6 Μαΐου 2011

Δελφύς μήτρα καὶ ὁ ἐν Δελφοῖς δράκων


Ο/Η  ΠΥΘΩΝ ονομάσθηκε έτσι απο το πύθω- σήπω απο το σαπίζω δηλαδή.
Η σύνδεση της/του Πυθωνα εκ του Πύθω- Σήπω με τον Πελία-Πέλος/ψ όπου ο ένας δηλώνει ξεκάθαρα την σήψη και κάτι αντίστοιχο κι ο  Π-ΕΛΟΣ  όπου έλος = ο βάλτος, ο βούρκος, ο βόρβορος, το τέλμα, ο βουρκότοπος, σαπισμένος ή βαλτωμένος.

H δράκαινα προέρχεται από το δέρκομαι – αόριστος  έδρακον και εδερξατο, μσ. εδρακόμην πθ. εδερχθην και εδράκην παρατακτικός εδερκόμην και παρακείμενος δέδορκα εξ αυτής η λέξη  αγγλική  darshan (Darśana (Darshan, σανσκριτικά : दर्शन) είναι μια σανσκριτική λέξη/όρος  που σημαίνει "ματιά", το όραμα, εμφάνιση, ή αναλαμπή. Είναι πιο συχνά χρησιμοποιείται για «οράματα του Θεού/θείου", π.χ., ενός θεού ή ένα πολύ ιερό πρόσωπο ή τεχνούργημα. Θα μπορούσε κανείς να "λάβει darshana/οραμα/εμφάνιση» της θεότητας στο ναό, ή από ένα μεγάλο άγιο πρόσωπο, όπως ένας μεγάλος γκουρού. Υπό την έννοια "για να δείτε με ευλάβεια και αφοσίωση," ο όρος μεταφράζεται σε Ιεροφάνεια και θα μπορούσε να αναφέρεται είτε σε ένα όραμα του θείου ή να είναι μέσα στην παρουσία του υψηλου ή σεβαστού προσώπου.

Ομοια και το δράκος όμως προέρχεται από την λέξη δέρκομαι που σημαίνει βλέπω καθαρά κοιτάζω, παρατηρώ,  βλέπω το φώς, ζω, αντιλαμβάνομαι και διακρίνω.

δρκομαι : απο την ιδια ρίζα ΔΕΡΚ -  προέρχονται τα  δργμα, δέρξις  δηλαδή βλέμμα κοίταγμα, ματιά, ανάβλεμμα

 δρ-κων = φίδι τρομερό και μεγάλο, θεριό, είδος ψαριού, βραχιόλι σε σχήμα φιδιού
 αλλά και η δορκ-ς δήλ. το ζαρκάδι. 

Η λέξη όμως Δελφύνη ή Δελφίνη εκτός από την ερμηνεία και την σύνδεσή της με το δελφίνι – το γνωστό θηλαστικό και τον γνωστό μας αστερισμό μας προσφέρει κι άλλους συνειρμούς από την ρίζα του ονόματος.
Είδαμε ότι η Θέμις φαίνεται να είναι αυτή που στην ουσία φαίνεται να εχει μυήσει τον Απόλλωνα στα της μαντείας και της δικαιοσύνης καθως το μαντείο ανήκει πρώτα και κύρια στην Θέμιδα.
Η λέξη Δελφύς δηλώνει αυτό ακριβώς. Την θηλυκή πλευρά του Μαντείου και την γυναικοκρατεία που επικρατούσε λατρεύοντας την Θέτιδα ως Δελφύν -η  Δελφς γρ  μήτρα λέγεται.








Λατρεία της Μητέρας Θεάς της μεγάλης Δελφύ-δ-ος/ μητ(έ)ρας και των αδελφών <δελφοί>· ο κ τς ατς δελφύος γεγονότες.

Orion Gramm., Etymologicum
Alphabetic letter delta, page 45, line 17


<Δελφύς>, γαστήρ. ς δ τινς, μήτρα. τι δελφο-
ποις στί.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter alpha, page 40, line 21

<δελφός>. δελφς λέγεται μήτρα κα μετ το
 α το σημαίνοντος τ μο, γίνεται δελφς,
 οονε μόδελφός τις ν, κ τς ατς δελφύος.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Περ ρθογραφίας
Part+volume 3,2, page 493, line 25

<δολφός:> μήτρα i. q. δελφύς.

Soranus Med., Gynaeciorum libri iv
Book 1, chapter 6, section 1, line 1

  μήτρα κα στέρα λέγεται κα δελφύς· <μήτρα> μν ον, τι μήτηρ στ πάντων τν ξ ατς γεννωμένων μβρύων, τι τς χούσας ατν μητέρας ποιε, κατ δέ <τινας>,



Palladius Med., Commentarii in Hippocratis librum sextum de morbis popularibus
Volume 2, page 5, line 7

      λέγεται δ κα μήτρα κα δελφς κα γαστήρ.

