τῶν ὀνομάτων τὸ κρύφιον καὶ διαλεληθός

Στα προηγούμενα κείμενα σας έδωσα την σύνδεση της Λητούς με τις ανατολικές, τις Αιγυπτιακές καθώς και με τις προισλαμικές  γυναικειες θεότητες, αλλά και με την σλαβική Λάδα/Λήδα/Γυναίκα για να επιστρέψω όμως σήμερα και στα κειμενα και  στην αρχική σύνδεση με την Ήρα/Αήρ και την Λητώ Νυχία/Νύχτα μέσω των κειμένων του Πλουτάρχου. Επαναφέρω το κείμενο για ενθύμηση και επιστροφή από την λήθη  της Λητούς !!!

Plutarchus Biogr., Phil., Fragmenta
Fragment 157, line 64

Τοῦτο δὲ τὸ συμβολικὸν εἶδος ἐν τοῖς λόγοις καὶ τοῖς

μύθοις μᾶλλόν ἐστιν· οἷον ἱστοροῦσι τὴν Ἥραν ἐν τῇ

Εὐβοίᾳ τρεφομένην ἔτι παρθένον ὑπὸ τοῦ Διὸς κλαπῆναι,

καὶ διακομισθεῖσαν ἐνταῦθα κρύπτεσθαι, Κιθαιρῶνος 

αὐτοῖς μυχὸν ἐπίσκιόν τινα καὶ θάλαμον αὐτοφυῆ

παρασχόντος· ἐλθούσης δὲ τῆς Μακρίδος κατὰ ζήτησιν

(ἦν δὲ Ἥρας τιθήνη) καὶ βουλομένης ἐρευνᾶν, οὐκ ἐᾶν τὸ

Κιθαιρῶνα πολυπραγμονεῖν οὐδὲ τῷ χωρίῳ προσάγειν, ὡς

τοῦ Διὸς ἐκεῖ τῇ Λητοῖ συναναπαυομένου καὶ συνδιατρί-

βοντος. ἀπελθούσης δὲ τῆς Μακρίδος, οὕτω τότε μὲν δια-

λαθεῖν τὴν Ἥραν, ὕστερον δὲ τῇ Λητοῖ χάριν ἀπομνημο-

νεύουσαν ὁμοβώμιον θέσθαι καὶ σύνναον· ὥστε καὶ Λητοῖ

Μυχίᾳ προθύεσθαι· τινὲς δὲ Νυχίαν λέγουσι. σημαίνεται δ'

ἐν ἑκατέρῳ τῶν ὀνομάτων τὸ κρύφιον καὶ διαλεληθός. ἔνιοι

δὲ τὴν Ἥραν αὐτὴν ἐκεῖ τῷ Διὶ λάθρᾳ συνοῦσαν καὶ λαν-

θάνουσαν οὕτω φασὶ Λητὼ Νυχίαν προσηγορεῦσθαι· φα-

νερῶν δὲ τῶν γάμων γενομένων καὶ περὶ τὸν Κιθαιρῶνα

πρῶτον ἐνταῦθα καὶ τὰς Πλαταιὰς τῆς ὁμιλίας ἀνακαλυ-

φθείσης, Ἥραν Τελείαν καὶ Γαμήλιον αὐτὴν προσαγορευ-

θῆναι.

 Οἱ δὲ φυσικῶς μᾶλλον καὶ πρεπόντως ὑπολαμβάνον-

τες τὸν μῦθον οὕτως εἰς ταὐτὸ τῇ Λητοῖ συνάγουσι τὴν  

Ἥραν. γῆ μέν ἐστιν ἡ Ἥρα καθάπερ εἴρηται, νὺξ δ' ἡ

Λητώ ‘ληθώ’ τις οὖσα τῶν εἰς ὕπνον τρεπομένων. νὺξ δ'

οὐδέν ἐστιν ἄλλο πλὴν σκιὰ γῆς· ὅταν γὰρ πλησιάσαντα

ταῖς δυμαῖς ἀποκρύψῃ τὸν ἥλιον, ἀναπλατυνομένη μελαί-

νει τὸν ἀέρα· καὶ τοῦτ' ἔστι τὸ ἐκλειπτικὸν ὀλίσθημα τῶν

πανσελήνων, ὅταν τῆς σελήνης περιφερομένης ἡ σκιὰ τῆς

γῆς ἐπιψαύσῃ καὶ διαθολώσῃ τὸ φέγγος.

