'Ηλιος ανίκητος, τριέσπερος

O Μήνας Ποσειδεώνας αναφέρεται και στο ημερολόγιο της νήσου Δήλου, αντίστοιχος προς τον αττικό Ποσειδεώνα.

Μετά τον μήνα Ποσειδεώνα και σε περιόδους δύο αρχικά, τεσσάρων ή τελικά οκτώ ετών, τις λεγόμενες διετηρίδες, τετραετηρίδες και οκταετηρίδες προστίθετο ο εμβόλιμος 13ος μήνας, που ονομαζόταν Ποσειδεών Β’, με τις αντίστοιχες βέβαια ημέρες για κάθε τέτοιο χρονικό κύκλο.

Ειδικά στον κύκλο των οκτώ ετών, ο Ποσειδεών B’  προστίθετο κάθε 3ο, 5ο και 8ο έτος με διάρκεια 30 ημερών (πλήρης μήνας).

Ο Ποσειδεών δεύτερος άρχισε να προστίθεται στο έτος, για να το εναρμονίσει με το ηλιακό-τροπικό, κατά τους χρόνους του Σόλωνα (594 π.Χ.) ή του Κλεοστράτους (540 π.Χ.), οπότε θεσπίστηκε το σεληνο-ηλιακό αττικό ημερολόγιο.

Ποσειδεωνίς είναι όμως, και το όνομα που έχει δοθεί στο πτηνό Αλκυόνη λόγω της ωοτοκίας της και της εκτροφής των μικρών της αυτόν τον μήνα…

(Καλείται δε Ποσειδεωνίς τοις πολλοίς η όρνις των …) όμως οι Αλκυονίδες μέρες στο δικό μας ημερολόγιο δεν ταυτίζονται ακριβώς με τις ημερομηνίες του παλιού εκείνου μήνα όπως αυτός είχε ταυτισθεί με τον Ποσειδεών. Αυτές λοιπὸν εκπροσωπούνται διαφορετικά ὡς προς τον χρόνο και την θέση τους καθώς και για την διάρκεια τους με τα σημερινά δικά μας χρονικά δεδομένα

Ὁ Δημόκριτος άραγε εννοούσε αυτὲς τις μέρες που ονομάζει, και θεωρεί ότι αρχίζουν την 4η του Ιχθυών, σύμφωνα με τον Γεμῖνο τον Ρόδιο στὶς 25 Φεβρουαρίου, ή στὶς 30 τοῦ Μεχεὶρ σύμφωνα μὲ τὸν Πτολεμαῖο, αλλά πιο συχνά εκπροσωπούνται ως επτά ημέρες πριν τὸ χειμερινό ηλιοστάσιο καὶ επτά ημέρες μετά απ αυτό.

Οι βασικές εορτές που πραγματοποιούνται κατά τον μήνα Ποσειδεών είναι οι εξής κατά ημερομηνία :

 Πληρώσια, τα  Ποσείδεα, τα Κατ’ αγρούς Διονύσια, η θυσία στον Ζεύς Όριο, τα Γαλάξια προς τιμήν του Απόλλωνος εορτασμός χειμερινού ηλιοστασίου (Ηλιούγεννα), τα Αλώα, η Τριακάς, Ένη και Νέα το Δείπνον Εκάτης και η Νουμηνία

Ποσειδηών ως νόμιμος σύζυγος

Όμως ο Ποσειδών ταυτίζεται με τον Ενάλιο Ζεύς. Ο Ζευς άπλωνε την εξουσία του και στη θάλασσα κι ονομαζόταν Ενάλιος και Βύθιος, Zηνοποσειδών,  Γαιάοχος, Θαλάσσιος. Έτσι εκείνοι που σώζονταν από τη θάλασσα μόλις έφταναν στη στεριά προσεύχονταν στο Δία Αποβατήριο ή Σωτήρα. Σαν θεός της θάλασσας λατρευόταν και ως Ζευς Λιμενοσκόπος κλπ

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter pi, Page 444, line 25

<Ποσειδεών>: καὶ οὗτος μὴν Ἀθήνηισιν ὀνομασθεὶς ἀπὸ

 τοῦ καθιερῶσθαι τωῖ Ποσειδῶνι.  

<Ποσειδεών>: ἕκτος μὴν παρὰ Ἀθηναίοις οὕτω καλούμενος.

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Iliadem
Volume 3, page 719, line 8

Ποσειδῶν δὲ τὸ συνέχον αἴτιον τὴν θάλασσαν, ἐπεὶ

πόσεως αἴτιος διὰ τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰ λοιπὰ ὕδατα, ἃ ἐκ θαλάσσης διηθού-

μενα ἐκρέουσιν, ἀφ' ἧς καὶ οἱ ὑετοὶ πότιμοι καὶ αὐτοὶ ὄντες ἄναμμα ἔχουσι.