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter alpha, page 40, line 21

<δελφός>. δελφς λέγεται μήτρα κα μετ το
 α το σημαίνοντος τ μο, γίνεται δελφς,
 οονε μόδελφός τις ν, κ τς ατς δελφύος
<Δελφινίς>. παρ τ δελφς, σημαίνει τν
 μήτραν· ξ ο κα δελφς, κ τς ατς
 δελφύος γουν μήτρας.

<Δέλφαξ>. γαλαθηνς χορος. [πίχαρμος·
 δέλφακά τε τν γειτόνων τος λευσινίοις φυ-
 λάσσω. παρ τ τν δελφήν· κυρίως γρ π
 τς θηλείας λέγεται δέλφαξ. τινς δ τος με-
 γάλους χοίρους δέλφακας λέγουσι.]

<Δελφύς>. μήτρα, γαστήρ. νθα δελφς,
 κ τς ατς μήτρας. [ τι δελφός στι κα
 δελφ ποιε τ τικτόμενα, θεν ερηται μό-
 δελφος δελφός.]

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (ΑΔ)
Alphabetic letter delta, entry 177, line 1

<Δελφάκιον>· χορος.
<Δελφνες>· ργαναττικπρς ναυμαχίαν.
<Δελφίς>· πρς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ργανον· θεν κα δελφινοφόρον ναν Θουκυδίδης ν ζʹ φησίν (41, 2).
<Δελφνα νήχεσθαι διδάσκεις>· π τν ν κείνοις τιν
παιδοτριβούντων, ν ος σκηνται.
<Δελφνα πρς τοραον δεν>· π το δυνάτου δι τ
εκίνητον εναι. πρς τος ο δυναμένους τηρεν τ διδόμενα <>
χουσιν.
<Δελφίνιον>· στι μέντοι χωρίον ν Χί. στι δ κα ν θήναις ερν πόλλωνος οτω καλούμενον, νθα ν τ ν Δελφινί δικαστήριον.
<Δελφύς>· μήτρα· νθεν δελφός.

Παρόμοιες λεξικογραφικές αναγραφές βρίσκουμε και σε άλλους λεξικογράφους

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 1061, line 1


<δελφοί>· ο κ τς ατς δελφύος γεγονότες. Δελφς γρ  μήτρα λέγεται

<Δέλκος>· λίμνη χθυοφόρος περ τν Θρκην
<δελφάκιον>· χοιρίδιον. οτως λεγον κα τ γυναικεον (αιδοίον)

†<πάλιον>· θμα, δελφάκιον

<δελφίνιον>· εδος βοτάνης
<Δελφικν τρίποδα>· τν το πόλλωνος ν Δελφος
<Δελφικ μάχαιρα>· π κατασκευς, λαμβάνουσα μπροσθεν
 μέρος σιδηρον, ς ριστοτέλης  
<δελφνες>· πολεμιστήριον μηχάνημα ν ναυμαχίαις. κα χουσα
 ατ <δελφινοφόρος νας> (Pherecr. fr. 12?) ο δ δι τ
 κρεμαννύμενα βάρη, δελφίνων σχμα χοντα, τας λστρικας
 ναυσν μβάλλεται
<Δελφύς>· *μήτρα A κα ν Δελφος δράκων
<δελφύων>· γαστέρων

Etymologicum Gudianum, Additamenta in Etymologicum Gudianum (άλιον – ζειαί) 

<δελφειός>· <ει>· κα γρ δελφεός.
 <δελφός>· παρ τ δελφύς, σημαίνει τν μήτραν, κα τ <α>, σημαίνει τ μο· μομήτριος.  
 <δελφός>. παρ τ κ τς ατς δελφύος τουτέστι μήτρας γαστρς τ γάλα θηλάσαι· ερηται γρ δελφς κα π τς μήτρας κα π τς γαστρός.

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 16, line 10


 <δελφός>: <δελφς> λέγεται μήτρα· κα μετ
το α, το σημαίνοντος τ μο, γίνεται δελφς,
οονε μόδελφός τις ν, κ τς ατς δελφύος,
γουν μήτρας.



Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 254, line 57


 <Δελφύς>: Δελφς κα δελφινία, μήτρα, γα-
στήρ· τι δελφοποιός στι, κα δελφ ποιε τ
τικτόμενα. θεν κα <μόδελφος>, δελφός.
 <Δέλφαξ>: γαλαθηνς χορος. πίχαρμος,
 Δέλφακά τε τν γειτόνων
 τος λευσίνοις φυλάσσων.  
Παρ τν δελφν, τν μήτραν· κυρίως γρ π τς
θηλείας λέγεται δέλφαξ, δελφν χουσα.
 <Δελφάκιον>: Τν χορον· κα <δελφακοσθαι>,
τελειοσθαι τς σς. Διογενιανός.
 <Δέλφικα>: Τν τρίποδα ωμαοι, πε πρτον
ν Δελφος γέγονεν· τρίποδα τν Διόνυσον, οον
δελφικν, κα δελφικόν· κα δελφς, παρ τ δέλφω.
 <Δελφοί>: (Κα <δελφς νρ>, τ θνικόν·) ο
Πύθιοι, δελφοί τινες ντες, κατ φαίρεσιν το α.
τι τ Διονύσου μέλη σπαράξαντες ο Τιτνες τ πόλλωνι παρέθεντο
 μβαλόντες λέβητι· δ παρ τ τρίποδι πέθετο παρ τ δελφ.

 <Δελφίνιος>: πόλλων. τι Κασταλί τ Κρητ ποικίαν στελλομέν πόλλων μοιωθες δελφνι προηγήσατο τς νες ως το Κρισσαίου κόλπου· κα κε κατοικήσας κράτησε τν τόπων· κα π' ατο Δελφος κάλουν τος νοικοντας· κα Δελφινίου πόλλωνος ερν δρύσατο. Τινς δέ φασιν τι
Δελφς ες τν ναν λθε, κα κατ τοτον τν τόπον πήδησεν ες τν θάλασσαν.

 <Δελφνες>: Ο χθύες, κα μέρος νεώς. Δι τοτο <δελφινοφόρους> λέγουσι νας, ς σχμα χούσας δελφνος.



Όπως είδαμε και σε προηγούμενα κείμενα το Δ σαν σύμβολο και μάλιστα ανεστραμμένο τρίγωνο V και πολλές φορές με μια γραμμή κάθετη στο κέντρο του ταυτίζεται με το σημείο της επιθυμίας και για να δείξει την αρχή της κολπικής σχισμής, ένας στυλιζαρισμένος γραφικός σχεδιασμός της μήτρας και του θηλυκού σεξουαλικού οργάνου, το σύμβολο της γυναικείας δύναμης.
Όμως κι ένα μαγικό σύμβολο που σκοπό έχει να γονιμοποιήσει ή να φέρει γονιμότητα και την ίδια στιγμή να τρομάξει και να απομακρύνει τους βέβηλους.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter delta, entry 211, line 1

<Δέλτα:> τ τέταρτον στοιχεον. σημαίνει δ κα τ γυναικεον αδοον.
δέλτα παρατετιλμέναι.

<Δελφάκιον:> μικρς χορος. ριστοφάνης· ομοι κακοδαί-
μων, δελφάκιον γέγονα.

<Δελφίνιον:> στι μέντοι χωρίον ν Χί· στι δ κα ν θή-
νησιν ερν πόλλωνος οτω καλούμενον, νθα ν τ ν Δελφινί
δικαστήριον.

<Δελφίς:> πρς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ργανον. θεν κα
δελφινοφόρον ναν Θουκυδίδης ν τ ζʹ φησίν· πειτα ατος α
κερααι πρ τν επλων, α π τν λκάδων δελφινοφόροι, ρμέναι
κώλυον. 

<Δελφίς:> χθύς. κα ργανον ναυτικν σιδηρον, μολί-
βδινον. ριστοφάνης· πρν κενον προσικέσθαι σου, πρότερον τος
δελφνας μετεωρίζου κα τν κατον παραβαλο. δελφίν, σιδηρον
κατασκεύασμα μολίβδινον, ες δελφνα σχηματισμένον. τοτο δ κ
τς κεραίας το στο φίεσαν ες τς τν πολεμίων κα κατεδύοντο.
δελφινοφόρος τε νας. τν κατον δ παραβαλο· ντ το τοιμον
ποίει, ς ε τις κίνδυνος κ το νέμου, ς ατν μβησομένοις. 

<Δελφς νρ στέφανον μν χει, δίψει δ πόλλυται:>
πε οτοι δι τ ερσθαι τ θε στεφανωμένοι, τν δ πιτηδείων
ποροντες οκ παλλάσσουσιν. 

<Δελφοί:> τ ερν το πόλλωνος. οτω δ κλήθη δι τ
τν Δελφύνην δράκοντα κε ερεθναι, ν πέκτεινεν πόλλων.
Πυθ δέ, δι τ κε σαπναι. κα <Δελφίς,> Δελφική, το
πόλλωνος. Δελφς γρ φάμα τόδ' θέσπισεν, φρα γενοίμαν τς
κείνου νύμφας σμα κα στορίη. 

<Δελφύς:> μήτρα. νθεν δελφός. κ τς ατς μήτρας.