 Ὅτι δ' οὐκ ἄλλη τίς ἐστι τῆς Ἥρας ἡ Λητώ, μάθοιτ'

ἂν ἐνθένδε. τὴν Ἄρτεμιν δήπου θυγατέρα Λητοῦς καλοῦ-

μεν, ἀλλὰ καὶ Εἰλείθυιαν τὴν αὐτὴν ὀνομάζομεν· οὐκοῦν ἥ

τε Ἥρα καὶ ἡ Λητὼ δύο εἰσὶ μιᾶς θεοῦ προσηγορίαι. πάλιν

ἐκ μὲν Λητοῦς ὁ Ἀπόλλων ἐκ δ' Ἥρας ὁ Ἄρης γέγονε·

μία δ' ἐστὶν ἀμφοτέρων δύναμις, καὶ κέκληται Ἄρης μὲν

ὡς ‘ἀρήγων’ τοῖς κατὰ βίαν καὶ μάχην συμπτώμασιν,

Ἀπόλλων δ' ὡς ‘ἀπαλλάττων’ καὶ ‘ἀπολύων’ τῶν περὶ

σῶμα νοσηματικῶν παθῶν τὸν ἄνθρωπον. διὸ καὶ τῶν

ἐμπυρωτάτων ἄστρων καὶ πυριφλεγεστάτων ὁ μὲν ἥλιος

Ἀπόλλων κέκληται ὁ δὲ πυροειδὴς Ἄρης ἐπωνόμασται.

καὶ οὐκ ἀπὸ τρόπου ἐστὶν τὴν αὐτὴν θεὸν Γαμήλιον λέγε-

σθαι καὶ μητέρα Εἰλειθυίας καὶ Ἡλίου νομίζεσθαι· γάμου

μὲν γὰρ τέλος γένεσίς ἐστιν, γένεσις δ' ἡ εἰς ἥλιον καὶ φῶς

ἐκ σκότους πορεία· καὶ καλῶς ἔφη ὁ ποιητής (Π 187)

Στο παραπάνω κείμενο δίνεται ολοφάνερα και ξεκάθαρα  η σχέση της Ήρας με την Λητώ και σε ελευθερη μετάφραση μπορείτε να γνωρίσετε τα εξής:

Δύο θεές που λατρεύονται στον ίδιο χώρο, στον ίδιο ναό και λατρεύονται ακόμα  και στον ίδιο βωμό. Μάλιστα στη Λητώ Μυχία θυσιάζουν πρώτα καθώς λέγεται και ΝΥΧΙΑ, της νύχτας δηλαδή, και του ξενυχτιού και της Αγρυπνίας.

Και σημαίνει το ΜΥΧΙΑ/ΝΥΧΙΑ το εκατέρωθεν – κι από τις δύο μεριές πλευρές των ονομάτων των Θεών το κρυφό και το διαλανθάνων, το μυστικό και το αφανές όνομα, στην ουσία  μυστικό όνομα της ΗΡΑΣ αποτελεί το όνομα της Λητούς. Κατά άλλους η Ήρα παντρεύτηκε φανερά στον Κιθαιρώνα και έτσι φερει και τα επίθετα  ΗΡΑ ΤΕΛΕΙΑ και ΓΑΜΗΛΙΑ

 Όμως το όνομα της Λητούς είναι αυτό που συνοδεύει την Ήρα, εκτός απο το μύθο που την συνδέει και με τον Δία. Έτσι σε φυσικό επίπεδο λατρεύετε η Γη ως ΗΡΑ όπως συνηθίζεται και η Νύχτα ως η Λητώ / Ληθώ αυτή που μας οδηγεί και μας φέρει τον ύπνο και η Νύχτα δεν είναι τίποτα άλλο από την σκιά της γής.

Όταν πλησιάζει η δύση αποκρύβει τον ήλιο, κι όταν αναπλάθει και αναδημιουργεί σκουραίνει τον αέρα και αυτό είναι το εκλειπτικό γλίστρημα των πανσέληνων, όταν η σελήνη περιφερόμενη με τη σκιά της αγγίζει τη γή και καταμαυρίζει το φως και τη λάμψη της σελήνης.