διὸ καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸν περὶ χειμερίους τροπὰς μῆνα Ποσειδεῶνα καλοῦσιν,

ὡς Ἀνακρέων «μεὶς μὲν δὴ Ποσειδηΐων ἕστηκε, νεφέλαι δ' ὕδατι βαρύνονται,

ἄγριοι δὲ χειμῶνες παταγοῦσι». καὶ τοιοῦτος μὲν καὶ ὁ Ποσειδῶν

Ζεὺς ἐνάλιος καὶ Ποσειδῶν

Ο εορτασμός των όγδοων ημερών των μηνών ταυτίζεται όχι μόνο με τον Ποσειδών αλλά και με την Γα/Δα-μάτερ Δήμητρα  και σχετίζονται με την δημιουργία και την ανα-γέννηση.

Μια εκ των θεών  της Δημιουργίας είναι η Δήμητρα η ΔΑ-Μήτηρ  ή η ΓΑ-μήτηρ η Δαμάτερ (στην δωρική πτώση) η  ΔΗΩ  και μια σειρά ακόμα επιθέτων που της αποδίδονται όπως Πανμήτηρ, Σταχύοπλόκαμος, Πότνια, Κυρίτα, Λαμπαδόεσσα  κλπ.

    

Στις παραδόσεις της μυθολογίας ο Ποσειδών είναι ο θεός των υδάτων γενικότερα.  Ποσειδών (Ποσίδης ή Ποσιδάων, λέξη ταυτόσημη με την σανσκριτική Ιδάσπατι που σημαίνει “άρχων των νερών”, ο θεός του υγρού στοιχείου σε όλες τις μορφές του.

Ποσειδών-Ποτιδος - Ποσίδης-Ποσειδών-Ποτιδάν. Εφαντάσθηκαν οι αρχαίοι ότι άθροιζε ο θεός από τα νέφη-το ύδωρ του ουρανού - και τα έρριπτε επί της γης.

Η κυριαρχία του στη γη δηλώνεται τόσο από το όνομά του, που προέρχεται (πιθανά) από το πόσις (αφέντης, κύριος) και δάων ή δη/γη ή απο το πούς+ σείω+δη/γή, επειδή σείει την γή, ως Ενοσίγαιος, ή απο το πους+δεσμός - αυτός που δένει τα θεμέλια της γής ή τέλος, απο το Ποσέδων - αυτός που συντρίβει τα πλοία. Στο λατινικό αλφάβητο ονομάζετε Neptunus απο το Nubo καλύπτω, ισως επειδή η θάλασσα και τα ύδατα καλύπτουν μεγάλο μέρος της γής, ή απο το Nando- Πλέω κλπ.

Ποσειδῶνα ταῖς ὀγδόαις τιμῶσιν...

Είδαμε μερικούς από τους συμβολισμούς του αριθμού 8 και πως αυτός ονομάζεται επίσης Mητέρα και Ρέα και Κυβέλη γιατί αποτελεί τον κύβο του αριθμού 2 (που αντιπροσωπεύει κατεξοχήν την θηλυκότητα και τη γονιμότητα). Είδαμε ότι το 8 είναι ο πρώτος ενεργητικό κύβος. Ένας πανίσχυρος αριθμός – οι προγονοί μας είχαν την παροιμία « Όλα τα πράγματα είναι οχτώ», ο αριθμός που έρχεται μετά τον αριθμό 7 – της δημιουργίας και φέρει μέσα του την Δύναμη  της αναγέννησης.

Ο ανθρωπος δημιουργήθηκε την 6η ημέρα , μαζί με την υπόλοιπη υλική δημιουργία. Αν και το υλικό έργο του Θεού τελείωσε, ο σκοπός Του δεν είχε ολοκληρωθεί! Η πρόθεσή του ήταν να "κάνει" άνθρωπο "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν" Του. 

Όταν όμως έφτιαξε τον άνθρωπο στην 6^η ημέρα και τον έφτιαξε μόνο "κατ' εικόνα" Του. Το "καθ' ομοίωσιν" ήταν ακόμα μελλοντικό, όπως φαίνεται στο Γένεσις 1/α΄ 26,27.