Η λατρεία της Μητ(έ)ρας Θεάς που περνάει στον αρσενικό θεό της Ιατρικής, μαντικής και δικαιοσύνης δια μέσου της Λητούς-Ληθούς.

Η σύνδεση με την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας καθώς και της Μαρας κλπ- Θαλασσινής και την Πύθωνα κλπ νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε παραπέρα γιατί η Δράκαινα Δελφίνη είναι θηλυκού γένους, γιατι πολύ απλά το δηλώνει το ίδιο το όνομά της !!!

Όμοια και στο βιβλίο του Ενώχ το θαλάσσιο κτήνος που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο απόκρυφο του Ενώχ αλλά και στο Ταλμούδ, μεταφράζεται ως ελικοειδής και έγινε συνώνυμο των θαλασσίων τεράτων/δράκων. Κατά το απόκρυφο του Ενώχ ήταν θήλυς ο Λεβιάθαν !

Procopius Rhet., Scr. Eccl., Commentarii in Isaiam
Page 2233, line 41

            Δράκων, κα φις, κα διάβολος, κτός τε,
κα Σατανς, κα Λευϊαθν, κα λέων, κα βασιλίσκος
νομάζεται.

Άλλοτε περιγράφεται ως κροκόδειλος και άλλοτε ως δράκος, ως βασιλίσκος (είδος φιδιού), όφις, διάβολος, κήτος και Σατανάς κλπ

Julianus Scr. Eccl., Commentarius in Job
Page 283, line 1

               >  
 ρχεται περ το Λευιαθν διηγεσθαι το ζου, περ χει τν μεγάλην σχν
κα δύναμιν ν σφύι κα π' μφαλο γαστρός· ε δ π το διαβόλου, τ δι
τούτων τν μερν νεργεν ατν <ν> τος φιληδόνοις κα χαίρειν π τος λαγνι-
στάτοις τν νδρν παθήμασι κατ τ ερημένον· <πνεύματι πορνείας πλανή-
θησαν, τν δ κύριον οκ πέγνωσαν.


Εδώ  εδράζεται ανάμεσα στις λαγόνες και στον ομφαλό της κοιλιάς και είναι του διαβόλου  και ενεργεί μέσω φιληδονίας και λαγνείας και ως πνεύμα πορνείας και πλανά όσους δεν γνώρισαν τον Κύριο.


Η σύνδεση τους κι εδώ απόλυτα κοινή. Η Μεγάλη Μητ(ε)ρα που θα πρέπει να λατρεύεται που αλλού παρα στον ΟΜ-φαλλο της γής και ας μην ξεχνάμε οτι ο αφαλός δεν είναι παρα το σημάδι που μας συνδέει με την μητέρα μας



Ο ομφαλός ή αφαλός είναι ένα σημάδι στην κοιλιά, που προκαλεί ο ομφάλιος λώρος στο νεογέννητο μωρό όταν επουλώνει μετά την γέννηση.
Όλα τα placental θηλαστικά έχουν έναν ομφαλό. Ενώ στους ανθρώπους είναι αρκετά ευδιάκριτος, στα περισσότερα θηλαστικά εμφανίζεται μόνο ως λεπτή άτριχη γραμμή. Στους ανθρώπους, το σημάδι μπορεί να εμφανιστεί ως βαθούλωμα ή ως προεξοχή. Αν και μπορούν να χωριστούν σε αυτές τις δύο κατηγορίες, οι ομφαλοί των ανθρώπων ποικίλλουν πάρα πολύ ως προς το μέγεθος, την μορφή, το βάθος ή το μήκος και γενικά την όλη εμφάνισή του.

Ο αφαλός είναι ένα σημαντικό σημείο ορόσημο στην κοιλία δεδομένου ότι η θέση του είναι σχετικά ίδια σε όλους τους ανθρώπους. Το δέρμα γύρω από τον αφαλό συνδέεται με το δέκατο θωρακικό νωτιαίο νεύρο. Η θέση του αφαλού βρίσκεται στο ύψος μεταξύ των σπονδύλων L3 και L4. Αιτία για τον σχηματισμό ενός εξέχοντος ομφαλού είναι πρόσθετο δέρμα που απέμεινε από τον ομφάλιο λώρο.

Ο ομφαλός επίσης χωρίζει οπτικά την επιφάνεια της κοιλιάς στα τεταρτημόρια. Ο ομφαλός βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου που εσωκλείνει τον άνθρωπο στον πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Ακριβώς κάτω από τον Ομ-φαλό βρίσκεται και το αναπαραγωγικό σύστημα ειδικότερα το γυναικείο. Η κοινή μήτρα που δημιουργεί δελφ ποιε τ τικτόμενα. θεν κα <μόδελφος>, δελφός.


Συνεχίζεται

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...