Και δεν είναι άλλη από την Ήρα, η Λητώ και από εκεί και η Αρτεμιδα αναμφίβολα και με βεβαιότητα ως κόρη της Λητούς την ονομάζουμε και ΕΙΛΕΙΘΥΙΑΝ  ( όταν  Λείαξ το νεογέννητον παιδί, λείκνον αλλά και Λίκνο  το κόσκινο για το λίχνισμα, το κάνιστρο προσφοράς καρπών στο Διόνυσο, αλλά και κούνια του μικρού παιδιού κλπ )

Και παρακάτω αναφέρει ο Πλούταρχος ότι και οι δύο θεές είναι η προσφώνηση και ο χαιρετισμός ή η ονομασία της ίδιας ΘΕΑΣ. Όπως  και ο Απόλλων και ο Αρης αν και φαινομενικά είναι γεννημένοι από την Λητώ και την Ηρα στην ουσία είναι μια κοινή δύναμη και των δύο ονομάτων/Θεών και ονομάζεται ΑΡΗΣ (και ως αναγραμματισμός της  ΗΡΑΣ/ΑΕΡΟΣ) αλλά και ως δύναμη που Βοηθά και προστατεύει και υπερασπίζετε εκ του Αρήγω =Βοηθώ, αρωγώ, της βίας τα συμπτώματα, συμφορές, ατυχήματα σημάδια κλπ 

Αλλά και ως Απόλλων και ως Απολλύων αυτός που καταστρέφει, απαλλάσσει εξολοθρεύει και φονεύει τα σωματικά πάθη και αφανίζει τα νοσήματα και τα πάθη από το σώμα των ανθρώπων.

Δια τούτο και με τα καιόμενα άστρα και με τα φλογερό/διάπυρα και ο  Ήλιος-Απόλλων ονομάζεται και καλείται και εκ του τρόπου αυτού τη Θεά τη  Γαμήλιον ονομάζουν  και μητέρα η Ειλειθυία του Ηλίου πιστεύουν/θεωρούν ότι είναι.

Ο γάμος και το στεφάνωμα ή η συζευξις είναι  τέλος και η ίδια η γένεση. Και γένεση είναι η μετά την πορεία εντός του  σκότους, η έξοδος εις τον  Ηλιον και το φως,  αυτά πιστεύει ο Ποιητής

Κι αυτό επειδή ήταν δυσκολογεννητος, ο Απόλλων - και η Ειλειθυία, εξήγαγε, απέσπασε αυτό το αμνιακό υγρό, και έτσι  είδεν, αντίκρισε  το φως της αυγής και του Ηλίου

Ίσως  η πραγματική ονομασία της Λητούς είναι αυτή της Νύχτας της κυρίαρχης αρχέγονης και κοσμογονικής μορφής της αρχαιότερης, της Νύχτας (Νυξ) που έχει γεννηθεί από το Χάος και κατά άλλους είναι η κόρη του Φάνητα που έχει πάρει τη θέση του. Η ίδια στη συνέχεια παραδίδει το σκήπτρο στον γιό της Ουρανό και μετέπειτα στον Κρόνο, Δια, Απόλλωνα ή Διόνυσο κατ άλλους συγγραφείς και γι’ αυτό την ταύτισαν και με την Λιλιθ των εβραίκων γραφών… καθώς κρύβει όλες τις σκοτεινές και αρχέγονες δυνάμεις της.

Όμως εκτός από την Λητώ Νυχία ονομάζετε και η  ίδια η Σελήνη στον  ορφικό ύμνο.  

 Εἰς Σελήνην, 
θυμίαμα ἀρώματα

Κλῦθι, θεὰ βασίλεια, φαεσφόρε, δῖα Σελήνη,
ταυρόκερως Μήνη, νυκτιδρόμε, ἠεροφοῖτι,
ἐννυχίη, δαιδοῦχε, κόρη, εὐάστερε, Μήνη,
αὐξομένη καὶ λειπομένη, θῆλύς τε καὶ ἄρσην,
αὐγήτειρα, φίλιππε, χρόνου μῆτερ, φερέκαρπε,
ἠλεκτρίς, βαρύθυμε, καταυγάστειρα, λοχείη,
πανδερκής, φιλάγρυπνε, καλοῖς ἄστροισι βρύουσα,
ἡσυχίῃ χαίρουσα καὶ εὐφρόνῃ ὀλβιομοίρῳ,
λαμπετίη, χαριδῶτι, τελεσφόρε, νυκτὸς ἄγαλμα,
ἀστράρχη, τανύπεπλ', ἑλικοδρόμε, πάνσοφε κούρη,
ἐλθέ, μάκαιρ', εὔφρων, εὐάστερε, φέγγεϊ τρισσῷ
λαμπομένη, σῴζουσα νέους ἱκέτας σέο κούρη.  

