαν τον Κύριο.

Η σύνδεση τους κι εδώ απόλυτα κοινή. Η Μεγάλη Μητ(ε)ρα που θα πρέπει να λατρεύεται που αλλού παρα στον ΟΜ-φαλλο της γής και ας μην ξεχνάμε οτι ο αφαλός δεν είναι παρα το σημάδι που μας συνδέει με την μητέρα μας

Ο ομφαλός ή αφαλός είναι ένα σημάδι στην κοιλιά, που προκαλεί ο ομφάλιος λώρος στο νεογέννητο μωρό όταν επουλώνει μετά την γέννηση.
Όλα τα placental θηλαστικά έχουν έναν ομφαλό. Ενώ στους ανθρώπους είναι αρκετά ευδιάκριτος, στα περισσότερα θηλαστικά εμφανίζεται μόνο ως λεπτή άτριχη γραμμή. Στους ανθρώπους, το σημάδι μπορεί να εμφανιστεί ως βαθούλωμα ή ως προεξοχή. Αν και μπορούν να χωριστούν σε αυτές τις δύο κατηγορίες, οι ομφαλοί των ανθρώπων ποικίλλουν πάρα πολύ ως προς το μέγεθος, την μορφή, το βάθος ή το μήκος και γενικά την όλη εμφάνισή του.
Ο αφαλός είναι ένα σημαντικό σημείο ορόσημο στην κοιλία δεδομένου ότι η θέση του είναι σχετικά ίδια σε όλους τους ανθρώπους. Το δέρμα γύρω από τον αφαλό συνδέεται με το δέκατο θωρακικό νωτιαίο νεύρο. Η θέση του αφαλού βρίσκεται στο ύψος μεταξύ των σπονδύλων L3 και L4. Αιτία για τον σχηματισμό ενός εξέχοντος ομφαλού είναι πρόσθετο δέρμα που απέμεινε από τον ομφάλιο λώρο.
Ο ομφαλός επίσης χωρίζει οπτικά την επιφάνεια της κοιλιάς στα τεταρτημόρια. Ο ομφαλός βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου που εσωκλείνει τον άνθρωπο στον πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Ακριβώς κάτω από τον Ομ-φαλό βρίσκεται και το αναπαραγωγικό σύστημα ειδικότερα το γυναικείο. Η κοινή μήτρα που δημιουργεί ἀδελφὰ ποιεῖ τὰ τικτόμενα. Ὅθεν καὶ <ὁμόδελφος>, ὁ ἀδελφός.

Συνεχίζεται