Παναρμόνιος, οκτάδα, Καδμεία

Σύμφωνα  τώρα με τον Ιάμβλιχο, o αριθμός 8 είναι ο πρώτος και ο μoναδικός κύβος μέσα στη δεκάδα και ένας αρτιάρτιος αριθμός (το μισό του είναι επίσης άρτιος αριθμός). Λόγω της σημασίας του στη μουσική αρμονία (ογδόη, οκτάβα) ονομάζετο Παναρμόνιος και η οκτάδα Καδμεία από το όνομα της συζύγου του Κάδμου Αρμονίας. (ας σημειώσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με τον Ολυμπιόδωρο, ο Κάδμος αντιπροσώπευε τον Υποσεληνιαίο Κόσμο).  Από τις Μούσες αντιπροσώπευε την Ευτέρπη (που είναι η όγδοη στη κανονική σειρά Ευτέρπη, επειδή είναι ο πιο ευμετάβλητος (μάλιστα εύτρεπτος) από όλους τους αριθμούς μέσα στη δεκάδα, όντας αρτιάρτιος κι αυτό ως τη μονάδα που είναι φυσικά αδιαίρετη).

 Τον ονόμαζαν επίσης Μητέρα, και Ρέα και Κυβέλη, γιατί είναι ο κύβος του 2, που αντιπροσωπεύει κατεξοχήν τη θηλυκότητα και τη γονιμότητα. Αλλά και αλιτόμηνος ή ηλιτόμηνος  (ηλιτόμηνος — ἠλιτόμηνος, ον (Α) 1. αυτός που γεννήθηκε πρόωρα 2. το ουδ. ως ουσ. τo ἠλιτόμηνον η πρόωρη γέννηση. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. αλιτ τού αορ. αλιτείν «διαπράττω σφάλμα εις βάρος κάποιου» (βλ. λ. αλείτης) + μηνος (< μην «μήνας»)

Σύμφωνα με τον Φιλόλαο, ο έρωτας και η φιλία ή η σκέψη και η φαντασία συναντώνται στα όντα που έχουν σχέση με τον αριθμό 8.

 Ο Πρόκλος ονομάζει την ογδοάδα «αιτία για την πρόοδο όλων των πραγμάτων, διότι, ενώ η εννεάδα συγγενεύει με τη μονάδα, αφού είναι ένα καινούργιο ένα (εν-νεάς), η ογδοάδα συγγενεύει με τη δυάδα της οποίας είναι ο κύβος». 

Περί ομφής και μαντικού λόγου

Είδαμε ότι η τελευτή του Οσιριδος συνέβη την δέκατη έβδομη μέρα, κατά την οποία γίνεται ιδιαιτέρως κατάδηλη η μείωση τής πανσελήνου. Γι’ αυτό οι Πυθαγόρειοι αποκαλούν «αντίφραξη» αυτή την ημέρα και γενικά θεωρούν ανόσιο αυτόν τον αριθμό. Όμως ταυτίζουν τον αριθμό 17 με την Σελήνη αλλα  και τον χαμό του Οσιρη, όπως και τον χαμό της αλλά και την επανεμφάνισή της Σελήνης … Ο Όσιρης ονομάζεται και με το όνομα  «Ομφις», όπως ο Ερμαΐος λέγει, ότι, ερμηνευόμενον, σημαίνει «ευεργέτης»

Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon

Alphabetic letter omicron, page 1448, line 16

<Ὀμφή>. θεία φήμη, θεία φωνή. ἢ [θεῖος ὄνει-

 ρος.] παρὰ τὸ φῶ, τὸ φαίνω, καὶ τὸ ὂν γέγο-

 νεν ὀμφὴ, τροπῇ τοῦ ν εἰς μ. ἡ τὸ ὂν φαίνουσα.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)

Alphabetic letter omicron, Page 335, line 18

<Ὀμφή>: θεία κληδὼν ἢ φήμη.

<Ὀμφήν>: φωνήν· κληδόνα· φήμην θείαν· ἢ ὄνειρα·  φάσματα.

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Iliadem

Volume 2, page 575, line 16

Ὀμφὴ δὲ κυρίως ἡ ἀληθὴς φήμη ἡ τὸ ὂν φαίνουσα, ὡς καὶ ὄνειρος κατὰ κυριολεξίαν τὸ ἀληθὲς ἐνύπνιον, δι' οὗ τὸ ὂν εἴρεται. Ἡ δ' αὐτὴ ὀμφὴ καὶ κληδὼν λέγεται, ὥστε τὸν

ὀμφαῖον εἶναι πάντως καὶ κληδόνιον. Ἅπαξ δὲ τὸ πανομφαῖος εἶπεν ὁ ποιητής,

ὡς παρετήρησαν οἱ παλαιοί. (v. 251 s.)

Eustathius Philol., Scr. Eccl., Commentarii ad Homeri Iliadem

Volume 1, page 260, line 29

     (v. 41) Ὅτι τὸν ὄνειρον καὶ ὀμφὴν λέγει· ἐκεῖνο μέν, ὡς τὸ ὂν εἴροντα,

καθάπερ εἴρηται, τουτέστιν ἀγγέλλοντα· Διὸς γὰρ αὐτὸν ἔφη ἄγγελον.