Στη Σελήνη,
προσφορά θυμίαμα αρώματα

Εισάκουσε, θεά, βασίλισσα, φωτοφόρα, θεϊκή Σελήνη,
ταυροκέρατη Μήνη, νυχτόδρομη, αεροδιάβατη,
νυκτόβια, δαδοφόρα, κόρη πάνστιλβη, Μήνη,
που αυξάνεις και λιγοστεύεις, θηλυκή και αρσενική,
φωτίστρια, φίλιππη, μητέρα χρόνου, καρποφόρα,
κεχριμπαρένια, βαρύθυμη, ολόφεγγη, νυχτερινή,
συ η παντεπόπτρια, φιλάγρυπνη, με όμορφα αστέρια γεμάτη,
χαρούμενη στην ησυχία και στην καλόμοιρη νύχτα,
λαμπερή, χαριτοδότρια τελεσφόρα, ω κόσμητα νύχτας,
αστράνασσα, μακρόπεπλη, ελικόδρομη, πάνσοφη κόρη,
πρόσελθε, μακαρία, τερπνή, πανστιλβη, με τρίδιπλο φέγγος,
που λάμπεις, να σώζεις τους νέους ικέτες σου, κόρη.

Παρακάτω η αναφορά και στον ορφικό  ύμνο της Νυκτός καθώς και η μετάφραση του.

Νυκτός, 
θυμίαμα δαλούς

Νύκτα θεῶν γενέτειραν ἀείσομαι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν.
Νὺξ γένεσις πάντων, ἣν καὶ Κύπριν καλέσωμεν
κλῦθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, ἀστεροφεγγής,
ἡσυχίῃ χαίρουσα καὶ ἠρεμίῃ πολυύπνῳ,
εὐφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μῆτερ ὀνείρων,
ληθομέριμν' ἀγαθήν τε πόνων ἀνάπαυσιν ἔχουσα,
ὑπνοδότειρα, φίλη πάντων, ἐλάσιππε, νυχαυγής,
ἡμιτελής, χθονίη ἠδ' οὐρανίη πάλιν αὐτή,
ἐγκυκλίη, παίκτειρα διώγμασιν ἠεροφοίτοις,
ἣ φάος ἐκπέμπεις ὑπὸ νέρτερα καὶ πάλιν φεύγεις
εἰς Ἀίδην δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει.
νῦν δε, μάκαιρ', ὦ Νὺξ, πολυόλβιε, πᾶσι ποθεινή,
εὐάντητε, κλύουσα ἱκετηρίδα φωνὴν
ἔλθοις εὐμενέουσα, φόβους δ' ἀπόπεμπε νυχαυγεῖς.

ΝΥΚΤΟΣ θυμίαμα, 
δαλούς (ξύλα αναμμένα)

Την Νύκτα θα τραγουδήσω, την μητέρα των θεών και των ανθρώπων.

 Η Νύξ γέννησε τα πάντα, δια τούτο ας της δώσουμε και το όνομα Κύπρις.

 Άκουσε με μακαρία θεά, πού έχεις σκοτεινή λάμψιν και φέγγεις με τα αστέρια

 συ χαίρεσαι εις την ησυχίαν και εις την ηρεμίαν πού φέρει πολύν ύπνον.

 Είσαι ή χαρά, ευχάριστη, αγαπάς τα ολονύκτια γλέντια,

ώ μητέρα των Ονείρων συ κάνεις να λησμονούν (οι άνθρωποι)

 τις φροντίδες (της ζωής)

και τους παρέχεις ωραίαν ανάπαυσιν από τους κόπους,

διότι τους δίνεις τον ύπνον, και είσαι φίλη όλων,

και οδηγείς τους Ιππους και λάμπεις κατά την νύκτα.

Είσαι ημιτελής, γηινη και η ίδια πάλιν είσαι Ουρανία περιστρέφεσαι κυκλικώς και παίζεις

με τα θηράματα πού πλανώνται εις τον Αέρα

εσύ στέλνεις το φως εις τα υποκάτω από την γήν και πάλιν φέγγεις εις τον Άδην διότι τα

πάντα κυβερνά ή ακαταμάχητος ανάγκη (η υπερέχουσα, ή ακατανίκητος δύναμις, που  δεν δύναται να την αποφυγή κανείς). Αλλά τώρα ώ μακάρια πολυευτυχισμένη Νύχτα,

πού είσαι εις όλους περιπόθητη και καταδεκτική εισάκουσε την ικετευτικήν φωνήν των λόγων μου και έλα με ευμενή διάθεσιν και δίωξε τους νυκτερινούς φόβους.

Συνεχίζετε