Περι του 17, ημέραν ταύτην καλούν "αντίπραξιν"

Κάθε μικρό "ψάρι" έχει πλάτος 153, και υπάρχουν συνολικά 17 ψάρια: 16 μικρά και ένα μεγάλο. 153 είναι το άθροισμα των αριθμοί από το 1 έως 17.

Μοναδικός αριθμός το 153 καθώς εμ-περιέχει μια σειρά αριθμών που κρύβονται στις μαθηματικές πράξεις που τον χαρακτηρίζουν.

Καταρχήν είναι ο αριθμός που προκύπτει από την πρόσθεση των 17 αριθμών  Εάν προσθέσετε λοιπόν όλους τους αριθμούς 1 έως 17 θα πάρετε αυτό:

1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153

Ο αριθμός 153 προκύπτει κι απ΄αυτή την πράξη (1χ1)+(1χ2)+(1χ2χ3)+(1χ2χ3χ4)+(1χ2χ3χ4χ5)=153

‘Η ακόμα και από το τετράγωνο του 12, και στη συνέχεια προσθέτουμει το τετράγωνο του 3 (ο αριθμός της Θεότητας), και επισημαίνει ότι 12 ² + 3 ² = 153, ή (12 x 12) + (3x 3).

Θα μπορούσε να δώσει μια ακόμη συμβολή σε αυτές τις διάφορες καταστάσεις ως αποτέλεσμα των ερευνών μας σε αριθμούς, να πούμε ότι 153 = 9 x 17.

Η άλλη του έκφραση να εκφράσουμε έτσι: (10 + 7) x (3 x 3) = 153.

Ή

Ο αριθμός 153 είναι ο αριθμός των ψαριών που αλιεύονται από τους Αποστόλους, όταν ο Ιησούς τους δίδαξε πώς να ψαρεύουν.
 
Ήταν σημαντικό το από ποια πλευρά του σκάφους ρίχνουν το δίχτυ. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έπρεπε να το ρίξουν στη δεξιά πλευρά για να πιάσουν τα 153 ψάρια. «δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε»

Κηφάς- Καφεύς -Κηφεύς

Συνεχίζοντας από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των ιχθύων στην Λίμνη Τιβεριάδα και αφού αναλύσαμε τις ονομασίες που δίδονται στα Ευαγγέλια θα περάσω στην συνέχεια του θαύματος, και στις πληροφορίες που μας μεταφέρει…
Παρακάτω, λοιπόν, αναφέρει το Ευαγγέλιο τη συνέχεια μετά το ψάρεμα και την ανάσυρση των 153 ιχθύων, αλλά εδώ δεν μιλάμε μόνο για τον εύρεση  ή τον πολλαπλασιασμό των ιχθύων, εδώ μιλάμε πια και για τον Άρτο της ζωής και την συνεχή δημιουργία εντός του κόσμου, αλλά για την βρώση και ταυτοχρονα την συντήρηση της ζωής. Κι όχι μόνο της φυσικής ζωής αλλά και της αιώνιας – όπως μας μαθαίνουν τα ευαγγέλια…

33 ὁ γὰρ ἄρτος τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς τῷ κόσμῳ.
34 εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν· Κύριε, πάντοτε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτον τοῦτον.
35 εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε.
 

Ο άρτος της ζωής και της δημιουργίας, ας δούμε κι έναν λεξάριθμο που έχει δοθεί σε προηγούμενα κείμενα
ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΡΕΙΣ ΙΧΘΥΕΣ = 2779
=  ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
= Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΣΤΙ (ο άρτος της ζωής εστί, ο Χριστός // ΙωάνΕ. 6:48),

Όπως και τους επόμενους λεξάριθμους

ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΡΙΑ ΨΑΡΙΑ = 2163
= ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
= ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
= Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ
= ΤΟΥΤΟΝ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ Ο ΘΕΟΣ
= ΒΡΟΤΕΙΟΝ ΣΩΜΑ ΕΣΤΙ (βρότειον σώμα εστι),
= Η ΒΟΥΛΗΦΟΡΟΣ ΔΥΝΑΜΙΣ (η βουληφόρος δύναμις),
Το ίδιο μας το βροτο- θνητὸ- σώμα με την βασική του  ανάγκη  για τροφή και ταυτόχρονα η ψυχή με την ανάγκη ή  την πρό-υπο-θεση για αθανασία, τουλάχιστον όπως μας τα έχουν διδάξει. Ο άρτος της ζωής, της αέναης δημιουργίας που μπορεί να προσφέρει την αθανασία των ανθρώπων με την ανανέωση των κυττάρων και την δημιουργία νέου γονιδιώματος «απέθαντων» αθάνατων, ανθρώπων.. Η βουληφόρος δύναμη η δύναμη που φέρει την Βούληση. Βούλομαι δηλαδή θέλω επιθυμώ, έχω κλπ.